เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

สนใจครับ ตามกำลัง

 

ลงมือเมื่อไหร่บอกด้วยนะครับ

แจ้งประกาศรวมพลเข้าหุ้นลงขันกัน แป๊บเดียวยอดคงทะลุเป้า

 

ผืนที่โชว์ ทำอักขระหายไป ๑ ตัว ตรง มนุปปตฺโต ตัว ต ที่เป็นตัวเชิงหายครับ ถ้าทำผืนใหม่อย่าลืมเพิ่มลงไปด้วย

ถึงจะหล่นหายไปตัวก็อยากได้ คนเสกอื้ออย่างนี้ไม่มีปัญหาท่านทำให้เต็มได้อยู่แล้ว

 

คุณทิพย์ผมโอนเงินค่าหนุมาน 2,161.- บาท และนะครับส่งตามที่อยู่เดิม

ขอฟรีแบบนี้คงมีแต่จะขอเพิ่มนะซิครับ ^ ^

 

ก่อนจะอ้างอิง คุณคงไม่เห็นแถบตัวสีแดง หรือมันอาจจะแดงไม่พอ
(มีคนเข้ามาเอาไปแล้ว)

ผมลงราคาไว้ผิด ไม่ทันข้ามวัน ก็มีคนเข้ามาเอาไป เลยเข้าไปแก้เป็นตัวสีแดง
ผ่านมาหลายวัน คุณยังใจดีโอนมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

เมื่อรับเงินมาแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบ จึงโปรดรอไปอีก 7 วัน ผมต้องจัดคิวให้คุณปราโมทย์ก่อน ที่จองกับผมไว้ 3 ตัว จ่ายให้ดีด้วยราคาตัวละ 2,500 บาท
ตามมาด้วยคิวของคุณdacha7979 อีก 1 ตัว

ผมเพิ่งจะหาเพิ่มได้ 2 ตัว ยังไม่ทันได้จับเลย ไม่ทันได้ชื่นใจเลย...... (ตอนตัวละ 300 ทำไมไม่เอาไว้บ้าง....)

จากนี้ไป ใครอยากจะได้อีก โปรดถามผมก่อนนะครับ ว่าหาได้ไหม อย่าเพิ่งโอน เผื่อผมหาไม่ได้
..............................

หนุมานโลหะ นี้ผมยกเครดิตให้หลวงปู่จ้อย วัดหนองน้ำเขียว
สนิทรักชอบพี่นิ่มมาก พี่นิ่มเอ่ยปากบอกหลวงปู่ฯว่า วัดป่าแดง เป็นวัดยากจน ถ้าทำออกมาไม่ดี จะเสียชื่อ ต้องลองปืนได้นะ (ถ้าเป็นคนอื่นพูดแบบนี้คงโดนไปแล้ว)
หลวงปู่ฯ ก็ตั้งใจทำให้ เพราะพระกริ่งรุ่นแรกของหลวงปู่ฯ ก็ได้พี่นิ่มนี่แหละ อุปถัมภ์ให้
หนุมานชุดนี้ ท่านฯคุมตั้งแต่มวลสารจะทำจะหลอม เมื่อปั๊มเป็นตัวแล้ว พี่นิ่มก็ยิง! ผมมารู้จากคุณอ๊อด ว่ายิงไม่ติดตั้งแต่ยังไม่เสก!

หลวงปู่ฯเสกเดี่ยวจนพี่นิ่มมั่นใจแล้ว ก็ไปขอบารมีหลวงปู่บัว วัดเกาะตะเคียน
ตอนนั้นเหรียญรุ่นแรกหลวงปู่บัว ราคาประมาณ 5-600 บาท ไม่แพงเลย
แต่พี่นิ่มมั่นใจว่าเก่ง หลวงปู่บัวท่านก็เมตตาเสกเดี่ยวให้ ผ่านมาไม่กี่ปี ตอนนี้เหรียญรุ่นแรกมีรอยจาร ถึงหมื่นแล้ว อาจจะถือว่าเป็นหนุมานรุ่นแรกของหลวงปู่บัวจะได้หรือเปล่า?

องค์ไหนที่พี่นิ่มเอาของไปขอเสกเดี่ยว ก็จะถามหาตะกรุดของวัดนั้นๆ
แล้วก็ลอง.... อยู่ไม่อยู่ก็รู้กัน บางดอกอยู่ บางดอกคลาดแคล้ว ดอกไหนอยู่ องค์นั้นจะได้รับนิมนต์มาเสกหมู่ เว้นแต่ท่านฯจะไม่สะดวก

รายนามครูบาอาจารย์ที่อธิษฐานปลุกเสกเดี่ยว วาระแรก 2553

1) หลวงพ่อ ฟู วัดบางสมัคร
2) หลวงปู่ห่วย วัดห้วยทรายใต้
3) หลวงพ่อแถม วัดช้างแทงระจาด
4) หลวงพ่อเที่ยง วัดเขากระโดง
5) หลวงพ่อผาด วัดบ้านกรวด
6) หลวงพ่อหงส์ วัดเพชรบุรี
7) หลวงพ่อเพชร วัดหนองแวง
8) หลวงปู่เกลี้ยง วัดโนนแกด
9) หลวงพ่อนวล วัดไสหร้า
10) หลวงปู่เณรดำ ฉัตติโก
11) หลวงปู่โสฬส วัดโคกอู่ทอง
12) อาจารย์อนันต์ ส.ปฏิบัติธรรมสระบุรี
13) หลวงปู่พิชัย วัดเขาหงส์
14) หลวงพ่ออุดม วัดพิชัยสงคราม
15) หลวงพ่อโมก วัดขนอนเหนือ
16) หลวงพ่อสม วัดโพธิ์ทอง
17) หลวงพ่อนิคม วัดทุ่งยายดำ
18) หลวงปู่ปัญญา วัดหนองผักหนาม
19) หลวงพ่อเลิศ วัดศรีวิชัย
20) หลวงพ่อจ้อย วัดหนองน้ำเขียว
21) หลวงพ่อสาคร วัดหนองกรับ
22) หลวงพ่อสิน วัดละหารใหญ่
23) หลวงพ่อบัว วัดเกาะตะเคียน
24) หลวงพ่อเสือ ส.กม 121 โคราช
25) หลวงปู่พิบูลย์ วัดลำต้อยติ่ง
26) หลวงพ่อรวย วัดบ้านทุ่ง
27) หลวงปู่มหานิล วัดหนองไทร
28) หลวงปู่ฤษีสมชาย วัดกุดขาม
29) หลวงปู่เสาร์ วัดดอนย่านาง
30) หลวงปู่พูน วัดบ้านแพน
31) หลวงพ่อหวล วัดพุทไธสวรรค์

