ตามหาเจ้ากรรมนายเวรท่านสุดท้าย

ไอเพื่อนรัก

พลังร้อน เปลี่ยนเป็นเย็นได้
ด้วยตัวมันเอง เมื่อถึงที่สุด
เพียงแต่เรา ทนรอ ให้มันถึงที่สุดไม่ไหว

การร้องไห้
การหลั่งน้ำกาม
เป็นตัวอย่างตามธรรมชาติ ที่ ไฟ เปลี่ยนเป็น น้ำ

การตำหนิตนเอง จนน้อยใจเสียใจก่อน ค่อยมีน้ำตา
การแสวงหากายอื่น เพื่อมีเพศสัมพันธ์ก่อน ค่อยหลั่งน้ำกาม
เป็นตัวอย่างของการรอให้ถึงที่สุดไม่ไหว

หากไฟแห่งความเสียใจ ไฟแห่งความกำหนัด
มันเกิดจริง และถึงที่สุดแล้ว
น้ำตา และน้ำกาม ไหลเอง
เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไหลเรื่องอะไร มีผู้ใดเป็นคู่กรณี

ที่มีปัญหา เพราะส่วนใหญ่ เรามักตกใจ ที่มีความกำหนัดบังเกิด
เราจึงพยายามใช้พลังทั้งหมดที่ตนมี
"จัดการกับมัน ทำให้มันสิ้นสุดลงไวๆ"
ความพยายามแบบนี้ หลายครั้งนำมาซึ่งขันติ วิริยะ ศีล
ทำได้ไม่เสียหายอะไร
เพียงบารมีเหล่านี้ เรายังมีไม่เต็ม
จึงไม่พอเพียง ในการเผาความกำหนัดให้หายไป เท่านั้น
จำต้องใช้ "เมตตา" บารมีเสริม

การเสาะแสวงหากายอื่นเพื่อมีเพศสัมพันธ์
หรือการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองนั้น
เกิดขึ้นได้
ด้วยความต้องการ "จัดการกับมัน ทำให้มันสิ้นสุดลงไวๆ"
การกดข่ม เบี่ยงเบนพลัง
ก็เกิดขึ้นได้
ด้วยความต้องการ "จัดการกับมัน ทำให้มันสิ้นสุดลงไวๆ" นี้เช่นกัน

มีวิธีหนึ่ง ซึ่งไอ้ทึ่ม ใช้แล้ว เวิร์ค
คือ "ยอมรับความอ่อนด้อยของตนเอง"
ที่ทำให้บังเกิดความกำหนัด หรือ ราคะ โทสะ โมหะ ขึ้นมา
มันเกิดขึ้นมาแล้ว และเราก็ไม่รู้ว่าเป็นวิบากกรรมแต่ชาติปางไหน
แต่เรารู้แน่ ว่ามันเป็นความอ่อนด้อย อันเป็นคุณสมบัติหนึ่งในตัวเรา
ที่เราก็ปฏิเสธไม่ได้เสียด้วย ว่ามันไม่มีอยู่ในตน
"ยอมรับมัน" ว่ามันมีสิทธิ์ เกิดขึ้นได้ ในเรา
ความรู้สึกแบบนี้ ไอ้ทึ่มเรียกว่า "เมตตา" ตนเอง
"ให้อภัยตนเอง" ที่เรายังอ่อนด้อย และมีทุกข์เพราะมันอยู่ เพราะนั่นคือความจริง
ความรู้สึกแบบนี้ ไอ้ทึ่มเรียกว่า "สัจจะ" และ "อภัยทาน"

หากเรายอมรับและให้อภัยจริงๆ จากก้นบึ้งของหัวใจ
ประกอบกับจักระของเราเปิดหมดแล้ว
พลังดังกล่าวจะแล่นขึ้นหัวใจ และทะลุออกกระหม่อมไปเลย

