ประสบการณ์กรรมฐานเมตตาใหญ่-กรรมฐานกับดวงจิตวิสาขบูชา66น.91พิธีจุติคุรุเทวากรรมประสิทธิ์ปฐมฤกษ์"

ที่ถามองค์เล็ก หน้าตัก 9 นิ้วครับ 5555 ที่เห็นหน้าตัก 27 นิ้วครับ

 

วัตถุมงคลที่ท่านอาจารย์สร้างหรือของผมที่ทำแล้วขอให้ท่านอาจารย์ทั้ง 2 ช่วยอธิฐานให้ ที่ได้มอบให้แก่ท่านทั้งหลายที่เคยได้รับไป มีคนนำไปตรวจสอบและนำไปเช็คมาหลายต่อหลายคน ท่านอาจารย์ก็เคยเล่าให้ฟังว่าท่านก็มีคนนำของท่านไปตรวจดู แล้วสุดท้ายก็มาขอบูชาไปเพิ่ม ท่านก็ได้แต่งง ผมก็เช่นกัน

เชื่อหรือไม่เชื่อ ใช่หรือไม่ใช่ก็อยู่ที่ทุกท่านจะพิจารณาและเข้าใจ อย่างไรซะหลวงปู่ท่านก็เมตตาและรับรู้แน่นอนเมื่อถึงเวลาท่านก็จะมาสงเคราะห์ท่านเอง

 

เรื่องเล่าสั้น ๆ


วันนี้ได้มีโอกาศฟังเรื่องราวจากท่านอาจารย์ ท่านได้มอบเศียรปู่พระพิราพแก่ญาติธรรมไปให้ลูกชายติดตัว ลูกชายได้ติดทหารแล้วก็ได้นอนพักรวมกันที่โรงเรือน ปรากฏว่าในคืนนั้นมีคนที่ติดทหารด้วยกันของขึ้นจำไม่ได้ว่าศักดิ์รูปอะไร ของขึ้นคนตกใจกันหมด คนที่มีเศียรปู่พระพิราพท่านอาจารย์ก็นึกใจดีสู้เสือนำสร้อยที่มีเศียรปู่พระพิราพไปคล้องคอเข้าให้ จึงสงบวูบไปเลย

ก็เล่าตามที่ได้ทราบมาอย่างไรจะเพิ่มเติมรายละเอียดอีกครั้ง

 

สาธุ ครับอ้าย
ซำบายดีนะครับผม คิดฮอดเสมอครับผม

 

มีคำทำนายเมื่อประมาณ 20 ปีก่อนจากครูบาอาจารย์สายกรรมฐานเกี่ยวกับนางสงกรานต์ปีนี้ ไว้จะมาอธิบายคร่าว ๆ ให้ทราบ คงต้องทำบุญกันมาก ๆ หน่อยนะครับ

 

อยากแนะนำให้ทำบุญช่วงสงกรานต์ เกี่ยวกับคนเจ็บป่วย สังฆทานยา บริจาคเลือด

 

ก็ว่าอยู่ 555 เหมือนจะองค์ใหญ่มากๆ

 

มีเรื่องเล่า เกี่ยวกับปู่ฤาษีมหาพรหมจินดามณี


ผมทุ่มสุดตัวเพื่อหล่อองค์ปู่ฤาษีมหาพรหมจินดามณี ขนาด 27 นิ้ว มาบูชาที่บ้าน ช่างหล่อเสร็จนำมาส่งที่บ้านค่ำ ๆ วันเสาร์ ก็อัญเชิญด้วยดอกไม้และหมากพลูบอกกล่าวปู่ วันอาทิตย์ช่วงเย็นก่อนคำผมก็ยกเชิญปู่ขึ้นห้องข้างบน (ห้องเป็นคอนโด) วันอาทิตย์ผมนอนห้องข้างล่างคนเดียว แฟนผมนอกข้งบนกับลูก ๆ โดยมีปู่อยู่ในห้องพระเรียบร้อย เขาสวดมนต์ก่อนนอนแล้วก็หลับไป

แฟนผมตื่นมาตอนดึกเพราะได้ยินเสียงกุกกักในห้องพระและได้ยินเสียงไอเบา ๆ เขานึกว่าผมอยู่ในห้องพระ (ผมหลับจนกรนอยู่ห้องข้างล่างต่างหาก 555) เขานึกว่าผมร้อนและไม่มีที่นอนเลยไปนอนห้องพระ ตอนเช้าตื่นขึ้นมาผมก็ขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องข้างบนเสร็จแล้วก็สวดมนต์จึงลงมากินข้าวอร่อย ๆ ข้างล่าง แฟนผมจึงถามว่าเมื่อคืนไม่ได้ขึ้นบ้านเหรอ ผมบอกป่าว................

