ครูบากฤษดา วัดสันพระเจ้าแดง ลำพูน พระผู้เมตตาไม่มีประมาณ.........

กราบนมัสการครูบากฤษดาด้วยเศียรเกล้า พระิอาจารย์ที่เทิดทูนของเหนือหัว เคารพศรัทธา ทุกลมหายใจ (ยินดีกับพี่ฌานกร ด้วยนะครับ เป็นมงคลอย่างยิ่งครับ)

 

ไม่ได้ครึ่งนึงของพี่เหนือคาดเลยสมชื่อจริงๆๆครับ เหนือคาดมากๆๆกับพระเครื่องของครูบาที่พี่มี

 

วันนี้ ช่วงเย็นได้เข้าไปกราบครูบากฤษดาครับ ได้ถวายปัจจัยร่วมบุญกฐิน(ซองกฐินที่พี่กวางคำส่งไปให้) กราบเรียนท่านว่า ร่วมบุญกฐิน ถวายเป็นพระกุศลเเด่องค์พระสังฆราชครับ ท่านครูบาท่านเมตตาตามที่ประสงค์ ได้สนทนากับท่านเล็กน้อย เพราะท่านมีกิจนิมนต์อีก ท่านว่าช่วงนี้มีกิจนิมนต์เยอะเหมือนกัน จึงกราบลาท่าน ตั้งใจว่าจะถ่ายรูปบริเวณวัดเเละความคืบหน้าของวิหาร เเต่มัวดีใจจนลืม และขับรถกลับเฉยเลยครับ

 

อนุโมทนาสาธุด้วยครับพี่Nattawut8899

 

รูปครูบาอธิฐานจิต เสกน้ำมนต์

เมื่อวานนี้ที่บ้านลูกศิษย์ที่หางดงครับ

 

อานิสงค์กฐินทาน....พระราชพรหมยาน ขอคัดลอกบางส่วนมาให้อ่านกันครับ
ท่านเมณฑกเศรษฐี เป็นปู่ของนางวิสาขา ในชาติก่อนโน้นท่านเป็นคนยากจนเข็ญใจมาก เรียกว่าเป็นคนแก่ ๒ คน ไม่มีลูก ลูกหญิงไม่มี ลูกชายไม่มี แล้วก็หาเช้ากินค่ำหรือว่าหาค่ำกินเช้า ไม่ได้เกิดพร้อมท่านไม่รู้ใช่ไหม เป็นอันว่าหากันไม่ค่อยจะพอกิน บ้านอยู่ใกล้วัด ไม่มีโอกาสจะทำบุญ ถึงแม้แต่วันพระที่เขาตั้งใจทำบุญกัน เวลาจะทำบุญก็ไม่มี ถ้าขืนมาทำบุญไม่ได้ทำงานก็ไม่มีกิน มีความจำเป็นอย่างยิ่ง ศรัทธานะมีอยู่ แต่ทรัพย์ไม่มี

มาคราวหนึ่งปรากฏว่า ที่วัดเขาสร้างส้วม เมื่อเขาสร้างส้วมเสร็จแล้วเขาก็ขุดหลุมส้วมเสร็จ ตอนกางคืนสองคนตายายก็คิดในใจว่า ชาติทั้งชาติ เรามันจนแสนจะจน ไม่มีเงินจะทำบุญ ไม่มีข้าวจะใส่บาตร เวลานี้เขาสร้างส้วมเสร็จ เรามีทองคำอยู่ชนหนึ่งเท่าปีกริ้น นั่นก็คือ ทองคำเปลว เอาไปบูชาพระรัตนตรัยดีกว่า ฉะนั้นเวลากลางคืนมันว่างงาน สองคนตายายจึงย่องเอาทองคำมาปูตรงที่ก้นหลุมส้วม ตั้งใจบูชาพระรัตนตรัย ฟังแล้วก็จำให้ดีนะ ! นีสำคัญมาก

