พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

เอาบุญมาฝากทุกท่านครับ
ได้ถวายสังฆทาน มีต้นโพธิ์ หนังสือธรรมมะ ผ้าอาบน้ำฝน และชุดยา
และ ได้โอนปัจจัยไปแล้ว 3660 บาท ครับ

 

เรื่องราวปรัมปรานี้ผู้ใหญ่เล่า(ขู่) ให้พวกเราฟังกันต่อๆมา

โดยไม่เคยถามเลยว่าพวกเราเชื่อหรือไม่ หรือรู้สึกอย่างไรกันบ้าง

ถ้าถามเรา เราก็จะบอกว่า...เกินไป

และเมื่อเราได้เห็นถ้ำกับทุกสิ่งที่อยู่ในถ้ำ...

เราก็กลัวซะขนลุกขนชัน แล้วก็ไม่พยายามไปอีกเลย

 

สวัสดีวันโกนจ้า ทุกท่าน

กว่าจะหาทางเข้า วังบาดาลแห่งนี้เจอ เล่นเอาเหงาไปสามวัน

เย้เย...เข้ามาได้แล้ว (*~^)

 

ท่านอา...ข้าเจ้าอธิษฐานต่อเทพธิดาสุชาวดีให้แล้วเน้อ

หวังว่าท่านคงจะเมตตาเด็กน้อยผู้นี้ด้วย...please....

 

รออ่านแบบใจจดใจจ่อจ้า...คุณนุ๊ก

 

เมื่อราวพ.ศ. ๑๗๐๐ ที่อาณาจักรแสนหวีที่เจริญรุ่งเรือง(สันนิษฐานว่าคือแสนหวีที่สิบสองปันนาหรือที่เชียงรุ้ง)

กษัตริย์ผู้ปกครองทรงมีพระราชธิดาทรงพระสิริโฉมงดงาม มีน้ำพระทัยดี พระองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า เจ้าหญิงอรัญญานี

ครั้งหนึ่ง เจ้าหญิงได้เสด็จโดยชลมารคแล้วเรือล่ม นายทหารหัวหน้าฝีพายได้ช่วยเหลือเจ้าหญิงไว้ได้ แล้วทั้งสองก็เกิดมีความรักต่อกัน จนเป็นผลให้เจ้าหญิงทรงพระครรภ์

ฝ่ายพระราชบิดาเมื่อทรงทราบเรื่องเข้าก็ทรงพิโรธ จึงได้ขังเจ้าหญิงไว้

แล้ว โศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้น เมื่อฝ่ายชายซึ่งเป็นทหารต่ำศักดิ์ได้สบโอกาสพาเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์หนีลงมา ทางใต้ โดยมีกองทหารไล่ตามมาติดๆ ทั้งสองระหกระเหินหนีจากการไล่ล่า ขณะพระครรภ์รึก็แก่ลงไปทุกทีๆ

 

จวบจนมาถึงถ้ำแห่งหนี่งซึ่งอยู่บนหน้าผาสูง ก็จึงตัดสินใจกันว่าจะหลบซ่อนกันอยู่ในนั้นและประกอบกับบุตรในอุทรก็ได้กำหนดเวลาออกมาชมโลกพอดี

เวลาผ่านไปได้หลายเดือน พระโอรสของเจ้าหญิงก็พอเติบใหญ่ขึ้นมาบ้าง แล้ววันสุดท้าย... วันแห่งการพลัดพรากชั่วชีวิตก็มาถึง...

วันนั้น เป็นวันที่นายทหารผู้เป็นพระสวามีจะต้องออกจากถ้ำเพื่อไปเสาะหาอาหารในป่ามาตุนไว้ตามปกติ หากโชคไม่เข้าข้างอีกต่อไป ด้วยถูกกรูไล่จับจากกองทหารที่คอยดักซุ่มอยู่เสียก่อน

การไล่กวดสิ้นสุดเมื่อชีวิตของนายทหารผู้นั้นได้หาไม่ด้วยลูกดอกอาบยาพิษ แต่ถึงอย่างไรทหารทั้งกอง... ก็ยังคงหาเจ้าหญิงไม่พบ

ข้างฝ่ายเจ้าหญิงผู้รอคอย ทั้งๆ ที่ในพระทัยก็พอที่จะทรงทราบอยู่เลาๆ เมื่อสังเกตดูตามวันเวลาที่่ผ่านไป หากพระองค์ก็ทรงตั้งพระทัยอย่างเด็ดเดี่ยวว่าจะรอคอยการกลับของพระสวามี อย่างไม่มีกำหนด

จนกว่า...จะได้พบกันอีกครั้ง

 

บางคนว่ารักแท้ แพ้ใกล้ชิด บางคนว่ารักแท้ แพ้เงินตรา แต่ เราว่ารักแท้ต้องไม่แพ้อะไรทั้งสิ้น อิอิ จำมาอีกทีนะคร้าบ

 

พระองค์ทรงตั้งสัตย์อธิษฐานกับธารน้ำในถ้ำ...

