ลำนำเพลงรักของนักกลอน

แรกเริ่ม...เดิมทีนั้น
มีเพียงฉัน ในวันเหงา
บัดเดี๋ยว เริ่มมีเงา
หรือเป็นเขา ที่เข้ามา

เปลี่ยนฉัน ในวันใหม่
ช่างสดใส ไม่อับเฉา
วันคืน มีสองเรา
ลืมความเศร้า คราวเก่ากาล

 

คืนวันผันผ่านพ้น..........เพียรหนอ

เดินต่อมิมัวรอ..........เร่งลี้

ความหวังจุดหมายพอ..........คลำย่าง

ตามอย่างสัมมาชี้..........จึ่งแจ้ง มรรคา


พิจารณาได้..........ธรรมะ

จิตว่างจึงชนะ..........สิ่งเร้น

กิเลสฤามานะ..........จกเฮี่ยน

ดัดเฆี่ยนสติเข้ม..........ม่างรื้อ ภพตน


นรชนอย่าท้อ..........เลยนา

เป็นเรื่องธรรมดา..........บ่วงรั้ง

รักหลอกหลงมายา..........ติดแย่

จิตแน่หักอกดั้น..........ดิ่งพ้น รวงรัง


รุงลังหาบร่างร้าย..........ธาตุขันธ์

คุณค่าเพียงดังฝัน..........ตื่นสิ้น

ความจริงหาสุขสันต์..........หมดไม่

พอหง่อมดับแดดิ้น..........เฒ่าทิ้ง กองฟอน!

(โคลงสี่สุภาพ : นรคุณแจง)

 

ขอบคุณ นะขอบคุณ
ชื่อคุ้นคุ้น นี้เคยเห็น
มาเยือน ในยามเย็น
เป็นเพื่อนเล่น แสนสุขใจ

 

อ่านโคลงท่านว่าไว้ ใจเอย
สุขใดเกินเฉลย คำอ้าง
โคลงธรรม ธ รำเพย แสงส่อง จรัสนา
เปรียบจันทร์ส่องสล้าง ณ พื้น พสุธา.

 

ขอบคุณมากนะคะ
ดูภาพแล้วอยากไปเที่ยวบ้าง...

การโหลดภาพ ติงใช้วิธีสร้างอัลบั้มที่โปรไฟล์ของเราก่อน
โหลดภาพทีละ 2 ภาพ(กรณีเน็ตช้ามาก)
แต่เปิดหลายๆหน้าต่างแทน
ก็จะทำให้อัพโหลดได้เร็วขึ้นค่ะ

 

กลอนใส่ยา มากับกลอน ถึงนอนฝัน
จึงง่วงงัน พลันหลับ พับกับหมอน
มัวแต่ฝัน พลันนึก ถึงบทกลอน
ว่าจะต้อน อย่างไร ให้จนมุม
;40

 

กลอนหลบไป หลบมา น่าสนุก
กลอนคงคลุก ฝุ่นไป ก็หลายหน
กลอนวิ่งไป วิ่งมา น่าซุกซน
กลอนล่องหน คนต่อกลอน เลยงอนไป
:z5:z5:z5:z5

 

นั่งงงงัน เพราะฝันไป หรือไรนี่
มองอีกที ไม่ได้หลับ กลอนกลับหลอน
ตะลึงงัน งั้นเหตุใด ไม่ยอมนอน
ถูกกลอนหลอน แม้กลางวัน พลันงันงง

 

นอนไม่หลับ ขยับหมอน ลงนอนใหม่
จับลมไป เฝ้าดูลม อยู่หนไหน
กำหนดจิต ภาวนา ตามลมไป
ลมไปไหน ให้กังวล อยู่หนใด
rabbit_sleepy

 

มีคนงอน กลอนมาง้อ ขอมือจับ
กลอนขยับ มานั่งใกล้ ไม่หลบหนี
กลอนขอคลุก วงใน ก็หลายที
กลอนไม่มี เล่ห์กล วกวนเวียน.

 

เฝ้าตามลม หาลมมา เพลานี้
หลงมาที่ กระทู้กลอน วอนลมจ๋า
เจ้าอยู่ไหน ไยเร้นหลีก ปลีกตัวมา
ลมหนีหน้า ห่างหาย คล้ายแสนงอน.

 

อ่านแล้ว น้ำตาเล็ดเลย ไม่ใช่สิ .. เขาเรียก น้ำตาตกในแน่ๆ ... สงสัยจะอินจัด ..................................... แต่

 

กลอน    มาง้อทำซื่อสองมือจับ
กลอน    เข็ดหลาบไม่อยากถือมือทั้งสอง
กลอน    เคยช้ำน้ำในตารินใหลนอง
กลอน     ไม่ต้องกลับมาช้ำย้ำบทกลอน

 

สวัสดีคุณครู ติงติง และสหายธรรมในนี้ รวมถึง นาคีสวยๆทั้งหลายค่ะ แวะมาอีกแล้ว ... ช่วงนี้หมดแรง ไม่รู้ทำไงดี เลยมาขอแอบหลบพักแรงก่อน อย่าว่ากันนะคะ

 

เหนื่อยนัก พักลง ห้องนี้
น้องพี่ คุยกัน หรรษา
สุขสม เริ่งรื่น ชื่นอุรา
โปรดมา แต่งแต้ม คำกลอน

 

ณ บ้านนี้ มีไมตรี ที่มอบให้
จากดวงใจ เพื่อนแท้ ไม่แปรผัน
เชิญนั่งพัก ให้สบาย ทักทายกัน
สายสัมพันธ์ น้องพี่ ไม่มีจาง

 

ชื่นชม หรรษา พาชื่น
ระรื่น ดวงจิต ชิดใกล้
มวลมิตร แนบชิด ไม่ไกล
ห่วงใย ห่วงหา อาทร

 

มาง้อ ขอมือ มาจับ
ยอมรับ ว่าใจ ใฝ่หา
คิดถึง ตรึงจิต ทุกครา
ไยมา เหินห่าง ร้างไกล​