ลำนำเพลงรักของนักกลอน

หายไปไหน ใจนาง ตามติดด้วย
บุญคงช่วย ทำหน้าที่สร้าง บารมีทวีกุศล
รอยกรรมเก่า วิบากเอื้อ เกื้อหนุนทรง
ธรรมะส่ง สนานให้ พบผองเพื่อน ผู้ใฝ่ธรรม

ดอกบัวบานยามต้องแสงธรรม สาดส่องหล้า
ล้ำคุณค่า บุญฤทธิ์วิสุทธิ์ศรี
มีเมตตา กรุณายิ้ม หน้าอิ่มเปรมปรีดิ์
มิตรไมตรี ทวีสร้าง บารมีทาน ท่านนั้นขจรไกล

 

เพราะว่าน้องอัญเกิดปีติหรือเปล่าคะ ต้องรอท่านผู้รู้อย่างท่านหน่อนรคุณ หรือคุณพี่เจนวิทย์มาช่วยตอบค่ะ

 

วูบวูบสั่น หวั่นไหว ในดวงจิต
หมู่มวลมิตร มามากมาย ล้วนใคร่ขอ
อนุโมทนา กุศลผล ทุกตนรอ
เขามาขอ เศษส่วนบุญ กุศลทาน.​

 

หากผองมารมาพานพบเล่า!....คุณครูจัก ทำไฉน?
ทำฉันใด มิให้ใจสั่น พลันหวั่นไหว
เมื่อเจอมิตร รักเทียมใจ ปวดร้าว โทมนัสทวี
จักเตือนตนให้ได้ดีด้วยธรรมใด ใจเจ้าเอย?

 

กลับมาแล้วปุ่มโมทนาเอ๋ย
เว็บบอร์ดเอยทำข้าช้ำ ระกำหนอ!
ยังมิเคยได้ กระหน่ำลิงค์ ให้ มิตรรักคนดี
เดี๋ยวคงมี คะแนนบ้าขึ้นมาบ้าง...ข้าจักได้ เต็มเต็ง....๕๕๕๕๕๕๕ ๖๗๘!

 

กลับมาแล้วปุ่มโมทนาเอ๋ย
เว็บบอร์ดเอยทำข้าช้ำ ระกำหนอ!
ยังมิเคยได้ กระหน่ำลิงค์ ให้ มิตรรักคนดี
เดี๋ยวคงมี คะแนนบ้าขึ้นมาบ้าง...ข้าจักได้ เต็มเต็ง....๕๕๕๕๕๕๕ ๖๗๘!

 

เรื่องเล่า ไปกินข้าวร้านอาหารมีจิ้งจกมาขอข้าว

จิ้งจกน้อย คลืบคลาน มาช้าช้า
หยุดสบตา วิงวอน ดูเหมือนหิว
ฉันจึงลอง วางข้าวผัด ให้เม็ดเดียว
เจ้านั้นกิน อร่อยเชียว พร้อมสบตา

ฉันจึงวาง ให้เพิ่มอีก กินให้อิ่ม
เจ้ากัดกิน ข้าวอร่อย สักประเดี๋ยว
พร้อมคลานกลับ หายไป สักครู่เดียว
กลับมาพร้อม จิ้งจกน้อย อีกสองตัว

เจ้าทั้งสาม ต่างกินข้าว แสนอร่อย
ฉันนั่งดู คิดในใจ นี่ละหนอ
มีข้าวกิน อิ่มตัวเดียว คงไม่พอ
ต้องไปตาม พวกพ้อง มาอิ่มด้วยกัน

สัตว์ยังรู้จักแบ่งปันกันเลยคะ

 

คุณเจนวิทย์ตอบให้แล้ว นะครูท่าน
หน่อไม่ทัน เพราะสังขารคอมเก่า เศร้าอกเอ๋ย
คนก็แก่ ร่อแร ตามกาล เอย
เทพเจ้าท่าน ภูมิวัดส่ง สัมผัสให้ ใจมั่น ในพระธรรม

มั๊งเฮย...

 

ช่างใจดีจริงนะ แม่คุณเอ๋ย
บุญคงเคย บำเพ็ญสร้าง มหาสาร
มาชาตินี้ รูปก็สวย มารยาทงาม
สามีนาง คุณคนดี เคียงคู่สุข สวัสดิ์ เฮย.

 

โมทนา รู้เท่าทัน มิไหวหวั่น
ดวงจิตนั้น แน่วแน่ ไม่แปรได้
มุ่งทางธรรม นำจิตนี้ ฝ่าฟันไป
ด้วยมุ่งหมาย พระนิพพาน เท่านั้นพอ

สาธุค่ะท่าน ที่ให้ความเมตตา กรุณา

 

คะแนนบ้า...