พลังกำหนัด เป็นอุปกรณ์ ช่วยเจริญเมตตาบารมีชนิดหนึ่ง
ที่ธรรมชาติผู้มีพระคุณ มอบให้พวกเรา
เราใช้ประโยชน์จากมันได้
ใช้เสร็จแล้ว เราก็ถวายคืนแด่ธรรมชาติ แด่บิดามารดา
บูชาท่านด้วย เมตตา สัจจะ และอภัยทาน

รักเสมอ
ไอ้ทึ่ม

 

ขอบคุณเพื่อนรักมากนะ

ไอเปลี่ยนไฟเป็นน้ำ ไม่ไหวแล้ว

เลยนอนพิจารณาว่ามันจะแผดเผาให้สิ้นใจ ในบัดดลเลยหรือไร

จึงทำให้เกิดเป็นน้ำตาแทน เพื่อไม่ให้ พลังไปอัดอั้นที่ กระเบนเหน็บ

แล้วหากเขื่อนในใจ พังทลายลงเมื่อไร

จะเกิดการบ้ากาม เสพย์เท่าไรไม่พอเพียง

ซึ่งอันตรายมาก

จึงต้องพึ่งวิธีสมัยใหม่ค่ะ

ยานอนหลับขนานแรง

ทุกวันนี้ใช้ยาเพื่อดับความกระตือรือร้น

แต่ผลสุดท้าย ไม่มีแรง ต้องนอนซมบนเตียง

ไม่อยากตื่นเลย เพื่อนรัก

ไม่กล้ายอมรับความจริงว่า

ปฏิบัติมาตั้งนาน ได้แค่นี้เอง

ข่มกำหนัดไม่ได้ แล้วคิดจะเขียนกระทู้เตือนใจคนอื่น

ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ

รัก
ดับเบิ้ลทึ่ม

 

ไอน้องรัก

หากเราไร้ทุกข์เรื่องกาม เราย่อมไร้ทุกข์เรื่องโกรธ
เพราะมันเป็นเชื้อซึ่งกันและกัน

หากเรายังทุกข์ด้วยความโกรธอยู่ เราย่อมทุกข์เรื่องกามด้วย
เป็นเรื่องธรรมดา ทุกคน

ไอ กลัวมันใช่ไหมลูก
ความกลัว ทำให้เราจับมันขว้างออก
ทั้งที่ หากเราไม่จับ มันก็แค่ลอยไปมาเบื้องหน้าเรา ไม่มีโอกาสสัมผัสมือเราเลย

หากเมื่อใด เขื่อนในใจพังทลายลงอย่างว่า
จนทำให้ต้องเสพกาม
ให้ไอเปิดตา เปิดใจ สัมผัสความรู้สึกนั้นอย่างเต็มที่
ไหนๆก็เสพแล้ว หนีไม่ได้แล้ว ก็ไม่ต้องหนี
สังเกตดูทุกอารมณ์ที่เกิดกับตัวเรา อย่าให้คลาดสายตา

ความใคร่
จริงๆแล้วประกอบไปด้วยธาตุใดบ้าง ?
ไฟกี่ส่วน ? น้ำกี่ส่วน ? ลมกี่ส่วน ?
มันเริ่มที่ไหน ? ที่อวัยวะเพศ ? หรือข้างใต้นั้น ? หรือข้างบน ?
แล้วมันกระจายไปอย่างไร ? ความกำหนัดถูกส่งต่อมาที่ไหน ?
ถึงมือเท้าหรือเปล่า ? หรืออยู่แค่อวัยวะเพศ ? มาถึงช่องอกหรือไม่ ?
เมื่อลงมือเสพกามแล้ว ธาตุไฟแปรเปลี่ยนไปอย่างไร ? ธาตุน้ำเป็นอย่างไร ?
เกิดอะไรขึ้นบ้าง ? ที่ตำแหน่งไหนของร่างกาย ? แล้วเรารู้สึกยังไง ?

