นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ฟาโร ไม่มี มีแต่งูจ๊ะ

 

พอเห็นแสงที่ส่องจากตรงขมับทั้งสองข้าง
ตาในเราก็มองเห็นภาพสีสามมิตินั้น ส่องเข้าไปในห้อง

ในห้องตรงฝาผนังจะมีภาพ เป็นภาษาอิยิปเต็มไปหมด ที่ผนัง ก็ส่องไปเรื่อย ๆ ลักษณะในห้องจะเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ มีลายเต็มห้อง
จากนั้นก็มองเห็นตรงกลางของห้องติดผนัง มีฐานของหินตั้งขึ้นอยู่ และเห็นภาพงูชัดมาก ก็มีตัวเลขบอกว่า งูนี้อายุเค้าร่วมหลายพันปี ไม่ใช่งูธรรมดา แต่เป็นงูที่บำเพ็ญจนตบะแข็งกล้า

จากนั้นเราก็ส่องไปเรื่อย ๆ ก็เห็น มีที่นั่งเหมือนอาสนะ ของพระท่าน วางอยู่ แต่มองไปหาตัวคนก็ปรากฎว่าไม่เห็นคน แต่เห็นเป็นกลุ่มขาว ๆ เหมือนเงา คือพอเรารู้ว่าสาเหตุที่เราป่วย เป็นเพราะเค้า เหมือนมองเห็นโจรขึ้นบ้านและ เค้าก็หนีไป

 

จากนั้นก็ปรากฎชื่อเค้าขึ้นมา เราก็เรียกชื่อเค้า....ท่านอยู่ไหน เรียกอยู่หลายครั้ง ว่าท่านอยู่ไหน เรียกชื่อด้วย (ขอไม่เอ่ยชื่อ เพราะละสัญญาตัวนี้ไปแล้ว) หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ วืบที่ร่างกาย ถอยหลังกลับเข้าร่าง ก็ตื่นลืมตา ในตอนนั้นเรี่ยวแรงก็เริ่มมาและ เพราะเรารู้ถึงสาเหตุของการป่วยว่ามาจากเค้า ซึ่งเค้าเป็นงูที่บำเพ็ญตะบะ ที่แรงมาก ๆ เค้าสื่อสารมาหาเรา ว่าเหตุใดจึงไม่ต้องการให้เค้าดูแลอีกต่อไปแล้ว ทำให้เราเกิดอาการป่วย ตัวเค้าเองก็ต้องไปรับโทษทางทิพย์ต่อไป ซึ่งอันนี้ขอไม่เล่าต่อ เพราะเป็นเรื่องของเค้าและ

หลังจากนั้นอาการป่วยต่าง ๆ ก็หายไปเลย
จากที่ได้เข้าไปในห้องนั้นเป็นปีระมิด ในปีระมิดจะมีห้องหลาย ๆ ห้อง ซึ่งห้องนี้เป็นห้องปิด ไม่สามารถจะเข้าไปได้ง่าย ๆ นอกจากว่ามีบุญ กรรมสัมพันธ์กัน หรือเคยอยู่ในห้องนี้มาก่อน จึงจะเข้าไปได้

 

ว้าววว..เวิร์กจังค่ะ..

 

อืม...จากนั้น ท่านก็คงพ่นน้ำทิพย์ให้นะสิ! (เฉพาะตระกูลที่อยู่บนภูเขานะ)
เคยเห็นพระสงฆ์ ทางอำเภอเนินมะปราง ท่านขึ้นไปเอาน้ำทิพย์ บนภูเขามาใช้
เพื่อประกอบพิธีกรรม อะไรซักอย่าง....
คงจะใช้เพื่อการรักษาบำบัดโรค...ลักษณะเช่นนี้คงต้องขึ้นอยู่ที่ศรัทธา
และกรรม ของแต่ละบุคคล...เมื่อมีกำลังใจดีจิตใจก็พลอยเข้มแข็งไปด้วย(อันนี้เราพูดไว้เพื่อจะได้ไม่เป็นความเชื่อแบบงมงาย)

ธรรมดา พญานาคมักนิยมพ่นพิษ ใช่มั๊ยล่ะ?
แต่นี้ เค้าพ่นยารักษาโรค...ก็คงจะสร้างบารมีแบบนี้หล่ะ

ส่วนทางแม่น้ำน่าน เราไม่ได้อยู่โซน นั้น...คุณรั้ง น่าจะเล่าได้ดีกว่านี้นะ
จบข่าว.

