เรื่องเด่น ประมวลภาพพลังจิตธรรมสัญจร 55

สวัสดีครับ กลุ่มพลังจิตธรรมสัญจร ครั้งนี้ เลาะแนวชายแดนด้านตะวันเพื่อร่วมงานพิธึสืบชะตามุฑิตาจิตสักการะครูบาวิจิตร มนูญโญ-กิจกรรมบุญสาธารณประโยชน์ วัดกูเตอร์โกลด์ (นาแฮ)-ไหว้พระสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์เมืองแม่สอด จ. ตาก ครับ สิบเอ็ดชีวิต ร่วมสืบสานทนุบำรุงพระศาสนากราบไหว้ ครูบาอาจารย์ เริ่มออกเดินทางออกจาก กทม. เวลา06.15น.แวะรับประทานอาหารที่จ.สิงห์บุรี

เมื่อมาถึงร้านอาหารที่แรกระหว่างทาง คุณอ้อยสวมวิญญาณ แม่ค้าขายหมูทุบ อาหารขึ้นชื่อของจังหวัดสิงห์บุรี ทำการทุบตัวเอง เอ้ย..ไม่ใช่ทุบหมูครับ...เสร็จสรรพขึ้นรถไปต่อคุยบ้าง หลับบ้าง ตกลงว่าจะไปทานอาหารกลางวันที่ แม่สอด ครับ

เมื่อมาถึงร้านที่แม่สอด อาหารเริ่มเรียงรายประดาขึ้นโต๊ะเต็มๆอย่างที่เห็นครับ
​

หน้าตาอาหารมื้อกลางวันที่แม่สอดเป็นอย่างนี้ครับ

นี่แหละครับ ผลงานปรากฏว่าหร่อยจังฮู้ ใครสั่งจานปล่าวมาตั้งไว้

ชิ้นนี้ ไปมาหลายที่ เขาบอกกันว่า แฟนหล่อ จริงหรือปล่าวก็ไม่รู้

เมื่อ อิ่มอร่อยเสร็จแล้ว คุณแอ๋วชวนคุณอ้อยไปรถคันที่เห็นครับ จะไปกันหมดไหมเนี่ย...
เราชาวคณะมุ่งหน้าต่อไปที่ริมชายแดนไปตลาดริมเมย
​

เมื่อไปถึงก็เรียกชาวคณะ มานั่งตากอากาศที่แสนจะเย็นตับแล๊บ..ชักภาพกันหน่อย
ที่ร้านค้าตลาดริมเมย ผู้คนไม่ค่อยเยอะ สินค้าก็ทั่วไปเหมือนตลาดคลองถม บ้านเรา การซื้อต้องดูครับเดียวจะซื้อของกรุงเทพกลับมาอีกมีหลายอย่างเหมือนกันมากๆกับตลาดบ้านหม้อและคลองถม
​

เดินชมตลาดแล้วมาถึงข้างนอกมาเจอไปรษณีย์สุดหล่อเข้า(หล่อจริงๆดูซิ่)สามสาวเราอดไม่ได้ขอถ่ายรูปด้วยแต่เจ้าตัวไม่ยอมหันมามองกล้อง ก็เขาหล่อจริงๆ

ป้ายเตือนเรื่องการซื้อสินค้าข้ามแดน ครับ​

 

นี่ครับ ป้ายเตือนทั้ง ภาษาไทย และภาษาอังกฤษ เรื่องการซื้อสินค้าเข้ามาราชอาณาจักรไทย ระวังโดนจับ ปรับน่ะ



หน้าแล้งน้ำแห้งลงไปเดินข้ามแนวชายแดนได้แบบสบายๆ ประชาชนทั้งไทยและพม่าก็ข้ามไปมาหาสู่กัน โดยไม่ต้องผ่านสะพานได้เลย ครับ ขณะที่ถ่ายรูปพี่ทหารเขาก็ขี่มอเตอร์ไซค์มาดู คงนึกว่าพวกมาสอดแนมหรือปล่าว ฮิ...ฮิ...เสร็จจากการซื้อของที่ริมเมยแล้วก็เลาะตะเข็บชายแดนไปยังวัดพระธาตุดอยหินกิ่ว

