ไม่รู้อาภัพไรนักหนาชีวิตนี้

พี่บุญทรงท่านผ่านประสบการณ์มาเยอะค่ะ ทั้งหนัก ทั้งโหด (น้อยนักที่จะฮา)ท่านผ่านมาได้นั้นยอดคนแล้วค่ะน้องริน
น้องเจ้าของกระทู้ได้อ่านแล้วก็คงรับทราบได้ว่า
มีหลายคนเหลือเกินที่เจอปัญหาหนักๆ แล้วสู้ชีวิตด้วยสมองและสองมือ ด้วยความอดทนและทนอดจริงๆ

 

ขณะที่ติงกำลังสอนอยู่ สายตาก็มองเห็นนักเรียนชายคนหนึ่งทำท่าเหมือนเคี้ยวอาหารอยู่หยับๆ
ติงก็เลยถามว่า"หนูกำลังทานอะไรเหรอคะ"
เค้าตอบว่า"ผมกำลังทานพะโล้หูหมูครับ"

ติงรู้นะ เขาไม่ได้ทานอะไรหรอก เขาทำท่าไปอย่างนั้นเอง
เพราะว่าบางวัน เขาก็ทานข้าวกับลูกอมฮอลล์ 1 เม็ด นั่นคือสุดยอดแล้ว
เพราะส่วนมาก เขาอดข้าวกลางวัน ไม่มีแม้ข้าวเหนียวเปล่าๆ ที่จะใส่กระติบมารับประทานที่โรงเรียน

น้องเอ๋ย ชีวิตคนเราเกิดมา ไม่มีใครเลยที่จะไม่มีความทุกข์
ไม่มีใครเลยที่จะไม่มีปัญหา
ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองปัญหานั้นอย่างไร
และเรามีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร

เด็กนักเรียนคนนั้น เค้าเลือกที่จะทานพะโล้หูหมูในจินตนาการ
เท่านั้น.....เขาก็มีความสุขแล้ว

 

โพสต์เรื่องลูกศิษย์ทานข้าวกะฮอลล์แล้ว
ก็คิดถึงความเครียดของตนขึ้นมาได้เรื่องหนึ่งค่ะ
(เรื่องนี้ ได้แต่สงสาร แต่หมดปัญญาช่วย)
วันนี้ มีเด็กนักเรียนกลุ่มใหญ่ไม่ได้เข้าห้องสอบ
เพราะอัตตาของคนบางคน ที่คิดว่าตนเองทำถูกแล้ว
คนที่มีมิจฉาทิฏฐิ แล้วได้เป็นใหญ่ มีอำนาจในมือนี้ช่างร้ายนัก

 

55555 ว่าไปแล้ว กระทู้นี้คนตอบช่วยให้กำลังใจ แลกเปลี่ยนประสบการณ์เยอะดีนะครับ

ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีคนให้ความสนใจไรมากขนาดนี้

ขอบพระคุณทุกท่านมากครับ

 

เมตตาธรรมค้ำจุนโลกครับ

 

({) แม่หนูเอ๋ย เห็นเมียใคร ลูกสาวใคร ใจมันจะเอาดะแหละ กายแก่ใจมันไม่ได้แก่ไปด้วยนะ ใจมันเป็นหนุ่มสาวตลอดกาล ฉนั้น ทั้งเจ็ดข้อ ผมเป็นมาก่อน น้องเค้า และหนักกว่าเขาหลายร้อยเท่า และไม่มีโอกาศแบบเขา เลยมาให้กำลังน่ะ ผมแค่ประสบการณ์ ทำงานมา ๑๐๐ กว่าชนิด จึงพอ รู้บ้างงูๆปลาๆ ตอนนี้ ให้อีหนู มาสวยๆก็คงไม่ค่อยไหว ได้ก็แค่นิดหน่อย คงต้องนั่งมองดู ร้องเย่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

({)แน่นอนครับ ถ้าคนเราทำความดีไม่ช่วยกันแล้ว คนดีก็หมดกำลังใจ ให้คนไม่ดี มาอยู่ปกครองเรา แต่ก็ยากเหมือนกันครับ

 

มีเรื่องที่ก่อให้เกิดความปิติยินดีอยากมาเล่าให้ท่านสมาชิกกระทู้นี้ได้ร่วมอนุโมทนาบุญนะคะ

สมาชิกท่านหนึ่งได้อ่านโพสต์ด้านบนนี้ และได้สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมจากติง

แล้วท่านก็มีเมตตาโอนปัจจัยเป็นค่าอาหารให้เด็กชายคนนี้ ๑,๐๐๐ บาท
โดยหวังเพียงว่า ให้เด็กน้อยได้มีโอกาสรับประทานอาหารที่อยากทาน แม้จะมื้อหรือสองมื้อก็ยังดี

ติงรู้สึกซาบซึ้งมากค่ะ อนุโมทนากับท่านด้วยใจ
รู้สึกว่าโลกนี้ ยังมีความรัก ยังมีความห่วงใย ที่พร้อมจะเจือจุนเพื่อนรวมโลกกันอยู่เสมอ...