รายนามพระเถระที่ปลุกเสกอธิฐานจิต
16 มกราคม 2553 ณ วัดป่าแดง

1) หลวงพ่อ ฟู วัดบางสมัคร
2) หลวงพ่อ สม วัดโพธิ์ทอง
3) หลวงพ่อ เกลี้ยง วัดเนินสุทธาวาส
4) หลวงพ่อ สิน วัดละหารใหญ่
5) หลวงพ่อ ถนอม กุฏิทอง
6) หลวงพ่อ จ้อย วัดหนองน้ำเขียว
7) หลวงพ่อ คำบุ วัดกุดชมภู
8) หลวงพ่อ เฮียง วัดเขาถ้ำ
9) หลวงพ่อ ประสูติ วัดในเตา
10) หลวงพ่อ วิไล วัดหนองบอนแดง
11) หลวงพ่อ สมคิด วัดบึงตาต้า
12) หลวงพ่อ สารันต์ วัดดงน้อย
13) หลวงพ่อ เอื้อน วัดวังแดงใต้
14) หลวงพ่อ ทอง วัดไร่กล้วย
15) หลวงพ่อ หรีด วัดป่าโมก
16) พระอาจารย์ โมก วัดขนอนเหนือ
17) หลวงพ่อ เณรคำ วัดหนองไฮ
18) อาจารย์ ประเวศน์ วัดบ้านแจ้ง
19) หลวงปู่บัว วัดเกาะตะเคียน

กับหลวงปู่จ้อย ผมเจอของจริงท่านมาแล้ว ไม่สงสัย
กับพ่อท่านนวล วัดไสหร้า พี่นิ่มก็ยิงตะกรุดท่านมาแล้ว ไม่สงสัย
กับรูปอื่นขอละไว้ เพราะท่านฯยังอยู่ เชียร์มากเดี๋ยวเหนื่อย

.........................

ทางวัดป่าแดง เห็นพี่นิ่มทำหนุมานแล้วอยู่ปืน เลยทำเสือแล้วบรรจุผง หวังว่าจะอยู่ปืนแบบหนุมาน

พี่นิ่มก็มอบผงเพื่อบรรจุ แล้วตระเวนเสกให้พอสมควร (หนักมาก แบกไปทุกงานไม่ไหว)

เซียนพระเครื่องฯคนหนึ่ง เคยเล่าแล้ว ว่ายิงทุกชิ้นที่พี่นิ่มทำ ลูกสามคนห้อยพระฯของพี่นิ่มทุกคน
เซียนคนนี้มีปืนติดกล้องไว้ทดสอบ
เอาเสือป่าแดงมายิง ไม่ออกก็มั่นใจ แต่ลองเอาผงที่บรรจุออกแล้วยิงใหม่ กลับเป็นคนละเรื่อง เสือเผ่น!

พี่ไพรัชมองว่าเหมือนกระบอกไฟฉาย ถ้าเอาถ่านออก ไฟก็ไม่ติด

แต่บางคนอาจจะมองว่า มีดีที่ผงฯ

ถ้าดีที่ผงฯ ก็ลองพิจารณาว่า ลูกอมฯชุดใหม่นี้ เป็นผงล้วนๆ จะดีขนาดไหน
พระสมเด็จฯที่เช่าๆกัน ก็มวลสารล้วนๆ พี่นิ่มถึงมั่นใจนัก

ผงฯนี้ พระเกจิหลายรูปถึงเอ่ยปากว่าดีมากแล้ว ใครไม่มั่นใจก็ไปหาแกเถอะ แล้วบอกขอลองยิงผงฯแกหน่อย แกจะปั้นให้ แล้วลองกันต่อหน้าเลย......

เขียนมากเหมือนเชียร์ แต่ผมไม่มีจะขายแล้ว...... โปรดเว้นที่จะถามหาลิงกับผมซักเดือนนะครับ
ส่วนเสือโลหะ เสือผงฯ ลิงผงฯ ลองถามหากับคุณพ่อประดู่ฯ กันนะครับ

 

ผมลืมทุกที ว่าตัวเองก่อนจะเขียนขอม ให้เขียนบาลีก่อน
ถ้าเขียนบาลีไม่ได้ ก็จะเขียนตกอยู่แบบนี้ทุกบ่อย
ผมเขียนเสร็จแล้ว ก็เทียบกับต้นฉบับก็เห็นตรงกัน ไม่เฉลียวใจว่าต้นฉบับจะผิด

ขั้นตอนการเสกผ้ายันต์พรหมสี่หน้าของหลวงพ่อกร่าย ท่านฯมีสูตรของท่านจำเพาะอยู่ครับ ผมจำไม่ได้ แต่รู้ว่าผ้ายันต์หนุมานของท่านฯเสกยากกว่า

ที่รู้ก็เพราะหลวงพ่อแจ๋ (เจ้าอาวาสวัดโพธิ์ศรี/ศิษย์)พระอุปัชฌาย์ผมบ่นว่ายุ่งยาก เรียกยาก และผ้ายันต์หนุมานจะโดนเลือกแจกซะเป็นส่วนมาก ไม่ค่อยมีใครได้ไป และหาดูยาก ผมได้มาเพียงผืนเดียว เป็นผืนสุดท้ายของกุฏิในสภาพสมบูรณ์ หวงมาก อยากจะพับเลี่ยมห้อยคอ ก็เสียดาย

เรื่องทำน้ำมันฯ ต้องคุยกับพี่นิ่มก่อน ว่าจะขอเมตตาหลวงปู่บัว และเกจิอาจารย์ของพี่นิ่มได้หรือไม่
เพราะมะพร้าวชุดนี้ เป็นชุดใหม่ เป็นชุดที่ได้มาจากป่า
สมัยหลวงปู่เริ่ม วัดจุกกะเฌอ จะทำพระฯ ท่านแสวงหามะพร้าวไม่มีตา กว่าจะหาได้ ก็ใช้เวลา 30 ปี แล้วพอจะใช้ ลูกศิษย์ลูกหาก็เสียดายจะบด เลยเอาแค่ขูดๆผงเป็นหัวเชื้อ
แต่ถ้าเราจะเอามาทำน้ำมัน จะไม่เหลืออะไรนอกจากกาก.....