หลังจากนั้นสองคนตายาย ก็นั่งคิดนอนคิดถึงบุญที่ทำแล้ว ก่อนจะหลับก็ดีใจว่าชาตินี้เราได้ทำบุญด้วยทองคำ ตื่นขึ้นมาก็ดีใจว่าได้ทำบุญด้วยทองคำ ปลื้มใจทุกวันจนกว่าจะถึงวันตาย เมื่อตายจากความเป็นคนอาศัยอานิสงส์ถวายทองคำเท่าปีกริ้นหรือทองคำเปลว ไปบูชาพระรัตนตรัย ไว้ที่ก้นหลุม ทั้งสองคนก็ไปเกิดเป็นเทวดากับนางฟ้า อยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก เมื่อลงมาจากความเป็นเทวดาและนางฟ้า ด้วยบุญอานิสงส์อย่างยิ่ง ที่บูชาพระรัตนตรัยด้วยทองคำ ก็เป็นเหตุให้มาเกิดเป็นลูกของมหาเศรษฐี จากคนแสนจนนะ มาเป็นลูกมหาเศรษฐี

ทีนี้ชาติเดิมท่านเป็นคนมีศรัทธาเป็นปกติ แต่ไม่มีทรัพย์ เมื่อไปเกิดเป็นเทวดาเป็นนางฟ้า ก็มีศรัทธาเป็นปกติ มาเกิดเป็นลูกมหาเศรษฐี ก็เป็นคนมีศรัทธาเป็นปกติ มีความเมตตาปรานีในบุคคลทั้งหลาย ฉะนั้นทานมหาเศรษฐีคนนี้จึงมีสภาพไม่เหมือนเศรษฐีคนอื่น เมื่อเป็นเศรษฐีแล้วก็ไม่หวังผลกำไรในดอกเบี้ย ปีหนึ่งได้ข้าวเท่าไร เศรษฐีมีนาเป็นแสนไร่ได้ข้าวมาก ก็กันไว้ส่วนหนึ่ง แกล้งขายเอาเงินเข้าในกองทรัพย์สินของตอนเอง อีกส่วนหนึ่งเอาไว้แจกกับคนจน แต่ว่าต่อมาท่านจะเก็บข้าวเอาไว้จริงๆ ข้าวที่เก็บไว้กินเอง เก็บไว้ประมาณเผื่อคนจนด้วย เผื่อท่านด้วย ที่เก็บไว้นะ ๓ ปี ปีหนึ่งได้ข้าวมาแล้ว เก็บไว้เพื่อกินเองบ้าง เพื่อคนจนบ้าง นี่ ๓ ปี เหลือจากนั้นก็ขาย เหลือจากนั้นก็แจก

และมาในตอนหนึ่งปรากฏว่า ในประเทศนั้นเกิดข้าวยากหมากแพง ฝนแล้วไม่ตกต้องตามฤดูกาล ฝนมันแล้งชาวบ้านทำนาไม่ได้ ท่านมหาเศรษฐีก็แจกข้าวกับบรรดาประชาขนที่มาขอ ไม่มีคำว่าขาย แจกมาแจกไป แจกไปแจกมา ในปีแรกข้าวก็ยังเหลือ ปีทีสองข้าวก็ยังเหลือ มันแล้งตั้ง ๓ ปี พอถึงปีที่ ๓ ข้าวหมด ข้าวที่แจกเขาก็หมด มีไว้เพื่อแจกข้าวที่มีไว้เพื่อกินก็หมด
ทีนี้มันมีข้าวเหลือทะนานเดียว เวลานั้นปรากฏว่าข้าทาสหญิงชายมีมาก ปล่อยหมด ไปตามเวรตามกรรม ไปหากินเอง ที่บ้านนี้ไม่มีกินแล้ว ถ้าขืนอยู่ก็อดตาย ก็มีทาสคนหนึ่ง ชื่อว่า "นายบุญ" ไม่ยอมไปจากนาย บอกถ้านายอดขออดด้วย ถ้านายตายขอตายด้วย ก็เป็นอันว่าตามธรรมดามหาเศรษฐีต้องไปเฝ้าพระราชาเช่นเดียวกับอำมาตย์ทั้งหลาย เวลาประชุมขุนนาง มีวันหนึ่งข้าวเหลือทะนานเดียว ท่านมหาเศรษฐีกลับมาจากเฝ้าพระราชา ก็ถามแม่บ้านว่า ข้าวของเรามีเท่าไร แม่บ้านก็บอกว่า ข้าวของเรามีหนึ่งทะนาน ที่บ้านเรามี ๕ คน ฉันหนึ่งคน ลูกชายหนึ่งคน ลูกสะใภ้หนึ่งคน และทาสคือนายบุญอีกหนึ่งคน ท่านมหาเศรษฐีก็ถามว่า เราจะกินได้กี่วัน