โมทนา เป็นกุศล ดลจิตให้
กดปุ่มไป เพราะเห็นชอบ ตอบสนอง
ส่วนคะแนน ที่มีให้ ไว้ครอบครอง
คงจะต้อง ตอบกระทู้ ดูเข้าที

 

สาธุเจ้าค่ะ
ขอแสดงความยินดีกับน้องอัญนะคะ

 

น้องอัญที่รัก
คงเป็นบุญของพี่ ที่มีโอกาสได้รู้จักสุภาพสตรีที่งดงามทั้งกายและใจอย่างน้อง
เรื่องเล่านี้ ทำให้พี่อ่านอย่างมีความสุขมากค่ะ
พี่ขออนุโมทนาค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ.

 

สาธุ ค่ะพี่เจนวิทย์
ขออนุโมทนาค่ะ

 

เอื้ออาทร ห่วงคำนึง ถึงเป็นสัตว์
แม้ถูกจัด เป็นแค่ เดรัจฉาน
ข้าวเพียงเม็ด พอได้อิ่ม สุขสำราญ
เรียกลูกหลาน มากินด้วย ช่วยประทัง

โอ้พวกเรา จิ้งจกน้อย สามแม่ลูก
ผลกรรมผูก ติดกับ เดรัจฉาน
เป็นจิ้งจก มาแล้ว ก็เนิ่นนาน
ทนทรมาน วิบากกรรม ไม่ทำทาน

เจ้าตัวน้อย ริอย่าลืม บุญคุณท่าน
ค่อยค่อยทาน อย่ารีบ แล้วอย่าเหลือ
ขอบพระคุณ ผู้ใจบุญ ที่จุนเจือ
เราสามเขือ เมื่อเกิดใหม่ ชดใช้บุญคุณ

 

สาธุคะพี่ติง นี่เป็นสิ่งที่ทำให้นู๋แปลกใจคะ นู่คอยมองตามตลอดเพราะให้กินอยู่ข้างๆ กลัวมันไปไกลแล้วเค้าไล่ นู๋ยังบอกสามีเลยว่า จิ้งจกตัวนี้ดีนะ มีน้ำใจเรียกพวกพ้องมาทั้งครอบครัว คิดถูกแล้วที่ให้ เพียงข้าวไม่กี่เม็ดสอนอะไรได้เยอะคะอย่างน้อยก็อย่าลืมว่า "เมื่อครั้งใดเราสุขสบายมีข้าวกินอิ่มก็อย่าลืมผู้เลี้ยงดูคะ"

 

อนุโมทนาดังกลอนกล่าวครับผม สาธุๆๆ

 

น้องอัญ....
พี่ติง ไม่เคยคิดว่าจิ้งจกเค้าจะสามารถรู้ความได้ขนาดนี้เลยค่ะ
สมัยที่พี่เรียนชั้นมัธยมฯ
ด้วยความที่บ้านพี่เป็นแบบบ้านในชนนบททั่วไป
จึงไม่มีห้องหนังสือ
พี่ก็อาศัยระเบียงบ้านวางสมุดและหนังสือเรียน
ทุกๆวัน พี่จะเห็นตุ๊กแกตัวหนึ่ง เค้ามาถ่ายมูลลงตรงนั้นพอดี
พี่ก็เลยตั้งจิตคุยกับเขาว่า
"เจ้าตุ๊กแกตัวน้อยที่น่ารัก ที่ตรงนี้เราใช้สำหรับวางสมุดหนังสือ
หากเจ้ามาขับถ่ายมูลตรงนี้ ก็จะทำให้เราลำบาก
เราขอร้องเจ้าให้ไปขับถ่ายมูลที่อื่นนะ"
ขณะพูดพี่ก็มองตาเขาด้วยความเอ็นดู
ไม่น่าเชื่อว่านับจากนั้นมา ก็ไม่มีมูลตุ๊กแกให้พี่ลำบากใจอีกเลยค่ะ

 

พอเล่าเรื่องตุ๊กแก ก็คิดถึงตุ๊กแกที่ศาลา สำนักสงฆ์ภูสูง
เมื่อสองปีก่อน (๒๕๕๓) ตลอดพรรษา ทุกวันพระพี่จะขึ้นไปถืออุโบสถศีล และนอนที่นั่น
มีตุ๊กแกตัวหนึ่ง จะมาส่งเสียงร้องเวลาที่เราจะทำวัตร
ไม่น่าเชื่อว่า คนที่ไปกับพี่นับเสียงร้องของตุ๊กแกแล้วไปซี้อหวย ได้เงินด้วยสิคะ

 

โมทนา ปุ่มกด แสนสะดวก
กดบวกๆ ซะเพลิน เกินห้ามไหว
เหมือนเห็นด้วย กับความคิด สบายใจ
ไม่ทันใด แถบเขียวขึ้น ตะลึงงัน

อิอิ แซวเล่นครับผม
เผลอแป๊ปเดียวผมไปห้าขีดแล้ว
ตอนแรกงอนเว็บแล้วครับพี่ เพราะมันไม่ยอมกระดิก 555