หลวงปู่พิศดู วัดเทพธารทอง และพระคณาจารย์สายต่างๆ (ข้อมูลวัตถุมงคล หน้า 1-8)....

รอติดตามเรื่องราวอยู่ครับ

 

พระอาจารย์ระดับเจ้าอาวาส วัดในระยอง ใช่พระอาจารย์อนันต์ วัดมาบจันทร์ไหมครับ?

 

ใช่แล้วครับ ผมได้รับการร้องขอจากญาติว่าอย่าอ้างถึงพระอาจารย์ท่านลงเวปผมก็ขอไม่เอ่ยนาม ผมพยายามไม่อยากอ้างชื่อของพระอาจารย์ท่านอื่นมาเกี่ยวข้องกับกระทู้นี้ เพราะผมก็เคารพนับถือพระอาจารย์ทุกท่านอยู่แล้วครับ ถ้าผมเขียนข้อความอะไรที่ไม่เหมาะสมและผิดพลาดก็ต้องกราบขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วยนะครับ บางทีมันก็อาจจะมีคำบางประโยคที่ผิดพลาดได้ เพราะเรื่องนี้ผมได้รับการถ่ายทอดมาจากญาติผู้ใหญ่ของผมเองแล้วเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นผ่านมาหลายปีแล้วข้อมูลบางอย่างอาจผิดพลาดและจะไม่เหมาะแก่การนำมาเผยแผ่ต่อสาธารณชน แต่ความตั้งใจของผมเพียงแค่ต้องการถ่ายทอดเกียรติคุณความดีความเมตตาของหลวงปู่พิศดู ที่มีต่อศิษย์ เพียงเท่านั้นแหละครับ:d

 

อาจารย์อนันต์ผมรู้จักท่านตั้งแต่ปี 2535

 

ใช่แล้วครับ ผมกับน้าก็เพิ่งไปถวายเครื่องอัฐบริขารกับท่านมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เองท่านจะไปอินเดียปลายปีนี้แหละครับ ท่านยังเมตตาสนทนากับผมด้วยครับ ท่านเป็นพระอริยสงฆ์ของระยององค์หนึ่งเลยครับ นี่ผมก็นัดกับน้าไว้แล้วว่าจะไปกราบท่านอีกวันสองวันนี่แหละครับ อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