มีหลายคนติดต่อมาแล้วครับ น่าจะพอหาแนวร่วมได้ และอาจารย์พิจารณ์ท่านฯก็ขอผมจริงๆแค่ 60,000 เท่านั้นด้วยครับ (แต่ให้ไปเคี่ยวเอาเอง)

แต่ผมเผื่อค่าใช้จ่ายแฝงไป 2หมื่น (เฉพาะหลวงปู่บัว ก็ต้องถวายท่านไม่น้อยกว่าครึ่งแล้วครับ)

ไว้ขอปรึกษาหลายๆฝ่ายก่อน หรือไม่ก็รอให้มีใครเข้ามาตัดตอนเอามะพร้าวไปให้หมด จะได้ไม่กังวลที่จะทำ (แหม...ผมก็เหนื่อยเหมือนกันนะครับ ครู)

 

ผมใช้เบี้ยแก้วัดโพธิ์ผักไห่เป็นยาสามัญประจำบ้าน

แม่บ้านผมเหน็บแหนมบ่อยๆว่าเรียนมาทางวิทยาศาสตร์ ใช้รักษาคนอื่น

แต่รักษาลูกเมีย ใช้ทางไสยศาสตร์และพื้นบ้านเป็นหลัก เช่น ตอนท้องลูกสาวแม่บ้านเขาเลือดออก ผมแช่ปลัดหลวงปู่เมฆ วัดลำกระดาน ทำน้ำมนต์ให้กิน

 

ขอโทษด้วยครับผมไม่เห็นจริง ๆ ส่วนเรื่องรอไม่เป็นไรครับมันเป็นความผิดของผมเองที่ไม่รอบคอบพอไม่ได้ตรวจทานข้อมูลอีกครั้งจำแต่ตัวเลข ถึงเวลาแล้วโอนเลยไม่ได้กลับมาอ่านอีกรอบ ขอโทษอีกครั้งนะครับ

 

สวัสดีครับพี่ numthip
สนใจครับ และยินดีร่วมบุญตามกำลังทรัพย์ครับผม

อนุโมทนาด้วยครับ

 

เรื่อง : เรื่องเล่าเท่าที่เคยได้ยิน

ตอน : คำตอบที่ได้จากผู้ใหญ่หลายๆคน

ในโพส #7159 ทิ้งท้ายไว้เกี่ยวกับผ้ายันต์หลวงพ่อกร่าย เป็นความจริงอยู่ที่ว่า ผมพกผ้ายันต์หลวงพ่อกร่ายติดตัวเป็นประจำทุกวัน คุณ Dacha คง

จะเป็นพยานให้ได้ เพราะเมื่อวันที่ ๒ มิ.ย. ๕๖ เขาได้มาพบผม ผมบอกเขาว่า ผมเพิ่งกลับมาถึงบ้านและเพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ในตอนหนึ่งเขา

อวดผมว่า เขามีผ้ายันต์หลวงพ่อกร่าย ผมบอกเขาว่าดีแล้วเดี๋ยวนี้หายาก พูดแล้วผมก็ไปหยิบเสื้อที่ผมเพิ่งถอดผึ่งเอาไว้มาให้เขาดู แล้วก็หยิบผ้า

ยันต์ออกจากกระเป๋าเสื้อให้เขาพิสูจน์ว่า ผมพกเป็นประจำเพราะผ้ายันต์ที่ผมหยิบออกมาให้เขาพิสูจน์ ยังเปียกเหงื่ออยู่เลย และยังให้คาถาที่ใช้กับ

ผ้ายันต์ดังกล่าวให้กับเขาไปด้วย ผมเป็นคนที่มีคติประตัวแก้ไม่ได้และไม่เคยคิดแก้ คือถ้าใครให้เครื่องรางของขลังกับผมถ้าเป็นพระผมจะห้อยคอ

อยากให้คนที่ให้ภูมิใจ ถ้าเป็นของพกได้ผมก็จะพกตลอดเวลา ชีวิตผมเดินทางไปๆ-มา เพื่อทำงานในต่างประเทศตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๒๒-พ.ศ.

๒๕๕๕ จำได้ว่าครั้งแรกที่จะไปต่างประเทศ ได้กลับไปที่โรงเรียนที่เคยเรียน โดยไปขอพรคุณครูมหาวงษ์ อ่อนละออ แล้วขอของขลังท่าน ท่าน

เอามือล้วงของออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วส่งให้ผมพร้อมกับเป่ากระหม่อม และพูดว่าขอให้พระคุ้มครอง ของที่ท่านให้ผม ผมได้พกติดตัวอยู่สิบกว่าปีจน

เปื่อยหมดอายุไปเอง เพราะทุกๆวันของสิ่งนั้นจะอยู่ในกระเป๋าเสื้อผมตลอด ของสิ่งนั้นคือ"รูปพระสมเด็จ"น่าจะเป็นรูปที่ครูมหาวงษ์ท่านเอามาจาก

หนังสือพระในสมัยนั้น เป็นรูปที่มีขนาดใส่กระเป๋าเสื้อได้พอดี ผมผ่านอะไรๆ มามากมายแต่ก็ปลอดภัยเสมอ ผมมีความศรัทธารูปนั้นมาก เพราะขนาด

ครูผมท่านยังพกพาประจำจนมาถึงมือผม และรูปนั้นผมพกคู่กับผ้ายันต์หลวงพ่อกร่ายผืนเก่า ซึ่งในช่วงที่ผ้าผืนนั้นเก่าและเริ่มเปื่อยมาก ลูกชายได้

เอาของใหม่มาแลกเพื่อเอาของเก่าไปเก็บ ผมได้คาถาของหลวงพ่อกร่ายจากพระคู่สวดของผม ตอนที่ผมสึกจากพระและไปกราบลาท่าน ผมถาม

ท่านว่า มีข้อห้ามอะไรไหม? ท่านบอกว่าไม่มีไม่เห็นใครพูดว่ามี ท่านยังบอกผมต่ออีกว่า ถ้าคุณเอานาฬิกาที่ข้อมือคุณ โยนรอดราวผ้าแล้วมันเสีย