อ้าวแล้วใครมาอยู่ในห้องพระผมล่ะ.................

 

ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงนะครับ

 

หลังปีใหม่ไทยขอให้ทุก ๆ ท่านพบเจอสิ่งดี ๆ นะครับ ของหลวงปู่ ครูบาอาจารย์ทุก ๆ องค์เมตตาให้พรแก่ทุกท่านสำเร็จดังหวังทุกประการด้วยเทอญ

 

เมื่อคืนฝันถึงท่านอาจารย์และหลวงปู่

ไว้จะมาเล่าให้อ่านนะครับ

 

เมื่อคืนฝันใกล้เช้า ว่า

ได้ยินเสียงอาจารย์จากด้านหลัง ผมอยู่ไหนก็ไม่รู้ รู้แตว่าเป็นป่าข้างทาง หรืออยู่ใรบ้านข้างป่ายังไงนี่ล่ะ เสียงอาจารย์พูดถึงปู่พระพิราพ 3 เศียร ผมฟังไม่ถนัดเลยออกไปหาท่าน กวาดตามองอยู่ครู่หนึ่งกว่าจะเจอ พอมองหาพบก็แปลกใจว่าท่านผอมไปมาก คงจะเพราะภาระกิจสำคัญที่ไปทำที่ภูเก็ต และก็คุยกะท่านเรื่อย ๆ แล้วก็บอกว่าอาจารย์ผอมไปจนหน้าคล้าย ๆ หลวงปู่เหมือนที่ผมได้เห็นตอนแรกท่านก็หัวเราะ ขยับแว่นตาใหย๋ มองไปมองมาอีกที แฮ่ ๆ หน้าตากลับเหมือนเดิม 5555 ผมก็งง ก็มองหน้าท่านแล้วก็หัวเราะกันแล้วก็คุยอะไรอีกนิดหน่อยแล้วก็ตื่น ถือว่าฝันดีว่าได้พบหลวงปู่และท่านอาจารย์ในเวลาเดียวกัน

 

มีพี่ท่านหนึ่งสั่งจองปู่ฤาษีมหาพรหมจินดามณีขนาด 27 นิ้ว จากหาดใหญ่ พี่ท่านนี้ได้สั่งองค์พระพิราพขนาด 21 นิ้วไปแล้ว 2 องค์เศียรปู่พระพิราพ 3 หน้าอีก 4 เศียร ไม่แน่ใจว่าพี่เขาเองหรือคนในบ้านฝันว่ามีปู่หนวดยาว ใส่ชุดขาวเดินอยู่ในสวนหลังบ้าน พอมาเห็นปู่เข้าบบอกว่าใช่เลย ท่านนี้เลย

 

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ พี่นิรัน อาจารย์ และ พี่ๆ น้องๆ ชาวกระทู้
ขอบารมีของพระรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย คุณครูบาอาจารย์ โปรดประทานพรให้พี่น้องชาวกระทู้มีแต่ความสุขกาย สบายใจ คำว่าไม่มี ไม่ดี ไม่ได้ ไม่สบาย ไม่สำเร็จ จงอย่าได้เกิดแก่ทั้งหลายค่ะ

 

หวัดดีจ้า ขอให้มีความสุขเช่นเดียวกันครับ

 

อีกหน่อยเรื่องราวของหลวงปู่ใหญ่ท่านคงมีคนสืบหา ค้นหา แกะรอยอีกมาก ได้พบเหมือนไม่ได้พบ ได้เจอเหมือนไม่ได้เจอ ได้เห็นเหมือนไม่ได้เห็น แล้วแต่ใครเท่านั้นที่จะรู้และเชื่อ ท่านอาจารย์ผมถูกทำนายบางอย่างเกี่ยวกับหลวงปู่ใหญ่ไว้แล้วว่า เป็น 1 ใน 5 คนในยุคนี้ที่เกี่ยวกับหลวงปู่ใหญ่ ผมได้พบท่านอาจารย์ถึง 2 ท่านได้พบหลวงปู่ตรง ๆ แล้ว 3 องค์ อีก 2 องค์ได้พบเพียงผ่านตามวาระแต่ท่านก็รู้และเมตตาสงเคราะห์ ผมรักและคิดถึงหลวงปู่เหมือนปู่แท้ ๆ รักและคิดถึงอาจารย์ดุจพ่อบังเกิดกเกล้า แต่ถ้าทำไม่ถึงก็เท่านั้นไม่รู้จะให้ท่านช่วยยังไงเพราะมันอยู่ที่เราทำ