สัมผัสทุก "ความรู้สึก" ให้เต็มที่
อย่าให้ความกลัว มาทำให้เธอ "คิด"
แล้วเร่งมือ เพื่อให้ความกำหนัดถึงจุดสูงสุดแล้วดับไปอย่างรวดเร็ว
โดยยังไม่ทันได้รับรู้ สภาวะต่างๆที่เกิดขึ้นจริงๆ ในร่างกายของเรา

"คิด" ให้น้อยลง
"รู้สึก" ให้มากขึ้น
กล้าหาญ
ไม่มีสิ่งใดน่าละอาย เพราะเธอพยายามอย่างเต็มที่แล้ว

ดูมันให้เต็มตา
ว่า ความใคร่ และ การเสพกาม
มัน คืออะไรกันแน่ ?
มัน ใช่ อย่างที่เราคิดไว้หรือเปล่า ?

 

เรียกชื่อตนเอง
เมื่อกำลังจะหลับตา หรือรีบเร่ง

ไอ
เธอคือใคร
รู้สึกอย่างไร

 

ในชีวิตพวกเราทุกคน
มีความจริงอันหลีกเลี่ยงไม่ได้
จำนวนมากมาย เกิดขึ้น
มีหลายอย่าง เรานึก ว่ามันเกินกำลังของเรา ที่จะรับ
มีหลายอย่าง เรารังเกียจ ที่จะมี และอยู่ร่วมกับมัน

เมื่อเราได้พยายามทุกอย่าง
จนสุดความสามารถแล้ว
แต่มันก็ยังมีอยู่

แสดงว่า "เรารับมันได้"
เพราะหากรับไม่ได้ มันคงทำให้เราตายไปนานแล้ว

แสดงว่า "เราอยู่ร่วมกับมันได้"
เพราะหากไม่ได้ ไม่มัน ก็เรา ต้องจากกันไปนานแล้ว

ดังนั้น
ความคิดที่ว่า "มันเกินกำลังของเรา"
ความคิดที่ว่า "เราอยู่ร่วมกับมันไม่ได้"
จึงไม่จริง

ความจริงคือ "เรารับได้ อยู่ร่วมกับมันได้"
แต่ "เราไม่อยากรับ ไม่อยากอยู่ร่วมกับมัน"

ความ "ไม่อยาก" นี้
ทำให้เราเจ็บปวด เกินกว่าเวทนาปกติ ที่เราพึงได้รับ
เวลาทน ก็เจ็บปวด เกินเวทนา ที่เกิดจริง
เวลาปล่อย ก็รุ่มร้อน เกินเวทนา ที่เกิดจริง

เมื่อเรา "รู้สึก" เจ็บ
มันก็เจ็บ มาเป็นระลอกๆ
เจ็บ เจ็บ แล้วก็เจ็บ

เมื่อเรา "คิด" ว่าเจ็บ และ "ไม่อยาก" เจ็บ
มันเจ็บ และเรากำลังแย่ เราทรมานมาก เราไม่เข้าใจเลยทำไมจึงเป็นแบบนี้
เราไม่ทันสังเกต ว่าความเจ็บเกิดที่ไหน เจ็บตลอด หรือมาเป็นระลอกๆ
บางทีเราก็เจ็บ ก่อนความเจ็บอีกระลอก จะเกิดขึ้น

เมื่อความจริงเกิดขึ้นแล้ว
และเราพยายามหนีแล้ว หนีไม่ได้
เราก็ยอมรับ และอยู่ร่วมกับมันเถิด

อยู่ด้วย "ความรู้สึก" ที่ไม่มีคำพูด
ออกจาก "ความคิด" ที่พูดมากมาย

เธอทำได้ จึงได้ทำ
หากทำไม่ได้ เธอไม่มานั่งอยู่ตรงนี้

 

ไอน้อย

ความเจ็บปวด ที่เรามี มันทรมานมาก
หากเกิดขึ้นกับผู้อื่น เขาคงเหมือนเรา ทรมานมากเช่นกัน