ภรรยาก็บอกว่า ถ้าต้มกินเราจะกินได้สองวัน วันนี้กับวันพรุ่งนี้ ถ้าหุงกินเราจะกินได้วันเดียว หลังจากนั้นคำว่า กินข้าวจะไม่มีสำหรับเราอีก ท่านมหาเศรษฐีก็ตัดสินใจว่า เราจะอดตาย อดวันนี้เราก็ตาย อดวันพรุ่งนี้เราก็ตาย ถ้าอย่างนั้นอดวันนี้ตายวันนี้ดีกว่า หลังจากนี้ไปไม่ต้องกินข้าว จะตายเมื่อไรก็ช่างมัน

ก็เป็นอันว่าสั่งให้ภรรยาหุงข้าว ภรรยาก็หุง เมื่อหุงข้าวเสร็จ ทุกคนก็ตั้งใจคิดว่าเราจะกินเวลานี้เป็นเวลาสุดท้าย
หลังจากนี้เราจะตาย จะตายก็ช่างมัน ทำทานมหาศาลตาย แล้วอย่างน้อยที่สุด พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าอย่างน้อยเป็นเทวดา เป็นนางฟ้า เมื่อเป็นคนลำบากแบบนี้ เป็นเทวดาเป็นนางฟ้าดีกว่า

แต่ก็เป็นการบังเอิญอย่างยิ่ง วันนั้นมี พระปัจเจกพุทธเจ้า องค์หนึ่งออกจากนิโรธสมาบัติ


คำว่า "นิโรธสมาบัติ" นี่ บรรดาท่านพุทธบริษัท เป็นสมาบัติพิเศษ ถ้าเราเข้าฌานตามปกติ เรียกว่า "ปกติสมาบัติ" คำว่า ?ปกติสมาบัติ? ก็มีอานิสงส์ การถวายทานแก่คนหรือกับพระที่ไม่ได้เข้าสมาบัติ พระถึงแม้จะมีศีลบริสุทธิ์ ถึงแม้จะเป็นพระอรหันต์ก็ตาม ก็มีอานิสงส์มาก แต่ว่าถ้าพระองค์นั้นเข้าสมาบัติปกติ แล้วออกจากสมาบัติ ถ้าถวายทานแก่ท่าน เวลานั้นจะมีอานิสงส์เพิ่มเป็นแสนเท่า อานิสงส์ไม่เท่ากัน

ถ้าหากว่าท่านผู้นั้นออกจาก "นิโรธสมาบัติ" คือสมาบัติพิเศษ ถ้าทำบุญคนเดียวคนจนจะเป็นมหาเศรษฐีในวันนั้น ถ้าคนรวยอยู่แล้วจะรวยใหญ่ และวันนั้นพระปัจเจกพุทธเจ้าออกจากนิโรธสมาบัติ การที่เข้านิโรธสมาบัติ

"นิโรธ" แปลว่า ดับ
"สมาบัติ" แปลว่า การเข้าถึง เข้าถึงความดับ คือดับทุกขเวทนาของร่างกาย เพราะร่างกายมันเหนื่อย

เมื่อออกจากนิโรธสมาบัติแล้วก็ใช้ ทิพจักขุญาณ ว่า วันนี้เราจะบิณฑบาตที่ไหนจึงจะมีคนสงเคราะห์ ก็ทราบว่ามหาเศรษฐีวันนี้มีข้าวอยู่ทะนานเดียว และก็เวลานี้ภรรยาหุงข้าวเสร็จ แต่ถ้าบังเอิญเราไปบิณฑบาตที่นั่น คนตระกูลนี้ทั้งหมดทั้ง ๕ คน จะมีศรัทธาใส่บาตรให้ ท่านก็นุ่งสบงทรงจีวร ความจริงท่านนุ่งอยู่แล้วไม่ได้แก้ผ้านะ และก็ประคองบาตรเหาะมาจากเขา คันธมาทน์ พอถึงใกล้บ้านก็ลงเดิน

