เรื่องเด่น เปิดกรุพระดี.....สำหรับมีไว้บูชาอย่างแท้จริง

ขอจองครับ

 

จองครับพระสมเด็จรุ่นแรกหลังเรียบของวัดสารนาถ

 

จองครับพระสมเด็จรุ่นแรกหลังเรียบของวัดสารนาถ

 

ผมขอจองครับบบบบบบบบบบบบบบ

 

ขอจองครับพี่หนุ่ม.............

 

จองครับ....................

 

ขอแสดงความยินดีกับคุณ bus4s2v ด้วยค่ะ.....

ขอโมทนากับพี่หนุ่มด้วยค่ะ....._/\_

 

ขอบคุณพี่หนุ่มสำหรับรูปหลวงพ่อครับ ^^

 

"""""""""""""""""""""

 

"""""""""""""""""
ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ เหมาะสมแล้วครับที่ได้รับ อนุโมทนาสาธุครับ

 

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ^^

 

พี่หนุ่มถ้ามีอีกองค์ผมขอจองนะครับ

 

ช่วยตรวจสอบด้วยทำไมพระพุทธกวักองที่ 9 ผมจองไม่ใช่เหรอคับ

 

สวัสดีครับคุณโชค

หลังจากพี่หนุ่มโพสเสร็จพร้อมราคา คุณโชคโพสต่อจากกระทู้พี่หนุ่ม คุณโชคต้องได้ครับ เพราะเรื่องนี้เคยมีปัญหามาแล้ว ใครโพสต่อจากพี่หนุ่ม ท่านนั้นได้ครับ

แต่

ถ้ากฏกติกา แจ้งไว้ว่า ต้องมีการอ้างอิง รายการนั้นๆ หรือกดข้อความอ้างอิง ท่านที่ได้ไป คือคุณ konyak หรือ คุณchokaku ครับ

แต่ผมก็ยังไม่เห็นกฏที่แจ้งว่าให้อ้างอิงครับ

 

........................................................

ต้องบอกว่า คุณ choke จองแบบนี้ไม่ชัดเจน เพราะบังเอิญว่ากระทู้ของคุณไปต่อจากกระทู้ที่พี่หนุ่มลงภาพนั้นพอดี แบบนี้ถือว่าคุณจองไม่ชัดเจนค่ะ

 

อนุโมทนาทุกๆท่านด้วยครับที่ร่วมบุญกันครับ

 

ไปอ่านเจอมาเลยเอามาฝากเพื่อนๆ ระหว่างพักยก พักเหนื่อย อย่าเคร่งเครียดกันเกินไปนะครับ มาอ่านสังคมที่ดีๆสักสังคมหนึ่งขนาดความทุกข์อยู่ตรงหน้า ยังมีจิตใจแบ่งปันกันอีก

อ้างอิง: เข้าสู่ระบบ | Facebook
เหตุพายุซึนามิถล่มญี่ปุ่นเมื่อปีที่แล้ว.......มีเรื่องจริงที่ประทับใจ เกิดขึ้นมากมายในสังคมชาวญี่ปุ่นผู้กล้าหาญ มีวินัย และเสียสละ เป็นเรื่องจริงที่สร้างความหวังบนคราบน้ำตาของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์และผู้ ที่ได้อ่านได้พบเห็น ตั้งแต่เรื่องใหญ่โตอย่างเช่นเหล่าอาสาสมัครผู้เฒ่าชาวญี่ปุ่น อาสาเข้าดับไฟแก้ปัญหาในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟูกูชิมา ด้วยเหตุผลสั้นๆง่ายๆว่า

“พวกเราอายุมากแล้ว เราใช้ชีวิตมามากพอควรแล้ว เราตายไป ประเทศไม่เสียหายมาก ขอให้คนหนุ่มสาวทั้งหลายจงมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ต้องมาเสี่ยงชีวิต จงรักษาตัวเอาไว้ เพื่อช่วยกันกอบกู้และสร้างชาติของเราให้ได้”

