พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

ท่าน กวีเทพค่ะ ..คิคอะไรอยู่ค่ะ..

ยุบหนอ ..พองหนอ ท่องไว้นะ ..!!

 

มันคงพองๆ ยุบๆ อ่ะค่ะ พี่รั้ง ธาตุขันธ์เลยแปรปรวน อิอิ

สำหรับแม่หญิงคงพองๆ ยุบๆ ได้แค่พุง ไม่เหมือนป้อจายนิ คริคริ

 

ขอบคุณมากค่ะ ท่านหน่อ,ท่านคุรุวาโร

 

จันทร์เทวี ครับ ลักษณะสิณี อยากเล่าเรื่องไปเที่ยว เมืองบังบด ฟังไหม หนอ--
(ขอคำตอบ ด่วนครับ)

 

555 ถามคนที่ไม่อยู่ จะตอบด่วนได้ยังไงคร้า...าาา คุณปู่ คิดอะไรอยู่เนี่ย?

 

มันคงพองๆ ยุบๆ อ่ะค่ะ พี่รั้ง ธาตุขันธ์เลยแปรปรวน อิอิ

แค่ นาคีเปลือยกาย ธาตุขันธ์ คงไม่แปรปรวนหรอกครับ เพียงแค่ว่า ตอนนี้ปัญหาคือ กำลังเลือกทางเดินทางโลกอยู่ครับ ก็ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองสักเท่าไหร่ครับ เพราะว่า เทพโชคชะตาเตือนว่า---

ในคติที่ว่า ไม่มีอะไรได้มา โดยไม่เสียอะไร ครับ --

กระชับเข้ามาอีกหน่อยก็ได้ คือต้องตัดสินใจว่า จะไปอยู่ ออสเตเลีย กับพระลูกพี่ลูกน้องไหม เพราะเดือนหน้า ญาติผู้ใหญ่ ท่านจะไปที่นั้น ถ้าจะไปในเส้นทางนี้ ก็ต้องให้คำตอบเขาครับ บอกตรงๆว่า กลัวครับ กลัวในสิ่งที่มาไม่ถึงแต่ใจก็อยากไปครับ---กลัวในเรื่องการปรับตัวครับ เพราะครั้งแรกที่บวชก็ปรับตัวกับกับสภาพแวดล้อมไม่ได้ เพราะไม่เคยเจอผู้คน ครับ แล้วยิ่งมีสัมผัสพิเศษแล้ว ยิ่งยากขึ้นไปอีกครับ เพราะการเป็นพระนั้น สัมผัสได้แรงมากครับ แค่กำหนดความรู้สึกในเรื่องที่อยากรู้ เรื่องนั้นก็จะปรากฏขึ้นมาโดยอัตโนมัติครับ+++

 

ท่านประธานค่ะ ..จงฆ่าเสือในใจเราเสียค่ะ เพราะหนทางข้างหน้านั้น
มีประโยชน์ต่อ ส่วนรวมและดำรงไว้ ซึ่งพระศาสนาอย่ามัวกังวลใดใดอีกเลย
สิ่งที่ ท่านประะาน กลัวนั้นเป็นเสือที่แอบในใจมานานมากแล้วจงตื่น


ขึ้นมาเพื่อรับสิ่งดีดี ที่เข้ามาในชีวิตเรา " มันเป็นแค่เสือ ขาเกเท่านั้น"
ใจท่านประธาน นั้นใช้ได้เลย สำหรับผู้เดินทางธรรมซึ่งยากจะหาใคร
ได้เหมือน หากไม่ห่วงให้มากจนเกินไป จงรีบตัดสินใจเสียเดี๋ยวนี้เพราะ


โอกาสมาแล้ว อย่าปล่อยให้หายไปเป็นครั้งที่ 2 เรายังไม่เริ่ม เลยแล้ว
จะกลัวทำไม .. รั้งเป็นผู้หญิงยังไม่กลัวเลย....รั้งให้ท่านประธานคิคเอานะคะ

วันข้างหน้า ..ท่านประธานจะ ขอบคุณรั้งค่ะ..

