โดนบังคับให้สาบาน ทั้งๆที่ตัวเองไม่ผิด แค่โดนบังคับทำเพื่อให้เค้าสบายใจ

ขอสอบถามค่ะ กรณีที่เพิ่มเจอกับตัวเองที่ผ่านมา ตอนนี้ ยังมีความรู้สึกคับแค้นใจอยู่ลึกๆ ที่โดนกระทำ ทั้งๆที่ไม่ได้ผิดอะไร

มีพี่ที่รู้จักกันที่ทำงานได้ประมาณ 3 เดือน
เค้าเป็นคนสวย หน้าตาดี ดีทุกอย่าง เช่าห้องอยู่ใกล้กัน
เมื่อก่อนเค้าเป็นคนที่ทำดีกับเราทุกอย่าง อย่างเหลือเชื่อ ยกน้ำมาให้ ทำกับข้าวมาให้กิน

เราไม่เคยสงสัยในความดีของเค้า เค้าดีมา เราก็ดีด้วย


จนมาพักหลัง เค้าเริ่มมีปฏิกิริยาแบบ เครียด ไม่พูดไม่จากับใคร ใครถามอะไรก็ไม่ตอบ ทำหน้าตึงใส่ โทรไปก็ไม่รับสาย เก็บตัวอยู่คนเดียวในห้อง
เคาะห้องเรียกตั้งนานก็ไม่เปิด เราเป็นห่วงมาก จนตอนหลังยอมเปิดประตูออกมา ก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่


จนหลังๆ เริ่มไม่ไปทำงาน ไม่โทรลา
จนทุกคนก็เริ่มสงสัย ไปตามหาที่ห้อง ก็เจอกรณีเดียวแบบเราคือไม่เปิด และก็ร้องไห้ เครียดอยู่คนเดียวในห้อง

พอที่ทำงานส่งคนที่ไว้ใจได้ไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนหลังถึงยอมบอกว่าไม่สบายใจเรย
ถามว่าเรื่องอะไร เค้าตอบว่า เกิดจากที่เราไปมีอะไรกับแฟนเค้า มีอะไรกันในห้องจนเสียงดัง ให้เค้ารู้


เรามาได้ยินจากปากพี่ที่ออฟฟิสเราตอนหลังว่า เป็นเรื่องนี้ เรานี่แทบช็อค

เราเล่าอาการต่างๆนาๆ ของเค้าให้หัวหน้าฟัง
ทุกคนก็เข้าใจ และคิดตรงกันว่า พี่คนนั้นคงเป็นโรคประสาทอย่างนึง คือเดี๊ยวดีเดี๊ยวร้าย

พอมาเมื่อประมาณ 4 วันก่อน
เค้าให้เราไปเคลียร์กับครอบครัวเค้า กับแฟนเค้า
ไปยืนต่อหน้า และบอกว่าไม่มีอะไรกัน

จนจำเป้นที่หัวหน้าเราพาไปให้พระดู
และหลอกพี่คนนั้นว่า จะพาให้เราและแฟนเค้าไปสาบาน
เพื่อทำให้เค้าสบายใจ

เราก็ไม่นึกว่าเราจะต้องไปจุดธูป สาบทสาบานต่อหน้าทุกคน ต่อหน้าพระ ต่อหน้าพระพุทธรูป

ในใจเราเคียดแค้นมาก เนื่องจากเราไม่เข้าใจที่หรือวิธีแก้ไขของคนมีการศึกษา

อยากทำให้เค้าสบายใจ แต่ไม่เคยมีใครนึกถึงจิตใจเรา




ว่าเรารู้สึกอย่างไรบ้าง





เราได้สาบานไปแล้ว ใจนึงเราคิดว่าทำบุญให้เค้าสบายใจ แต่ลึกๆแล้ว เราโกรธ เกลียดมาก ที่เราต้องไปสาบานร่วมกับพวกเค้า เพราะกลัวว่าชาติหน้าเราจะต้องมาเจอะเจอกะคนพวกนี้อีก

พวกเค้าจะทำให้เราประสาทกินไปด้วย สองวันให้หลังมานี้ เรารู้สึกติดบ่วงในใจมาก เหมือนมีอะไรที่เรารู้สึกแย่กับการกระทำที่เราทำลงไป มันคงแก้ไม่ได้

