เรื่องราวหลวงพ่อพิเชฐ วัดโคกหม้อ

ผมก็ไม่ได้ไว้ซักองค์เลย ขนาดทำเอง เอาไปถวายเกลี้ยงเลย
ใครได้แจกไป ขอคือองค์หนึ่งคร้าบ สวนที่ได้มาก็นายสิบ หลายใบ นายร้อย ก็ใช้หมดแล้วด้วย
ไม่น่าเลยของดีแท้ๆๆ

 

ได้แจกไปรึ ขอมั้งองค์หนึ่ง ไอ้เพราะชอบสร้างแจก สร้างใช้เองนี่แหละถึงได้เจอข้อหาทำขายอิๆๆๆๆ
คนว่าก็ซวยไป เพราะของบริสุทธิ์ทำถวายเป็นพุทธบูชา
คนรับก็บริสุทธิ์
คนไม่รู้เรื่องรับหน้าเสื่อเขามาก็ซวยไป
นี่แหละผมอยากเตือนว่า อยู่กับครูอาจารย์หัดถามซะมั้งรายงานก่อน แล้วค่อยทำไรกัน ท่านว่างัยก็หัดเชื่อซะมั้งไม่ใช่ล้ำหน้าท่าน ไม่ใช่เชื่อคนดูแลทั้งหมดโดนเฉพาะที่ชอบอ้างเป็นหลาน เป็นเหลนนี่แหละ
ผมเจอ๒ที่แหละเกิดเรื่องไร ไม่ยักถามครูอาจารย์ คิดเองใส่อารมณ์เองทังนั้น
ทั้งที่ครูอาจารย์ท่านเก่งไปเที่ยวมาทั่วโลกธาตุแล้ว อิๆๆๆๆๆเรื่องจิบๆๆไม่ถามกัน

 

หลายครั้งที่คนที่ยิ่งใกล้ชิดครูบาอาจารย์ไม่ได้บุญอนันต์ กลับได้บาปมหันต์ไปแทนเนื่องจากไม่ให้ความเคารพ ตีตนเสมอ มองข้ามหัวครูบาอาจารย์ พระสุปฎิปัญโญท่านไม่ใช่เพื่อนเล่นที่จะล้อเล่น เล่นหัว บังคับหรือสั่งให้ทำนู้นนี้ได้ นรกจะกินกบาลเอาระวังไว้ แต่เตือนไปก็เสียแรงเปล่า คนจำพวกนี้หูตาพล่ามัวเห็นกรงจักรเป็นดอกบัว เงินทองผลประโยชน์บังตา เห็นผิดเป็นถูกไป ทั้งทีไอ้ทีได้มานะเป็นสมบัติภายนอกตายไปก็เอาไปไม่ได้ ติดตัวไปแต่เวรกรรมที่กระทำ เฮ้อน่าสงสาร เวรกรรมเวรกรรม

 

ทำดีต่อไปเถอะพี่อาทิ ซักวัน ฟ้าคงมีตาให้อาทิบ้าง อิอิอิ​

 

-มาต่อกันอีกนิด เมื่อวัดเริ่มโทรม คนที่อ้างว่าเป็นหลานหรือผู้ที่เคยได้ผลประโยชน์มักจะหายหน้าไป สิ่งที่คนไม่ค่อยสนใจนักในช่วงเวลาขณะนั้นคือ(และอาจตลอดไปเมื่อวัดนั้นร้าง)
บางภาพจริงจากสถานที่ต้นเรื่อง
-แหล่งมั่วสุม จากคนภายนอก
-ความสะอาด ภายในวัด
บริเวณที่มีการจุดธูปเทียนบ่อยๆ
-สัตว์เลี้ยงต่างๆภายในวัดกินลูกยุงไปพลางๆ เจ้าด่างตัวนี้เคยอารักขาหลวงพ่อสมัยที่ท่านยังอยู่ ขออโหสิกรรม จากศิษย์ปลายแถว และไม่เคยสูบเอาผลประโยชน์ สวัสดี
ปล.ค่าน้ำค่าไฟที่ค้างชำระด้วย

 

เป็นพระก็สึกกันไปแต่งงานกันแยะ ไม่ใช่จะเพิ่งเคยมี อย่างที่ว่า มารไม่มี บารมีไม่เกิด แต่ดีไม่ดีก็เจอมารก็จะเกิดไปเป็นมารกันซะหมด

ความรู้มี ทิฐิไม่ได้ ทนตนเองบ่ไหว หนีกิเลสในใจไม่พ้น เราก็เป็นคนธรรมดา

ความรู้มี ทิฐิไม่ได้ ทนตนเองบ่ไหว หนีกิเลศในใจไม่พ้น ยังนำพาคนอื่นเศร้าหมอง มันก็เป็นบาปกรรม นำติดตัวไป .......

