อำนาจในการดึงวิญญาณขันธ์กลับสูํ่กายสังขาร

ผู้ใดมีปัญหาในเรื่องถูกขโมยวิญญาณขันธ์ สามารถช่วยเหลือตัวเอง
ได้โดยการอธิฐานขออำนาจในการดึงวิญญาณขันธ์คืนกายสังขารจาก
พระเจ้าจักรพรรดิ เมื่อขออำนาจได้แล้ว...ครั้นรู้ว่าวิญญาณขันธ์ถูก
ดึงออกจากกายสังขารไป ก็ให้กำหนดนึกว่า...ดึง... เพียงเท่า
นั้น วิญญาณขันธ์ก็จะถูกดึงกลับกายสังขารทันที...

 

ถ้าจะพูดยังงี้ล่ะ แบ่งเป็น2ระดับ

1.ไม่มีพระเจ้าจักรพรรดิ์ ทุกๆดวงจิตคือพุทธะเหมือนกันหมด จึงไม่มีตำแหน่งใดสูงใดต่ำ
เราจึงไม่ต้องร้องขอขันธ์อันเป็นสิ่งสกปรกนอกเหนือจากจิตเดียวนี้จากใครๆ
2.วิญญาณขันธ์มีเกิดก็มีดับสูญ มีเจริญก็มีเสื่อมถอยไปตามกาล ถึงเวลาที่มันเสื่อมไปก็
แล้วกันไปเถอะ อย่าไปยึดติดกับของสมมุติพรรณนั้นเลย

 

ใช่แล้ว
เมื่อถึงเวลาเสื่อม ก็ปล่อยมันทิ้งไปเลย
ช่างหัวมัน อย่าไปสนใจอะไรอีก
น่าเบื่อขึ้นทุกที โลกบ้าบ้า

 

เมื่อกี้แนะนำวิธีคิดแบบสายกลาง ครานี้แนะนำในแบบอภิญญา

1.ครั้นนั้นผมยังเด็กมาก ราวๆม.1-ม.2 ผมอยู่บ้านสองชั้น มองไปนอหหน้าต่างมีต้นไม้
ผมเหมือนเห็นผีตัวสูงมากถึงหลังคาบ้าน ยืนแลบลิ้นยาวมากจรดพื้นสีแดงๆ ตามันก็โตๆมีแสง
ผมก็แลบลิ้นมั่งพลางคิดว่า เอ็งหลอกได้ฝ่ายเดียวรึไง นี่ไงข้าจะหลอกเอ็งมั่ง ก็แลบลิ้นแข่ง
แล้วผมก็ปิดหน้าต่าง ไหว้พระสวดมนต์นอน
ตกกลางคืนนั้นก็ฝันซ้อนฝัน7ครั้ง ตอนแรกเดินๆก็โดนรถวิ่งชนตูมเดียว ผมตกใจมากก็กระโดด
แต่ไม่พ้น รู้สึกเหมือนโดนชนแต่ก็โผล่มาตรงร่องน้ำ กำลังกระโดดข้ามมาอีกฝั่ง
ผมก็รู้ละว่า นี่เรากำลังฝัน ก็เดินๆ รอบข้างก็มืดๆ ผมก็นึกในใจว่าทำไงถึงตื่นน๊อ ทำไงดี
ก็นั่งลงกับพื้นดินในฝัน ก็หลับตากำหนดสมาธิบอกว่าตื่น ก็ตื่นมาบนเตียงนอน ครานี้มองไป
มันทะลุฝาบ้านลงไปข้างล่าง มองไปไกลๆก็เห็นโรงเรียน ก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้ โรงเรียนอยู่
ไกล3กิโลเราต้องมองไม่เห็น แสดงว่าเรากำลังฝัน ก็เริ่มสนุก ก็เดินสำรวจรอบๆ ไม่มีใครเลย
ก็นึกว่า เอ๊ ไหนใครบอกว่าในฝันเราจะทำอะไรก็ได้ ไหนลองเหาะซิ ก็ทำท่ากระโดดยืดแขน
เหมือนซุปเปอร์แมน ก็ไม่เหาะ กระโดดเหยงๆก็ไม่ขึ้น ก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆแว่วๆ
แต่ไม่เห็นคน ก็รู้สึกอาย เลยนั่งลงพื้นกำหนดว่าตื่นอีกที

กำหนดอยู่หลายชั้นขี้เกียจเล่า ก็ตื่นมาในท่านอน ก็ยังไม่ลุก สำรวจก่อนว่า เรานอนท่าไหน
หันหัวไปทิศไหน กลิ่นที่นอนของเราใหม หายใจเข้ารูจมูกข้างซ้ายรึขวา หายใจออกล่ะ
ข้างไหน ก็ค่อยๆกระดิกแขนขา แล้วลุกครึ่งนั่งครึ่งนอน ..จบอันที่1
เดี๋ยวต่ออันที่2 กินน้ำแป๊ป เหนื่อยพิมพ์