 

ปีระมิด เวลาเราป่วย ถ้ากำหนดจิตเข้าไปในปีระมิด เพื่อรับพลังจากปีระมิด อาการป่วยต่าง ๆ ของเราจะทุเลาลงไปเลยค่ะ เวลาจะเข้าไปในปีระมิด ต้องกำหนดจิตให้ว่าง และกำหนดภาพปีระมิดในใจ ครอบลงมาที่ตัวเรา 1 ใน 3 ด้านบน ให้เป็นภาพปีระมิด ก็จะจับอารมณ์ตอนนั้นได้ ก็ค่อย ๆ เดินจิตไปข้างหน้า จะมองเห็นประตูปีระมิด เราก็จะเข้าไปในนั้นเพื่อรับพลังจากปีระมิดได้ค่ะ

 

ว้าว.... เวิอร์คจริงๆ ด้วยค่ะ
****************
ทุกวันนี้ รู้สึกว่าสมาธิเราจะรวมลงไม่เป็นที่เป็นทางเลย บางทีก็รวมที่หน้าผาก บางทีก็รวมลงที่กระหม่อม บางทีก็รวมลงที่ท้ายทอย บางทีก็รวมลงที่ขมับทั้งสองข้าง นึกอยากจะรวมตรงไหนก็รวม รวมโดยไม่ต้องกำหนดด้วยนะ

ใครเป็นอย่างเราบ้างเนี่ย มันเป็นสัญญาณอะไรหรือเปล่า หมายถึง สภาวะธรรมนะคะ ไม่ใช่สัมผัส อยากรู้หนอ ผู้มีภูมิรู้ทั้งหลายช่วยเฉลยหน่อยซิคะ

 

คุณ to2504 คล้ายๆ หลักสูตรอาจารย์อุบลช่วยด้วยหรือเปล่าคะ

 

ว้าวว คะรุทาก็เคยหลงไปปิรามิดค่ะ..
แต่ไม่ได้เข้าทางประตูมิติค่ะ แบบว่า เห็นยอดแหลมๆๆ..แต่มันมีทางลงเลยโฉบไปข้างบนนั้นแล้วลื่นปรื๊ดเหมือนบันได้เลื่อน 55555 ลงมากลางห้องโถงเลยค่ะ..
555 เขากำลังทำมัมมี่ 555 เขาสาธิตให้ดูมั้ง หยึ้ยยยยย....

 

การรวมแบบนั้น เป็นที่จิตเราจับตรงทวารของร่างกาย
ปกติฐานจิตเราจะอยู่ตรงกลางระหว่างกระหม่อม และผ่ากลางตรงช่วงหู จุดฐานจิตจะอยู่กลางข้างในกะโหลกพอดี

ทีนี้เวลาที่มีปัญหา หรือมีสัญญานอะไรบางอย่างเตือน จิตจะเคลื่อนออกจากฐานจิต
บางทีก็เป็นปัญหาที่ร่างกายเราเจ็บป่วย
บางทีก็เป็นที่จิตเรามีปัญหา

ปกติแล้ว เวลาเรากำหนดจิต จะยกจิตขึ้นเยืื้องไปข้างหน้า 45 องศา กำหนดอยู่แบบนั้น
ให้อาการต่าง ๆ ที่จิตไปจับตามจุดต่าง ๆ ที่เราไม่ได้กำหนดให้มันเป็น
หมดจากการสืบสันสติ อาการต่าง ๆที่จิตไปจับก็จะค่อย ๆ หายไปค่ะ

ทีโอ แค่ตอบตามประสบการณ์ของตัวเองให้ฟังค่ะ ว่ามันสามารถแก้อาการเหล่านี้ได้
เพราะบางทีมันก็จะหมุน ๆ ตรงจุดนั้นบ้าง จุดนี้บ้าง จนบางทีอารมณ์เราอาจเปลี่ยน
เพราะถ้าสิ่งนั้นเกิดแรงมากกับเรา จิตจะไปจับอยู่ตรงนั้นตลอด การสืบสันสติของอารมณ์นั้น ก็จะถูกส่งมาเรื่อย ๆ และมีต่อไป