ไม่รู้จะเขียนทำไมเหมือนกัน น่าจะรู้สึกสงสารตัวเองมากกว่า ส่วนคนอื่นก็ตัวใครตัวมันนะทำตัวเองกันทั้งนั้น อิอิ

 

ไม่มีเหมือนกันครับ แต่เคยเห้นที่เค้าเอามาลงโชว์กัน หุหุหุ ว่าจะขอคนสร้างซะหน่อย อิอิอิอิ

 

พี่น้องครับ อย่ามาวิปัสนาอะไรกับผมเลย ผมคนเดินดิน กินข้าวแกง กิเลสหนา ไม่ได้เก่งปานนั้น ถ้าเก่งปานนั้น จะถามหามีดหมอทำไม :''( ใครมีครูบาอจารย์ดีที่ยังติดต่อหาได้ก็แนะผมมานะครับ อยากบูชาสักเล่ม ติดตัวไว้บ่องตง เจอของแข็ง จริงๆ งานนี้:'(

 

ผมเองกิเลสยังหนา ยังต้องพึ่งพาวัตถุมงคล เรื่องภาระการงาน และครอบครัวก็ยังต้องรับผิดชอบ จะให้มานั่งหลับตาทั้งวันคงทำไม่ได้ คงต้องพึ่งพาพระเกจิ สวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำแทบจะทุกวัน บอกไว้ก่อนนะครับผมกิเลสยังเยอะ โลภ โกรธ หลง มีครบ และไม่เคยเรียนวิชาอาคม อักขระเลขยันต์อะไรครับ เพราะฉะนั้นเรื่อวิปัสสนา วิปัสสนึกอะไรโดยเนื้อแท้ผมไม่รู้จักครับ และรู้จักแค่เคยอ่านผ่าน ๆ แล้วปวดหัว แค่นั้นล่ะครับ

 

ลบข้อความสนุกมือเลยลวดเพี้ย!!! เขาสมัครมาเพื่อการนี้ก็ต้องตอบโต้นิดนึง หนกหนานครับลวดเพี้ย!! เล่นสกัดดาวรุ่งกันเลยทีเดียว

 

55555555สร้างไปเรื่อยแหละ เอามัน หาเรื่องไปเรื่อยๆๆ จนกว่าจะเบื่อ แต่มันเข้าเส้นแล้วละซิ นี่แค่เป็นมนุษย์เงินเดือน ถ้าเป็นเสี่ยเมื่อไหร่หนักกว่านี้ เอาให้พวกด่ากันทั้งเมืองเลย5555
แต่แปลกยิ่งทำยิ่งได้ไรง่ายๆๆ ได้เจอไรแปลกๆๆโดนไม่ต้องมีตาทิย์ หูทิพย์
ได้พวกพ้อง ได้ศัตรู เออแฮะ สร้างพระ นี่อานิสงค์ดีแฮะ
ไม่รู้เบี้ยแก้หลวงปู่หุน วัดบางผึ้งไปถึงไหนแล้ว ทำถวาย แต่ไม่มีซักตัวอิๆๆ

 

อนุโมทนาสาธุ ครับ สร้างเพระกุศลแรง พวกผมสร้างเหรียญแรงครูให้ ลพ.พิเชษฐ์ สร้าง ล็อกเก็ต ให้ ลพ.สมคิด วัดเขาวงศ์ ล็อกเก็ตฉากทอง ปรากฎว่าคนสร้างไม่ได้เลยซักองค์ครับ ส่วนที่ว่าได้ศัตรู คิดซะมารไม่มีบารมีไม่เกิดครับ

 

อยากจะชี้ให้เห็นสักนิดนะครับ เพราะเห็นว่าท่านพยายามหามีดที่เรียกว่าต้องตามตำราเพื่อเอาไว้ป้องกันตัวมาหลายเพลาแล้ว เรื่องมีดหมอนี่จะศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ และจะศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร ศึกษาย้อนหลังได้ เช่นกรณีศึกษามีดหมอหลวงพ่อเดิมซึ่งเป็นที่ยอมรับว่าขลังศักดิ์สิทธิ์ หากสืบย้อนดูก็จะเห็นว่าท่านไม่ได้ไปเอาแร่วิเศษโน่นนั่นนี่เหมือนอย่างในเสภาขุนช้างขุนแผนมาทำมีด มีดของท่านก็ให้ช่างที่ อ.พยุหะ นครสวรรค์ ตีมีดให้ โลหะก็ขึ้นสนิมเหมือน ๆ มีดทั่ว ๆ ไปในยุคนั้น ไม่มีสีฟ้าของเหล็กซิลิกอน ฯลฯ แต่มีดของท่านใครก็ยอมรับว่าศักดิ์สิทธิ์กันทั้งบ้านทั้งเมือง ......