เมื่อไปถึงที่แรก ก็นี่เลยครับ กดชัตเตอร์แชะ หลัก กม. พระธาตุดอยหินกิ่ว

ขึ้นไปกราบพระอาจารย์ พงศธร ที่กุฏิ

ก่อนขึ้นเห็นกระดานแผ่นนี่มีรูปหลวงพ่อฤาษีด้วย







พระอาจารย์ท่านสนธนาธรรมกับคณะได้ความรู้อะไรมาหลายอย่างในการดำรงค์ตน




​

 

พระอาจารย์ท่านเมตตามอบวัตถุมงคลและอธิฐานจิตให้ทุกท่าน



ท่านเมตตาให้ชาวคณะถ่ายภาพเป็นที่ระลึกอีกด้วย





กราบลาท่านแล้วเดินออกมาเพื่อที่จะขึ้นไปกราบนมัสการรอยพระบาท และพระธาตุที่บนดอยไม่สูงเท่า ที่เขาวงพระจันทร์ แต่ หืดขึ้นคอ มาตามดูกันครับ ว่าขึ้นคออย่างไร







ทางขึ้นขึ้นได้ทั้งสองทาง ทั้งทางพระองค์ใหญ่และที่ป้ายทางขึ้น ครับ



ขึ้นมาได้ซักระยะ หนึ่ง หอบ ครับ ไม่น่าเชื่อ เป็นเพราะอากาศที่เย็นจัดจนเหงื่อท่วมตัว และสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้ง บันไดที่ระยะก้าวจะกว้าง กว่าที่เขาวงพระจันทร์ ทำให้ต้องก้าวขายาวขึ้น

​

 

กระผมสังเกตุเห็นหินที่นี่ลักษณะแปลกๆคือปกติเราจะเห็น เป็นลักษณะลวดลายเป็นชั้นๆแต่ที่นี้จะเป็นดวงๆทั้งกลมและรีคล้ายกับว่าจะเป็นก้อนเล็ก-ใหญ่จับตัวเป็นก้อนอีกครั้ง ลักษณะนี้นี่แหละจะมีแร่พลอย เยอะ



ก้อนนี้ต้นไผ่ มาขึ้นบนหินเลย ถ้าไม่โดนไฟไหม้เสียก่อนขุดขึ้นมาทำเป็นบอนไซ ได้เลยน่ะเนี่ย (ขนาดหอบ ยังมีศิลปะขึ้นในสมองอีก)

คณะเดินจ้ำตามมาแต่คุณอ้อย ทิ้งระยะห่างไกลมากๆอยู่ข้างล้างโน่น แจ้งว่าอากาศอย่างนี้ขอบ้ายบาย ก่อนล่ะเด้อ....



มาถึงศาลาพัก หน้าถ้ำพระองค์ใหญ่อีกองค์ ไม่ทราบชื่อ มีแต่ภาษาพม่า อ่านไม่ออก น่าจะเป็นพระหินอ่อน จากจุดศาลาพักเดินเท้าไปอีก 195 เมตรก็จะถึง พระธาตุดอยหินกิ่ว







คุณแอ๋ว เมื่อไปถึงขอพรก่อนอันดับแรก "เจ้าพระคุณ ขอให้ลูกช้าง ลูกแมว ได้โชคซักทีเถิดไม่เอามากหรอกขอให้ถูกรางวัลที่๑ ซักห้างวดก็พอ"






​

 

เพื่อนๆทะยอยกันปิดทองและสรงน้ำพระธาตุทำก่อนรับปีใหม่ไทยเลยครับ และต้องขอ ขอบคุณกัลยาณธรรม คุณขวัญและคุณแอ๋วที่เตรียมทั้งน้ำอบไทย และแผ่นทองทำให้ได้สรงน้ำพระธาตุและปิดทองด้วยครับ