ฉะนั้นจึงต้องตัดการสืบสันสติ โดยยกจิตเหนืออารมณ์ มันก็จะไม่ทำให้อารมณ์เราเปลี่ยนค่ะ อารมณ์เราก็จะราบเรียบเสมอกัน

 

หลักสูตรอาจารย์อุบล เหรอคะ ทีโอ ไม่รู้จักอาจารย์อุบลเลยค่ะ
ทีโอ ฝึกเอง โดยที่มีพี่คนนึงสอนมาตลอด 5 ปีกว่า ไม่เคยไปปฏิบัติที่วัด แต่เราจะฝึกต่อจากของเก่าที่เราเคยทำมาจากอดีตชาติ คือเราถนัดแบบไหน เราก็ฝึกต่อในแบบนั้นจะไปได้เร็วค่ะ หลังจากเราต่อจากของเก่าได้ ของทีโอ จะมีอาจารย์ทางทิพย์มาสอนตลอดน่ะค่ะ ก็จะฝึกตามที่ท่านสอนค่ะ

 

คุณ to2504 ช่วยอธิบายขยายความของคำว่า "สืบสันสติ" หน่อยได้มั้ยคะ
เป็นอาการทางประสาทหรือเปล่าคะ สงสัยจะบร้าไปแล้วจริงๆ นะเรา
*************
เรายังไม่เคยไปเลยอ่ะ แต่เป็นความฝันที่อยากจะไปอียิปต์ ไปล่องแม่น้ำไนล์ เคยดูหนังเรื่องแม่น้ำสีเลือด ชอบมาก เป็นแม่น้ำที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของอารยธรรม

 

เหมือนภาพ ติดตา ยิ่งเพ่งภาพยิ่งตามติด...การยกจิตอยู่เหนืออารมณ์ จึงเท่ากับ
ลบมโนภาพสัญญาต่างๆ ออกจากใจ ใช่หรือไม่? ครับ

 

การสืบสันสติ คือจิตเข้าไปม้วนรวมกับ สิ่งที่เรารับรู้ จะเกิดอารมณ์ ปกติคนเราจะมีอารมณ์โทสะ น่ะค่ะ ยกตัวอย่างโทสะ นะคะ
เจ้าตัวโทสะ ถ้าเราไม่รู้ถึงเหตุของมัน ว่าจิตแบบนี้ สภาวะแบบนี้ พอไปม้วนรวมกันกับจิต จะทำให้เกิดเจ้าตัวโทสะนี้ มันก็จะตัดอารมณ์โทสะนี้ไม่ได้ มันก็จะโมโห อยู่นั่นแหล่ะ
จนเมื่อเรารู้และว่าเราโมโหอยู่ ซึ่งสิ่งที่เรารับรู้นั้นมันแรงมาก ๆ จนทำให้เราเกิดอารมณ์โมโหนี้
ของทีโอ มันจะหมุน ๆ อยู่ตรงที่เกิดค่ะ แต่ส่วนมากอารมณ์จะไม่เปลี่ยน แต่จะรู้ว่าพอหมุน ๆ แบบนี้แล้ว ต่อไปมันจะเกิดอารมณ์นี้และ
เราก็จะมาตัดอารมณ์นั้นออกเลย โดยการยกจิตหนี เอาจิตไปจับที่อื่นค่ะ
ถ้าให้ดีคือยกขึ้นไปบนศีรษะ ประมาณ 45 องศา นอกร่างกายนะคะ
ไอ้ตรงหมุน ๆ มันก็จะค่อย ๆ หายไป เพราะจิตเราไม่ได้ไปจดจ่อตรงนั้นและ ตรงนั้นมันยังรับสภาวะนั้นอยู่ใช่มั้ยคะ แต่ถ้าไม่มีจิตไปจับ มันก็จะไม่รวมกัน จนทำให้เกิดอารมณ์ อารมณ์เราก็ไม่เปลี่ยน จิตก็จะราบเรียบค่ะ

 

หวัดดีจ้ะ...ศิษย์น้อง
......พวกเรา เหล่ามาชุมนุม (กันพร้อมหน้าทีเดียวเชียว)
พี่มีดอกกุหลาบ..หอมๆ มาฝาก..จ้า..