(ขอบอกว่าเราไม่เคยยุ่ง ไม่เคยมีเบอร์ ไม่เคยคุยลับหลังอ่ะไรกับแฟนเค้าเลย ซึ่งแฟนเค้าก็ไม่ได้คิดอะไรเช่นกัน มีแต่พี่คนนั้น เค้าคิดเอง เออเองอยู่ฝ่ายเดียว)


ในใจเราไม่ได้กลัวว่าอะไร เพราะเราไม่ผิด
แต่สิ่งที่กลัว คือชาติหน้าเราต้องมาเจอ มาพัวพันอีก

และลึกๆ เราก็เกลียดเค้าอยู่ที่มาบังคับให้เราทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ

ตั้งแต่เกิดมา เราไม่คิดว่าเรื่องสาบานเป็นเรื่องเล่นๆ ชีวิตนี้เราก็ไม่เคยคิดอยากจะสาบานทั้งนั้น

แต่คนๆนี้ทำให้เราต้องทำ




อยากรู้ว่า พอมีวิธีแก้ไขได้อย่างไรบ้าง ตอนนี้ลึกๆแล้วจิตใจยังสลดหดหู่ เคียดแค้น โกรธมาก

 

ถ้าเกิดกับตัวเองก็คงจะเซ็งเหมือนกัน เจอพวกวิตกจริตแบบนี้ อโหสิกรรมให้เค้าซะครับ การสาบานนี้มันไม่มีผลอะไรหรอก ถ้าคุณไม่ได้ทำผิด

พิจารณาคำพระท่านว่า ถ้าไม่มีกรรมกันมาก่อน กรรมที่ก็ไม่มีทางจะเกิดขึ้นเลย เรื่องใดๆก็ตามมันต้องมีกรรมกันมาแหละ เมื่อเกิดแล้วก็ขอให้จบซะตรงนี้ดีกว่า อโหสิกรรมให้เค้าซะ คิดสงสารเค้าที่เค้าเป็นคนคิดมาก คิดเป็นตุเป็นตะ หูเบา เพราะความสงสารเป็นตัวกำจัดความโกรธ

การที่ยังมาเคียดแค้น ไม่อโหสิกรรมนี่แหละ ที่ำทำให้ชาติหน้าต้องมาเจอกันอีก

 

มีสิมีแน่

 

การสาบาน หากตั้งจิตอธิฐานไว้แล้ว ก็ยังสามารถตั้งจิต แก้คำอธิฐานเดิม ก่อนหน้าได้

หากสาบาน โดยไม่ได้ตั้งใจ อย่างที่บอกคือ โดนบังคับ ไม่เป็นผล ต่อชาติหน้า เพราะว่าไม่ได้ตั้งจิตอธิฐาน

ส่วนที่ยังรู้สึก(อารมณ์)ไม่ค่อยดีตอนนี้ เป็นผลมาจากเอาใจไปติด ไปคิด อยู่กับเรื่องที่ว่านั้น
และ การที่ต้องโดนบังคับให้ไปสาบาน อาจเป็นเพราะกรรมเก่า ที่เคยไปบังคับจิตใจผู้อื่นให้ทำอย่างความปรารถนาของตนเองในอดีต(ชาติ) ก็เป็นได้

 

โกรธ เกลียด แล้วอย่างไร?
มันจะคงอยู่ตลอดไปได้ไหม?
ลองนึกตามมันไปดูสิ ว่า โกรธ เกลียด ให้ถึงที่สุดแล้วได้อะไร?
นึกให้เต็มที่ ให้สะใจมันไปเลย นึกจินตนาการไปให้หมด ทุกกรณีเลย ถ้าอย่างเลวร้ายที่สุด อย่างกลางๆ อย่างเบาๆ แล้วมันเป็นอย่างไร
นึกไปถึงว่า โกรธ เกลียด เคียดแค้น ปีหน้าก็ยังโกรธ อีกสิบปีก็ยังโกรธ พอเราจะตายแล้ว เรายังโกรธเขาอยู่ นึกให้ละเอียดแบบนั้นไปเลย

พอนึกได้หมดแล้ว ลองกลับมามองย้อนดูว่า ทุกคน ตายเหมือนกันไหม? ร่างกายนี้เป็นของเราไหม? เราเอาอะไรติดตัวเราไปได้บ้าง? เรื่องมันจบลงไปแล้ว แต่ทำไมใจของเรายังไม่วาง ยังยึดถือไว้ทำไมอีก? ในเมื่อเราทุกคน ก็ต้องตายจากโลกนี้ไป และทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันก็จะไม่มีความหมายอะไรเลย ทำไมเราต้องถือสิ่งที่ไม่มีความหมาย เป็นสมมติ ไว้ในใจ ไว้เผาใจตัวเราเองให้เร่าร้อนด้วย?