ที่ศาลาใกล้กับพระธาตุ เหมาะที่จะทำวิปัสสนา-กรรมฐาน แต่ติดขัดเรื่องห้องน้ำที่จะต้องย่ำต๊อก ลงมาข้างล่างดอย ครับ

เดินย้อนทางกลับมาที่ทางแยก มองขึ้นไปข้างบน จากทางแยก ต้องไต่ความสูงไปอีก สองร้อยเมตร เพื่อไปกราบพระบาท ครับ



เมื่อพักเหนื่อยแล้วก็ขึ้นไปกราบรอยพระบาท และสรงน้ำปิดทอง ช่วงนี้กำลังบูรณะโดยช่างชาวบ้านที่มีจิตศรัทธาทั้งแบกปูน หิน ดิน ทราย และเหล็ก กระเบื้อง ขึ้นลงวันล่ะหลายสิบเที่ยว (โดยเฉพาะวันนี้ที่คณะเราไป มืออาชีพบอกว่าเที่ยวเดียวแย่แล้ว มันฮ้อนมากๆ)แต่คณะเราคุณเอก ได้ไปช่วยแบบเหล็กขึ้นไปเพราะชาวบ้านแบกไปแล้วไม่ไหวคุณเอกก็เลยช่วย แบก(ขนาดเราแบกสังขารก็ยังแย่แล้วโมทนาสาธุด้วนเน้อ..)

สถูปเจดีย์ พระธาตุอีกองค์ที่อยู่ข้างบนตรงรอยพระบาท
​

 

น้องจุ๊บ ครับ ไหนๆเหนื่อยแล้วขอหลายภาพหน่อย



ได้เวลาอันสมควร ก็ลงครับ ค่อยๆลงไปบางช่วงชันและสูงความเหนื่อยทำให้ขามันสั่น แล้วการทรงตัวจะไม่ดีเท่าที่ควร ครับ







ตอนลงตามแรงโน้มถ่วงโลก แบบสบายๆครับ ไม่ค่อยหนักแรงเหมือนตอนขึ้น

มาถึงด้านล่างศาลาที่ใช้ประกอบกิจกรรมที่วัดครับ



​

 

เวลาอันสมควร คณะได้เดินทางต่อไปยัง วัดกูเตอร์โกล นาแฮ ซึ่งต้องเข้าก่อนมืดค่ำเพราะเส้นทางที่อยู่ในอุทยานแห่งชาติพระวอ ยังกันดารและบางช่วงมีขนาดเล็ก การขับรถต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ข้างทางมีลักษณะเป็นหน้าผาสูงมากๆ ผู้ไม่ชำนาญเส้นทางต้องระมัดระวังมากๆครับ​

เมื่อไปถึงกราบครูบาวิจิตร แล้วท่านได้ให้พระพาไปที่โรงเรียนที่ท่านสร้างเพื่อเด็กชาวเขา ซึ่งถ้าให้ไปเรียกก็ใช้การเดินทางจากหมู่บ้านไปโรงเรียนที่อยู่ไกลและเส้นทางก็ไม่ดี ท่านเลยสร้างโรงเรียนนี้ขึ้นมาเพื่อชาวบ้านโดยเฉพาะ ต้องบอกก่อนว่าที่วัดไม่มีไฟฟ้าใช้ที่เราเห็นหลอดไฟฟ้ายามค่ำคืนเกิดจากเครื่องปั่นไฟครับ ใครที่ไปเยี่ยมเยียน ท่านครูบา อุปกรณ์ที่ใช้ไฟฟ้าก็ต้องชารจ์ไฟไปให้เต็ม เพราะไม่มีที่ชารจ์ คณะเราเข้าที่พักอาบน้ำแร่กันเสร็จ(น้ำที่นำมาใช้ก็มาจากภูเขาครับ)ก็พักผ่อน จู่ๆคุณหญิงสปริงตัวขึ้นมาคนนอนใกล้ๆก็ตกใจกระโดดตามจากที่นอนกันอยู่ก็เลยลุกกันหมดนำสิ่งของและปัจจัยไปถวายครูบาท่าน ในคืนนั้นเลย ครับ





