สุขบ้างทุกข์บ้างสีสันของชีวิต

คนที่เคย เลือนราง กลางสายหมอก
ใจช้ำชอก ตอกย้ำ ทำไฉน
ทุ่มเทฝัน ปันรัก ทุกวันไป
ยังมิได้ ใจเธอ ละเมอครวญ
pity_pigpity_pig
เมื่อไม่รัก เปลี่ยนเธอได้ ใคร่อยากเปลี่ยน
รักวนเวียน เรียนรัก มิกลับหวน
ไร้ปัญญา พาให้รัก. จักทบทวน
รักเรรวน ครวญหารัก มิพักเจอ
rabbit_jumprabbit_sleepy

 

ตัวตน ปนโคลน เปรอะเปื้อน
ไม่มี บ้านเรือน เพือนชิดไกล้
หันหวน จวนค่ำ อยู่ร่ำไร
มองหา ที่ไป ก็ไม่มี
แผ่นดิน กว้างใหญ่ ไพศาล
แค่ความ ต้องการ สักที่
หลับนอน พอซ่อน ชีวี
กลับหา ไม่มี ที่พอ
ต้องใช้ เลือดกาย แลกที่
กับยุง ราตีร คอยขอ
หนาวกาย ถึงใจ ไม่พอ
มาท้อ กับรอ เวลา
เมื่อไร จะถึง รุ่งสาง
โอ้ทาง แสนไกล ข้างหน้า
แสงทอง โผล่พ้น ขึ้นมา
บอกว่า วันใหม่ ได้เยือน

 

บทกลอนในวันนี้มีความเศร้า
หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องจริงนะคะ หากเป็นจริงขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปจ้า

 

เหม่อมอง ท้องฟ้า น้ำตาหลั่ง
ความหลัง ดั่งโดน มีดเฉือน
ตอกย่ำ ช้ำเติม เพิ่มเตือน
ใจเหมือน โดนบาด ขาดรอน
ตามอง จ้องไป ข้างหน้า
แขนขา ไร้แรง หรือแกล้งอ่อน
ขาสั่น ใจหวิว กายหิวนอน
ลมอ่อน พัดผ่าน สะท้านทรวง

 

คงไม่ใช้ความจริงทั้งหมดหรอกครับแต่บางส่วนก็เคยเกิดขึ้นจริงครับ

 

คร่ำครวญ หวนคะนึง ถึงแม่
ท่านแก่ ใครจะ ค่อยห่วง
ลูกไกล พลัดเมือง มาเสี่ยงดวง
ใจหวง บ้านนา อาวรณ์
ท้องหิว ปวดร้าว เข้าจิต
เป็นพิษ เสียดแทง แรงอ่อน
ถึงครานี้ ชะตาเรา คงเข้าตอน
คงต้องนอน หน้ากลบ ซบพื้นดิน

 

สุขบ้างทุกข์บ้างสีสรรของชีวิต..สมชื่อกระทู้..

 

สิ่งใดผ่าน นานไป ไม่อยากจด
ขอให้งด จดจำ ทำสิ่งใหม่
จำแต่สิ่ง ดีดี ทุกวันไป
ขอให้ใจ แข็งแกร่ง ดังที่เคย
rabbit_jump

 

ซักวันแล้วมันจะผ่านไป
ไม่มีเรื่องอะไรใหม่
เกิดขึ้นแล้วก็จากไป...
(เป็นกำลังใจให้จ๊ะ)

 

เหลือไว้เพียง อดีต ติดผนึก
ยามระลึก ถึงกัน ก็หวั่นไหว
จากกันแล้ว แก้วดวงเอ๋ย เคยอยู่ใจ
บัดนี้ไกล กันห่าง แถมลางเลือน
ครั้งเมื่อตอน คราเก่า เจ้าเคยเล่น
แล้วจะเห็น ใครเล่า เขาจะเหมือน
เสียงเจื้อยแจ้ว เคยแววตา เจ้ามาเตือน
ใจพ่อเหมือน โดนบาด แทบขาดตอน
บัดนี้เหลือ แต่ภาพ เจ้าทาบติด
ค่อยสะกิด แผลเก่า เฝ้าหลอกหลอน
มองภาพเก่า เจ้ามี ทีละตอน
ใจรอนรอน พ่อแทบคลั้ง หลั่งน้ำตา

 

กี่คนจะ เข้าใจ ใครรับรู้
คนตกอยู่ วังวน จึงค้นเห็น
สายใยร้อย รัดทรวง ห่วงเช้าเย็น
หัวอก เป็นผู้พ่อ ท้อลำพัง
มิตรย่อมเข้าใจในมิตรไหมเล่า
อดีต ครั้งเก่า หนหลัง
ลบเลือน ลืมลง หรือยัง
ลองนั่ง ทบทวน หวนดู

 

ใครไม่เป็น ตัวเรา เขาไม่รู้
ใครไม่อยู่ ใกล้เรา เขาไม่เห็น
ใครไม่เคย เป็นพ่อ ท้อ-ลำเค็ญ
ใครไม่เป็น เช่นเรา ไม่เข้าใจ
:z7

 

อ่านซึ้ง บทกลอน ลำเค็ญ
แสนเข็ญ ชีวิต ตกอับ
เฝ้ารอ เวลา นั่งนับ
สว่างกลับ มาเยือน เลื่อนลอย
มนุษย์นี้ หลายอย่าง ปนเป
หักเห เล่ห์กล ยอกย้อน
เกิดมา บนโรง ละคร
ต้องเล่น ต้องร้อง กันไป
ชีวิต คิดบวก เตือนตน
หลุดพ้น เพียงชั่ว เช้าตรู่
มืดเวียน หวนมา สติรู้
หยัดสู้ จนซบ แผ่นดิน

 

สวัสดี ปีใหม่ จากใจเพื่อน
มาเยี่ยมเยือน อวยพร ให้สุขี
ทั้งรุ่งเรือง เปรื่องปราชญ์ และเปรมปรีดิ์
อีกทั้งมี เงินทอง กองมากมาย
catt7catt7

 

จากปีเก่า เข้าปีใหม่ ไม่มาเห็น
สุข-ทุกข์เป็น เช่นใด ใคร่อยากถาม
แวะมาเยี่ยม มาเยือน เตือนทุกยาม
มิตรน้ำงาม ป่านฉะนี้ อยู่ที่ใด

;k04;k06

 

ส่งกำลังใจส่งให้จขกท.และเพื่อนๆทุกท่านด้วยจร๊าาา..
ปล..ช่วงนี้แต่งกวีไม่ออก.555+++

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=YmXRIc8hZhM]ปอยฝ้าย (ตลกอกหัก) - YouTube[/ame]

 

แม้ปีเดือน เคลื่อนคล้อย ลอยพ้นผ่าน
แต่ละวัน ล่วงไป ไม่ย้อนหลัง
ผ่านราตีร แต่ละคืน ตื่นรำพัง
สุขทุกข์ตั่ง วางไว้ ไม่ใยดี

 

แม้วันเคลื่อน เดือนคล้อย นับร้อยหน
ไม่ทุกข์ทน ไม่ล้นสุข บ้างเลยหรือ
ไม่ร้อนหนาว ทุกคราว ราวฝึกปรือ
ไม่ยึดถือ หรือไร ใคร่ยินดี

 

อยากเป็นคน แข็งแกร่ง ดั่งเช่นท่าน
วันเดือนผ่าน ไม่สะท้าน ไม่หวั่นไหว
แต่เป็นคน อ่อนแอ แพ้จิตใจ
แต่ละวัน หวั่นไหว ไม่สมประดี