หรือมันเปลี่ยนยี่ห้อได้ ก็ค่อยเชื่อว่าข้อห้ามจะเป็นจริง ก่อนจะสึกจากพระผมได้เข้าไปหาหลวงพ่อท่านพระครูวิเศษสมณกิจฯ ซึ่งเป็นเจ้าคณะอำเภอ

ฯ และเป็นเจ้าอาวาส,เป็นอุปัชฌาย์ของผม เพื่อถามถึงกิจที่ผมพอจะช่วยได้ก่อนจะสึก และคุยเรื่องต่างๆ มากมาย ผมถามท่านถึงเครื่องรางของ

ขลัง โดยถามว่าทำไมหลวงพ่อถึงไม่ทำบ้าง(ภายหลังถึงมีเพราะเหมือนถูกบังคับ เนื่องจากเป็นอุปัชฌาย์ตั้งแต่อายุสามสิบกว่าๆ จนอายุเก้าสิบ จะเม่

มีอะไรไว้บ้างได้อย่างไร) ท่านได้แต่หัวเราะ หึ..หึ..เบื่อ..ไม่อยาก.. ผมถามว่าหลวงพ่อมีอะไรให้ผมบ้างไหม? ท่านตอบว่า...ถ้าคุณจะเอา...ก็ได้

เหมือนกัน แต่ต้องทำเองนะ...ฉันเคยเห็นในสมัยก่อนโน้น พระที่จะสึก เขาเอาฝาบาตรที่บิณฑบาตรอยู่ทุกวันหรือไม่ก็ฝาบาตรเก่า เอามาจานชื่อ

ฉายาอุปัชฌาย์ แล้วม้วนเป็นตะกรุด แล้วเอามาให้อุปัชฌาย์ปลุกเสกให้ เมื่อผมออกจากหลวงพ่อมาแล้ว ผมก็มีความตั้งใจที่จะทำ และคิดถึงปู่ที่อยู่

ถือศีลที่วัด,คิดถึงโยมเต๊ะ,โยมผูก ซึ่งล้วนแต่เก่งๆ ทั้งภาษาบาลี,สันสกฤต และการเขียนตัวหนังสือขอม กับการจานหนังสือ พอกลับถึงกุฏิ กำลังเล็ง

อยู่ว่าจะเอาฝาบาตรอันไหนดี ก็มีพระหนุ่มๆ เข้ามาเลียบเคียงถามว่า หลวงพี่ไอ้หนูบอกว่าหลวงพี่เข้าไปขอของจากหลวงพ่อได้ไหม? ผมบอกว่า

ได้ หลวงพี่บอกผมมั่ง ผมอยากได้ ผมจึงตัดสินใจไม่เอา ไม่ทำ ถ้าบอกออกไป พรรษาหน้า ฝาบาตรไม่มีแน่..........

ผมเคยถามหลวงพ่อว่า ทำไมหลวงพ่อไม่เชื่อเรื่องฤกษ์ ท่านตอบว่า ก็ฉันไม่เชื่อ ใครๆก็คงเล่าให้คุณฟังหมดแล้ว และท่านก็ยกเรื่องฤกษ์แต่งงาน

ของนางงามจักรวาลคนแรกของประเทศไทย ว่าเห็นไหมคนให้ฤกษ์ระดับไหน? ก็เลิกกันไปแล้ว ที่ข้างวัดนี่ก็หนีตามกันไป มันไม่มาปรึกษาหาฤกษ์

สักหน่อยเห็นรวยเอาๆ และท่านแถมให้ว่าเท่าที่จดๆ เอาไว้ นอกจากเขาไม่เผาผีวันศุกร์ เพราะเขาถือว่า คนที่อยู่จะประสบความฉิบหาย และที่ฉัน

เคยเอาสมุดที่ทำไว้ตั้งแต่เป็นอุปัชฌาย์ เด็กที่เกเร ไปเปิดดูจะเป็นเด็กที่โกนจุกวันพฤหัส ผมเลยท่องจำเอาไว้ว่า พฤหัส ไม่โกนจุก ศุกร์ ไม่เผาผี

ผมถามถึงเรื่องข้อห้ามจากบรรดาอาจารย์ต่างๆ ท่านก็ไม่ตอบตรงๆ เพียงแต่บอกว่า ไอ้ที่ห้ามรอดราวผ้า ก็อาจจะเป็นเพราะเห็นว่าไม่เป็นมงคล หรือ

อย่างอื่นก็ไม่รู้นะ แต่ที่ห้ามกินนั่นห้ามกินนี่ คงเป็นอุบายอย่างง่ายๆ ให้ลูกศิษย์ปฏิบัติได้ เพราะของที่ห้ามส่วนใหญ่ก็ไม่ได้กินกันบ่อยอยู่แล้ว จะห้าม

ไอ้ที่ปฏิบัติง่าย ถ้าของง่ายๆ ปฏิบัติไม่ได้แล้ว มันจะไปเว้นไอ้ที่ผิดศีลธรรมอย่างร้ายแรงได้อย่างไร...ผมเข้าใจและผมก็เชื่อตามนั้นเสมอมา...........

คำตอบจากปู่เกี่ยวกับเรื่องนี้...ผมไม่อยากจะถามเรื่องของกินก็อดไม่ได้ เพราะตระกูลฝ่ายปู่ สักยันต์กันทั้งตระกูล เคยเขียนเล่าไปแล้ว ที่มีเสือ มี

ลิง ฟัดกันบนศาลาวัดหัวลำโพงกรุงเทพฯนี่เอง คือมีสักกันตั้งแต่เสือ,ลิง,จนถึง เก้ายอด ส่วนปู่มีคาถาอาคมเพียบ มีแบบชนิดที่พิสูจน์ได้ ขนิดที่คน

หัวรั้นอย่างผมยอมจำนน และเห็นกินทุกอย่างไม่เว้น ตามที่ผมสังเกตเอานะ ถามปู่ว่า...ไม่กินอะไรบ้าง...ปู่ตอบว่า...ไม่กินปลาหมอ...กับหัวปลา

ดุก ผมคิดว่าผมเข้าใจ เพราะปู่ก็เป็นหมอยาแผนโบราณ แต่ไม่รับรักษาคน ได้แต่จดตัวยาให้เอาไปจ่ายกันเองและอย่างมากก็แค่ลงหม้อให้ ผมถาม