 

อันที่2
อันนี้โดนกักกายทิพย์ไว้ไม่ให้กลับ
ตอนนั้นกำลังหนุ่มคะนอ ใครบอกที่ไหนผีดุมักจะขับรถไปดูก่อน แล้วกลับมากำหนดไปดู
ตานี้พอเราไปตรงกระท่อมร้างที่ไปดูตอนกลางวัน ก็เห็นบ้านคนหลังเก่าๆแต่ไม่มีคน
เราก็หันซ้ายหันขวา ก็ลอยเข้าไปในบ้าน ไปแบบลอยละไม่ต้องเดินเพราะเริ่มชำนาญ
ก็เข้าดูบ้าน ก็ทึ่งว่าโอ้ว เรามองข้างนอกมันสี่เสาเล็กๆ แต่พอเข้าข้างในเหมือนจะกว้างใหญ่
สุดลูกหูลูกตา ก็ไม่เห็นใครอีก

ทันใดนั้นก็มีเหมือนใยแมงมุม เหมือนตาข่าย มาขวางไว้ตัวผมกำลังลอยสำรวจก็ติดหนึบ
ก็มีเสียงร้องว่า "จับได้แล้วๆ" ผมก็ตกใจดิ้นก็ไม่หลุด ก็นึกในใจว่า "เรานี่มันเข้าวิมาณคนอื่น
ไม่ขออนุญาต ตานี้เค้านึกว่าเรามาขโมยของเลยจะจับละสิ แย่แล้วๆ"
ก็ตั้งสติว่ากลับ กายทิพย์ก็ไม่กลับ อ้าว..ยุ่งเลย มาได้กลับไม่ได้ ทำไงดี
นึกถึงพระคาถาก็สวดไหลพรืด...แต่ก็ไม่หลุดจากตาข่าย มองก็ไม่เห็นว่าใครจับเรา
เห็นแต่ตาข่ายมันติดตัวไว้ ก็นึกว่า "เอ เอาไงดี" ไม่น่าเล๊ย มีครูอาจารย์ดีอย่างเราดัน
จะมาโดนจับเพราะเค้านึกว่าขโมยเข้าบ้าน อายเค้าใหมนั่น

ผมก็นึกว่าจำไว้เลยคราหน้าจะไม่ไปไหนมาไหนแบบกายทิพย์อีกแล้ว จะไปเรียนใหม่
ตานี้ผมก็กำหนดจิตว่าข้างหน้ามีกายเนื้อเรานั่งอยู่ กำหนดนานอึกใจหนึ่ง พอกายเนื้อเริ่ม
ชัดเจนในใจ (แปลกนะในกายทิพย์ก็มีใจด้วย ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน) กายทิพย์ผมก็ลอย
หวื๊ด กลับมาที่กายเนื้อ ตานี้ล่ะพ่อเจ้าพระคุณเอ๊ย เหงื่อซัดออกมาเหมือนอาบน้ำ เม็ดเท่า
เม็ดข้าวโพด เราก็มองที่แขนเรา ก็นึกว่านี่ล่ะน๊า เค้าว่า"ยางตายออก" เฮ้ออ
หัวใจก็เต้นแรงเหมือนไปวิ่งร้อยเมตรมาดังตุ๊บๆแรงมาก รอดตัวไปอีก1ครั้ง จบอันที่2 มาต่อใหม่

 

ครานี้อันที่3

มาครานี้มาแบบมาดใหม่ ไปเรียนมาใหม่ เค้าว่าแทนที่เราจะเอาจิตไปแบบกายทิพย์
เราก็กำหนดตัวเราในนิมิตก่อน โดยเราเป็นผู้ดู ก็จะเหมือนเรากำลังบังคับหุ่นตัวเราอีกที
เหมือนดูละครที่เรากำลังเล่น แหม๊ พระเอ๊ก...พระเอก นั่นใครน๊อ หน้าตาดีเชียว..(อิอิ)

ตานี้ซ่ามาก ไปดูภายในห้องลับปิระมิดบ้าง แล้วก็โดนเค้าจ้างวานด้วยคำป้อยอ ยกย่อง
เหมือนจะหลอกใช้ (ฮือๆ) เค้าถามว่า"อยากรู้ว่าในทะเลสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้ามีอะไร?"
ด้วยความที่หน้าใหญ่ เลยรับปากเค้า ไปดูแว๊ป ครานี้ติดหนึบ เหมือนสูญญากาศ เจ้ากาย
ที่เราเห็นมันขยับไม่ไปไม่มา ตัวเราที่ดูอยู่ก็ควบคุมร่างกายสโลว์ เอ้า แย่ละครานี้
คนจับก็ไม่เห็น เหมือนเราลอยอยู่แบบดิ้นยังไงก็ไม่ขยับทั้งๆที่ไม่มีอะไรมาฉุดดึง