เป็น ประโยคสั้นๆและเรียบง่าย ตรงไปตรงมาของเหล่าอาสาสมัครผู้เฒ่ามากมาย แต่ประโยคที่สั้นและเรียบง่ายนี้ ไม่สามารถจะหาพบได้บนแผ่นดินใดได้ง่ายในโลกยุคปัจจุบัน




มิใช่เพียงแต่เหล่าผู้เฒ่าของญี่ปุ่นเท่านั้นที่เป็นเช่นนี้ เด็กน้อยญี่ปุ่นอีกมากมายก็มีเรื่องราวที่ถูกบันทึกไว้ อย่างเช่นบันทึกของ ฮา มินท์ ตัน ชาวเวียตนามที่ทำงานอยู่ในญี่ปุ่นบันทึกถึงเรื่องราวที่เขาประสบกับตัวเอง และส่งบันทึกไปให้ New American Media ความบางตอนบอกว่า........

“....เด็กชายญี่ปุ่นคนหนึ่งที่ให้บทเรียนกับผมว่า ศักดิ์ศรีของการเกิดเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ควร จะเป็นอย่างไร คืนก่อนผมถูกส่งไปที่โรงเรียนสอนภาษาแห่งหนึ่งเพื่อช่วยองค์กรการกุศลจัด ตั้ง หน่วยแจกอาหารให้ผู้ประสบภัย พวกเขาเข้าคิวเป็นแถวเคี้ยวคดยาวอย่างกับงูเลื้อย

แล้วผมก็พบ เด็กผู้ชายอายุราวๆ 9 ขวบ คน หนึ่ง เขาสวมแค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเท่านั้น มันหนาวมากและเขาก็อยู่ท้ายๆ แถวโน่น ผมกลัวว่ากว่าจะถึงคิวของเขาอาหารที่แจกก็อาจจะหมดเสียก่อน ผมก็เลยพูดคุยกับเขา

เขาเล่าว่าเขาอยู่ที่โรงเรียน ตอนเกิดเหตุแผ่นดินไหว พ่อของเขาทำงานอยู่ใกล้ๆ กำลังขับรถมารับเขา ขณะนั้นเขาอยู่บนระเบียงชั้น 3 ของโรงเรียน เห็นรถของพ่อถูกคลื่นซึนามิกวาดไปต่อหน้าต่อตา

ผมถามถึงแม่ ของเขา เขาบอกว่าบ้านของเขาอยู่ใกล้ๆ ชายหาด คิดว่าแม่กับน้องสาวก็คงไม่อยู่แล้ว เขาสั่นหน้าและป้ายน้ำตาเมื่อผมถามถึงญาติๆ

เขาหนาวจนตัวสั่นผมเลยเอาแจ็กเก็ตเครื่องแบบของผมห่มให้เขา ห่ออาหารปันส่วนของผมก็เลยหล่นออกมา ผมเก็บขึ้นมาและส่งให้เขาพร้อมกับบอกว่า

“กว่าจะถึงคิวหนูอาหารอาจจะหมดแล้วก็ได้ เอานี่ไปกินเสียก่อนนะ ผมกินอิ่มแล้ว”

เด็ก ชายรับอาหารไปพร้อมกับโค้ง ผมคิดว่าเขาจะกินมันทันทีแต่ไม่ใช่ เขาเอาห่ออาหารเดินไปวางรวมกับกองอาหารที่กำลังแจกอยู่ ผมอึ้งไปเลย ผมถามว่าเอาไปไว้ตรงนั้นทำไม ทำไมไม่กินเสีย เขาตอบว่า

“ก็ผมเห็นมีคนอีกตั้งเยอะที่หิวกว่าผม ผมเอาไปรวมไว้จะได้แบ่งกันได้ทั่วถึง”

ผม เบือนหน้าหนีเพื่อจะได้ไม่มีใครเห็นน้ำตาของผม สังคมไหนนะที่ผลิตเยาวชนอายุ 9 ขวบ ให้เข้าใจถึงการเสียสละอันยิ่งใหญ่เช่นนี้…ต้องเป็นสังคมที่ยิ่งใหญ่…เป็น ประชาคมที่ยิ่งใหญ่....”