(ตอนที่ 2).....เดี๋ยวมา ไปสวดมนต์ ก่อนนะครับ
ขออภัยเมื่อคืนหลับ อิๆๆ
ตอนที่ 2 (จบ)
ไม่ทราบว่าตั้งแต่ตอนไหนที่หลวงปู่เริ่มนั่งเพราะทุกคนหลับกันหมด ศิษย์คนนี้นั่งร้องไห้ตลอดเวลาอยู่ด้านนอกบ้านเพราะเกรงจะรบกวนสมาธิของหลวงปู่ พร้อมกับโทรศัพท์ไปหาแฟนเขาที่โรงพยาบาลอยู่ตลอดว่าลูกชายเป็นยังไงบ้าง(ศิษย์คนนี้ไม่ได้ไปโรงพยาบาลเพราะเป็นห่วงหลวงปู่ โดยเขาให้แฟนเขาไปส่งลูกชายกับลูกชายอีกคน ส่วนเขาอยู่บ้านหลังที่ 2 กับหลวงปู่และลูกศิษย์ที่เป็นคนขับรถ) ระหว่างที่โทรศัพท์ไปหาแฟนถามอาการของลูกชายว่าลูกชายเป็นยังไงบ้างฟื้นหรือยัง แฟนเขาก็บอกว่าลูกชายไม่เป็นไรหมอดูอาการอยู่(ทั้งๆที่ตอนนั้นประมาณตีสองแล้วลูกชายเขาตายไปตั้งแต่ตีหนึ่งกว่าๆแล้ว แต่แฟนเขาโกหกเพื่อไม่ให้เขาเสียใจมากนั่นเอง กะว่าเมื่อถึงเช้าจะบอก) ระหว่างนั้นหลวงปู่ก็ยังไม่ออกจากสมาธิเลย จวบจนกระทั่งเวลาประมาณตีห้ากว่า ศิษย์ได้ขึ้นไปบนบ้านก็เห็นหลวงปู่ท่านนอนแล้วโดยไม่ทราบว่าท่านนอนตอนไหน คนขับรถก็นอนหลับไปนานแล้ว(ตอนเช้าสอบถามลูกศิษย์ที่เป็นคนขับรถก็ไม่รู้ว่าหลวงปู่ท่านหลับตอนกี่โมง) หลังจากนั้นศิษย์ได้โทรไปสอบถามแฟนเขาว่าลูกชายเป็นยังไงบ้าง แฟนเขาบอกกลับมาว่าลูกชายฟื้นแล้วแต่ยังไม่ตื่นนอนหลับอยู่ เขาดีใจมากแต่ยังไม่ได้ไปที่โรงพยาบาลเพราะต้องดูแลหลวงปู่อยู่ จนเช้าหลวงปู่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเรียกคนขับรถทันทีแล้วท่านพูดขึ้นว่า “เรามานี่ทำไมเนี่ยไม่ได้เรื่องเลย กลับๆเดี๋ยวนี้เลย ไปเอาย่ามเรามาเร็วๆ” ทำเอาศิษย์งงเป็นไก่ตาแตกต้องรีบไปเอาย่ามหลวงปู่มาและรีบไปเอารถตู้ออกมารับหลวงปู่กลับวัดทันที พอไปส่งหลวงปู่เสร็จก็กลับมาระยองไปที่โรงพยาบาลทันที รีบไปหาลูกชายที่ตึกผู้ป่วย แล้วสอบถามเรื่องราวทั้งหมดกับแฟนของเขาทันที ซึ่งตอนนั้นลูกชายของเขายังไม่รู้สึกตัว พอสอบถามเรื่องราวจากพ่อของลูกชาย ได้ความว่าเมื่อคืนตอนที่ได้พาลูกชายมาโรงพยาบาลประมาณตี 1 กว่าๆที่หมอมาตรวจแล้วบอกว่าลูกชายเสียชีวิตแล้วชีพจรไม่มีแล้ว แล้วที่แม่(พ่อเขาเรียกแฟนเขาว่าแม่)โทรมาถามตลอดเวลาน่ะเขาโกหกเพื่อไม่อยากให้ไม่สบายใจ ทั้งๆที่ลูกชายเขา หมอได้ลงความเห็นว่าเสียชีวิตแล้ว พอถามต่อว่าแล้วลูกชายฟื้นมายังไง เขาบอกว่าพอหมอออกจากห้องฉุกเฉินไปแล้ว ตอนประมาณซักตี 5 กว่าๆร่างของลูกชายได้กระตุกและทำท่าทางไขว่ขว้าอะไรสักอย่าง พร้อมทั้งดิ้นอย่างทุรนทุราย แต่ไม่มีเสียงออกมาจากลำคอเลย พ่อเขาและญาติต่างช่วยกันจับร่างของบุตรชายไว้ พร้อมกับร้องเรียกพยาบาลและหมอให้เข้ามาดูลูกชาย พอหลังจากพยาบาลได้ตามหมอมา และหมอได้ตรวจชีพจรคนไข้ หมอถึงกับงุนงงอย่างมากว่าทำไมคนไข้ตายไปแล้วกลับฟื้นขึ้นมาอีก เมื่อหมอได้ถามคนไข้แต่คนไข้พูดไม่ได้ในเวลานั้น แม้แต่ดวงตาก็ลืมไม่ขึ้น หมอจึงตรวจดูอาการอีกพักใหญ่ จนลงความเห็นและแสดงความดีใจกับญาติคนไข้ว่าคนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว ขอแสดงความดีใจด้วยพร้อมทั้งถามคนไข้ว่าคุณฟื้นขึ้นมาได้ยังไงทั้งๆที่คุณเสียชีวิตไปแล้วเพราะหมอเป็นคนตรวจอาการคุณเอง แต่คนไข้ลืมตาไม่ขึ้นและพูดไม่ได้ในเวลานั้น ญาติคนไข้จึงนำสมุดพร้อมปากกามาให้คนไข้เขียนข้อความให้หมอและทุกคนดู คำถามทุกคำถามจึงออกมาจากผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น หมอถามว่าคุณฟื้นมาได้ยังไง คุณรู้ไหมคุณน่ะตายไปแล้วหลายชั่วโมงนะ คนไข้ไม่ได้พูดอะไรเพราะพูดไม่ได้ในตอนนั้น ก็ไม่ทราบเป็นเพราะเหตุใดเขาจึงพูดไม่ได้ แต่ญาติๆได้หยิบปากกากับสมุดให้ เมื่อเขาจับปากกาเขาก็เริ่มเขียนลงบนสมุดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ เขาเขียนว่าเขาเหมือนฝันว่าเดินไปตามทางที่ทั้งสองข้างทางมีแต่ความมืด และทางเดินเป็นดิน (เขาเขียนตัวหนังสืออ่านแทบไม่รู้เรื่องแต่พอจับใจความได้) เขาบอกว่าเขาก็ได้เดินไปข้างหน้าไปเรื่อยๆโดยไม่เห็นอะไรเลยนอกจากทางเดินที่ทอดยาวไปไกลข้างหน้า จวบจนกระทั่งสายตาเขามองเห็นร่างคน 2 คนลางๆข้างหน้าระยะยังไกลพอควรแต่ยังพอมองเห็นว่าลักษณะเป็นคนกำลังเดินเข้ามาโดยมุ่งตรงมาทางเขา จวบจนกระทั่งพอได้ระยะที่พอเห็นชัดขึ้น จึงมองออกแล้วว่าคน 2 คนนั้นลักษณะคล้ายๆพระสงฆ์ที่มีอายุมาก 2 รูปเดินเข้ามาหา จนใกล้จะถึงตัวเขาอยู่แล้วอีกประมาณ 2-3เมตรได้ เขาจึงนั่งลงคุกเข่าแล้วยกมือไหว้พระทั้งสองรูปนั้นทันที แล้วถามท่านทั้งสองว่า”กราบนมัสการพระคุณเจ้ากระผมรู้สึกว่าจะเดินหลงทางมา จากบ้านเพราะผมจำได้ว่าผมอยู่ที่บ้าน แล้วทำไมกระผมถึงมาเดินอยู่ที่นี่ก็ไม่ทราบและไม่รู้ด้วยว่าที่นี่ที่ไหน ผมไม่เคยเห็นถนนเส้นนี้เลย เพราะแถวบ้านผมถนนเป็นถนนคอนกรีตหมดแล้ว แล้วพระคุณเจ้าทั้งสององค์ไม่ทราบว่าอยู่ที่วัดไหนหรือครับ” แล้วพระหนึ่งในสององค์นั้นได้พูดขึ้นว่า”โยมคงไม่รู้ตัวซินะว่าโยมน่ะได้ตายไปแล้ว แต่โยมยังไม่หมดกรรม อาตมาจะบอกทางให้โยมเดินกลับไปนะ เดินกลับไปตามทางที่โยมได้เดินมานั่นแหละ อาตมามาที่นี่ก็เพื่อมาช่วยโยมเพราะโยมยังต้องกลับไปยังภพภูมิของมนุษย์ก่อน