 

ขึ้นอยู่กับตัวเองแล้วล่ะค่ะ เรื่องนี้ พรหมลิขิตบันดาลชักพา...
ไปแล้วดี...ไม่ไปแล้วดี...ไปแล้วไม่ดี...ไม่ไปแล้วไม่ดี
ไม่มีใครรู้จักตัวเรามากกว่าตัวเราเองหรอกค่ะ ทางเลือกมีเสมอๆ
การตัดสินใจไม่มีคำว่า "ถูก" หรือ "ผิด" หากเราเลือกเอง
ขึ้นชื่อว่า "คน" เก่งทุกเรื่องค่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ

แต่คนที่ยังไม่เคยไปไกลบ้าน จะมีปัญหาด้านอารมณ์เยอะมาก
เพราะมันเกิดจาก "ความผูกพัน" "ความคุ้นเคย" ไอ้เจ้าตัวนี้แหละ
มันดึงเราให้อยู่ที่เดิมเสมอ ตัดยากมากๆ มีอะไรในใจมากกว่านี้หรือเปล่าหนอ?

ขึ้นชื่อว่า "โลก" มันเหมือนกันทุกที่นั่นแหละ่ค่ะ
ประเทศไหนๆ ก็มี รัก โลภ โกรธ หลง เหมือนกัน...ไม่ต่าง

ความเจริญของพระพุทธศาสนา...วัดได้จากอะไร? ตีโจทก์นี้ให้แตกก่อนนะ

 

นักปฏิบัติจะต้องไม่กลัวอะไรเลยค่ะ

และพร้อมที่ก้าวข้ามพ้นสิ่งกีดขวางนั้นเสีย

 

ปาลาวันตี ใช้ชีวิตในต่างแดน ก็ไม่ยาก แต่คนอย่างคุรุวาโร ไม่เคย ก็น่าจะยากอยู่ครับ ไม่เล่าตอนไปอยู่ต่างแดนใหม่ๆ ให้ฟังบ้างครับ---
เช่น ผู้คน การสื่อสาร ชีวิตความเป็นอยู่ครับ--

 

เมื่อรัยหน๋อ จะมีเรื่องเล่าของ.....บ้าง รอ รอ รอ....ค่ะ ท่าน

 

การสือสารจะลำบากพอดูค่ะเพราะที่นี้พูดแต่ภาษาสวีดิชกัน

พอไม่นานก็ปรับสภาพได้ค่ะ ความเป็นอยู่ดีกว่าทีเมื่องไทยค่ะ

ต่างคนต่างอยู่ไม่สนใจกันมีงานก็ทำกันไม่มีมานั่งนินทากันค่ะ

อย่าคิดอะไรไปก่อนที่มันยังเกิดขึ้นสิค่ะ

มั่วแต่กลัวแล้วเมื่อไรจะเดินทางไปถึ่งจุดหมายได้ละค่ะ

ไม่มีอะไรที่น่ากลัวเท่ากับใจเราเองนะค่ะ

 

ท่านประธานค่ะ

มีโอกาสเราก็ต้องรับฉวยโอกาสนั้นเสียค่ะ

อย่าให้มันผ่านไปโดยที่ไม่มีความหมายเลยค่ะ

หนทางข้างหน้าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไปนะค่ะ

ทุกอย่างมีอุปสรรคเหมื่อนกันค่ะไม่ว่าทีเมื่องไทยหรือต่างประเทศ

อยู่ที่ใจเราทั้งนั้นค่ะหากใจเต็มร้อยแล้ว อย่ากลัว

 

เมื่อรัยหน๋อ จะมีเรื่องเล่าของ.....บ้าง รอ รอ รอ....ค่ะ ท่าน<!-- google_ad_section_end -->

สงสัยว่า ได้ ข้ามไป หรือ ครับ เกี่ยวพันกับพญานาคนามว่า ภุชงค์หรือไม่ครับ

ขออีกหนึ่งวันครับ

 

ง่ะ นิทานเมืองบังบด อยู่ตี้หนายยยย...รออ่านหนออ่ะ ยังไม่เล่า
อ่านเรื่องนี้ฆ่าเวลาก่อนน้า...คนอารายยยยไม่รู้ เก่งสุดๆ ฆ่าเวลาได้ด้วยนิ

"ช่วง"...ชีวิต

ช่วงฤดูกาลก้าวผ่าน เข้ามาพร้อมความรู้สึกใหม่ๆในสัมผัส

ไม่ใช่แค่อุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลง อารมณ์ต่อบรรยากาศยังผันแปร

