ลำนำเพลงรักของนักกลอน

หากมีรัก แต่ใจ ไม่ยั้งคิด
ปล่อยชีวิต เสเพลพลาด ขาดความหวัง
ดังใบไม้ ลอยน้ำไป ไร้พลัง
อนาคต คงยัง ดูเลื่อนลอย

 

ด้วยว่ารัก จึ่งตามมา นะน้องเจ้า
พี่จะเฝ้า ป้องภัย ให้สมร
ไม่ว่าหลับ หรือตื่น ไม่จากจร
ด้วยอาวรณ์ คนดี พี่รักเดียว

 

สิ่งของบางอย่างมีค่ามากกว่าเงิน เพราะไม่สามารถหาซื้อได้
ยอมรับว่าเคยคิดถึงอยากได้คืน แต่เดี๋ยวนี้เฉยๆแล้วค่ะ

 

วันนี้ความจริงมีธุระต้องไปอุบลฯ แต่รู้สึกว่าอยากพักอยากสะสางงานก็เลยเกเรไม่ไปซะงั้น:'(

 

มีภาระ การงาน ล้วนมากมี
ทำหน้าที่ สอนหนังสือ เด็กตัวน้อย
มิใช่ครู เพียงแนะนำ ระหว่างคอย
ให้เค้าร้อย รัดไว้ใน ความทรงจำ
อีกยังต้อง ทำงาน ในหน้าที่
คือตามหนี้ ในแบ้งค์ ดอกบัวหลวง
ประสานงาน ด้วยวจี กระแทกทรวง
อีกคอยล้วง ความลับ และติดตาม
อีกด้านหนึ่ง ก็อ่าน หนังสือสอบ
ล้วนรอบคอบ วางแผน อนาคตไว้
นิติกร อีกหนึ่งปี นั้นไม่ไกล
ร่ำเรียนไว้ ป้องกันตัว ไม่กลัวเลย
.........................................
สอนวิชาเลขเด็กน้อย
5 + 8 เอา 5 ไว้ในใจ ชูนิ้วขึ้นมา 8 นิ้ว
ทันใดนั้นเด็กถามว่า เอาไว้ในใจข้างไหนครับ (นึกขำในใจ 555+)
หรือว่าเดี๋ยวนี้คุณครูตัวจริงเค้าสอนกันยังไงน้อ
เราก็ว่า เอาไว้ข้างไหนก็ได้ลูก
แล้วเด็กตัวน้อยจัดการเอามือข้างนึง ทาบไว้ที่อก แบบเป็นที่ยึดเหนี่ยว
แล้วชูขึ้นมา 8 นิ้ว 5 แล้วอะไรนะครับ นับซิลูก
เด็กก็นับตาม กว่าจะนับครบเหงื่อหยดพอดี ฮ่าๆๆ
น้องดิว เรียนอยู่ชั้นไหนครับ
เด็กตัวน้อย ตอบด้วยความมั่นใจ ชั้นบนครับ 555+
เด็กบริสุทธิ์ไร้เดียงสาจริงๆ ไม่ได้มีแววว่าแกล้งตอบเลย
คิดไปคิดมา ถ้าได้ทำงานกับเด็กๆจริง คงจะดีนะ
ได้มองความไร้เดียงสาของเค้า แล้วน่ารัก น่าเอ็นดู

 

แปลกมากค่ะ ติงฝันถึงภูสูงติดต่อกัน ๓ คืนแล้ว
ไม่ว่าจะตื่นมากี่ครั้งพอหลับก็จะฝันถึงภูสูงอีก
คืนแรก ตอนนั่งสมาธิ นิมิตเห็นพระอาจารย์บุญชวน ธมฺมโฆสโก
จากนั้นก็นิมิตเห็นหลวงปู่คำคะนิง จุลมณี
ทั้งสององค์ครองผ้าดำค่ะ
เล่าให้เพื่อนฟังเขาบอกว่าไปสนใจอะไรกับความฝัน
แต่ติงกลับคิดว่า
น่าจะเป็นสิ่งบอกเหตุอะไรสักอย่าง
​

 

​

 

เห็นเจ้ากบตัวนี้ก็เลยคิดถึงคราวที่ไปสกลนคร
พี่เขยซื้อกบมา ๒๐๐ บาท
กบถูกมัดที่เอวทำเป็นพวงไว้ ๒ พวง
เราเห็นก็สงสารอยากจะเอาไปปล่อยแต่เกรงใจพี่เขยก็เลยไม่กล้า
:'(​