 

ใช่ค่ะ
คือถ้าเราฝึกจนมีมโนภาพในจิตได้ยิ่งดีค่ะ เราจะรู้ถึงต้นเหตุของสภาวะที่เราสัมผัสได้ว่ามาจากอะไร ใจเราก็จะไม่สงสัยและ อาการก็จะหายไป
แต่ถ้าไม่มีมโนภาพเกิดขึ้นที่ใจ เราก็ยกจิตหนีเลยค่ะ ก็เปรียบเหมือนคนส่งจิตมาหาเรา สงสัยจังคนนี้เป็นยังงัย ก็พุ่งจิตมาที่เรา ทำให้เราเกิดอาการผิดปกติ แต่เราไม่ทราบนี่ว่าเป็นใครใช่มั้ย เราก็ยกจิตหนีเลยค่ะ เค้าหาเราไม่เจอ เค้าก็ไปค่ะ การสืบสันสติก็จะไม่เกิดต่อ อารมณ์ที่เค้าเป็นขณะนั้นก็จะไม่ทำให้เราเกิดอารมณ์นั้น ๆ เหมือนกันกับเค้าน่ะค่ะ

 

แต่ที่เรารู้ เราก็แค่รู้ ไม่ได้ไปมีอารมณ์โทสะอะไรเลยนะ เราถึงได้แปลกใจยังไงล่ะ ว่ามันคืออะไร มันม้วนๆ รวมลง เหมือนดูดเข้ามา

ก็แค่รู้ว่ามันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป (หายไป) ไม่ได้ไปมีอารมณ์ร่วมใดๆ เลยอ่ะ แล้วก็เฉยๆ นะ เป็นสภาวะอย่างเดียวกับที่คุณ to2504 บอกมาหรือเปล่า

 

แบบเดียวกันค่ะ
คือถ้าอารมณ์เราไม่เปลี่ยนนะคะ ไม่ไปม้วนรวมกัน ก็แสดงว่าเราฝึกจิตมาดี

แต่ว่า... แต่ว่านะคะ สิ่งที่จะทำให้อารมณ์เราเปลี่ยนได้นั้น หากว่าอารมณ์เราเกิดเปลี่ยนในตอนนั้น ให้พึงระวังตัวเลย เพราะสิ่งที่เราสัมผัสได้นั้นแรงมาก จนทำให้อารมณ์เราเปลี่ยน

ถ้าเฉย ๆ เดี๋ยวมันก็ดับไปเอง มันจะดับเป็นบางกรณีเท่านั้นค่ะ คือสิ่งที่เราสัมผัสได้มันเบาบาง ไม่แรง จิตเราเข้มแข็งกว่า ก็ไม่เป็นไรค่ะ

 

สิ่งที่ไม่ทำให้อารมณ์เราเปลี่ยนนั้น เกิดจากการละสัญญาด้วยเช่นกัน
คือจิตเราจำได้และว่าสภาวะแบบนี้ เมื่อจิตไปจับ จะเกิดอารมณ์แบบนี้นะ
มันก็จะไม่ไปจับ เหมือนเราเห็นไฟร้อน ๆ อยู่ตรงหน้า เห็นแล้วว่าถ้าจับไฟ มือเราต้องพองแน่ ๆ เราก็ไม่จับค่ะ คือเห็นโทษของการจับค่ะ

 

อุย...ชักเริ่มจะงงแล้ว สรุปว่ามีสิ่งที่ไม่ดีถูกส่งมาที่เรา ใช่หรือไม่คะ เพราะเคยเป็นอย่างนี้ แต่ก็ไม่บ่อย และก็ไม่เคยมีโทสะเลยค่ะ และก็ไม่เคยมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นเลย เพราะเราแค่รู้แล้วก็วาง ตามดู ตามรู้อย่างเดียวค่ะ เห็นอาการที่มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็รอดูจนมันดับไปค่ะ

ก็แค่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น...แค่นั้น แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะค้นหาสาเหตุของมัน พอดีวันนี้นึกขึ้นได้ ก็เลยถามซะหน่อยค่ะ ยอมรับนะคะว่าตัวเองมีจิตที่เข้มแข็ง ไม่ค่อยสั่นสะเทือนกับอะไรง่ายๆ รู้ก็สักแต่ว่ารู้ บางทีก็ปล่อยวางค่ะ เพราะเห็นแล้วว่ามันไม่ใช่สาระ ไม่อยากจะตอแยด้วย (ไม่ได้อวดเก่งนะคะ แต่เอาตัวรอดได้เสมอ)

คุณ to2504 เคยมีโทสะกับสภาวะนี้เหรอคะ