ลำนำเพลงรักของนักกลอน

อ๋อ! แสดงว่าตอนนี้ เราได้คำตอบแล้วสิคะ ว่าเจ้าแถบเขียวๆนี้มาจากไหน
พี่ติงก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
ได้แต่ไปกดรูปกระดิ่งให้เพื่อน ๕๕๕๕
รู้แล้วละ ว่าทำไมหมู่นี้น้องเก่งโพสต์กลอนน้อยลง เพราะไปกระหน่ำกดปุ่มอนุโมทนานี่เอง๕๕๕๕๕
(รักดอกจึงหยอกเล่น)

 

เพิ่งสังเกตว่าน้องเก่งมีรูปคนเล็กๆใต้แถบสีเขียวด้วย แต่พี่ติงไม่มี
ทำไงคะน้องเก่ง
๕๕๕๕ วันนี้ช่างสงสัย หรือเพราะว่าอีเมล(hotmail)ของพี่ใช้ไม่ได้

 

นู๋ว่าสัตว์ บางครั้งก็เค้าใจภาษาเรานะคะ แค่พูดกันดีๆ ไม่ต้องตีไล่ ก็น่าจะไปแล้วคะ

 

แต่บางทีพี่ก็ไม่กล้าใจเย็นค่ะ อย่างวันที่งูเขียวหางไหม้เข้าบ้าน
พี่ต้องรบกวนหน่วยบรรเทาทุกข์วังน้ำทิพย์มาช่วยเชิญเขาออกไป
กลัวว่าเขาจะไปซ่อนตัวในที่ที่เรามองไม่เห็น แล้วก็จะกังวลน่ะค่ะ

 

555555555
ผมคิดว่าน่าจะเป็นตัวเดียวกันเลยครับพี่
เพราะกดปุ่มอนุโมทนาแล้ว ก็ไม่สามารถกดปุ่มนั้นเพิ่มได้ครับ

แหม... พี่ติงมีรู้ทันอีกครับ

ใช่แล้วครับพี่
อันนั้นเป็นที่อยู่ของเมลล์ครับ
ถ้าใครใส่ก็จะขึ้นเหมือนกันครับพี่

 

นิรุติปฎิสัมภิทาญาณ หยั่งรู้สื่อจิตภาษา
สรรพสัตว์พาเวียนว่ายแหวก ในสังสาร
รู้แตกฉานภายใน มโนทวาร
วิชชาสาม สำเร็จสิ้น รู้รอบ ครอบจักรวาล

(แต่งกลอนทีไร ออกแนวธรรมะทุกที ซินะ!...ต้องขออภัยทุกท่าน ไม่ถนัดกลอนความรัก)

 

ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่ากลัวคะพี่
สมัยเด็กๆ นู๋เห็นงูเลื้อยอยู่ใต้ถุนบ้านยายประจำเลย แต่ไม่เคยเห็นขึ้นบ้านทั้งๆที่มีช่องแมวลอดงูขึ้นมาได้ คนที่บ้านก็ไม่เคยมีใครโดนงูกัดด้วยคะ ถือว่าโชคดีไป

 

สาธุเจ้าค่ะ กลอนธรรมะนั้นแต่งยากนัก ทั้งที่เป็นกลอนที่น่าอ่านมากๆ แต่ก็จนปัญญาที่ไม่สามารถแต่งได้ คงต้องรออ่านจากท่านหน่อนรคุณเจ้าค่ะ

 

พี่ติงนั้น ดูเหมือนจะเจองูบ่อยเป็นพิเศษค่ะ ตั้งแต่งูเห่าตัวเล็กๆน่ารักขนาดตัวเท่านิ้วก้อย จนสารพัดงูที่ตัวโตเท่าข้อมือ
คราวที่พี่ติงสอนอยู่โรงเรียนบ้านจาร สกลนคร
อยู่บ้านพักคนเดียว ก็นั่งโต๊ะทำงาน ดูเหมือนจะเขียนแผนการสอน
ความรู้สึกบอกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว
แต่มีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่ด้วยค่ะ
ก็มองลงไปใต้โต๊ะ
เห็นงูตัวโตกว่าด้ามไม้กวาด กำลังเลื้อยผ่านเท้าพี่ไปช้าๆ
หยึยยยย...
พี่นี้ต้องนั่งนิ่งๆ ให้เขาเลื้อยผ่านไป แล้วก็บอก(ทางจิต)ให้เขาเลื้อยออกไปทางหน้่าต่าง
โชคดีว่าเขายอมทำตาม
พูดแล้วก็ยังนึกกลัวไม่หาย
ถ้าเขากัด พี่คงตาย เพราะโรงเรียนอยู่ไกลหมู่บ้านมากค่ะ:'(

 

ความกลัวภัย ภายนอกอาจ หยุดยั้ง
ความกลัวตาย ภายในนั้น แสนห่วงหา
ความกลัวก่อ เกิดจากรัก หนักอุรา
อัตตาหนา จึงรักตัว กลัวความตาย

 

"งูตัวนั้น มันชื่อว่าไรครับคุณครู" อิอิอิ แบบ อยากรู้น่ะครับ

 

พี่เจน....๕๕๕ หรือว่า....
อย่าบอกนะคะ ว่าเป็นงู.....