ก็ใช้สูตรเดิมตามเดิม...เริ่มท่องพระคาถา ท่องนานจนรู้สึกว่าเหงื่อยางตายเริ่มออกอีกละ
ยังไม่ขยับเลย เอาละซี ยุ่งไปใหญ่ ไหนบอกว่าพอจิตกลัวมันกลับเข้าร่างแว๊ปไวเหมือนสายฟ้า
แล้วนี่มันสายอะไร เริ่มตีโพยตีพายว่าโดนพระอาจารย์หลอก (เฮ้อ.. กรรมจริงๆ)

แล้วพอติดนานเข้า นานราวๆร่วมชั่วโมง ปัญญาเท่าหางอึ่งผมก็เริ่มออกฤทธิ์ ผมก็คิดว่า
ไหนพระพุทธองค์บอกว่าร่างกายไร้ตัวตน จิตนั้นเมื่อหมดกิเลสก็ไม่มีพันธะใดๆเกาะเกี่ยว

ผมก็เริ่มปลง มองหาจิตของผมว่า แ้ล้วจิตเราอยู่ไหน อันไหนเรียกว่าจิต กายนี้ กายเนื้อ
รึความรู้สึกที่กำลังดู ก็มี"ความรู้สึก"ว่าอันไหนๆก็ไม่ใช่ตัวเรา เราไม่มี ไม่มีเรา ผมก็หลับ
ตาในความเป็นทิพย์ ยืนนิ่งๆ หายใจเบาๆสบายๆลืมสภาวะที่เราขยับตัวไม่ได้ ลืมว่าเราอยู่ไหน
แล้วก็เอาจิตมาจับที่ความสบาย ความสบายมันซาบซ่าน อิ่มเอิบ ก็แช่ที่ความสบายนี้ไว้
ราวๆ2นาที ก็ลืมตาขึ้น ครานี้ล่ะ มันก็มาลืมตาที่ตาเนื้อเลย มาจากความเป็นทิพย์ตอนไหน
ไม่รู้ ในใจผมตอนนั้นนึกว่า "กิจยังไม่จบ ยังมีกรรมอีกมาก" ผมก็หันซ้ายขวา อ้าว..
เช้าแล้วเหรอเนี่ย เราก็นึกว่านั่งราวๆ3ชั่วโมง ไหงกลายเป็นทั้งคืนไปซะได้ เกือบเข้าร่าง
ไม่ได้ซะแล้วสิเนี่ย
แต่ยังนึกถึงสภาวะนั้นไว้ตลอดครับ สภาวะที่ไร้ตัวตน ตอนที่จิตบอกตัวเองว่ากิจยังไม่จบ
ผมมาคิดย้อนกลับว่า ถ้าเราพร้อม จิตจะบอกว่ากิจจบแล้วเราก็สำเร็จน่ะสิ อย่างนี้นี่เอง
พระสงฆ์ที่ท่านสำเร็จแล้ว จิตท่านจะบอกท่านเองว่ากิจจบแล้ว ชาติภพสิ้นแล้ว มันสภาวะนี้เอง

แต่ผมปัญญาน้อย กรรมมากเลยต้องอยู่แบบนี้ไปก่อน เฮ้อออ..
พอละ เล่าแค่นี้คงพอเอาตัวรอดได้ถ้าโดนกักวิญญาณใว้ ไม่ต้องไปขอพระเจ้าจักรพรรดิ์ที่ไหน

 

"วิญญาณ" ของคุณต่างจากที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนไว้นะคะ
คงไม่ต้องบอกว่าใครผิด ไม่รู้จริงแล้วอย่าประกาศ
สอนคนผิดๆ กรรมสนองจะทำให้โง่เง่าไม่มีจบสิ้นคะ ระวังไว้ด้วย

 

ขอบคุณที่เตือนนะครับ มีอะไรแนะนำบอกได้ครับ....

 

พระเจ้าจักรพรรดิ์ คือใคร ทำไมต้องขออำนาจจากท่าน วิญญาณขันธ์คืออะไร

 

เรื่องบางอย่างผมไม่ตอบ ผมมาบอกสิ่งที่อาจจำเป็นต้องใช้ เพื่อประโยนช์ส่วนรวม และผมมั่นใจว่าสิ่งที่ผมบอกให้ขอ มันขอได้จริง และขอบคุณที่เช้ามาร่วมสนุกในกระทูุ้นี้