ต่ออีกว่า คนอื่นที่เขาถือ เขาไม่กินฟักแฟง,น้ำเต้า,มะเฟือง ไม่เห็นมีห้ามหัวปลาดุกเลย ปู่ตอบว่า ของข้าไม่ห้ามเลยสักอย่างเรื่องกิน จะห้ามก็

เฉพาะ เรื่องผิดศีลธรรมอันร้ายแรงเท่านั้นเอง ผมก็ย้อนกลับว่า...ก็...ปลาหมอกับปลาดุก...ปู่ตอบว่าที่ไม่กินปลาหมอ เพราะตอนเป็นเด็ก กินปลา

หมอกลมเข้าไปก้างติดคอ...เอาออกยาก...เลยเข็ด ส่วนปลาดุก...ก็ก้างติดคอตอนเป็นเณร...ไอ้ตรงง่ามใต้คาง...เอาออกยาก...เลยเข็ด และไม่กิน

ทั้งสองอย่าง ผมถามต่อว่าแล้วที่เขาห้ามกันนั้นปู่รู้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร ปู่ตอบว่าไม่รู้ อาจจะเป็นการฝึกให้ลูกศิษย์ฝึกตัวให้เชื่อฟังตั้งแต่ของง่ายๆ

ไปก่อน เพราะของที่ห้ามกินนั้น ลองนึกดูซิว่าบ้านเราจะกินกันปีละกี่หน ถ้าคนเชื่อฟังครูบาอาจารย์ตั้งแต่ของง่ายๆ แล้ว ก็จะทำให้ของที่ยากขึ้นทำได้

ง่ายขึ้น โดยเฉพาะเรื่องผิดศีลธรรมอันร้ายแรง เป็นคำตอบที่ผมได้มาตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งก็เหมือนๆ กับได้จากอุปัชฌาย์ตอนบวช.....

ผมเองก็ให้ความเคารพต่อข้อห้ามของครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ที่ท่านได้ประสิทธิ์ประสาทเครื่องรางของขลังเสมอๆ ถ้าปฏิบัติได้ผมก็ปฏิบัติเพราะผมถือ

ว่าเป็นเรื่องมงคล ถ้าผมได้ทำตามคำสอนสั่งหรือข้อห้ามของทุกๆ ท่าน ส่วนเรื่องราวผ้าถ้าไม่จำเป็นผมก็ไม่รอดเด็ดขาด ถ้าเผลอก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

เพราะเรื่องลอดราวผ้าปู่บอกว่าไม่ต้องคิดถึงเรื่องของจะเสื่อมหรอก แค่ผ้าที่ตากเกิดหลุดลงมาคลุมหัว หมาที่เลี้ยงไว้มันเห็นเข้ามันอาจจะตกใจหรือ

เพราะจำไม่ได้ มันฟัดเอาก็ลำบากแย่แล้ว และแถมให้ด้วยว่า ในบรรดาวรรณคดีไทย เรื่องตำนานนิทานเก่าๆ ก็ดี คนเขาแต่งหรือเขียนตามสังคม

สมัยนั้นๆ ถ้ามันมีข้อห้ามอะไรก็ให้เอามาพิจารณาใช้เอาเอง ผมตั้งใจว่าจะเขียนไปเรื่อยๆ จนถึงสังข์ทอง เพราะเผื่อจะมีใครปลุกเสกพระสังข์ขึ้นมา

และกะว่าจะหยิกหนุมานสักนิด ที่เที่ยวได้ไปขย่มบ้านใครต่อใครเขา หรือไปเขย่าต้นไม้ใคร จะบอกว่าพ่อตัวจริงของหนุมานคือพระอิศวรสั่งให้มาบอก

ว่า...อย่าซนมากนัก...เดี๋ยวขนจะไม่ยาว...คนเขาจะไม่รัก...ขอขอบคุณมากครับ...สวัสดีครับ

 

สวัสดีครับคุณพ่อประดู่. ถ้าผมเข้าไปจะเอาไปฝากนะครับ พระสังข์หาบเงินหาบทอง ของสำนักสงฆ์ทับทิมสยาม. สร้างตอนปี50. พูดถึงผ้ายันต์หลวงพ่อกร่าย วันนี้จะเอาไปให้พี่หนุ่มทิพย์ดูให้วันนี้ครับ ได้มายังไม่เคยใช้เลยครับ ได้มาแบบฟลุ๊กๆครับ คือไปเจอกลางทุ่งนาแถวผักให่ ไม่รู้ว่าพวกหาปลาหรือพวกหาหนูทำตกไว้
http://palungjit.org/attachments/a.2718680/

 

http://palungjit.org/attachments/a.2718721/

 

เรื่องเล่า : เอามาจากวรรณคดี

ตอน : เรื่องของพระสังข์ กับหนุมาน

ตอนที่แล้วเขียนไปนึกไปตามที่ได้ยินได้ฟังมา ก็นึกขำๆ คนสมัยก่อนที่ใช้วิธีสารพัดที่จะสอนเด็ก ทั้งเอาจากตำนานพื้นบ้าน,วรรณคดี เอามาสอด

แทรกให้เด็กหรือคนทั่วๆไปได้เรียนรู้กัน คิดถึงตอนเด็กๆ บ้านผมมีหมาเยอะ เป็นหมาไทยและตัวใหญ่ๆ ผมชอบขี่มันเล่น เวลาไปฟังผู้ใหญ่เขาคุยกัน

บางทีผมก็เผลอขึ้นไปขี่มัน ก็จะถูกผู้ใหญ่เขาห้ามว่าอย่าขี่หมา...เดี๋ยวฟ้าผ่า...ได้ผล ทั้งพวกเพื่อนๆ และตัวผมที่ได้ยินในวันนั้นจะไม่ขี่หมากันอีก

เลย เพราะเรื่องฟ้าผ่ามันน่ากลัว แถมยังจำเอาไปบอกกันต่อๆไปด้วย ตอนหลังแอบถามปู่ว่า ทำไมขี่หมาแล้วฟ้ามันจะผ่าคนขี่ ปู่ก็บอกว่า...ผู้ใหญ่

เขากลัวหมามันหงุดหงิดมันจะกัดไข่เอ็ง...แค่นั้น...จบและเข้าใจ ต่อมาได้ยินอีกว่า ถ้าเด็กยังเรียกปลาไม่ได้อย่าให้กินปลา เพราะจะเป็นโรคตาล