ความเจ็บปวดแบบนี้ ในเมื่อมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว
ก็จงเกิดขึ้นกับเรา แต่เพียงผู้เดียวเถิด
อย่างไรเสีย เราก็กำลังเจ็บ และไม่เคยหนีมันได้เลย
ขอความเจ็บปวดนี้ จงอยู่ภายในเรา อย่าได้ไปเกิดกับผู้อื่นอีกเลย
ขอทุกวินาทีแห่งความเจ็บปวดในเรา
เป็นไปเพื่อแบ่งเบาความเจ็บปวดชนิดเดียวกันนี้ในผู้อื่นเถิด

ทุกวินาทีที่เราเจ็บ
จึงมีคุณค่า ไม่สูญเปล่า ไม่น่ารังเกียจ
"โพธิจิต"

 

พี่ sundog

ไอทำไม่ได้ เพราะ ไอเคยพลาดมาหลายครั้งแล้ว เรื่องการไว้เนื้อเชื่อใจคนรัก ในอดีตชาติ ถึงปัจจุบันนี้ เจ็บนั้นมันคอยย้ำเตือนเรื่อง การอ่อนแอ คาดว่าน่าจะเกิดจาก เสพย์พลังงานงูไฟ ผิดวิธี แล้ว สมานกายทิพย์ไม่เป็น ทำให้ เกิดกำหนัดและความโกรธอย่างควบคุมไม่ได้

ส่วนเรื่องการปล่อยใจเพื่อรับการเสพย์กามอย่างเต็มที่นั้น ทำไม่ได้

เหตุเนื่องจาก เคยโดน คาดโทษ เรื่องความรักนี้ มาสมัยอดีตชาติ ทำให้ ต้องไปหลบซ่อนอยุ่ตามเขา ตามป่า

ลัทธิที่สังกัดอยู่คือ ลัทธิที่อยุ่ได้โดยไม่ต้องพึ่งผุ้ชาย ซึ่งมีเพื่อนสมาชิกมากมาย รวมตัวกันเรียกว่า สาวอะเมซอน Amazon ทำหน้าที่ดูแลพลังหยินบริสุทธิ์

หากไอพลาดรถไฟขบวนนี้ ต้อง ติดแหง่กอยุ่อีกนานแสนนาน กว่าจะกลับไปหาเพื่อนในลัทธิเดียวกันได้

งานของไอก็เสร็จสมบุรณ์แล้ว หากแต่ยังโดนกักไว้ ด้วยพลังงานจักร 1 ของผช.คนหนึ่ง ที่พยายามขังเอาไว้ ไม่ให้ไปไหน

ขอบคุณพี่มากที่สอนไอ

แต่หากไม่ควบคุมไว้ พลังงานที่กำลังดุแลอยู่ จะทำให้ กลายเป็นคนอ่อนไหว และใจอ่อน ค่ะ

_/\_

 

นอกจากนี้ หากไอเสพย์กามอย่างเต็มที่แล้ว พลังงาน ลบ จะออกมา เช่น

ไอกลายเป็นคน ซาดิสม์ มาโซ มีเซ็กซ์วิตถาร เช่น ล่ามคอตัวเอง และอื่นๆ อีกมากมาย ที่เล่าให้ฟังไม่ได้

แล้วระดับพลังงาน ก็จะสะเทือน รบกวน ชาวบ้านชาวช่อง ให้มาดูว่า เกิดอะไรขึ้น ในดินแดนที่แสนจะสงบสุข

ล่าสุด โดนข้อหา กินเหล้า แล้วเมา เสพย์พลังงาน แล้ว เพื่อนๆ ก็เดินทางมาดู ว่า พวกผู้ชายขึ้นมาที่นี่ได้ยังไง

ฉับพลัน เสียงประโคมข่าวว่า

มันโดนมอมเหล้า

จากนั้น ก็เกิดเป็นความอับอายไปทั่ว

เมื่อเพื่อนๆ รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น

ผุ้ชายท่านนี้ที่ขังไอไว้ เขาเอาปีกของไอไป

ไม่ยอมคืนค่ะ

 

ครับ

อะไรที่ทำไม่ได้ ไม่พร้อม ไม่ต้องทำ
ทำในสิ่งที่เราทำได้ และยินดีรับผลจากการกระทำนั้น
ลังเลน้อยลง ทำให้การกระทำมีพลัง

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=fQQjAXjPaFM&feature=related]Ashana ~ Dona Nobis Pacem ~ - YouTube[/ame]

 

กักขัง...ผู้ชาย...จักระ 1
I have no idea.

