ลำนำเพลงรักของนักกลอน

เมื่อคืนอำลากระทู้แล้วก็ไปไหว้พระ...จากนั้นก็จรลีไปพักผ่อนค่ะ เพราะได้เวลาอันสมควรพอดี...

 

อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์ค่ะ
ดีใจจัง จะได้ไปพบลูกศิษย์ตัวน้อยๆที่น่ารักอีกแล้ว

 

อวิชชา ตัวไม่รู้ ดูให้แน่
รู้จริงแท้ ด้วยปัญญา พาคลายหลง
วัฏฏะนี้ คงถูกบั่น ให้สั้นลง
นิพพานคง เป็นที่หมาย ปลายทางเดิน

 

ท่านหน่อนรคุณ
ได้โปรดสอนวิธีวางอุเบกขาด้วยเจ้าค่ะ
กราบอนุโมทนาและขอบพระคุณล่วงหน้าเจ้าค่ะ

 

ท่านเจนวิทย์ อนุโมทนาสาธุคะ

ท่านหน่อนรคุณ อนุโมทนาสาธุคะ

ขอขอบคุณท่านทั้งสองที่ช่วยทำนายเจ้าคะ

 

อันความดี ค่อยค่อยสร้าง มิหวังผล
ขอเพียงแค่ ได้ช่วยเหลือ เจ้าทั้งสาม
สิ่งเล็กน้อย ได้แบ่งปัน สุขสำราญ
สนุกสนาน อิ่มอร่อย ไปหลายวัน

อยากขอบคุณ เจ้าทั้งสาม เตือนสติ
ได้มองดู พินิจ ในปริศนา
แม้นได้อิ่ม สุขสำราญ สบายชีวา
จงอย่าลืม ทดแทนคุณ ผู้เลี้ยงดู

 

อยู่กับเด็กๆ น่าจะสนุกนะคะ
เดือนหน้านู๋จะไปบ้านเด็กกำพร้าที่รับเชื้อ HIV กำลังคิดอยู่ว่าจะทำกิจกรรมอะไรให้เด็กเล่นดี

 

"ฝึกสมถะดูอารมณ์กระทบจิตซ่าน นะท่าน" (เป็นบาทฐานให้เกิดปัญญาตามมาในภายหลัง)
"ระงับทัน สงบเข้า ด้วยสติ ตามติด สนิทเฉย" (ฝึกให้เหมือนดั่งแม่โค คอยชำเลืองดูลูกโคกินหญ้า...มิได้ไปเพ่งจ้องระวังอารมณ์จนตึงเครียด)
"หากไม่ทัน อายตนะผ่านเข้า จิตช้ำเลย" (สติไม่ทัน อารมณ์จึงวิ่งเข้ามาเป็นนายเหนือจิต)
"กระทบเคย จึ่งว้าวุ่น ครุ่นอยู่นาน" เมื่อสติจับอารมณ์ไม่ทันจึงหลงเข้าไปปรุงแต่ง เกิดเป็นความยินดี และยินร้าย ดิ้นไปตามความเคยชิน เพราะธรรมชาติจิตมักใฝ่ตามอารมณ์ที่ใคร่ ดุจกระแสน้ำไหลลงทางต่ำเสมอ....จึงต้องฝึกสติ ให้เป็นดังเขื่อนกันกระแสน้ำไว้ เพื่อใช้ให้เกิดประโยชน์...กระแสน้ำที่บ้าคลั่ง พลันจะถึงความสงบระงับดับเย็นและใสสะอาดได้ก็ต่อเมื่อ...วิชชาได้บังเกิดขึ้น เป็นผลอันเกิดจากสติเรียนรู้ดูอารมณ์ที่มากระทบจิต ย่อมเห็นสภาวธรรมเกิดดับตามความเป็นจริงแล้วไม่หลงไปปรุงแต่งกับมัน(อุเบกขาทรงตัวโดยอัตโนมัติ)เพราะ ปัญญาในเบื่องต้นจะกระทำหน้าที่อบรมจิตให้วางอุเบกขาได้เอง...ส่งผลให้จิตมีประสิทธิภาพสูงขึ้นๆ ไปโดยลำดับ....ส่งให้ปัญญามีในท่ามกลางหันเข้ามาสำรวจตนเองเพื่อค้นหาความจริงของชีวิต....สุดท้ายจิตจะเริ่มเห็นภัยในวัฎฎะสงสาร ปฎิเสธการเกิดในภพน้อยภพใหญ่เพราะเห็นความทุกข์อยู่ร่ำไป...ส่งผลให้ปัญญาชำระจิตมีในครั้งสุดท้าย สลัดออก สลัดคืน อุปกิเลสทั้งหลาย มีในขันธสันดาน กลับคืนสู่โลกธรรม...ดุจดอกบัวบานต้องแสงธรรมสาดส่องหล้าแล้ว ไม่กลับมาแปดเปื้อนเปลือกตมอีกเลย