คณะนี้น่าจะเป็นคณะโลกทิพย์ และช่องสาม ที่กำลังจัดของเล่นและอุปกรณ์การเรียนถวายให้ท่านครูบา วิจิตร









ขนมไทยๆ ซึ่งประดิษฐ์อย่างงดงามสำหรับพิธีบายศรี บวงสรวง




​

 

ช่วงเช้าตื่นแต่เช้ารับอากาศอันบริสุทธิ์ แต่ตอนตีสี่ ลงมาด้านล่างของโรงเรียน อากาศไม่ค่อยเย็นมาก ไม่เหมือนตอนเตี่ยวขึ้นดอย พระบาทสี่รอย ช่วงนั้นจับขั้วหัวใจเลย ครับ พอสว่างก็ลงมาชมรอบบริเวณ วัด



ได้ยินเสียงครูบาท่านประกาศให้เตรียมตักบาตรกับพระเกจิซึ่งท่านนิมนต์มาจากหลายที่จำนวน๗๐รูป เพื่อนๆกัลยาณธรรมก็ได้จัดเตรียมไปใส่บาตร ครับ













ชาวบ้านแต่งกายชุดประจำเผ่าก็มาร่วมงานด้วยเยอะมากๆพร้อมกัลยาณธรรม



นี่ครับ สาว...สาว...สาว....สาว....พร้อมรออยู่ตรงนี้

​

 

นี่ขนาดไม่ได้เตรียมอะไรไปใส่บาตรน่ะเนี่ย ยังใส่บาตรกันเต็มที่ขนาดนี้












​

 

ใส่บาตรพระสงฆ์เสร็จหน้าตาแจ่มใส ชื่นมื่น กันทั้งนั้น...







หลวงปู่นริศ ท่านมาจาก ท้ายเหมือง จ.พังงา







​

 

ได้ยินครูบาท่านประกาศบอก ให้รีบไปที่ลานด้านข้างทางเข้าวัด จะมีพิธีปล่อย ตุงลอยฟ้า หรือตุงทิพย์ ก็เลยรีบเดินไปกันทั้งคณะ



หลวงปู่นริศ ท่านกำลังทำพิธี ที่เห็นในภาพด้านหลัง เป็นโคมลอยของ ทาง ครอบครัวข่าว 3 ได้ทำการปล่อยก่อน



เริ่มลอยขึ้นไปสูงเลยทีเดียว

อ้าว...ลงมาแล้ว น่าจะเป็นที่กระแสลมและก๊าซที่อยู่ภายในไม่เพียงพอ









เพื่อนกัลยาณธรรมอธิฐานปล่อยตุงทิพย์ พร้อมทั้งปัจจัยถุงใหญ่

​

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

อธิฐานขอพรกันเรียบร้อยแล้ว เตรียมปล่อย ความยาวของ ตุง น่าจะ๑๙๕เมตรนี่แหละ
​

 

​

 

พระสงฆ์พร้อมกัลยาณธรรม ร่วมแรงร่วมใจปล่อยตุงทิพย์ความยาว๑๙๕เมตร









ญาติธรรม ขอถ่ายรูปร่วมหลวงปู่นริศ









เมื่อปล่อยตุงทิพย์เสร็จ ชาวบ้านพร้อมกัลยาณธรรมเริ่มมาพร้อมกันเต็มศาลาประกอบกิจ เราและคณะก็เลยทำพิธีด้านล่าง เพื่อเตรียมแจกสิ่งของและอุปกรณ์การศึกษา อาทิ ขนม ของเล่น และเสื้อผ้า