ในนรก มีสัตว์นรก เจ็บปวด ทรมาน มากมาย ประมาณมิได้
I can not suddenly help them.

เวร ย่อมระงับด้วยการ ไม่จองเวร
เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก
และ สัตว์โลก เป็นไป ตามวิบากกรรม

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=300CZZINqCE&feature=related]Deep Peace - Ashana- YouTube[/ame]

 

ผช ท่านนี้ สูงมาก

ภายหลังทราบว่า เป็นการใช้เทคโนโลยี ที่สูงมาก

มีการใช้ blackhole สะกดวิญญาณ

ไอไม่เคยเจอวิทยาศาสตร์และไสยศาสตร์ที่ผสมกันลงตัวขนาดนี้เลยพี่ซันด๊อก

เขาคุยกับไอในหัวได้หลากหลายภาษา

บางครั้ง เสียงของเขา พูดเป็นภาษาไทย เหมือน หุ่นยนต์ที่เลียนเสียงมนุษย์

ไอไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร ทราบแต่เขาสุภาพ และตัดสินใจเด็ดเดี่ยวมาก ในระยะเวลาไม่กี่เศษเสี้ยววินาที

ไม่ทราบว่าเขาเป็นใครค่ะ แต่เขาอยู่คุ้มครองตลอด เวลาโดนรังแก โดนฆาตกรรม

เขามาช่วย ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะเหน็ดเหนื่อย

เขาตื่นตลอดเวลาค่ะ

และคุยกับไอ สั่งสอนไอ ในทุกเรื่อง

แม้กระทั่ง เรื่องกำหนัด

นี่เองที่ทำให้ไอเจอพี่ซันด๊อก และให้คำแนะนำที่ดีเยี่ยม

ไอขออนุญาต สมัครเป็นแฟนคลับ ตามอ่านกระทู้ของพี่นะคะ

พี่ชาย หรือ พี่สาว แล้วแต่พี่อยากจะเป็น

รัก
ไอ

 

อืม ได้อ่านข้อความถึงความทุกข์ที่เกิดในใจ
เราเข้าใจเป็นอย่างดีเลย ถึงความทรมานนี้
และการที่คนๆ จะเอาชนะใจตนเองได้นั้นยากแสนยาก
แต่อยากบอกว่า มันทำได้น่ะ
ขอให้มีความพยายาม และอย่าหยุดที่จะเอาชนะมัน
ไม่ว่าจะล้มกี่ครั้ง ขอให้ทุกๆ ครั้งที่ล้มนั้น
ลุกขึ้นมาให้ได้น่ะ

ขอเอาใจช่วยน่ะ อย่ายอมแพ้น่ะ เอาชนะมันให้ได้

 

Life comes & goes like lightning.

With lust it brings endless suffering.

When one realizes the nature of truth and falsehood.

There will be free from the net of birth and death.


ผ่านมา ผ่านไป ไร้ค่า
เปรียบว่า ดั่งเทียน สุดแสง
สิ้นไส้ สิ้นเชื้อ สิ้นแรง
ชีวิตนี้ นั้นเหี่ยวแห้ง หมดสิ้นไป

พินิจ คิดดู รู้ว่า
อนิจจัง อนัตตา บ้างไหม
ชีวิต ล่วงพ้น ผ่านวัย
สิ้นไป ไร้แก่นสาร ไม่ยั่งยืน

สัจจะ เป็นอยู่ อย่างนี้
ควรหรือ ผองเรา เฝ้าฝืน
ตัวกู ของกู ต้องยั่งยืน
วันคืน ยึดติด ผิดในธรรม

ปล่อยวาง ไม่ยึด ไม่ติด
ดวงจิต อิสระ งามขำ
หยุดปรุง หยุดวิบาก หยุดกรรม
หมดสิ่ง หนุนนำ จำเกิด-ตาย

TAKE CARE & BLESS YOU !!