ขโมย ใครไม่รู้จักโรคตาลขโมยบ้าง...ยกมือ ต้องมีคนยกบ้างละ...เคยดูข่าวที่เห็นเด็กตามบ้านนอก ที่ผอมพุงโล คือท้องป่องแต่ตัวผอม คือเป็นโรค

พยาธินั่นแหละ ก็ต้องถามปู่อีกน่ะแหละว่า ทำไมเด็กเรียกปลายังไม่ได้เขาถึงห้ามกินปลาเพราะว่าจะเป็นตาลขโมย ปู่ก็บอกว่า เด็กที่เรียกปลายังไม่

ได้ก็คือเด็กยังพูดไม่เก่ง ถ้าก้างติดคอเดี๋ยวก็พูดไม่รู้เรื่องกัน อีกอย่างหนึ่งเด็กก็อาจจะเป็นโรคพยาธิง่าย เพราะภูมิคุ้มกันยังต่ำ และผมก็ได้ยารักษา

โรคตาลขโมยหรือยาถ่ายพยาธิในวันนั้น และเคยได้กินด้วย นับว่าได้ผลดีจริงๆ ตัวยาหาได้ใกล้ๆ บ้าน และเสียเงินแค่ ๑ สลึง ตัวยาประกอบด้วย

เปลือกไข่เน่า ใบเต่าไห้ ใบมะกา กับน้ำตาลปีป ๑ สลึง เอามาต้มกิน เด็กจะกินไม่ยาก เพราะมีรสหวานนิดๆ ตอนเด็กๆ แถวๆบ้านผมหาง่ายไม่ว่า

จะเป็นต้นไข่เน่า ต้นใบเต่าไห้ หรือใบมะกา น้ำตาล ๑ สลึงสมัยนั้นเยอะนะ เพราะกิโลละไม่น่าจะเกิน ๖สลึง แค่ไม่เด็กกินปลาผมก็เอายามาให้ได้ ๑

ขนาน เรื่องห้ามกินนั่นห้ามกินนี่เพราะของจะเสื่อมผมก็ได้ยินได้ฟังมาเรื่อยๆ นึกถึงพวกคาถาอาคมทีไร ผมก็จะนึกถึงเรื่องขุนช้างขุนแผนทันที เพราะ

เรื่องนี้มีของขลังและมนต์คาถาอาคมอยู่หลายตอน คิดถึงที่ปู่บอกให้ดูตามวรรณคดี หรือตามตำนาน ก็พยายามเปิดอ่านทบทวนหาแล้วก็เอามาคิด(ผม

หมายถึงตั้งแต่ตอนที่ผมเป็นเด็ก) ลองมาดูเรื่องสังข์ทองสักตอน ผมเป็นเด็กสมัยก่อน พวกวรรณคดีจะมีอยู่หลายตอนของหลายเรื่อง ที่จะต้อง

ท่อง"อาขยาน"ตอนเย็นก่อนกลับบ้าน เมื่อวานถามหลานว่าท่องอาขยานอะไรบ้าง หลานงง? อาขยานอะไร? ก็ท้าวความว่าสมัยตาเป็นเด็กครูเขาจะ

ให้ท่องตอนใดตอนหนึ่งในวรรณคดี ของแต่ละเรื่องที่เรียน และยกตัวอย่างเรื่องสังข์ทองในตอนนี้ว่า

ชิ้นหนึ่งทรงครรภ์กัลยา.............คลอดลูกออกมาเป็นหอยสังข์

ชิ้นสองต้องขับเคี่ยวเซซัง..........อุ้มลูกมายังพนาลัย

ชิ้นสามอยู่ด้วยยายตา...............ลูกยาออกช่วยขับไก่

ชิ้นสี่กัลยามาแต่ไพร................ทุบสังข์ป่นไปกับนอกชาน

ชิ้นห้าบิตุรงค์ทรงศักดิ์...............ให้รับตัวลูกรักมาจากบ้าน

ชิ้นหกจองจำทำประจาน.............ให้ประหารฆ่าฟันไม่บรรลัย

ชิ้นเจ็ดเพชฌฆาตเอาลูกยา.........ไปถ่วงลงคงคาน้ำไหล

เป็นเจ็ดชิ้นเรื่องอรทัย................ใครใครไม่ทันจะสงกา

ท่องจบถามว่าเข้าใจไหม...มันตอบว่าแปลกดี...แต่โกหก...ฟักชิ้นแค่ไหน...สลักได้ยาวขนาดนั้น ผมหันหลังให้ไม่คุยด้วย แต่นึกขึ้นได้ว่าต้องเอามา

เขียน ในส่วนที่ว่าเรื่องสังข์ทอง เป็นละครนอกเกิดขึ้นในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยฯ เชื่อว่าพระองค์ออกศึกหลายครั้ง คงต้องมี

เครื่องรางของขลังไม่น้อย และคิดว่าสมัยของพระองค์คงไม่ห้ามเรื่องกินฟัก สำหรับคนที่ถือเครื่องรางของขลัง เพราะพระสังข์ก็มีคาถาอาคมและเป็น

ถึงเจ้า ก็ต้องมีพร้อมสรรพ นางทาจันเทวี ยังทำกับข้าวประกอบด้วยฟักถวายให้เสวย ถ้ามีการห้ามกินตั้งแต่สมัยนั้น ร.๒ ท่านคงไม่ปล่อยให้หลุด

ออกมาได้ ถ้ามีเวลาจะเปิดหาพระเอกในวรรณคดีอื่นๆ ว่ามีการกินมะเฟืองหรือน้ำเต้าอีกไหม?........

เห็นหนุมานที่หนุ่มทิพย์เอามาโพส ก็นึกชอบใจว่าทำได้สวยดี และมีเยอะ คิดถึงช่วง"เคอิโงะ"ฟีเวอร์ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ กลัวหนุมานจะรวมพล

ชุมนุมหา...พ่อ...กับเขาบ้าง แต่ไม่มี คงอบรมกันมาดี ผมชอบหนุมานมากตั้งแต่เด็ก ดูโขนคณะสำอางค์ เจริญยิ่ง เป็นพระเอกประจำใจ และที่

ชอบอีอย่างก็คือหนุมานไม่เรื่องมาก ไม่เป็นคนขี้สงสัย เกิดมาเห็นพระพาย บอกว่าเป็นพ่อ ก็พ่อ ทั้งๆที่ตัวเองก็เกิดแบบทำกิ๊ฟท์ GIFT :

Gamete Intrafallopian Tranfer ตามเรื่องที่กล่าวถึงการกำเนิดหนุมานดังนี้

ฝ่ายพระอิศวร.....

