พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 15 คน ( เป็นสมาชิก 9 คน และ บุคคลทั่วไป 6 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>fahmui, Norlnorrakuln, hastin, mukmik, จันทระ, nouk, saekue20, Worrada </TD></TR></TBODY></TABLE>
กำลังคิดถึง..แมวเหมียว..อยู่พอดีเลย..ว่า..แมว..ก๊ะ..เสือ ก็เกี่ยวข้องกัน...
คิด..ถึง..แล้ว..ก็มา...เหอะ..เหอะ..

 

ฉันเฝ้าถามความสุขอยู่ที่ไหน ชายที่เขาเดินผ่านฉันเข้ามา
บอกกับฉันขอร่มสักคัน แต่ว่าที่มือเขาก็มีหนึ่งคัน
ก็แปลกใจ ท่ามกลางหยดฝนโปรยปราย

เขาก็ถามฉันว่าอยากสุขไหม ลองหุบร่มในมือสักพักหนึ่ง
และเงยหน้ามองวันเวลา มองหยดน้ำที่มันกระทบตา
ยังเปียกอยู่ใช่ไหม หรือไม่มีฝน

บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง

ยิ้มฉันยิ้มมากกว่าทุกครั้ง
สุขที่ฉันตามหามาแสนนาน
อยู่ตรงนี้ แค่เพียงเข้าใจ อย่าไปยึด
อย่าไปถือ อย่าไปเอามากอดไว้ ก็แค่ร่มเท่านั้น เท่านั้น!

บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง

ฉันเห็นเธอถือร่มผ่านมา เต็มไปด้วยร่องรอย
และคราบน้ำตา ฉันได้เห็นแล้วมันปวดใจ
ไม่ใช่เพียงแค่เธอที่ทุกข์ ฉันก็เป็นเหมือนเธอ
เธอได้ยินไหม อยากขอให้เธอลองโยนร่มที่ถือเอาไว้หนัก
โยนมันออกไป...

บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน ไม่ได้ไกลที่ไหน

อย่าไปยึด อย่าไปถือ
อย่าไปเอามากอดไว้ ก็จะไม่เสียใจ
ตลอดชีวิต ต้องผ่านการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าใคร
จะทุกข์ จะสุขแค่ไหน ก็อยู่ที่จะมอง

 

ว่าปุ๊บ มาปั๊บเลยหนอ อิอิ รวดเร็วทันใจ

 

เสือ..สิงห์..กระทิง..แรด.. เนี่ยะนะ.. ครบสี่กองกำลังหลักเลย..น๊า... ขอบอก.กกกก

 

ช่วงนี้มีงาน ยุ่งๆอยู่ครับ!

นั้นสิ ถึงว่า....
รู้สึกอยากเข้ามาดูกระทู้ อย่างไงๆ ชอบกลอยู่!

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ fahmui
ท่านแมวไม่เล่านิทานเลยหนอช่วงนี้... เงียบกริบๆไปเลยหนอ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

หายไปนาน...แบบนี้ต้องจับปรับ เป็นนิทานสักหลายๆ เรื่อง (ให้หายคิดถึง)

 

เห็นด้วยกับพี่มิ๊กค่ะ... ต้องจัดหนัก 5555

 

วันนี้ นั่งคิดถึงแมวเหมียวทั้งวันเลยน้า..จู่ๆ ก็มา แสดงว่ากระแสจิตเรา..ใช้ได้อยู่

 

กร๊าก...กกกกกกกก งั้นเราเป็นแรดเอง เพราะว่าอดทนและทนอด

 

นั้นสิ โดยเฉพาะวันนี้รู้สึกคิดถึงใครบางคนอยู่บ่อยๆ

ไว้รอให้ผ่านไปอีกสักสองสามวัน แล้วกันครับ
ถึงจะมีนิทานมาเล่าสู่กันฟัง

สำหรับวันนี้

 

ไอย๊ะ... ใครหนอ

 

แม่น้องนางกลางไพรพฤกษ์ป่าวจ๊ะ แมวเหมียว

 

ไม่รู้..ไม่ชี้..อิอิ(kiss)

 

แมวเหมียว คิดถึงครายบ้างหนอ...?

 

ท่าน to2504 ใกล้มาแล้วสิหนอ รอท่านอยู่หนอ อยากฟังการเรื่องสั่นสะเทือนครับผม

 