เพราะอะไร เป็นที่ผู้เสกครับ ถ้าผู้เสกทำได้ดีได้ขลัง ก็เป็นอันจบครับ ส่วนแร่ธาตุต่าง ๆ นั้นเป็นแค่เสริม ปัจจุบันออกจะเป็นเรื่องการตลาดด้วยซ้ำ ถ้าผู้เสกพลังจิตสูง ถ้าเป็นพระอรหันต์ยิ่งไม่ต้องห่วงครับมีดทำด้วยอะไรก็ศักดิสิทธิ์ครับ ดังนั้นลองหาดูว่ามีท่านใดพอน่าเชื่อถือได้ ลองอาราธนาเอาไปใช้ดูครับ ยังไงมีของติดตัวอยู่ถึงไม่ใช่ของสุดยอดในแผ่นดินก็พอช่วยได้ไม่โดนไปแบบเต็ม ๆ ครับ และไม่จำเป็นต้องแพงครับ ส่วนที่ว่าอาจารย์ท่านไหนนี่ผมคงบอกได้ไม่กี่องค์และไม่รู้ด้วยว่าท่านจะเอาไปสู้กะอะไร แล้วจะได้ผลมากน้อยแค่ไหนครับ เพียงแต่อยากเป็นกำลังใจให้ว่า ไม่จำเป็นต้องไปหามีดสัตโลหะ หรือโลหะวิเศษอะไร ยึดคนเสกเป็นหลักก็พอครับท่านจะได้หาของใช้ได้ไวไวครับ

 

ครับ ผมเคยปั้มพระนาคปรกไปให้หลวงพ่อสมคิดท่านแจกครับ และก็เคยหล่อพระกริ่งจีนไปถวายท่านไว้ 10 กว่าองค์ อิๆๆๆๆศัตรูก็มีประโยชน์ เพราะวันหนึ่งเราก็มีโอกาสโมทนาบุญกับเขาได้ โดยใช้สิทธิ์ความเกี่ยวเนื่องเป็นศัตรูครับเพราะถ้าไม่มีความเกี่ยวเนื่องกันก้ไม่สามารถโมทนาบุญกันได้ครับ
อิๆๆๆๆๆ ผมเลยสร้างทั้งสองอย่างเลย มิตรและศัตรู อิๆๆๆๆ

 

ที่เจ้านันได้จับ เป็นเหรียญพระอุปคุต วัดปาต๊ะ ที่มาขออนุญาตหลวงปู่พิศดูสร้างครับ เนื้อนวะอยู่ในไทยแค่ 100 เหรียญ ที่เหลือไปจีนหมดจ้า

 

ของผมเองก็หาซื้อมีดหมดที่เค้าขสายๆ กันทั่วไป แล้วเอาไปให้ครูบาอาจารย์ท่านจาร ท่านเสกให้ครับ ไม่ต้องกลัวใครจะว่าอะไรเพราะเอาไว้ใช้เอง อิอิอิ มีพิธีไหนดีๆ ก็เอาไปฝากเช้าพธีอีก

 

แจ่มครับ ทำเองใช้เอง ดีที่สุดครับ ใยต้องรอใครสร้างให้เรา
อิๆๆๆๆ จะทำบุญก้หยอดตู้เอา

 

ตามนั้นครับพี่ ส่วนที่จะหามีดหมอสร้างตามตำราเดิม ยากจริงๆ แล้วก็ต้องว่ากันด้วยตำราอีกว่าเอาตำราไหน ยกตัวอย่างขุนแผน นั่นเขาทำใช้เอง เสกเอง จึงต้องพึ่งพาอาถรรพ์ของโลหะเข้าช่วยอีกแรง เพราะจิตขุนแผนตอนนั้นไม่ใช่พระอริยะเจ้า แต่อย่างหลวงพ่อมี วัดเขาสมอคอน ท่านก็จ้างเขาตีเหล็กนี่แหละครับ คนทำยังอยู่เลย แต่ก็ได้รับผลกรรมจากการทำเสริมอยู่ครับ มีดหลวงพ่อมี ขนาดคนโดนผีเข้าหนักๆ มีคนพกมีดหลวงพ่อมีเดินเข้ามาโดยเหน็บไว้ด้านหลัง ยังไม่ทันควักออกมาผีก็ออกแล้วครับ โวยวายก่อนออกด้วยว่าแค่นี้ก็ต้องให้หลวงพ่อมีมาด้วยอะไรประมาณนี้ เมื่อยจังพิมพ์โทรศัพท์

 

เหอๆๆๆ.................................................

 

นี่ตัวอย่างครับ เล่มไม่ใหญ่ เล็กๆ พกง่าย ฝากเข้าพิธี ให้ครุบาอาจารย์ท่านจาร ท่านเสกให้

​