 

ตาม พี่ Jt Odyssey เลยครับ

ใจเย็นๆค่อยๆอ่าน แล้วจะเจออะไรดีๆในคำพูดของพี่ Jt Odyssey ครับ

คือ ถ้าคุณกลัว ที่จะเจอเขาในชาติหน้า คุณจงอโหสิกรรมเถิดครับ

แล้วคุณก็จะไม่มีโอกาสได้เจออีก ยกเว้นแต่ คุณเคยทำกรรมกับเขาชาติๆก่อนๆแล้วมา และแรงกรรมยังแรงอยู่ อาจจะต้องจองเวรกันไปชาติหน้า

แต่มีวิธีแก้คือ
1 หยุดความโกรธไว้ก่อนครับ
2 อโหสิกรรมให้เขา
3 แผ่เมตตาให้เขาด้วยใจจริง
4 ไม่ทำกรรมเวรกับเขาเพิ่ม


ผมรับรองว่าคุณจะพ้นจากบ่วงกรรมนี้ได้แน่นนอนครับ

 

ใช่ค่ะ ถ้าเคยได้ยินท่าน ว ท่านก็จะเคยพูดเรื่องนี่้ ถ้าตั้งใจถึงจะมีผล (จำรายการไม่ได้)
ส่วนคำตอบ ที่บอกว่า.....มีสิมีแน่..... นั้นอาจจะทำให้คุณ ท้อใจ (เพียงคำตอบเดียวอาจจะทำให้คุณคิดมากๆ) เราเคยเห็นคำตอบลักษณะห้วนๆ สั้น ๆ แต่บั่นทอน
มาหลายครั้งแล้ว ไม่อธิบาย แต่ตอบคลุมเคลือ หรืออาจจะแฝงผล..อะไรเราไม่ทราบ มักจะตอบแบบนี้กันสมาชิกใหม่ๆ ถ้าแบบ เก่าเกมส์แล้ว จะตอบอีกแบบ



เคยได้ยินมั้ยว่า มุสา นั้น ไม่จำเป็นต้องผิดศีลเสมอไป หากการโกหกนััน ทำให้อีกฝ่ายสบายใจ เราจำเป็นต้องโกหก
....ถ้าพูดความจริงแล้วเขาต้องทะเลาะกัน...

 

อโหสิกรรม ครับ ไม่ต่อภพต่อชาติ คำสั้น ๆ แต่บางทีก็ทำยาก เอาใจช่วยครับ
สู้ ๆ สู้ตาย

 

ยิ่งคิด ยิ่งโกรธ ยิ่งเกลียด ยิ่งแค้น ยิ่งอาฆาต อารมณ์หดหู่ จมอยู่ในอารมณ์นี้ วนเวียน ไม่จบสิ้น เริ่มมีปัญหาทางร่างกาย เครียด นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย อยู่ไม่ค่อยติด เริ่มมีอาการทางประสาท...ขึ้นเรื่อยๆ

ต้องฝึกปล่อยวางแล้วให้ว่าง...เพราะมันผ่านไปแล้ว แต่เราสิไปอยู่กับมัน..ไปพัวพันมัน มันอาจจะง่ายในการพูด....แต่เราต้องเพียรทำ เพราะตนเป็นที่พึงแห่งตน

สร้างกำลังในส่วนที่ดีขึ้น....แผ่เมตตาให้ตนเอง ปราถนาให้กับคนนั้นมีความสุข....อย่าได้มีเวรต่อกันและกันเลย แล้วมันจะเป็นการ "อโหสิกรรมกันไป" จะไม่ติดค้างซึ่งกันและกัน

นี้คือวิบากกรรมอย่างหนึ่งที่ส่งผลอยู่.....มันมิใช่ที่เกิดขึ้นมาด้วยความบังเอิญ

ลองภาวนาคำว่า " พระพุทธะ เมตตา อโหสิ กรรม หนอออ(ลากเสียงหนอยาวขึ้น)" ท่องได้ทุกเวลาทุกสถานที่ นอกเหนือจากการใช้ความคิดในการทำงาน ใครทำใครได้ครับ........