เมื่อลงเดินท่านมหาเศรษฐีเห็นเข้าก็คิดในใจว่า ข้าวถ้าเรากินเวลานี้ วันนี้เราก็ตาย วันนี้ถ้าเราใส่บาตร เราก็ต้องตาย เราไม่ใส่บาตรเราก็ต้องตาย นี่การตายด้วยการใส่บาตรมันมีอานิสงส์มาก อย่างน้อยที่สุดเราเป็นเทวดา เป็นนางฟ้าเป็นพรหม ทุกคนจึงตัดสินใจว่า ข้าวทะนานเดียวที่หุงหนึ่งหม้อใส่บาตรดีกว่า ก็ไม่มีแต่ข้าว แกงก็มีด้วย ไอ้แกงก็พอหาได้ จึงไปนิมนต์พระปัจเจกพุทธเจ้าให้หยุดยืนอยู่ บอกขอนิมนต์ก่อนขอรับ พระปัจเจกพุทธเจ้าก็หยุด ออกไปทั้ง ๕ คนก็ไปใส่บาตร เมื่อใส่บาตรพร้อมกันเสร็จ ต่างคนต่างกล่าววาจาว่า

"ธรรมใดที่พระคุณเจ้าบรรลุแล้ว ขอข้าพเจ้าทั้งหมดบรรลุธรรมนั้นด้วยเถิดเจ้าข้า"

พระปัจเจกพุทธเจ้าก็ให้พรว่า "เอวัง โหตุ" ซึ่งแปลว่า "เจ้าปรารถนาสิ่งใด ขอสิ่งนั้นสมความปรารถนา"
และหลังจากนั้นคนทั้ง ๕ คนก็อธิษฐานต่อไปว่า
"ข้าพเจ้าไปเกิดชาติใดขอให้เป็นมหาเศรษฐีทุกชาติ"
ภรรยาอธิษฐานว่า "ถ้าไปเกิดชาติใดขอเป็นภรรยามหาเศรษฐีทุกชาติ"
ลูกชายก็อธิษฐานว่า "ข้าพเจ้าไปเกิดชาติใดขอเป็นลูกของพ่อทุกชาติ"
ลูกสะใภ้ก็อธิฐานว่า "ขอข้าพเจ้าเป็นลูกสะใภ้ทุกชาติ"
นายบุญผู้เป็นทาสก็อธิษฐานว่า "ขอเป็นทาสทุกชาติเหมือนกัน ไม่เป็นมหาเศรษฐี"

ก็เป็นอันว่า หลังจากนั้นคนทั้ง ๕ คนใส่บาตรเสร็จพระปัจเจกพุทธเจ้าให้พรแล้วก็กลับ พอท่านกลับออกไปแล้วท่านมหาเศรษฐีเข้ามาในบ้านก็หมดแรงนอน ความจริงตั้งใจพร้อมยอมตาย แต่ความหิวมันปรากฏ ก็คิดในใจว่า ไอ้ข้าวในหม้อมันคงจะไม่มี ไม่มีมากแต่บางเม็ดมันคงจะมีบ้าง บอกแม่บ้านบอก "แม่คุณเอ๋ย" เข้าไปในครัวทีนะ เอาน้ำไปใส่ในหม้อข้าวคนๆ เข้าให้กลิ่นข้าวมันติดน้ำ ขอดื่มสักหน่อยเหอะ นี่ไอ้คนคิดอยากจะตายมันไม่แน่ แม่บ้านเข้าไปในบ้านก็ตกใจ เปิดหม้อข้าว ตกใจตอนไหนญาติโยม ตกใจว่าข้าวที่ไม่มี มันกลับเต็มหม้อตามเดิม ร้อนเหมือนกับสุกใหม่ๆ ไปเปิดหม้อแกงเข้า ไอ้หม้อแกงก็ร้อนตามเดิม เต็มหม้อ เหมือนกับสุกใหม่ๆ

ทีนี้ภรรยาก็วิ่งมาบอกท่านมหาเศรษฐี บอก "ท่านเศรษฐีเข้าไปในครัวซิ" ทั้งหมดเข้าไปในครัวมาดูของแปลก ก็ไปเจอะข้าวแกงเต็มหม้อ ก็ดีใจ ตักข้าวออกแล้วปรากฏว่าข้าวสุกก็มีเต็มหม้อตามเดิม แกงก็เหมือนกันตักแล้วก็เต็มหม้อตามเดิม ในเมื่อท่านเห็นว่าข้าวไม่ยอมยุบก็ประกาศแก่คนในหมู่บ้าน ว่าคนในหมู่บ้านนี้ทั้งหมด ใครต้องการกินข้าวกินแกงฉันมี แกงอย่างเดียว มาที่บ้านเอาชามมา ทุกคนกินให้อิ่ม ก็ตักแจก ตักแจกเท่าไรมันก็ไม่ยอมยุบ เลยประกาศให้ชาวบ้านอื่นนอกจากนั้นเข้ามาอีก