​

 

น้องๆสาวชาวเขาก็แต่งชุดประจำเผ่า มาร่วมงานที่วัด



กองทราย ที่ก่อไว้ให้สำหรับปักตุง สืบชตาของแต่ละท่านบางครอบครัวใหญ่ก็เลยตุงเยอะ บางครอบครัวมีน้อย ก็แค่สองคนก็มี

เมื่อครูบาท่านทำพิธีเสร็จและอำนวยอวยพรแล้ว คณะเราก็ทำการเปิดท้ายขายของ อุ้ย..ไม่ใช่เปิดท้ายแจกของ แค่เรียกพรึบมากันเต็มเลยครับ เหมือนนัดหมาย กันมา (หรือน้องๆเด็กๆจำได้พี่หญิงคนนี้แหละ ที่มาแจกของเป็นประจำ)และความบังเอิญได้พบ คุณครูที่ท่านสละความสบาย มาสอนอยู่แดนกันดาร พอดีคณะก็ได้มอบอุปกรณ์เครื่องเขียนและแลกเบอร์โทรศัพท์ กันคุณครูบอกว่าติดต่อได้เฉพาะวันเสาร์น่ะ เพราะวันธรรมดาสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ ไม่มีสัญญาณ การสื่อสารใดๆทั้งสิ้น















ทั้งชาวบ้าน และหนูๆน้อง ก็ยังมาไม่ขาดสาย



​

 

ครูหญิง ครูจุ๊บ ครูขวัญ ครูแอ๋ว และเพื่อนๆคนอื่นๆช่วยกันแจกของให้เด็กๆ ครูอ้อย จัดระเบียบแถว (เหมือนจับปูใส่กระด้งเลย)





ต้องคอยดูให้ดีไม่งั้นพวกที่อยู่ข้างหลังไม่ได้สิ่งของ เพราะพอรับแล้วจะมาแซรกด้านหน้าอีก



แถวเริ่มยาวขวางถนนกระผมก็เลยตะโกนบอกให้ปัดแถวมาขนานกับถนนดูซิ่ว่าแถวยาวขนาดไหน เพื่อนๆที่อื่นก็เอาของมาแจกเด็กๆแต่เด็กไม่ยอมไปไหน จะเข้าแถวรับแต่คณะเรา มีเสน่ห์แรงขนาดนี้



ก้มหน้าก้มตา แจก กับแจก กันอย่างเดียว

​

 

อ้าว..ครูอ้อย แจกของ จัดระเบียบแถว ไปมา ได้ลูกใครเขามาล่ะน่ะ หน้าตาเหมือนพ่อมันเลยน่ะน่า..



ไม่มีเหนื่อยครับ แจกได้-แจกดี ไม่มีเหนื่อย โดยเฉพาะ ของเล่นและเสื้อผ้า เด็กและผู้ใหญ่ ชอมมากเป็นพิเศษ ขนมนั้นเด็กเล็กชอบครับ

ครูบาวิจิตรท่านรักเด็กมากๆเมื่อมากราบท่านท่านต้องอุ้มเด็กมาอยู่บนตัก





วิหารเจ้าแม่กวนอิม ที่ยังสร้างไม่เสร็จ



เวลาอันสมควรกราบลาครูบาท่าน และหลวงปู่นริศ เดินทางกลับ กทม.





พื้นที่ข้างทาง ที่รถผ่านไป จะเตียนโล่งจนหน้าใจหาย ผลจากการทำไร่เลื่อนลอย ทำให้ป่าไม้หายไปจนหมดสิ้น
​

 

ดูสภาพพื้นที่ป่า หลงเหลืออยู่แค่ที่เห็นต่างกับเมื่อปี2538ที่กระผมได้มาอยู่ที่ อ.แม่สอด มิน่าละ ฟ้าฝนมันแปรปวน เปลี่ยนแปลงหมด
​