 

หามิได้ กลอนธรรมดาๆ หรอกนะท่าน
แต่งไปงั้น หวังระบาย คลายจริต ติดอกุศล
ช่วยชำระ มานะจิต สกิดตน
หวังมรรคผล เบิกทางธรรม กรรมมลาย

 

ท่านหน่อนรคุณ
ตอนเด็กๆ ติงมีโอกาสไปเที่ยวงานนมัสการพระธาตุเชิงชุมกับพี่สาว เดินไปนะคะ สมัยก่อนดูไม่ไกลเลย เดินไป คุยกันไป อากาศเย็นๆ มีความสุขมากค่ะ
ก็เห็นคนที่เขามาขอทาน ศีรษะเขาโตมากๆค่ะ แต่ตัวเล็กๆ แคระแกร็น ดูแล้วคงไม่สามารถนั่งหรือยืนได้ น่าสงสารมากๆ(มากกว่าคำว่าสงสาร)
อีกครั้ง ก็ยังเด็กๆเช่นกันค่ะ ได้ไปโรงพยาบาลสกลนคร เห็นคนป่วยที่ถูกไฟครอกมา ตัวเขาดำปี๋ แทบมองไม่ออกว่าเป็นคน ได้ยินแต่เสียงร้องครวญคราง ติงนี้อยากจะมีวาจาสิทธิ์ จะได้ช่วยเขาได้
รู้สึกกลัวจับใจ
แล้วก็ถามตนเองว่า "ทำอย่างไรหนอ เราจึงจะไม่ต้องมาเกิดอีก..."

 

ธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา

กลอนธรรมะ จะแนะทาง สร้างกุศล
สิ่งมงคล ทั้งหลาย คลายทุกข์สิ้น
อ่านประจำ ชักนำจิต เป็นอาจินต์
กิเลสสิ้น จิตผ่องใส ได้ปัญญา.

 

รักเถิดหนา ถ้าใจเรา เฝ้าเรียกร้อง
คอยประคอง รักนั้น ที่ฝันหา
รักเพียงให้ เธอสุข ทุกวันมา
รักมีค่า แม้ต้องช้ำ ระกำใจ

 

เมื่องูเงี้ยว เขี้ยวขอ มาปรากฎ
ขอกำหนด ทั้งลางดี และ ลางร้าย
ดูชัดชัด ที่เราเห็น เป็นงูอะไร
สื่อความหมาย ร้ายดี ที่ชื่องู
เมื่องูสิง งูสา เลื้อยมาบ้าน
อีกไม่นาน เคราะห์หนัก จักมาหา
รีบเร่งรุด ทำบุญ ต่อชาตา
ร้ายนักหนา ต่อให้ติด ผิดชีพวาย
ถ้างูเขียว เหลือมหลาม ความหมายว่า
จะนำพา เนื้อคู่ มาสุขสม
หญิงที่หมาย ชายที่หวัง จะได้ชม
อภิรมย์ สมหมาย ดั่งใจปอง.


"โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ" อิอิอิ

​

 

สงสารเขาเราจึงอยาก เข้าไปช่วย
เป็นเพื่อนม้วยช่วยฉุด หยุดทุกข์เข็น
รักอย่างนี้ ด้วยเมตตา กรุณาหมาย ปิดเวร
มุทิตาเด่น โมทนาให้ จิตใสใจสบาย

หากมิอาจช่วยฉุด หยุดปัญหา
ด้วยอวิชชา โมหาปิด จิตสับสน
ควรปล่อยวาง อุเบกขาว่าง สถิตย์ตน (ด้วยภาวนามยปัญญา)
หวังช่วยคน ชำระจิตเราดีแล้ว ถึงหาญหักวิบากกรรม (ปฎิปทาโพธิสัตว์)

 

เจ้าของห้องได้เวลา หลบหลีกลี้
จรลีหนีลาลับ หลับ พักสมอง
ด้วยงานหนัก รอครูท่าน พร่ำสอน
นักเรียนอ่อนได้ที่พึ่ง พักพิงครู

 

ว้า.... ไม่น่ารู้ช้าเลย
วันก่อนงูเขียวหางไหม้เข้าบ้าน จะได้รีบขยำคอเอาไว้ ไม่ให้ไปไหน
นี่...หน่วยบรรเทาทุกข์เชิญเขาออกไปแล้ว....แงๆๆๆ:'(