คิดแล้วจึงแบ่งกำลัง...........สั่งองค์พระพายแล้วกล่าว

เอาเทพอาวุธอันศักดา........อีกกำลังกายาของเรานี้

ไปซัดเข้าปากสวาหะ.........จะเกิดเป็นบุตรกระบี่ศรี ฯลฯ

ฝ่ายพระพาย......

ครั้นถึงก็เอาเทพอาวุธ........ทั้งสามฤทธิรุทธเรืองศรี

ทิ้งเข้าไปในปากนางเทวี.....ตามมีเทวราชโองการ

จึงบอกว่าองค์พระศุลี.........ประสาทบุตรฤทธีห้าวหาญ

ให้เราป้องกันภัยพาล.........บริบาลรักษานางเทวี

ถ้าพูดกันแบบสมัยนี้พระพายก็น่าจะเป็นแค่พ่อบุญธรรม หรือสูติแพทย์และทำหน้ากุมารแพทย์ด้วย หนุมานเกิดมาเห็นพระพาย บอกว่าเป็นพ่อก็พ่อ

ไม่สงสัย ไม่ตามหาพ่อที่แท้จริง ใครที่เลี้ยงไว้หลายๆตัว อย่าไปบอกความจริงเข้า ให้นึกถึงคำพูดของพ่อ"ตี๋ใหญ่"ที่ว่า "ไอ้ตี๋...ชาวบ้านเขาจะเดือด

ร้อน" เพราะผมกลัวหนุมานเกิดอยากพบพ่ออีกท่านหนึ่ง คือ พระอิศวร ขึ้นมาก็จะชวนกันชุมนุม...หาพ่อ...แล้วชาวบ้านเขาจะเดือดร้อน ส่วนที่ผมเก็บ

รักษาไว้มีพอสมควร อยู่ในห้องพระ ได้ฟังเสียงสวดมนต์ทุกวัน เป็นการอบรมด้วยเสียงมนต์จากเจ็ดตำนาน แม่บ้านชอบพูดเล่นกับหนุมานเสมอๆ ว่า

อย่าซน ถ้าซนจะให้ไอ้ทอง(แมว)จัดการ ....ขอขอบคุณมากครับ...สวัสดีครับ

 

หนังสือพี่นิ่ม ตัวเล่มเสร็จแล้ว หนาเกือบ 80 หน้า ปรับแต่งจนลงตัว
ตอนนี้เหลือแค่หน้าปก จะให้เสร็จในวันสองวัน จากนั้นสั่งพิมพ์ จะให้เสร็จทันส่งในวันเสาร์นี้
เพราะจะต้องเข้าไปเอาลูกอมฯ กับบรมครูปู่ฤษี มาจัดส่งพร้อมค่าปรับให้เพื่อนสมาชิก

แต่ถ้ามีเหตุให้หนังสือจัดส่งในสัปดาห์นี้ไม่ได้ จะไม่รอแล้ว จะจัดส่งให้ทั้งหมด แล้วหนังสือจึงจะตามมาทีหลัง ผมจะไม่อัพเดทความคืบหน้าใดๆ แม้พี่นิ่มจะยังไม่หยุดเดินสายเสก จนกว่าจะจัดส่งให้เรียบร้อย

ขออภัยในความล่าช้า(เหลือเกิน)

 

สวัสดีครับพี่ทิพย์
ผมได้ติดตามในกระทู้อยู่ห่าง ๆ เนื่องจากไม่ค่อยสบายเป็นไข้หวัด ขาดงานไป 2 วัน แต่ก็พยายามเปิดกระทู้อ่านอยู่ ส่วนล่าช้าไม่เป็นไรครับเข้าใจว่าพี่ต้องยุ่งแน่ กับต้นฉบับมาราธอน ส่วนค่าปรับที่พี่บอกว่าอย่าประมาทเป็นของหวง นี่ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง ยิ่งหวงยิ่งทำให้มีคุณค่า ส่วนความล่าช้าทุกท่านรอได้อยู่แล้วครับผม ส่วนพี่ก็พักผ่อนให้่มาก ๆ นะครับช่วงนี้ฝนตกบ่อยให้เวลากับคนทางบ้านบ้างก็น่าจะดี อิ ๆๆ

 

ช่วงนี้สุขภาพไม่ค่อยดี เดินให้เป็นปรกติยังไม่ได้ เมียล้อว่าเป็นพิการอยู่ทุกวัน
เรื่องงานส่งต้องเร่งครับ เอาเงินเค้ามาครึ่งปีแล้ว เดี๋ยวโดนฟ้อง
สัปดาห์นี้จัดส่งให้ครบหมดทุกท่านครับ พร้อมค่าปรับ
ของที่ได้ล่าช้า ไม่ขาดทุน พี่นิ่มนำตระเวนเสกอยู่ตลอด มีประสพการณ์มาเล่าให้ผมฟังล่าสุดเมื่อคืนนี้เอง แต่ผมไม่จดจำแล้ว

พยายามจะหาแบบที่กล่องยังอยู่ครบ เผื่อคุณเอาไปหาคนซื้อราคาดีได้อีก
แต่ถ้าหาไม่ได้ ก็จะเลือกเอาที่สภาพสมบูรณ์เกิน 90 เปอร์เซ็นต์ให้ไปนะครับ

ผ้ายันต์ผืนที่คุณเอามาอวด เป็นรุ่นสุดท้ายครับ ออกก่อนท่านมรณะภาพ
ภาพท่านฯที่ปรากฎอยู่บนผ้ายันต์ เป็นภาพเดียวกันกับที่ทางวัดฯทำแผ่นปลิวแจกประชาสัมพันธ์งานศพของท่านฯ

หลังงานเสร็จพิธีฯ มีขยะอยู่บ้าง คนวัดฯก็กวาดๆขยะมาเผาทิ้ง แต่มีกระดาษที่เผานานแสนนานก็ไม่ติดไฟ เขี่ยๆออกดู ก็เป็นรูปท่านฯภาพนี่แหละที่ไม่ไหม้ไฟ

เป็นรูปที่ทำขึ้นหลังมรณะภาพ!

