กรรมเป็นสิ่งลี้ลับ (โดย ท.เลียงพิบูลย์ )

<HR>

กรรมเป็นสิ่งลี้ลับ
โดย ท.เลียงพิบูลย์

จากหนังสือกฎแห่งกรรม
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เล่ม ๒


ก่อนเที่ยงวันหนึ่ง ที่โรงแรมแห่งหนึ่งอยู่ทางถนนราชดำเนิน เที่ยงวันนั้นเราได้พบพร้อมหน้าตามที่นัดหมายไว้ เมื่อเราได้กินอาหารและได้สนทนาอย่างกันเองเป็นที่สนุกสนาน สิ่งใดที่ทำให้เราสนุกสนานและสบายใจได้ สิ่งนั้นก็เห็นจะได้แก่การคุยกับเพื่อนฝูง มิตรสหายที่ถูกคอถูกนิสัย รู้จักสนิทเข้าใจกันดี รู้เรื่องและพูดเรื่องที่เกิดประโยชน์ได้รับความรู้เบิกบาน ทั้งผู้พูดเล่าเรื่องและผู้ฟังแกมขำขัน ทำให้อารมณ์เคร่งเครียดในการงานอย่างจำเจก็ผ่อนคลายลง

เรื่องที่คุยกันทั้งมีสาระและไม่เป็นสาระหลายรส บางครั้งก็มีเรื่องทำให้เศร้า ตามปกติเราก็ชอบเรื่องสนุก ทุกครั้งเราได้มาร่วมกินอาหารและคุยกันส่วนมากมักจะเพลิดเพลิน ลืมเวลางานไปชั่วขณะหนึ่ง และมักจะออกจากห้องอาหารเป็นพวกสุดท้าย ที่โต๊ะอาหารนั้น เรามีทั้งผู้ที่เคยร่วมกินอาหารเป็นประจำ และมีบางท่านนานๆ จะได้โผล่มาร่วมกินอาหารด้วยสักครั้ง วันนั้นเราได้สนทนากันถึงเรื่องกรรม ความจริงที่เป็นเรื่องเศร้าที่เกิดขึ้นแล้ว ซึ่งเราก็ควรรู้ไว้จะได้ไม่หลงลืมตัว พิจารณาถึงเรื่องกรรม เพื่อนผู้เคยเป็นนายธนาคารมาแล้วได้กล่าวขึ้นว่า

 

รู้สึกดีจัง เวลาจะทำอะไรจะได้นึกเสมอ ผลของกรรม มีจริง

 

กรรมย่อมติดตามเราไปทุกที่

 

กรรมเป็นพลังแห่งธรรมชาติ เขาก็อยู่คู่โลกเป็นปกติ ธรรมมะที่พระองค์ค้นพบก็เป็นธรรมที่อยู่บนโลกอยู่แล้ว ใครที่อยากหลุดพ้นพลังแห่งกรรมก็ต้องรีบปฏิบัติให้หลุดพ้นค่ะ