เมื่อทำถึงจิตจะถึงทุกสิ่ง สวรรค์ทุกชั้น พรหมทุกชั้น ไปได้หมด เห็นได้หมดแต่มันยากที่จะแยกแยะออกมาว่าถึงจริงหรือไม่ ผมก็ได้แค่เพียงบอกเล่า และไม่เคยกล่าวอ้างอะไรในการได้ถึงการปฏิบัตินอกเหนือจากความเป้นจริงที่เกิดขึ้น หลวงปู่ท่านรู้ท่านทราบท่านเห็นหมดเพียงแต่จะได้เวลาของท่าน ๆ หรือไม่ที่จะได้รับคำแนะนำ สั่งสอนจากท่าน

อย่างผมท่านเมตตาสั่งสอน ดุด่า ก็ยังโง่ ยังดื้อ ยังหลงตัวเองอยู่เลย กำลังทำให้หายเลวอยู่ไม่รู้จะได้แค่ไหนได้แต่ถู ๆ ไถ ๆ ไปเช่นกันกับท่านทั้งหลาย

 

ภพชาติมากมายที่ก่อเกิดกันมา วนเวียนกันมาเกิดมาตายแต่ก็ยังหลงกันอยู่ ยั้งติดกันอยู่ทุกสิ่งทุกอย่าง สิ่งที่ติดกันนั้นคืออะไรเล่านอกจากความคิด ไม่จำเป็นต้องได้มรรคได้ผล ไม่ต้องได้อรหันต์ แค่ให้เห็นจิตเข้าไว้เห็นใจเข้าไว้ ดูจิตดูใจเข้าไว้ แล้วให้สติมันว่างจากจิตจากความคิด เมื่อว่างก็จะละได้ เมื่อละได้ก็ไม่ยึด เมื่อไม่ยึดก็ ไม่มีเกิด ไม่มีดับ เมื่อไม่มีเกิด ไม่มีดับก็ว่าง.........แค่นั้น ติดที่คิดกันมาก คิดว่าถูก คิดว่าผิด คิดว่าใช่ คิดว่าดี คิดว่าเก่ง คิดว่าสวย คิดว่าหล่อ คิดว่าขลัง คิดว่าเลิศ คิดว่าหรู คิดว่าจำเป็น คิดว่าได้ คิดว่าอยาก คิดว่าหอม คิดว่าหวาน คิดว่าเป็น คิดว่าตาย คิดว่าเหนื่อย คิดว่าอยาก คิดว่า.....สารพัด คิดแล้วก็ไปติดกับมันทั้งเหตุทั้งผล แล้วก็หลอกตัวเอง ไม่เห็นมีอะไรนอกจาก วนเวียนกับคิดเหล่านี้เพียงแค่เปลี่ยนเรื่องเปลี่ยนตัวละคร เปลี่ยนระดับ ก็ตกมาตายกันตาม ๆ กัน แม้แต่ไอ้คนเขียนนี่เองก็ไม่ได้เรื่อง ไม่มีหัวคิด ไม่รู้จักมอง นี่ถ้าไม่ตื่นอีก อีกหน่อคงได้.........ให้ตื่น

 

การปฏิบัติทั้งหลายนั้นดีเป็นฐาน เป็นกำลังในเบื้องต้นกันไว้ แต่พอทำกันได้บ้าง ได้นิด ได้หน่อย แล้วไปยึดกันว่าใช่ ว่าสำเร็จ ว่าก้าวหน้า หารู้ไม่ว่าแท้จริงนั้นไม่ได้ไปไหนเลย มันเพียงแค่อยู่ในจุดเดิมที่คุ้นเคยแล้วชำนาญขึ้นจนจำจนรู้ได้อย่างคล่องแคล่ว สุดท้ายก็วนเวียนอยู่อย่างนั้น แต่หากปรับกันให้เป็นปรับกันให้เข้าใจ เมื่อมีกำลังแล้วรู้จักที่จะใช้สู้กิเลส รู้จักที่จะใช้ฝืนสิ่งไม่ดีทั้งหลาย ให้เป็นกำลังพื้นฐานที่จะใช้ในการดูหรือพิจารณาจิต พิจารณาอารมณ์ พิจารณาความคิด อย่าให้สติไปผสมกับจิตกับความคิดกับอารมณ์ แล้วจะได้ทางเดินที่ก้าวหน้าอย่างกว้างไกลโดยไม่รู้ตัว