“โปรดเชื่อมั่นในข้าผู้ภักดีต่อความรักนี้เถิด
ข้าไม่ปรารถนาสิ่งใดมากไปกว่าผู้เป็นยอดดวงใจ
ข้าขอรอคอยอยู่ ณ ที่แห่งนี้กับลูกน้อยตลอดไป”

แล้วก็สมดังคำที่ว่า กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ (หรือไม่แน่ อาจจะทำอะไรให้ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วก็เป็นได้)

พระองค์ทรงรอคอยดวงใจของพระองค์พร้อมพระโอรส จนสิ้นพระชนม์

และแม้ดวงพระวิญญานจะล่วงลับไปแล้ว ร่างของพระองค์ก็ยังคงรอคอยเขาอยู่ ณ ที่แห่งนั้น

จบแล้วคร้า..าาา

 

พี่นุ๊กเห็นอะไรเหรอคะ เล่าได้หรือเปล่าหนอ




จะขอเป็นแรงใจช่วยอธิษฐานถึงท่านสุชาวดีอีกแรงนะเจ้าคะ...

 

ทำไมเศร้าจังค่ะ..อ่านแล้วเศร้าจริงๆ..

 

วันนี้ได้ฟังแต่เรื่องเศร้า รวมถึงท่านประทานด้วย สงสัยคงจะได้รับภารกิจใหม่ทำแล้วมั้ง แต่ถึงอย่างไรก็ขออธิษฐานด้วยอีกคนค่ะ ท่านพี่สุชาวดีคงไม่ใจร้ายหรอกจริงไหมค่ะ ท่านประทานท่านมาช่วยมนุษย์

 

ไปตามอ่านมาหลายๆโพส อืม..วันนี้มีแต่เรื่องเศร้า.ไม่ได้แวะมาหลายวัน คิดถึงคุณนุ๊ก คุณมุกมิก คุณน้องเดอร์ตี๊ คุณน้องเจินเจินและทุกๆท่านจร๊าา..

 

วันนี้อยากจะร้องไห้ดังๆ (ร้องไปแล้ว)
ใครกันหนอทำเราร้องไห้ คืนนี้จะเอาคืน

 

อนุโมทนาบุญ และสุขสันต์วันเกิดคะ

ขอให้คุณsaekue และ ครอบครัวประสบแต่ความสุขความเจริญนะคะ ^^

 

หวัดดีค่ะสินมั่นคง หายหน้าหายตาจนลืมไปแระ
กลับมาทำไม...ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว (ร้องเพลง)
คิดถึงจิ เพื่อนหายไปทั้งคน วันนี้มีเรื่องเล่ามาฝากหรือเปล่าหนอ

 

เรื่องเล่ามีนะ แต่ขี้เกียจพิมพ์..(ยิ้ม) เที่ยวนี้มีฝันแปลกประหลาดด้วย เอาไว้พรุ่งนี้นะจ๊ะ สำหรับคืนนี้ ฝันดี..ทุกท่าน..

 

สวัสดีตอนค่ำๆค้าาาา คุณโอลี่^^

 

รู้สึกว่านาคีจะมีปัญหาเรื่องรักสามเศร้าบ่อยๆ!

วิธีแก้คือ ไม่ต้องเลือกใครเลย...

หาอุบายให้ทั้งสองประพฤติพรหมจรรย์...

ได้กุศลแรงยิ่งนัก...

หากใครรักจริง ต้องทำได้...

แล้วชาติหน้าค่อยมารักกันตลอดไป ชั่วนิรันดร์...

สำหรับผู้มีใจมั่นคง!

 

ขยันหน่อยจิ ให้เราขี้เกียจคนเดียวก็พอ
แต่เรื่องพิมพ์ เรื่องโม้ เราไม่เคยขี้เกียจเลยน้า..าา
เรามีความสุข เมื่อเห็นคนอื่นมีความสุข
ดังนั้น ความขี้เกียจก็เลยต้องแพ้ความตั้งใจของเรา