​

 

ขอขอบคุณที่ท่านทั้งสอง เป้นกำลังใจเพิ่มขึ้น

ภาพของพี่ท่าน ข้าพเจ้ามึนตึ้บ ยิ่งพยายามเพ่ง ยิ่งโดน กระจกสะท้อน

ท้ายสุด ขอขอบพระคุณที่เสียเวลาเข้ามาอ่านเข้ามาแชร์ ค่ะ

 

Ci

..................................

 

แม้ไม่ค่อยเข้าใจ แต่หลังจากครั้งแรก ( เมื่อปีที่สมัคร ) ที่อ่านคอมเม้นท์ของคุณไป ก็ไม่เคยลืมนึกถึงคุณเลย เมื่อยามเปิดเข้าในเวปนี้ค่ะ ขอเป็นแรงใจให้นะค่ะ ^ ^

 

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ บางครั้งการเขียนก็ไม่สามารถอธิบายความในใจได้

ในขณะที่ คราบน้ำตา และความเงียบ สามารถบรรยายได้ดีกว่า โดยไม่ต้องกรั่นกรองคำพุดใดๆ เลย

คุณ ปิ ยะ คุณ

ที่ รัก

สาธุ

 

ไอ้ทึ่ม เป็นคนธรรมดา ไม่มีอำนาจวิเศษใด
แวะมาเยี่ยมน้องไอ
เพียงเพื่อให้รู้ ว่าเธอไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพังผู้เดียว
ทุกการก้าวเดิน อาศัยจังหวะ เวลา และความพยายาม
ยินดี ที่เธอยังมีชีวิตอยู่ และก้าวเดินต่อไป

 

เราทุกคนล้วนแต่มีทุกข์ทั้งสิ้น แต่เราต้องดับทุกข์นั้นให้ได้ค่ะ จะด้วยทางไหนก็ตาม แต่ทางที่สว่างที่สุดคือ เดินตามหาแสงที่อ่อนโยน อุ่นสบาย ขออธิษฐานให้คุณพบแสงนั้นโดยไวนะค่ะ ^ ^

 

ขอบพระคุณพี่ซันด๊อก และพี่ปิยะคุณ นะคะ

ทุกวันนี้ มีกำลังใจ เพราะ ปฏิบัติธรรม วันละเล็กวันละน้อย

หากมิได้พานพบพระพุทธศาสนา และไม่ได้เกิดในประเทศไทย

คงจะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ค่ะ

ที่นี่ กัลยาณมิตรธรรม มากมาย คอยให้กำลังใจเสมอ

ท้ายสุด ขอบคุณเว็บนี้ สำหรับท่านผู้สนับสนุน บางท่าน ที่เปิดโอกาสให้พวกเรามา สนทนาธรรม กันในนี้ค่ะ

...............คราบน้ำตา ลมพัดเป่า แห้งเหือด

..............สนิมใจ อาศัย น้ำใจกัดเซาะไซร้
สนิมสู้ ฤาไฉน
..............ทรายเซาะน้ำ น้ำไม่เหลียวแล ไหลผ่าน

..............อดีตช้ำ ซ้ำกระหน่ำ เติมต่อ กาลนาน
ปฏิภาณ คืนวัน ดับสูญ เศษเสี้ยว ลวงตน
จึงเหตุ ให้ฉงน ตน โง่ เสีย กระไร

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=lJoI0b4CVa0&feature=related"]?????? - Coco Jazz - YouTube[/ame]