และ ด้วยความประทับใจเหล่านี้ กระผมจึงได้รวบรวมบางเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซึ่งบันทึกไว้ในที่ต่างๆมาให้อ่านกันครับ อย่างน้อยก็อาจเป็นปัจจัยสร้างแรงดลใจให้หลายคนได้ “ยั้งคิด” เพื่อประโยชน์ต่อผู้อื่นและสังคมครับ

การเสียสละที่ยิ่งใหญ่ สามารถแสดงออกได้จากอณูที่เล็กที่สุดของหัวใจ ชายคนหนึ่งบันทึกว่า เขาต้องเดินด้วยเท้ากลับบ้านด้วยเวลาถึง ๔ ชั่วโมง ระหว่างทางนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนถือป้ายอยู่หน้าบ้าน เธอหนาวจนสั่น แต่ก็ยังคงยืนชูป้ายและส่งเสียงเชิญพวกเรา ป้ายเขียนว่า... “เชิญใช้ห้องน้ำของเราได้ตามสบายนะคะ” ..

เรื่องเล็ก แต่มีหัวใจยิ่งใหญ่ ทำให้เขาน้ำตาไหล และรู้สึกว่าเขาอยู่ถูกประเทศแล้ว

เด็กชายคนหนึ่งกำลังถือถุงขนมมาต่อแถวจ่ายเงินที่แคชเชียร์ และเขากำลังจะจ่ายเงินค่าขนมที่ซื้อมาอยู่แล้ว แต่เขากลับมองไปเห็นกล่องบริจาคเงินช่วยเหลือผู้ประสบภัย

ใน ที่สุด... นาทีต่อมา ด็กน้อยก็หย่อนเงินทั้งหมดลงในกล่องรับบริจาคที่อยู่ข้างๆแคชเชียร์ ก่อนจะเอาขนมในมือกลับไปวางไว้ที่เดิมแล้วเดินออกจากร้านไป

หลังจากนั้นได้ยินพนักงานแคชเชียร์พูดว่า "ขอบคุณมากๆ" ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

เมื่อรัฐบาลขอร้องสื่อมวลชนว่า “อย่าเอาภาพที่จะทำให้คนญี่ปุ่นเศร้าสลดมาขึ้นตีพิมพ์เลย” ปรากฏว่าไม่มีสื่อมวลชนของประเทศญี่ปุ่นสื่อใดเอาภาพที่น่ากลัวและน่าสลดใจ มาสื่อสารเลย

สื่อมวลชนญี่ปุ่นไม่เคยตะคอกกลับประชาคม อย่างบางประเทศว่า..... “นี่คือเสรีภาพที่ยิ่งใหญ่ของสื่อ สื่อต้องนำเสนอทุกเรื่องให้ได้ ตามที่สื่อจะอยากทำ”

 

อย่าไปบอกใครนะผมมีความลับจะบอก

"...มีหลายชิ้นที่คนวงนอกขอบูชาแต่ไม่ปล่อย รอเอามาลงในเวปนี้ ลองคอยดูก็แล้วกันครับ."

เลขท้าย 3 ตัว #2757

รางวัลใหญ่กำลังมา อิๆๆ

 

ขอแสดงความเห็นครับ ผมว่าคุณ choke น่าจะได้สิทธิ์ก่อนนะครับ
เพราะข้อความต่อจากพี่หนุ่มพอดี จะด้วยบังเอิญหรือไม่ก็ตาม
ถ้าคุณ choke สละสิทธิ์นั้น คนต่อมาก็น่าจะได้ไป