 

เรื่องเล่า ที่ทำงานผม

ตอนนี้ผมได้เข้ามาทำงานที่ทำงานเดิม ที่นี่ผมเคยทำงานมาถึง 12 ปี ก็มีเหตุต้องออก พอกลับเข้ามาทำงานใหม่เจออะไรแปลก ๆ มากมาย ในครั้งนี้ผมได้รับคำแนะนำจากท่านอาจารย์และพี่ที่หัวหิน ว่าถ้าทำบุญโรงงานได้จะดีมาก มีเหตุผลหลายอย่างที่เล่าลำบาก ผมก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ ปีใหม่สากลก็แล้ว ปีใหม่จีนก็แล้วก็ไม่รู้จะบอกยังไง จนมาปีใหม่ไทยซึ่งเป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว ผมก็ตัดสินใจหาทางออกโดยการบอกให้กรรมการไปถวายสังฆทานแทนทำบุญบริษัทเพราะเหตุหลายอย่าง แต่พูดไปพูดมา กรรมการท่านหนึ่งก็เห็นชอบด้วยและให้บอกต่อกับอีก 3 ท่าน กว่าจะครบทุกคนผมก็เล่าเหนื่อยเลย ตกลงว่าตัดสินใจทำสังฆทานช่วงบ่ายวันที่ 13/4/56 วันที่ 12/4/56 ก็วุ่น ๆ ไปช่วยท่าน ๆ ซื้อของมีผ้าไตรคนละชุด และพระบูชาหน้าตัก 4 นิ้วอีก 1 องค์เป็นปางประทานพร ซื้อของเสร็จก็นำของมาเตรียม

วันที่ 13/4/56 ก็ไปจัดข้าวของแต่เช้า ให้คนไปรับพระท่านมาตอนบ่ายโมงครึ่งพอดี ผมก็นำถวายสังฆทาน แต่ในช่วงอาราธนาศีลเสร็จมผก็ขอหลวงพ่อท่านนำอธิฐานอาราธนาพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ และทุก ๆ พระองค์อื่น เสร็จแล้วก็นำถวายสังฆทานด้วยคำถวายของหลวงพ่อฤาษีท่าน เสร็จแล้วก็ชื่นอกชื่นใจไปตาม ๆ กัน งานนี้มีคนมาร่วมถวายแค่ 10 คน แต่ดีมาก ๆ

** ช่วงก่อนเที่ยงได้ผมได้นำของไปไหว้สัมพเวสี มากันพรึบแล้วน้ำตาจะร่วงเหมือนดีใจอย่างไรบอกไม่ถูก เขาคงไม่ได้กินกันมานานและกินกันไม่ทั่วถึงมาคราวนี้เลยได้เต็มที่ดีใจกันใหญ่ มีทั้งอาหารคาวหวานและเสื้อผ้าเด็กของเล่นเด็ก

** หลังจากถวายเสร็จแล้วมีแว็บหนึ่งที่บังเอิญเข้าสมาธิ เห็นคนยืนเต็มแล้วสว่าง ๆ กันหมดและมีบางคนแว็บหายไป ในใจก็เข้าใจว่าท่านเหล่านั้นคือดวงจิตที่เชิญมาร่วมถวายสังฆทาน บางท่านได้ไปจุติใหม่ บางท่านก็มีภูมิสูงขึ้น บรรยากาศสดใสกันถ้วนหน้า

 

วันนี้ปัญหาที่หนักหนาเรื่องหนึ่งก็จบโดยดี บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น เป็นไปตามรางสังหร และการอธิฐาน แต่กว่าจะผ่านก็เล่นเอาแย่แทบคลาน เพราะทุกสิ่งที่เจอก็คือใจตัวเองที่มันไม่แข็งแรงไม่แข็งแกร่งพอที่จะยึดความดีไว้ได้หนีปัญหาหนึ่งก็ไปเจอปัญหาหนึ่ง เป็นเรื่องเตือนใจอย่างดี