 

ครั้งหนึ่งไปเดินตลาดสดยโสธร
เห็นกบเป็นๆที่แม่ค้าถลกหนังออก ดูเหมือนคนตัวแดงๆน่าสงสารมากค่ะ
ถ้าเป็นเราคงเจ็บและรู้สึกทรมาน....​

 

วันนี้พูดเรื่องเศร้าก่อนนอน ชีวิตใครใครก็รัก เราอย่าได้เบียดเบียนกันเลยนะคะ:'(

ทุกชีวิต มีคุณค่า น่าถนอม
หรือจะยอม ให้เข่นฆ่า น่าอดสู
ควรตั้งจิต เมตตาเขา เราเอ็นดู
เป็นผู้อยู่ อย่างมิตร คิดแต่ดี

 

วันพรุ่งนี้ ที่ตำบลสามแยก อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร มีประเพณีบุญบั้งไฟ
เชิญทุกท่านมาเที่ยวงานนะคะ

 

 
 

    ยศสุนทร      กลอนเพระ    เสนาะจิต
       ขอฝากมิตรเป็นกลอน   เมื่อตอนสาย
         เขียนไม่ออกกลัวเซียน    เขียนแล้วอาย
             คงกลัวใครจะว่า          มาท้าเซียน
        เพราะมือใหม่จริงฯ  ติง ติง ครับ
           ขอน้อมรับนักกลอน   ช่วยสอนฉัน
                เขียนไม่เก่งแต่ร้องเพลง   ไม่แพ้กัน
                   ส่วนกลอนนั้น ครูอังคณา  ไม่    ว่า   เรา

 

คุณคมสันต์ กลั่นสำนวน ล้วนไพเราะ
ลงเหมาะเจาะ จะโคน ดั่งโยนหิน
คล้ายออดอ้อน เอื้อนวลี เป็นอาจินต์
ทุกบทสิ้น หาใดเปรียบ เทียบสำนวน​

 

เทียบสำเนียงสวนมา  ภาษาจิต
     ผูกมั่นมิตรนักรักกลอน  เหมือนนอนฝัน
       สำเนียงแจ้วเอื้อนวลี     เป็นพี่กัน
         หวังน้องนั้นซาบซึมซับ    ไปกับกลอน
    อันความรักแน่นแฟ้น   แสนที่สุด
        เปรียบประดุจปลาท่องโกํ   หรือโซ่สาย
            ดิ้นไม่หลุดใครฉุดรั้ง       ยังยอมตาย
               ไม่เสียดาย ใครมาแยก แหลกแน่กลอน

 

คิดถึงครู

       
           เฝ้าตามเธอ    ห่างบทกลอน   ไปสอนเด็ก 
                หนูตัวเล็กกับคุณครู        ผู้เฝ้าสอน
                     วันนี้ครูเหนื่อยมาก       อยากพักนอน
                         ฝากบทกลอนมากับศิษย์   คิดถึงครู
           เสร็จงานสอนอย่าพึ่งนอน     ต่อกลอนหน่อย
                  คงไม่ปล่อยคอยให้        ใครคิดถึง
                        สุดขอบฟ้าไกลแค่ใหน ใจยังตรึง
                             ถ้าคิดถึง  อย่าจัดหนัก  รักบทกลอน

 

ศิษย์ครูอัง ดอกหรือนี่ ที่รู้จัก(๕๕๕)
บอกเป็นนัก เลงกลอน เพิ่งสอนเขียน
แต่ฝีมือ ลือเลื่องเด่น เช่นดั่งเซียน
ช่างแนบเนียน น่าเชื่อถือ ฝีมือ(ชั้น)ครู

 

ด้วยเพราะชื่อ คมสันต์ มั่นใจแน่
ฝีมือแท้ ชั้นครู ดูรู้นั่น
ทุกข้อความ คำขาน คมปานกัน
ประชันฝัน นักเลงกลอน ไม่อ่อนใจ

 

ปาท่องโก๋ เช้านี้ มีมาให้
สำรับนี้ จากใจ ไม่เป็นอื่น
แถมนมจิ้ม อร่อยนัก ชักลืมกลืน
แสนสดชื่น กาแฟพร้อม หอมน่าทาน