"นะโมตาบอด"ที่คนแก่คัดลอกมาผิด

คาถานะโมตาบอดที่ข้าพเจ้าคุ้นเคยนั่นก็คือบท "นะตันโต นะโมตันติ ตันติตันโต นะโมตันตัน" การจดจากใบลานของคนแก่ที่ยังไม่เชี่ยวชาญ บางครั้งก็จดมาผิด ตรงคำว่า ตัน จะกลายเป็น กัน หรือคาถาบทที่ว่าเป็นนะโมตาบอดอีกบทหนึ่ง "นะโมทิตัน มะตันทิโม" คนแก่ที่คัดลอกก็จะจดมาผิดเป็น "นะโมทิกัน มะตันทิโต"พอผิดจากคนแรก คนต่อมาก็จดผิดต่อกันอีกกลายเป็น "นะโตทิตัน นะกันทิโต" เพราะตัวขอมบางตัวจะคล้ายๆตัวอักษรไทย
และบางคนก็จดเอาตามที่ตนเองสวดคล่องปาก เหมือนกับคนที่มักจะพูดคำใดคำหนึ่งผิดบ่อยๆ แต่คาถาที่จดมาจากใบลานนั้นไม่ทราบว่าถ้าจดมาผิดจะขลังรึเปล่า เพราะคนที่จดมามักจะไม่ได้เอามาใช้แต่เอามาเพื่อให้มีเป็นความรู้ไว้ ส่วนคาถาที่สอนกันลอดร่อง(ลอดปล่อง)หรือผ่านประตูออกมานั้น ถ้าจำมาผิดก็ยังขลังอยู่ เหมือนกับปสก.คาถาเป่าดับพิษตะขาบ มีคนไปเรียนมาจากอาจารย์คนแก่ที่สอนลอดประตู เมื่อนำมาทดลองเป่าให้นางพยาบาลคนหนึ่งที่ถูกแตนต่อย ยอมรับว่าหายปวดทันที เธอเองก็งงอยู่เหมือนกัน ว่าสมัยนี้ก็ยังมีเรื่องแบบนี้อยู่ ตอนนั้นเื่พื่อนผู้หญิงคนที่เป่าคาถารักษาให้ยังไม่มีสามี

 

ชอบครับ ได้ความรู้เพิ่ม