เมื่อถึงเวลาแล้วโยมก็ต้องกลับมาที่นี่อีก เมื่อกลับไปแล้วโยมก็จะเจอกับอาตมาเองนั่นแหละ” ทันที่ที่พระท่านพูดจบ เขาก็ถามพระองค์นั้นทันทีว่า แล้วหลวงปู่ชื่ออะไร อยู่วัดไหนครับ ระหว่างที่สนทนากับหลวงปู่องค์นี้พระอีกองค์นึงท่านไม่ได้พูดหรือกล่าวอะไรกับเขาเลย ส่วนหลวงปู่ก็ได้ตอบกับเขาว่า เราชื่อพิศดู อยู่วัดเทพธารทอง พอท่านพูดจบเขาก็จำชื่อหลวงปู่จนขึ้นใจ แล้วหลวงปู่ก็ให้เขาเดินกลับไปตามทางเดินที่ได้เดินมา เขาจึงกราบลาหลวงปู่แล้วรีบเดินกลับไปตามทางเดิมทันที (ข้อความที่เขาเขียนให้ญาติๆที่มาเยี่ยมเขาดูอ่านแทบไม่ออกแต่พอจับใจความได้ ซึ่งผมจะนำรูปลายมือของเขาที่เขาเขียนชื่อหลวงปู่ไว้ในสมุดให้ดู ซึ่งแม่ของเขาได้เก็บสมุดเล่มนั้นไว้จนทุกวันนี้) หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินตามทางมาเรื่อยๆโดยที่ทั้งสองข้างทางยังมืดมองไม่เห็นอะไรเหมือนเดิม เดินมาจนกระทั่งได้มองเห็นเหมือมีพานใส่ดอกไม้อยู่กลางทางข้างหน้ากลางถนน เขาก็รีบเดินเข้าไปหาแล้วยกพานดอกไม้นั้นขึ้นมา ซึ่งดอกไม้นั้นเขาก็ไม่เคยเห็นว่าเป็นดอกไม้อะไร มีสีเหลืองแต่มีกลิ่นหอมมากๆเขาจึงยกพานดอกไม้นั้นขึ้นมาดม แล้วเขาก็รู้สึกตัวเหมือนหัวมันหมุนมีอาการเหมือนหน้ามืดวูปเคว้งไป แล้วก็มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงญาติๆเรียกชื่อเขาและจับตัวเขาเขย่ากันอยู่นั่นแหละ แต่พูดและลืมตาขึ้นไม่ได้เลย เพียงแค่ได้ยินกับขยับแขนขาได้แค่นั้น แล้วตอนที่หมอเข้ามาตรวจดูอาการเขานั่นแหละ แต่สติยังดี เขียนหนังสือทั้งๆที่ลืมตาไม่ขึ้นได้ ตัวหนังสืออ่านพอจับใจความได้ (ผมจะถ่ายรูปมาให้ดู อีกทีเพราะต้องไปขอญาติก่อนครับ)
ทุกวันนี้บุคคลผู้นี้ยังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและได้แต่งงานใหม่ไปแล้วครับ (พระอีกรูปหนึ่งญาติผมบอกว่าไม่รู้ว่าใคร เจอเขาคราวหน้าผมจะลองถามถามญาติคนนี้ดูก่อนนะครับ ตอนนี้ยังไม่เจอกัน)
สุดท้ายนี้กระผมขอให้ทุกท่านที่ได้อ่าน เรื่องราวที่เหลือเชื่อนี้โปรดใช้วิจารณญานในการพิจารณาก็แล้วกัน แต่สำหรับผมเพราะเรื่องนี้แหละที่ทำให้ผมศรัทธาหลวงปู่พิศดูเป็นอย่างมากเลยครับ พระอริยสงฆ์ทุกองค์ท่านมีเมตตาต่อทุกคนอยู่แล้ว แต่การที่จะให้ท่านเมตตาถึงขนาดนี้ ผมว่าคงจะมีเพียงไม่กี่องค์ละมั้งครับ เพราะท่านจะไม่ค่อยยุ่งเรื่องทางโลกอยู่แล้ว
***จบแล้วนะครับ ปาฏิหาริย์มีจริงถ้ามีความศรัทธา สร้างกรรมดี ด้วยการถือศีล สวดมนต์ ภาวนา ดังตามที่หลวงปู่ท่านได้สั่งสอนทุกคนไว้นะครับสวัสดีครับ***