ก็เป็นอันว่า คนที่ต้องอดทั้งหมด ที่ไม่มีข้าวกินทั้งหมดมารวมกันกินที่บ้านมหาเศรษฐี กินอย่างนี้ทุกวัน ข้าวหม้อนั้นก็ไม่หมด แกงหม้อนั้นก็ไม่ยอมยุบ ไม่หมดและก็ไม่ยุบด้วย เมื่อให้ทานขนาดนี้แล้ว ต่อมาก็ตาย ตายเหมือนกัน ตายจากความเป็นคนก็ไปเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก

ทีนี้กลับลงมาเกิดใหม่ ระหว่างนี้สามีภรรยาก็ต้องแยกตระกูลกัน ถ้าไม่แยกตระกูลก็แต่งงานกันไม่ได้ กลับลงมาเกิดใหม่ มาเกิดเข้าท้องคนจนในป่า คือสองคนตายายในป่าคนหนุ่มสาวเขาเรียกว่าตายาย สองผัวเมียในป่าเป็นคนจนมาก แต่คืนนั้นเมื่อ เมณฑกเศรษฐี ปฏิสนธิเข้าในครรภ์ของมารดาพอตื่นเช้าขึ้นมา พ่อบ้านล้างหน้าที่นอกชาน เห็นว่าไอ้กอไผ่นับร้อยนับพันต้นที่ล้อมบ้านที่เขาอยู่กลางป่า เป็นป่าไผ่ หน่อไม้ทั้งหมดเป็นทองคำทั้งหมด จึงเรียกภรรยามาดู ก็ถามว่า "ตาฉันฝาดไปเสียแล้วหรือยังไง ว่าไอ้หน่อไม้นั้นเป็นทองคำ"

ภรรยาบอก "ตาท่านไม่ฝาด หน่อไม้เป็นทองคำหมด" ทั้งสองคนไปดูใกล้ๆ ก็เป็นทองคำจริงๆ เมื่อไปจับเข้าต้องการหน่อนี้หน่อนั้นก็หลุด จับหน่อไหน หน่อนั้นก็หลุดถ้าต้องการ แต่ว่าคนอื่นไม่สามารถจะดึงเอาหน่อไม้ทองคำไปได้ จะดึงก็ไม่ได้ จะขุดก็ไม่ได้ จะฟันก็ไม่ขาด ทำยงไงก็ไม่ได้ทั้งหมด จะได้เฉพาะสองตายาย

ในเมื่อหน่อไม้เป็นพันหน่อเป็นหมื่นหน่อ ถึงออกมาแล้วก็เกิดหน่อใหม่ อย่างนี้ก็เป็นมหาเศรษฐีกันแน่นะ พอถึงวันคลอด ท่านเมณฑกเศรษฐี คลอดออกจากครรภ์มารดา พอวันคลอดวันนั้นปรากฏว่า มีแพะตัวเท่าช้างสาร คำว่าช้างสารก็ดูช้างสีดอก็แล้วกันนะ ช้างใหญ่มีจำนวนนับนับร้อยตัวยืนล้อมบ้านอยู่ แพะทั้งหมดยืนอ้าปากมีสายไหมอยู่ในปาก ถ้าต้องการเงินไปดึงเงินจะไหล ถ้าต้องการทอง ทองจะไหล ต้องการผ้า ผ้าจะไหล ต้องการอะไร มันจะไหลตามออกมา

ก็เป็นอันว่า เมฑกเศรษฐี นี่เป็นปู่ของนางวิสาขามหาอุบาสิกา ตระกูลนี้เป็นตระกูลมหาเศรษฐีที่ยิ่งใหญ่ในโลก จะเปรียบเทียบก็ได้กับบรรดาท่านทั้งหลายมาทอดกฐินวันนี้ คือ ว่ากฐินมี ๓ อย่าง คือ