 

อาจมีคำถามว่า
ก็แล้วไม่มีทุนการศึกษาบ้างหรือ?
ท่านที่เป็นครู จะทราบข้อมูลดีว่า
ทุนสำหรับเด็กที่ยากจน โดยไม่มีเงื่อนไขอื่นเลยนั้น ไม่เคยมี....
ทุนต่างๆมักมีเงื่อนไข
ส่วนมาก จะเป็นทุนเรียนดี แต่ยากจน
ก็ด้วยความจน....จะให้เรียนดีด้วยนั้น อาจมีบ้างแต่ก็น้อยเต็มที
เพราะอะไรก็ขาดแคลนไปหมดอย่างนี้ จะให้เรียนดีได้เกรด 3-4 ได้นั้นเป็นสิ่งที่คาดหวังเกินไปแล้ว
โดยเฉพาะโรงเรียนมัธยม ที่คุณครูสั่งงานแต่ละทีต้องใช้เงินเป็นร้อย บางชิ้นงานถึงห้าร้อยแล้วเด็กจะมีเงินที่ไหนทำงานส่งครู? พอไม่ส่งงาน หรือส่งงานที่มีคุณภาพไม่ถึงมาตรฐานของครู จะให้ได้เกรดดีๆได้อย่างไร

จะอ้างเหตุผลว่าเดี๋ยวนี้ มีโครงการเรียนฟรี 15 ปีอย่างมีคุณภาพ ใครๆก็ทราบว่ามันไม่ได้ฟรีทั้งหมด เด็กยังต้องมีรายจ่ายอีกมากมาย

ขณะนี้เด็กๆส่วนใหญ่จะได้เงินมาโรงเรียนวันละ 50 บาท
บางคนได้ 100 บาท
ในขณะที่บางคนได้ 10-20 บาท และบางคนไม่มีเงินมาโรงเรียนเลย
(ข้าวจานละ 20 บาท น้ำขวดละ 10 บาท)

ถามว่าครูติงทำไมไม่ดูแลลูกศิษย์ล่ะ?

ปัจจุบันลูกศิษย์ที่มีปัญหาครอบครัว ปัญหาด้านเศรษฐกิจ มีประมาณ 50%
และครูติงสอนอยู่สองร้อยกว่าคน....
ต่อให้ปรารถนาดีแค่ไหนก็ทำไม่ได้ถึง 100% ค่ะ

...โพสต์นี้เล่าสู่กันฟังนะคะ...
อาจเหมือนบ่นกรายๆ ขออภัยด้วยนะคะ

 

จริงๆผมเข้ามาไม่เป็นถ้าไม่ได้อยู่ หน้าแรก ของพลังจิต บังเอิญไปเอาหัวข้อ ที่น้องเขาจดให้มา บอกเลยเข้ามาดูได้ แนะวิธีก็โอเค สงสาร อ.ติงๆจริงๆแต่ก็ต้อง อุเบกขาวางเฉย มิอาจช่วยได้หมด แต่ถ้ามีกำลัง ช่วยได้แค่คน สองคน ก้นับว่าประเสริฐแล้ว อยู่ที่กำลัง ทรัพย์ แต้ให้ความรู้ด้วยใจ ก็ยากแล้ว เดี๋ยวนี้พ่อพิม แม่พิมของชาติ ความจริงใจไม่ค่อยจะมี มันมีแต่ จะเอา อย่างเดียว เฮ่อ พูดไปเดี๋ยวจะ หาว่านินทา ไม่เอาดีกว่า ไปแหละ

 

ว่ามาเลยค่ะพี่บุญทรง ติงยินดีรับฟังค่ะ
บางทีเราก็ดูตนเองไม่ออกเหมือนกัน
ต้องมีกระจกเงาสะท้อนให้ดูค่ะ
(รับรอง ไม่โกรธ ไม่งอน ไม่น้อยใจ ๕๕๕๕)