ดอกไม้ใบไม้บางชนิด ที่หุบห่อก่อนฤดูหนาวมาถึง ตอนนี้เริ่มได้เวลาอวดโฉมสวยสล้าง สร้างความเบิกบานใจแก่ผู้พบเห็น

ในช่วงก่อนเหมันตฤดูจะมาถึง ต้นไม้บางอย่าง ถูกมองเมินไปเพราะมีเพียงต้นและใบ อีกทั้งขนาดต้นไม่ใหญ่โต แต่ครั้นเข้าสู่ช่วงเวลาผลิดอกออกใบใหม่ กลายสภาพในอีกรูปโฉม ใครต่อใครต่างกลับมาชี้ชวนชมในความสวยงาม

เช่นเดียวกับในฤดูร้อน ต้นไม้ใหญ่ที่เคยคนนึกถึงแต่ในแง่ของร่มเงาริมถนนในช่วงฤดูอื่น อย่างหางนกยูง,เตเบบูญ่า,ตะแบก,คูณฯลฯ กลายเป็นจุดดึงดูดสายตาด้วยสีสันจัดจ้านของช่อดอก

สรรพสิ่งในธรรมชาติ มีวงจรชีวิต มีการเปลี่ยนปรับ เพื่อยืนหยัดอยู่บนโลกต่อไป กระทั่งถึงเวลาสูญสลาย

จะต่างอะไรกับชีวิตของคนเรา ที่ต้องเรียนรู้การดำเนินไปต่อสภาพแวดล้อม มีการปรับ มีช่วงเปลี่ยน บางจังหวะอาจต้องนิ่งเงียบกระทั่งถึงสงบ แต่มิใช่นิ่งไปวันๆ หากให้เป็นช่วงเวลาในการสะสม อาจเป็นทั้งด้านความคิด ข้อมูล การเรียนรู้ เหมือนต้นไม้สะสมอาหารให้สมบูรณ์พรั่งพร้อม

เมื่อถึงเวลา ที่ต้องแสดงสิ่งที่มีในตัวตน ก็เป็นโอกาส “ปล่อยของ” ให้ผู้ที่เฝ้าดู ได้รู้ได้เห็นกันเต็มที่ ไม่ต่างจากต้นไม้ที่ได้เวลาออกช่อชูใบ

จังหวะและเวลา เป็นเรื่องสำคัญในการดำรงตนอย่างมีความสุข ไม่ว่าเรื่องงานหรือเรื่องความรัก

คนบางคนเปี่ยมความสามารถ คุณสมบัติเพียบพร้อม แต่มักล้มเหลวในการดำเนินชีวิต ด้วยยึดความมั่นใจในตัวเองเป็นหลัก เชื่อในอัตตาเหนือสิ่งอื่นใด ไม่รู้จักผ่อนสั้น ผ่อนยาว

ไม่ฉุกเฉลียว ช่วงใดควร “แรง” ช่วงใดควร “รอ”

 

เราเข้าใจความรู้สึกของคุณปู่นะ มันไปอยู่คนละสถานะกันอ่ะจิ น้องรวัสสรร
ชีวิตปุถุชนคนธรรมดา ชายโสด (โฉด) มันก็ต้องหนุกหนานจิ แต่นี่ไปในฐานะ
ของผู้ทรงศีลทรงธรรม ต่างประเทศไ่ม่เหมือนบ้านเราแน่นอน อันดับแรกคือ
ข้อกฎหมาย วัฒนธรรม จารีตประเพณี ไม่เหมือนบ้านเราแน่นอน

พระที่ไปอยู่ออสเตรเลีย ก็ต้องบิณฑบาตเหมือนกันนะ อาหารการกิน
ความเป็นอยู่ มันมีปัจจัย มีเหตุ ให้ไม่บริสุทธิ์ได้ง่ายมาก ปัจจัยหลัก
ในการดำรงค์ชีวิตของวัดในต่างประเทศ ก็คือ เงิน มาจากไหนล่ะ
ต้องสร้างศรัทธา บางที่สร้างศรัทธาผิดๆ ขายวัตถุมงคล บางที่เลี้ยงผี
เพื่อให้คนหลั่งไหลมาทำบุญ ตรงนี้ก็ผิดหลักพระพุทธศาสนาแระ
โอ้ย...เยอะ ไม่อยากเล่า มันเห็นเลยอ่ะ