หาเหรียญของท่านฯไว้บ้าง เน้นปี19 อาจารย์นำวัดดอนศาลา หลวงพ่อมุ่ย และฯลฯ มาร่วมเสกด้วย

..........................

ก่อนวันหวยออก ดูดาวจันทร์ทำมุมในเรือนลาภะของเรา(เป็นอุจจ์ด้วย) ก็ว่าน่าจะมีโชคเล็กๆ โดยเฉพาะลาภปาก และน่าจะถูกหวยด้วย
ก่อนนอนก็ทำปรกติ คือภาวนาไปจนหลับ แล้วตื่นขึ้นมาก็รีบจดเลขให้ศรีภรรยาก่อนเธอจะตื่นมาเอ่ยปากถามหวย ในหนังสือเขียนเลขแล้วลงท้ายว่า i love u

แต่ประสาคนมีอำนาจแต่ไม่มีความอ่อนโยน แทนที่จะสงบปากสงบคำตอนเช้าๆ
มาแว๊ดๆใส่เราให้อารมณ์เสีย จะแช่งซะก็จะเสียฤกษ์ จะดุก็เดี๋ยวมีปากเสียงอีก
จะเงียบ เดี๋ยวก็ไม่จบ ..... เลยบอกให้ซื้อตัวละบาท ถึงขาดทุนก็ไม่เกินค่าก๋วยเตี๋ยว

ตกเย็น มีคนมารับผมไปกินอาหารญี่ปุ่น ที่เซ็นทรัลบางนา อิ่มพอดีก็ขึ้นไปรับแฟนกลับบ้าน

เธอหน้างอ...ทั้งที่ถูกหวย บ่นว่าซื้อน้อยไป

สามีอย่างผม ทำอะไรไม่เคยมีผลงานเลย......(ลาออกก็ไม่ได้/จะลาตายยังต้องรออนุมัติ)

 

สวัสดีครับ พี่หนุ่มทิพย์ "....ขอความกรุณาพิจารณา ดังนี้ ครับ...."

....... เนื่องจาก ประมาณปลายสัปดาห์นี้ ผมต้องไปอบรม ประมาณ 3 เดือนกว่า ( กลับมาประมาณ ปลายเดือน ตค. หรือ ต้นเดือน พย.56 )

ขอความกรุณา ฝากวัตถุมงคลไว้กับพี่หนุ่มทิพย์ก่อนนะครับ

ส่วนเรื่อง
1) กริช # 1 ( ที่จองไว้ )
2) พระกริ่ง # 1 ( ที่จองไว้ )
3) *** ลูกอม ของพี่นิ่มที่กำลังจะออก *** ขออนุญาติจองล่วงหน้า # 5 ลูกครับ

*** รวมแล้ว ราคาประมาณเท่าไรครับ จะขออนุญาติโอนให้ก่อน (เพราะช่วงที่อบรมคง ไม่ได้ติดตาม กระทู้ ) ***

จึงแจ้งเพื่อทราบ และโปรดพิจารณา ครับ

ขอประทานโทษที่ต้องรบกวนนะครับ ..... ขอบพระคุณมากครับ

 

ขอบคุณครับ ที่ไว้วางใจ
1.กริช อาจจะไม่รับจอง เพราะมีคนรับจองแล้ว ตามมารยาท
2.พระกริ่งฯ ถ้าเป็นของที่พี่ธวัชชัยทำถวายหลวงปู่ฯ ก็ต้องดูก่อนว่าจะมีใครรับจองอีกหรือเปล่า เดี๋ยวจะกลายเป็นผมไปแข่งอีก ดูไม่ดี และนิสัยผมไม่ชอบแข่งขัน
เรื่องพระกริ่งฯ มีคนเอาตังค์ให้พี่นิ่มดำเนินการเกือบ 10 ล้านบาท ให้ทำออกมาให้ดี ให้เป็นศรีแก่วงษ์ตระกูล ไม่สนใจเรื่องพาณิชย์ ขอให้เป็นที่กล่าวขวัญถึงในเบื้องหน้า

เรื่องนี้พี่นิ่มปรึกษากับผมแล้ว ให้งบผมมาทำประชาสัมพันธ์ 2 ล้าน ร่วมค่าพิธีฯ
ผมขอค่าพิธีฯแค่ 4 แสน กับค่าประชาสัมพันธ์ 2 แสน ก็พอ ที่เหลือคืน

ถ้าโครงการณ์นี้ผ่าน เราจะได้ของดี(จริงๆ) ไว้ใช้ตอนปลายปี อดใจรอนะครับ
ตังค์อยู่กับเรา อะไรๆก็อุ่นใจ

3.ลูกอมฯ มีคนในวัดฯ เอาของมูลค่าเป็นแสน มาแลกกับลูกอมฯ 2 กล่อง(200 ลูก) เพราะสืบแล้วว่าอยู่ปืนจริง แต่ อบต.จู๋ จะขอให้พี่นิ่มถวายวัดฯก่อน และกำหนดราคาไว้ไม่ให้เกินลูกละ 300 บาท

กล่องเพิ่งจะเสร็จ รอผมเข้าไปเอา (และต้องรีบเข้าไป ก่อนโดนไถหมด)
ลูกอมฯนี้ แจกให้คนทำหนังสือฯอยู่แล้ว แต่ถ้าจะเอาเพิ่ม ผมจะเก็บไว้ให้ก่อน มิต้องโอนตังค์มา เดี๋ยวผมลำบากใจ ให้ผมจัดส่งหนังสือฯให้เรียบร้อยก่อนนะครับ

คุณอบรมแค่3เดือน ไม่นานเท่าไหร่
ตั้งแต่แต่งงาน ผมโดนแถบทุกอาทิตย์
"ฝนจะตก ทำไมไม่เก็บผ้า"
"กลับมาบ้าน ทำไมไม่ล้างจาน"
"ขยะไม่ทิ้ง ข้าวไม่หุง น้ำไม่เติม...ทำไมไม่จำ!...".......
อย่าตวาดสิ เดี๋ยวทำให้

 

ชอบอ่ะ แม่ว่าดุแล้ว เมียดุกว่าหลายเท่า

 

พี่หนุ่มทิพย์ ครับ ขอจอง ลูกอม 3 ลูกครับ
ตกลง มีดกริช ที่จองกันไป พี่ไม่รับจองแล้วหรอครับ