 

เมื่อไม่ผิด คำสาบานก็ไม่อาจทำอะไรเราได้ จะมามัวกังวลให้จิตตกอยู่ทำไม

ทำใจให้สบาย อโหสิกรรมให้กับฝ่ายนั้น ถ้ายิ่งคิดวิตกก็จะยิ่งเป็นการผูกกรรมต่อกันได้เจอกันอีกแน่ ๆ ในชาติหน้า

เพราะจิตไม่ยอมปล่อยวางจดจ่ออยู่กับฝ่ายตรงข้ามยิ่งจะเป็นบ่วงคล้องรัดให้ติดกันไว้

 

รินจังหาวน่ากลัวจัง ลิ้นย้าวยาว

 

คุณกิกิ๊น...มาช้าไปหน่อย
เคยมีนักบอล ล้มบอล...และถูกประชาชนกล่าวหา แต่เจ้าตัวปฏิเสธเสียงแข็ง ..จนต้องไปสาบานว่า ไม่ได้ล้ม เพื่อให้ประชาชนสบายใจ ฮา
..นี่ ขนาดเขาทำจริง เขายังกล้าสาบานเลยว่า ไม่จริง
...มีหลายกรณี ไม่ได้ทำแบบคุณ แต่เขากลัวคนไม่เชื่อถือ เขาจึงสาบาน เพื่อแสดงความบริสุทิ์ใจ...โดยไม่มีใครบังคับ....
กรณีคุณ ถูกสังคมรอบข้างบังคับ...คุณไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ(นี่ถ้าเป็นผู้ชายก็จะบอกว่า...กูไม่ทำ กูไม่ผิด กูไม่สาบาน...3 กูนี่ฟังรู้เรื่องเปล่า? เดี๋ยวเตะก้านคอซะนี่ ฮา )
....คุณไปสาบานกับอะไรล่ะ กับพระพุทธเจ้า ท่านก็ปริพนิพพาไปแล้ว ไม่รู้เรื่องด้วย
ถ้ากับเทวดา...คุณก็อทิษฐานบอกท่านว่า ที่แล้วมาถือเป็นโมฆะ เพราะถุกบังคับ...แค่นี้เทวดาท่านก็รับรู้แล้วลบคำสาบานของคุณทิ้งไป..ก็แค่นั้น แต่คุณสาบานต่อหน้าพระ(ซึ่งคงเป็นสมมุติสงฆ์ ก็ไม่มีความหมาย และต่อหน้าผู้คนที่เกี่ยวข้อง พวกนี้ก็กิเลศเต็มดวงจิต ก็ไม่มีความหมาย...ตกลงคำสาบานของคุณ มันเป็นโมฆะตั้งแต่แรกแล้ว ไม่มีความหมายอันใดเลยทั้งสิ้น....
.....วิธีแก้..ก็ใช้สัมมาทิษฐิ ใช้เมตตาแก้ไขไป....แต่ถ้าไม่ได้ผล ก็ใช้มิจฉาทิษฐิแก้..คือ แก้แค้นเลย..แต่ให้ระวังตัวด้วย....เดินเข้าไปหายายโรคจิตเลย แล้วกระซิบบอก นี่เธอ ดูแฟนด้วย มาดักพบฉัน...มาขอนอนด้วยอีกแล้ว แต่ฉันไม่ใจอ่อน เพราะฉันเห็นแก่เธอ แต่เธอต้องไปดูแลแฟนเธอให้ดีๆนะ...แค่นี้ขี้คร้านยายโรคจิตไปฆ่าแฟนแน่...
...แต่ถ้ายังงง...วันหลังหาเรื่องซ้ำเข้าไป...เดี๋ยวมันก็ไปฆ่ากันเอง หมดเสี้ยนหนาม หายแค้น...แต่ก็ยอมบาปหน่อย ทนเอา ฮา

 

"กัมมุนา วัตตติโลโก" (กุกกุก)

 

ถ้าผู้หญิงคนนั้นเคยทำดีกับคุณ แต่เพราะเธอเป็นโรคประสาทอ่อนๆ ทำให้เธอเข้าใจคุณแบบผิดๆ เราว่าคุณน่าจะให้อภัยเธอนะ เพราะเธอน่าสงสารออก