ให้เก่งแค่ไหน ถ้ายังไม่ได้บรรลุพระอริยะ ย่อมไหลไปตามกระแสโลกแน่นอน

 

สมาชิกใหม่ค่ะ

เรียนท่านประธานและลูกบ้านทุกท่าน

ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกบ้านที่ดี ณ เมืองบาดาลแห่งนี้ด้วยคนค่ะ สายญาณใดพอจะบอกได้บ้างว่าที่อยู่กับเรานี้คือนาคนามว่าอะไร สื่อสารไม่ได้ ต้องขอคำแนะนำค่ะ

(f)

 

สวัสดีค่ะคุณ9999nui ยินดีต้อนรับค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวกันเลยเหรอคะ
ไม่กล้ารับฝากค่ะ ก่อนอื่นต้องเล่านิทานหรือเรื่องราวก่อน 1 เรื่องค่ะ
เป็นค่าธรรมเนียมของนครแห่งนี้นะคะ รออ่านหนอคร้า..าา

 

เรื่องเล่าเกี่ยวกับไรดีค่ะ เอาเป็นเรื่องพระนางจามเทวีล่ะกัน
พระนางจามเทวี เชื่อกันว่าเป็นปฐมกษัตริย์แห่งนครหริภุญชัย ทรงเป็นพระราชธิดาของพระเจ้าจักรพรรดิราช แห่งกรุงละโว้(ลพบุรี) ปีประสูติ ระยะเวลาครองราชย์ และปีสวรรคตของพระนางจามเทวี มีผู้บันทึกหรือวิเคราะห์ไว้ต่างกัน เช่น