เช่นที่คุณครูกำลังเบื่อหน่ายการเกิดมาเป็นทุกข์ ถือว่าดีมากแล้ว...แต่ข้อควรพิจารณาก็คือ เป็นเพราะอุเบกขาในจิตยังไม่ทรงตัว สืบเนื่องจาก เมตตา และกรุณา ยังเจือปนอยู่ด้วยอำนาจ ตัณหา(ความดิ้นทยานยากของจิต) ถึงแม้จะเป็นฝ่ายกุศลก็ตาม...ถ้ามีมากกว่ากำลังของ สติ....ถือว่าวิปัสสนาปัญญานั้นยังไม่บริบูรณ์ ยังไม่กลายเป็น มหาสติ!....จึงไม่สามารถปรับสมดุล ของคุณธรรม ที่มีในตนได้

เมื่อได้ทราบเหตุผลดังกล่าวแล้ว จากนี้ถึงจะเริ่มปฎิบัติด้วยความไม่ลังเลสงสัย จึงได้ชื่อว่า ประพฤติธรรมด้วยความไม่ประมาท (เพราะมารู้ชัดในเหตุอันก่อให้เกิดผลเลิศ ไม่หลงทางปฎิบัติติดอยู่นาน)

สรุป คือคุณครูลองฝึก "อารัมณูปนิชจฌาน" ดูอารมณ์ผ่านเข้ามาทางอายตนะแล้วกระทบจิต ดูไปเรื่อยๆ แล้วผลจากการดูจะบังเกิดขึ้นคือ ความเห็นชอบ ผลที่เกิดจากความเห็นชอบ ก็คือความรู้ ความรู้ถูก เป็นบ่อเกิดแห่งปัญญา เป็นวิชชา...ฉะนั้นคุณครูรู้ให้ถูก เห็นให้ตรง ดูใหั คักๆ....(อุเบกขาบริสุทธิืไม่ต้องไปถามหามันมีสำเร็จในตัวอยู่แล้ว เราไม่ต้องปรุงความวางเฉย นะครับ)

สูตรทางคณิตศาสตร์คือ
[ดู+เห็น+รู้=ปัญญายกกำลังสาม - อวิชชา ]= วิชชา

 

ที่กล่าวมาพาจิตคิดฉงน
เมื่อเรือนตนคนอยู่งูมาหา
มีดีร้ายทายทักตามตำรา
ดูทีท่าน่าสนใจไม่น้อยเลย
แล้วถ้าเป็นงูอื่นนอกเหนือกล่าว
มีเรื่องราวทายอย่างไรให้เฉลย
ทั้งแมวเซาเห่าจงอางอีกเยอะเลย
โปรดเฉลยเผยวาจารอท่าฟัง



กึ๋ยยยย....​

 

ถ้างูเขียว เหลือมหลาม ความหมายว่า
จะนำพา เนื้อคู่ มาสุขสม
หญิงที่หมาย ชายที่หวัง จะได้ชม
อภิรมย์ สมหมาย ดั่งใจปอง.

