ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ติดสุข..

ทุกข์นี้ดี เห็นได้ เมื่อไหร่แจ่ม..
แค่เห็นได้ วับแวม แจ่มไม่ไหว
เพราะติดสุข ทุกข์น้อยพลอยติดใจ
อยากจะให้ เป็นอย่างนี้ ดีเหลือเกิน

ติดในกาม ราคะ ตัณหาสาม
อยากจะมี เป็นตาม เขาสรรเสริญ
เดี๋ยวเบื่ออยาก กลับมาลิ้มชิมของเพลิน
พอสุขเมิน ทุกข์ซ้ำ ทำช้ำตรม..

อุปาทาน เป็นนั่นนี่ ก็หนีหมด
ไม่อยากเป็น เล่นสลด ซดของขม
สุขเพียงน้อย ทุกข์ทั้งนั้น มันระบม
หลอกให้ชม แล้วแสดง แถลงจริง...

ทุกข์เท่านั้น ที่เกิด แล้วดับไป
เป็นไม่ได้ดังใจ ในทุกสิ่ง
โทมนัส พลัดพราก ..อยากประวิง
พอได้สม กลับทิ้ง เพราะแค้นเคือง

มีอะไร ไม่กระทบ..ใจได้บ้าง
ใจนี้สร้าง อัตตา มหาเขื่อง
ดับไม่ได้ย่อมสร้างทุกข์ อยู่นองเนือง
แม้นแต่เรื่อง ทุกข์น้อย พลอยหลอกไป..

ทุกข์นี้ดี เห็นได้ เมื่อไหร่แจ่ม..
แค่เห็นได้ วับแวม แจ่มไม่ไหว
เพราะติดสุข ทุกข์น้อยพลอยติดใจ
อยากจะให้ เป็นอย่างนี้ ดีเหลือเกิน...

 

มายาฝัน..

...ฝันอดีต อนาคต สะกดจิต
ได้แต่คิด เพ้อไว้ไม่สัยสง
แสดงบท ที่ชอบ ประกอบลง
เพื่อเปรียบปรง บทที่อยาก ..ไขว่คว้าไป

ถ้าเกิดมา พิกล พิการสิ้น
จิตจะดิ้น ทุกวัน..หาฝันไหม
หากใครบอกเป็นเจ้าหญิง..แต่ปางใด..
จะสนใจ คำนั้น..มาฝันเอา??

มีแต่ทุกข์ ที่เห็น เป็นตรงหน้า
ปัจจุบัน จริงกว่า เวลาเก่า
อนาคต อยากฝัน ให้บรรเทา
หากยังเขลา ไม่รู้..เรื่องกรรมกง

...ฝันอดีต อนาคต สะกดจิต
ได้แต่คิด เพ้อไว้ไม่สัยสง
แสดงบท ที่ชอบ ประกอบลง
เพื่อเปรียบปรง บทที่อยาก ..ไขว่คว้าไป

ถ้าเกิดมา พิกล พิการสิ้น
จิตจะดิ้น ทุกวัน..หาฝันไหม
แล้วใครบ้าง อยากร่วม แสดงใจ
ในบทนี้ บทใหม่..ทุลักทุเล..

 

​

 

​

 

ทานกาแฟด้วยกันนะคะ คนละถ้วย ^^​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

ฝนตก ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ​

 

​

 

​

 

​

 

...ภาพแห่งความสุขใจ...​

 

​

 

​