ชินกาลมาลีปกรณ์ ว่าครองราชย์ พ.ศ. ๑๒๐๕ ครองราชย์อยู่ ๗ ปี
นายมานิต วัลลิโภดม สอบค้นว่าประสูติ เมื่อพ.ศ. ๑๑๖๖ ครองราชย์ พ.ศ. ๑๒๐๕ ครองราชย์อยู่ ๑๗ ปี สิ้นพระชนม์ พ.ศ. ๑๒๕๘ พระชันษาได้ ๙๒ ปี
ตำนานฉบับที่นายสุทธวารี สุวรรณภาชน์ แปลและเรียบเรียง คือ ประสูติ พ.ศ. ๑๑๗๖ ครองราชย์ พ.ศ. ๑๒๐๒ สละราชสมบัติพ.ศ. ๑๒๓๑ และสวรรคต พ.ศ. ๑๒๗๔ เป็นต้น
พระนางจามเทวีเป็นผู้มีพระรูปโฉมงดงาม เป็นเบญจกัลยานี มีศีล และมีความสามารถ ทรงอยู่ในฐานะหม้าย เนื่องจากพระสวามี ซึ่งอยู่ในพงศาวดารเมืองหริภุญชัย ว่าเป็นเจ้าประเทศราชในเมืองรามัญ ตรงกับตำนานมูลศาสนาว่า คือเมืองรา หรือ เมืองรามได้มีศรัทธาบรรพชาเป็นเพศบรรพชิต พระเจ้าจักรพรรดิราชพระราชบิดา ทรงมีราชานุญาตให้พระนางจามเทวีซึ่งมีครรภ์ได้ ๓ เดือน เดินทางไปครองเมืองหริภุญชัย ตามคำเชิญของสุกกทันตฤาษี และวาสุเทพฤาษี ผู้ส่งนายคะวะยะเป็นทูตมาเชิญ
พระนางจามเทวีได้นำพระสงฆ์ สมณะชีพราหมณ์ พ่อค้าวาณิช ช่างต่างๆ อย่างละ ๕๐๐ ประมาณกว่า ๗,๐๐๐ คน เดินทางโดยทางน้ำปิง (พิงค์) อย่างช้าๆ ตั้งเมืองเผยแผ่พระพุทธศาสนาตลอดเส้นทาง ใช้เวลาเดินทาง ๗ เดือน จึงเดินทางมาถึงเมืองหริภุญชัย เมื่อเสด็จมาถึงได้ ๗ วัน ก็ประสูติพระโอรสฝาแฝดชื่อ มหันตยศ และ อนันตยศ ต่อมาทรงได้เศวตไอยราเป็น คู่บารมีสีกายเผือกดั่งเงินยวงเรียกว่า ผู้ก่ำงาเขียว (ช้างเผือกงาเนียมหรือช้างเผือกงาดำ) จากเชิงดอยอ่างสลง (อ่างสรง) ในเขาลวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อพระโอรสมีพระชนม์ ๗ พรรษา พระนางจามเทวีได้สละราชสมบัติอภิเษกให้มหันตยศ ครองเมืองหริภุญชัย ส่วนอนันตยศ พระนางจามเทวีได้ให้นำผู้คนพลเมืองไปตั้งเมืองเขลางค์นครหรือลำปางในปัจจุบัน นับเป็นการขยายอาณาจักร และพุทธจักร ให้กว้างไกลออกไป ส่วนพระนางได้นุ่งขาวห่มขาว สมาทานเบญจศีล จนถึงวันสิ้นพระชนม์ ดังตำนานมูลศาสนาได้กล่าวว่าพระนางทรงสมาทานเบญจศีลอยู่เสมอทุกวันมิได้ขาดในอุดมการณ์ทางด้านศาสนา ทรงเป็นแบบอย่างที่ดี ในการปฏิบัติธรรมให้เสนาอำมาตย์ราชมนตรี และประชาชนถือปฏิบัติเป็นอย่างดี ที่สำคัญยิ่งทรงเป็นผู้อุปถัมภ์พระพุทธศาสนาให้รุ่งเรืองวัฒนาสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้ และได้ทรงสร้างจตุรพุทธปราการเป็นพระอารามประจำจตุรทิศแห่งพระนคร เพื่อเป็นพุทธปราการปกป้องคุ้มครองพระนครให้พัฒนาสถาพรปราศจากภัยภิบัติต่างๆ ประชาชนทั่วไปเรียกว่า วัดสี่มุมเมือง ดังนี้
อาพัทธาราม ปัจจุบันคือ วัดพระคง เป็นพุทธปราการอารักขาประจำทางฝ่ายทิศเหนือ
อรัญญิกรัมมการาม ปัจจุบันเป็น วัดร้างดอนแก้ว ตั้งอยู่บริเวณโรงเรียนชุมชนบ้านเวียงยองเป็นพุทธปราการอารักขาประจำทางฝ่ายทิศตะวันออก
มหาสัตตาราม ปัจจุบันคือ วัดสังฆาราม (ประตูลี้) เป็นพุทธปราการอารักขาประจำทางฝ่ายทิศใต้
มหาวนาราม ปัจจุบันคือ วัดมหาวัน เป็นพุทธปราการอารักขาประจำทางฝ่ายทิศตะวันตก
พระนางจามเทวีได้ทรงใช้กุศโลบายที่หลากหลายรูปแบบในการต่อสู้และชักจูงพวกละว้าให้หันมานับถือศาสนาพุทธโดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้กับหัวหน้าเผ่าละว้า ขุนหลวงวิลังคะ ด้วยอิทธิฤทธิ์ของช้างผู้ก่ำงาเขียว ได้ขับไล่ข้าศึกละว้าหนีกระจัดกระจายไปอยู่ตามป่าเขา นอกจากนี้ทรงใช้กุศโลบายในการผสมกลมกลืนชาติพันธุ์กับท้องถิ่นได้อย่างเหมาะสม โดยการให้พระราชโอรสทั้งสองพระองค์อภิเษกสมรสกับธิดาสองคนของพญามิลักขะและได้สู่ขอธิดาสองคนของนายคะวะยะ ให้กับพระราชโอรสด้วย ถือได้ว่าทำให้ชนชาวละโว้และชนพื้นเมืองอยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและสามารถเผยแพร่อุดมการณ์ทางศาสนาเข้าสู่ชนพื่นเมืองได้อย่างรวดเร็ว และได้ใช้กุศโลบายทางสันติธรรมและเมตตาธรรมเข้าต่อสู้จนชนะที่สุดโดยมีบางส่วนได้เข้ามา สวามิภักดิ์หันมาเลื่อมใสศรัทธาในพระบวรพุทธศาสนาทำให้มีการผสมกลมกลืนทางชาติพันธุ์ สังคมเกิดความสงบสุขและพุทธศาสนาเจริญอย่างมั่นคงในอาณาจักรหริภุญชัยตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา​

 

อนุสาวรีย์พระนางจามเทวี ณ เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์

ขออนุญาตดึงจากเวปบล๊อคโอเคเนชั่นค่ะ