 

แหะ แหะ ที่ขีดเส้นใต้ไว้นั่นแหละครับ ผมไม่กล้าออกอากาศ รู้แต่ว่าท่านดีครับ

 

ยินดีต้อนรับลูกศิษย์ขององค์หลวงปู่อีกท่านหนึ่งครับท่าน Mr.CHART

ถึงแม้ไม่เคยพบกับหลวงปู่ท่านตอนทรงขันธ์อยู่ แต่ก็ถือว่าไม่ได้ห่างไกลกันหรอกครับ ขอเพียงใจศรัทธา ความศรัทธาจะทำให้เราพบสิ่งที่เรียกว่า ปาฏิหาริย์ครับ..

หลวงปู่มักบอกเสมอว่า..
ไม่ใช่เลือดใช่เนื้อ หากมีใจเอื้อเฟื้อ ก็เหมือนเนื้ออาตมา..
ถึงใช่เลือดใช่เนื้อ หากไม่มีใจเอื้อเฟื้อ ก็เหมือนเนื้อในป่า..


ของที่เก็บมานั้น สุดยอดทุกอย่างครับ โดยเฉพาะ ปฐวีธาตุ.. เป็นวาสนามากครับ เพราะของแบบนี้ ลูกศิษย์ได้กันไว้น้อยคนจริงๆครับ..



.

 

**************

สวัสดีตอนเช้าครับทุกท่าน และขอบคุณพี่ทุเรียนทอดมากครับ ที่มอบธรรมะของหลวงปู่ไว้ให้พิจารณา

"ไม่ใช่เลือดใช่เนื้อ หากมีใจเอื้อเฟื้อ ก็เหมือนเนื้ออาตมา..
ถึงใช่เลือดใช่เนื้อ หากไม่มีใจเอื้อเฟื้อ ก็เหมือนเนื้อในป่า.."

ผมจะประพฤติปฎิบัติตนให้สมกับการเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่ครับ

ส่วนพระเครื่องและของมงคลของหลวงปู่ที่ได้มานั้น ก็อาศัยข้อมูลจากกระทู้นี้ล่ะครับ ผมเองคงตามเก็บได้เฉพาะบางอย่าง เท่านั้นล่ะครับ (ต้องอาศัยความเมตตาจากหลวงปู่และพี่ๆใจดีอีกเยอะครับ)

 

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีพี่ทุเรียนทอดและสมาชิกทุกท่านครับ
ช่วงนี้อากาศเริ่มเปลี่ยน ดูแลสุขภาพนะครับทุกๆท่าน^__^

 

กราบหลวงปู่พิศดู
และสวัสดีพี่ๆทุกท่านนะครับ ขอบารมีหลวงปู่ดลให้ทุกท่าน รวย รวย โชคดีกันทุกคนนะครับ

 

พระอาจารย์อนันต์นี้ เวลาท่านมาหาหลวงปู่ หลวงปู่ท่านจะเมตตามากๆ และพระอาจารย์ท่านเคยบอกว่า เรารักเคารพหลวงปู่คล้ายกับบิดาคนหนึ่งเลยครับ..

 

แจ่มเลยครับ..

 

สาธุ....... อ่านเรื่องที่พี่หมวดเล่าแล้ว เห้นถึงความเมตตาของหลวงปู่จริงๆครับ สาธุๆๆ

 

ได้ประคำมา คนให้บอกว่าเป็นประคำหลวงปู่พิศดู รบกวนช่วยดูทีว่าใช่ประคำหลวงปู่จริงหรือไม่ครับ พอดีหาโค๊ดที่ตอกไว้บนประคำไม่เจอครับ

 

ไม่รู้รุ่นเดียวกันหรือเปล่า รอคุณทุเรียนทอดก่อนนะครับ

 

จริงๆเลย(deejai)

 

สัจธรรม อมตะธรรม เเท้..............

 

ประคำแบบนี้หากรับมาจากหลวงปู่ คงเป็นประคำทั่วๆไป ที่มีผู้หามาถวายครับ

ส่วนประคำที่ปั๊มโค๊ดนั้น จะเป็นประคำไม้เทพธาโรที่องค์หลวงปู่ท่านสั่งทำเท่านั้นครับ

 

น้อมกราบหลวงปู่พิศดู​