(๑) จุลกฐิน จุลกฐินไม่ใช่มานั่งทอผ้ากันนะ มันมีผ้าชิ้นเดียว
(๒) ปกติกฐาน มีไตรครบถ้วน
(๓) มหากฐิน

กฐินทั้ง ๓ อย่างจะเป็นมหาเศรษฐีเหมือนกัน แต่เป็นมหาเศรษฐีที่มีทรัพย์แตกต่างกัน อย่าง จุลกฐิน จะเป็นมหาเศรษฐีแค่ทรัพย์ ๘๐ โกฏิ ปกติกฐิน จะมีอานิสงส์เป็นมหาเศรษฐีนับได้แต่ ๑๖๐ โกฏิขึ้นไป

สำหรับ มหากฐิน ก็เช่นเดียวกับนางวิสาขา จะมีทรัพย์มากที่สุด ฉะนั้นขอบรรดาญาติโยมพุทธบริษัททุกคน โปรดทราบถึงอานิสงส์ อาตมาก็ไม่สบายนะ ที่มานี่เมื่อคืนก็ท้องถ่ายอย่างหนัก ลงมาไม่ได้ วันนี้บังเอิญมีแรงพูด จึงพูดให้ทราบ ก็จำไว้ว่า การทอดกฐินแต่ละครั้งเป็นมหากุศล และเป็นมหาสังฆทาน เฉพาะกาลเวลาคือตั้งแต่แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ ถึงกลางเดือน ๑๒

ฉะนั้น การทอดกฐิน ขอบรรดาพุทธบริษัททุกคน ให้ตั้งจิตอธิษฐาน ท่านต้องการอะไรตามที่พระพุทธเจ้าทรงตรัส ถ้าต้องการปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าก็เป็นได้ ต้องการเป็นอัครสาวกก็เป็นได้ ต้องการเป็นมหาสาวกก็เป็นได้ ต้องการเป็นปกติสาวก คือเข้านิพพานก็เป็นได้ แต่เรื่องการเป็นเศษฐี มหาเศรษฐี ไม่ต้องอธิษฐาน อานิสงส์กฐินธรรมดาก็เป็นมหาเศรษฐีแน่นอน

 

ขอเอาของเก่ามาลงใหม่ครับ อิอิอิ มีอยู่องค์เดียวนี่แหละ แหะๆๆๆ

​

 

สวยมากครับพี่แกงส้ม พระกริ่งท่านครูบาท่านอัศจรรย์นะครับ ยิ่งเก็บไว้นานยิ่งสวย ยิ่งส่องยิ่งซึ้งในความงาม กระแสโลหะ พุทธศิลป์ขององค์ พระท่านครับ

 

เนื้อพระกริ่งของ คุณแกงส้มสวยมากๆครับ ยิ่งนานยิ่งสวยมีมนต์เสน่ห์มากๆ ดูไปดูมาอย่างกับพระเก่าเลยครับ รุ่นนี้ ดังครับ

 

พระกริ่งธรรมราชาเนื้อนวะแก่ทองของคุณแกงส้มเนื้อกลับดำเร็วมากสวยมากมากครับ ผมจำได้ว่าเมื่อกลางปีก่อนเห็นในเว็บเนื้อที่เห็นยังออกแดงอยู่เลยครับ

 

ขอบคุณมากครับ กลายเป็นตำนานได้แต่มองกลายไปแล้วครับ จะหาเพิ่มพลังก็มีน้อย 5555 สีขาวๆ เป็นดวงๆ ที่องค์พระเป็นคราบน้ำมนต์ที่ครูบาท่านพรมให้ครับ

 

สวยงามมากครับ คุณแกงส้ม องค์เดียวทั่วโลกได้เลยครับ

 

เนื้อพระกริ่งยิ่งตากน้ำฝนหรือตากแอร์ยิ่งสวยครับ

 

ไม่ทันแล้วครับ เลี่ยมกันน้ำ นานแล้ว ถ้ารู้ว่าจะกลับดำถ้าตากลม จะได้ยังไม่เลี่ยม หุหุหุ

 

ทันครับคุณแกงส้ม แกะออกแล้วเลี่ยมใหม่ได้คับ อิอิ

 

555555555 ลงทุนแกะเลยรึครับ คุณแกงส้ม ทันๆครับทัน แกะเลยครับ อิอิ

 

อิอิอิ.........อย่ามายุ ผมนะ เดี่ยวผมบ้าจี้หรอก 55555