หากเป็นดั่ง ทำนายนี้ ที่พี่เล่า
ตัวของเรา ได้ประสบ พบหลามเหลือม
เลื้อยเข้าบ้าน ผ่านมา ระอาเอือม
นับหลามเหลือม เบ็ดเสร็จ ได้เจ็ดตัว...
(บ้านอยู่ติดดงหญ้าคา งูเยอะมาก)

นี่เวลาพ้นผ่านเนิ่นนานนัก
คำว่ารักจะสมหวังหรือยังหนอ
ยังตั้งหน้าเท้าคางยืดคอรอ
เมื่อไหร่หนอจะมีรักให้พักพิง...
อิอิอิ

 

"ขอโทษๆ ตกงูพิษไปครับ"

อีกงูเจน.!เย้ย.ผิด อิอิอิ

อีกแมวเซา เห่าห้อม พร้อมจงอาง
ที่แตกต่าง ตรงเวลา ที่เข้าบ้าน
ยามค่ำคืน มิเป็นไร ไม่อยู่นาน
หาอาหาร ตามเวลา มาเดี๋ยวไป
ถ้ากลางวัน เช้าสาย ให้วิตก
วิปโยค จะมาเยือน เรือนเรานั่น
งูพิษอื่น ก็ลางร้าย พอพอกัน
อื่นอื่นนั้น นอกตำรา หาไม่มี.
​

 

อนุโมทนาสาธุครับ

ไร้เดียงสา พอลืมตา ก็อาภัพ
มาแบกรับ ผลกรรม มิได้ก่อ
เพราะความไคร่ ผู้ใหญ่ ที่ไม่พอ
อนาถหนอ น้องน้อยน้อย ตาดำดำ

มองแววตา หงอยเหงา ปนเศร้าสร้อย
พี่ก็พลอย หมดอาลัย ไปกับเจ้า
ได้แค่ปลอบ มอบความหวัง เพียงเบาเบา
ให้ตัวเจ้า ไร้โรคา มาเบียดเบียน

หนูน้อยจ๋า เร็วรีบมา เล่นไล่จับ
แล้วมาขับ บรรเลง เพลงอ่อนหวาน
ขอเพียงเจ้า ได้สนุก สุขชื่นบาน
ตราบสังขาร พอทำเนา เจ้าสุขใจ​

 

นั่นๆๆๆ เผลอหลุดมาจนได้ ก๊ากกกกก...กก

 

ผมมีเว็บมาแนะนำครับผม
เป็นเว็บที่สอนรูปแบบการแต่ง
กาพย์ กลอน ฉันท์ โคลง ร่าย

>>>รายละเอียด<<<

 

link นี้บอกละเอียดดีจังคะ ได้ความรู้เพิ่มเยอะเลย ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันคะ

 

ลองแต่งกลอนสักวาครับ

o สักวาความรักที่สวยงาม มิมองข้ามรักแท้นี้ไปได้
หากขาดรักสองเราคู่หญิงชาย เหมือนขาดหายสิ่งที่มีค่าพลัน
อันความรักคอยช่วยให้เราสอง ได้หมายมองระหว่างกันและกัน
สองเราได้ต่อเติมความสัมพันธ์ ที่สานฝันให้เราเป็นจริงเอย

​

 

ด้วยความยินดีครับผม

 

ลองแต่งกลอนดอกสร้อยครับ


​

ลิงเอ๋ยลิงจ๋อ นั่งเฝ้ารอผลกล้วยประทังชีพ
รอตั้งนานจนท้องแทบจะรีบ เลยต้องบีบตาน้ำอ้อนวอนคน
คนอื่นเขาหมางเมินต่างมองข้าม ไม่ไถ่ถามเห็นใจหรือใคร่สน
อันคนเราต่างคนเห็นแก่ตน ลิงซุกซนกลับกลายเซื่องซึมเอย

 

น้ำเอ๋ยน้ำตา หลั่งไหลมาไม่รู้ในตอนไหน
ความโดดเดี่ยวในที่ไม่มีใคร นั่นแหละใช่ก่อเกิดน้ำจากตา
อันสิ่งนี้คอยช่วยชำระล้าง เศษต่างๆ ที่ลมพัดพามา
น้ำจากซอกในตาเหมือนเยียวยา อย่ามองข้ามคุณค่าสิ่งนี้เอย
​