เราก็ไม่รู้ว่า..ท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำเกี่ยวข้องเรื่องอะไรกับพระเจ้าตาก...
วันนี้ก่อนจะไปก็จะเล่าเรื่องที่ เรา..ได้เกี่ยวข้องกับหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ให้อ่านกันนะคะ..
ประวัติเสือดาว..
ดาว..เกิดปีขาล ในวันพระสิ้นปี น้องๆ ก็เลยเรียกว่าเสือดาว..เกิดมาในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้กับวัดท่าซุง
ตอนเด็กๆ จะตัวร้อนบ่อยๆ ร้อนมากๆ ร้อนจนชักทีเดียว..แม่ก็เลยใช้วิธีโบราณ ที่บอกว่า
เด็กที่ขี้โรค ต้องเสี่ยงทายการไว้ทรงผม บางที่ก็จะปั้นตุ๊กตาให้เด็กจับ สำหรับเราแม่ให้จับสลาก แทน
โดยเขียนชื่อ ผมทรงต่างๆ ไว้ ผมจุก ผมเปีย ผมแกละ ผมโก๊ะ ..ฯลฯ เราจับได้ผมแกละ
ก็เลยต้องไว้ผมแกละมาตั้งแต่เด็ก..(อ๊าย..อาย.ยยย เด็กผู้หญิงอะไรไว้ผมแกละ)
ก็ถามแม่นะ..แล้วนู๋หายตัวร้อนมั๊ย..แม่ก็บอกว่าหายนะ..ไม่น่าเชื่อเหมือนกัน ตอนนี้พอถึงเวลาโกนแกละ..
จะโกนเองไม่ได้..ต้องจัดพิธีโกนแกละ แต่แม่ไม่มีเงิน ก็พาเราไปให้มหาวีระ(คือหลวงพ่อฤาษีลิงดำ) ในสมัยนั้น
ได้ทำพิธีโกนแกละให้เรา.. พอโตขึ้น เราก็ได้ไปทำงานในหลายๆ ที่ แต่ก่อนที่จะย้ายไปทำงานที่ระยอง
เราก็ได้ไปทำงานที่ท่าซุง เป็นเวลา ๙ ปี แล้วก็มีประสบการณ์ในการนั่งสมาธิที่วัดท่าซุง ที่ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อ...

 

"แล้วก็มีประสบการณ์ในการนั่งสมาธิที่วัดท่าซุง ที่ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อ...<!-- google_ad_section_end --> "
รีบเล่ามาให้ว่องหนอ พี่เสือดาว นู๋รออยู่

 

วิหารแก้วที่วัดท่าซุง ซึ่งเก็บสรีระของท่านหลวงพ่อ และมีพระประธานอยู่อีกด้านหนึ่ง
เราก็ไปบ่อยๆ ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ มาวันหนึ่งเราเข้าไปที่วิหารแก้วแล้วเมื่อมองพระประธาน
เรารู้สึกหลงในความงดงามของพระประธานมาก..หลงชนิดที่ไม่สามารถอธิบายได้เลย
อยากนั่งมอง อยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืน..เราก็เลยวางแผน..

 

เรารู้ว่า..ที่วิหารแก้วจะปิดไม่ให้ญาติโยมได้เข้าไปในนั้น เวลา..๑๑.๐๐ น. - ๑๔.๐๐ น.
เพราะว่า มีการนั่งสมาธิและสอนญาติโยมนั่งสมาธิกัน..วันเสาร์เราก็ไปที่วัด..
เพื่อทำท่าว่า..จะไปนั่งสมาธิ แต่จริงๆ แล้ว..จะไปนั่งมองพระประธานมากกว่า..
พอถึงเวลาเค้าก็ปิดประตู ให้อยู่เฉพาะคนที่จะนั่งสมาธิ เราก็ไปจับจอง..ด้านหน้าของพระประธานเลย..
กะว่า..จะนั่งดูพระประธานให้สาสมแก่ใจทีเดียวเชียว ก็มีคนของวัดเดินมาถามเรา ว่า
เคยนั่งสมาธิหรือยัง..เราก็บอกว่ายังไม่เคย..และก็เป็นตามนั้น ไม่รู้จักเรื่องปฏิบัติธรรมแม้สักนิดเดียว
เค้าก็เลยบอกว่า..ถ้ายังไม่เคยให้เข้าไปห้องเล็ก..(อยากร้อง อ่ะ..จ๊าก.กกก แผนถูกทำลายโดยสิ้นเชิง)
เราก็เข้าไปฝึกนั่งสมาธิที่ห้องเล็ก โดยมีคนนั่งประมาณ ๖-๗ คน แล้วมีคนนำ ๑ คน..

 

คนที่นำก็บอกว่า..ให้นั่งสมาธิหลับตาแล้วภาวนาไป (เราก็ภาวนาตามเรื่องตามราว..)
วันนี้จะพาไปเที่ยวสวรรค์นะ ถ้าถามว่าเห็นอะไรก็ให้ตอบว่าเห็นเหมือนๆกันไป อย่าไปขัด
เราจะไปจุฬามณี และไปกราบพระพุทธเจ้ากันนะ.. คนนำเค้าก็จะพูดแล้วให้ตอบ คือถามตอบ ตลอด
ว่าเห็นตัวเองมั๊ย...ใส่เสื้อสีอะไร วิมานเป็นอย่างไร มี.. ก็มีการถามตอบกันเยอะแยะ
เค้าก็จะมาเคาะเข่าเรา แล้วก็ถาม เราก็ไม่เคยเห็นอะไรเลย.. พอสักพักเค้าก็เคาะเข่าเราถามอีก
เราก็บอกว่า อย่าเพิ่งถามได้ไหม เพราะตอนนี้รู้สึกว่านั่งอยู่บนก้อนหิน แล้วก้อนหินก็สูงขึ้นไปเรื่อยๆ บนฟ้า..เค้าก็เลิกถามเราอีกเลย..