ลำนำเพลงรักของนักกลอน

​

 

ไปตลาดก่อนนะคะ ^-^​

 

อาหารเด่นเย็นนี้มีข้าวผัด
ยำรสจัดตามมาน่าอร่อย
มีหมูกรอบรสดีที่ปากซอย
ผลไม้สดช่วยย่อยนะคนดี.


​

 

อนิจจารักเราดังเงาฝัน
ครั้นตื่นพลันจางไปดังสายฝน
เป็นมายาลวงใจไม่คงทน
แม้ต้องมนต์คงเศร้านักด้วยรักลวง.

 

อาหารนั้น ดูในรูป น่าอร่อย
เหมือนแม่ช้อย มาปรุงให้ ไม่เป็นสอง
แต่ส่วนมาก ที่ซื้อมา ไม่น่ามอง
ยิ่งได้ลอง อยากเอาคืน แล้วแถมตังค์
(แถมตังค์ให้เขาไปซื้อสูตรมาทำอาหารใหม่)

 

พี่ติงชอบเข้าครัว ทำมั่วมั่วพอทานได้
หากทานแล้วชอบใจ ขอทำให้ทานฟรีฟรี

 

พี่เคยทำให้ลูกศิษย์ทานมั้ยครับ
ผมจำได้ว่าตอนเรียนอยู่ประถม ครูประจำชั้นทำอาหารอร่อยมาก
ขนาดทำแค่แกงจืดวุ้นเส้นใส่เต้าหู้ธรรมดา ถึงตอนนี้ลิ้นผมยังจำรสนั้นได้เลย
และรู้สึกว่าตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครทำได้อร่อยสู้ครูคนนั้นเลย

 

ตอนสอนชั้นประถม พี่ติงเคยทำอาหารกลางวันให้เด็กๆทานค่ะ
พี่ทำไข่พะโล้ หมูสามชั้นค่ะ
หม้อขนาดใหญ่ หมดเกลี้ยงเลยค่ะ ^^

 

มีเรื่องขำๆค่ะ พี่ติงกับเด็กๆ พากันทำขนมหัวเราะ
สงสัยจะหัวเราะมากไป...เวลาทอดแป้งกระจายเลยค่ะ
ความมั่นใจหายไปเลย ๕๕๕๕

 

เดี๋ยวนี้ พี่ไม่ได้สอนเด็กๆประถมอีกแล้ว
ก็เลยไม่ได้ทำอาหารกลางวันให้เด็กๆรับประทานอีก
แต่ก็ยังทำไปวัดค่ะ
อาหารสำหรับถวายพระพี่ชอบทำด้วยมือตนเอง...

 

ทำอาหารด้วยตนเอง ดีแล้วครับ ยิ่งทำถวายพระด้วย ยิ่งได้บุญมหาศาลเลย สาธุ ครับ.

นับวันแม่บ้านสมัยใหม่นี้ ทำครัวไม่เป็น เพราะมัวแต่ทำงาน วันหยุดก็พักผ่อนหาซื้อกับข้าวสำเร็จมารับทาน...แม่บ้านสมัยใหม่จึงขาดเสน่ห์ ปลายจวัก ที่โบราณเขาถือว่า สามีรักสามีหลงไปจนตาย...ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อนะครับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ แต่สำคัญมาก เห็นมาเยอะแล้ว สามีทนรับทานอาหารสำเร็จไม่ไหว แถมภรรยาทำอาหารไม่เก่ง พี่ท่านเลยไปทานข้าวนอกบ้าน สุดท้ายไปแล้วติดใจเลยไปบ่อยๆ กลับมาทะเลาะกับแม่บ้าน สุดท้ายก็แยกทางกันไป

ดังนั้นเรื่องนี้ผมพิจารณาว่า การทำอาหารสำหรับผู้หญิง เป็นเสน่ห์อันมีมนต์ขลังเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังใช้เป็น "เครื่องมัดใจสามีให้คิดถึงกันเสมอๆ" เพราะเวลารสอาหารเข้าปาก ภาพของภรรยาก็ลอยมาในความรู้สึกด้วย จึงเป็นความประทับใจที่ยากจะลืมเลือน.

 

เปิดเจอ diary เล่มเก่า สมัยเราอายุ 17 แต่งกลอนไว้ว่า

เพื่อเธอ ด้วยรักจากใจ

แล้ววันหนึ่งเธอก็ก้าวเข้ามา

ครอบคลุมทุกนิทราและความฝัน

จากวันนั้นเหมือนวันนี้ชั่วนิรันดร์

จะมีแต่ฉันและเธอข้ามผ่านเวลา

จะฝากจดหมายนี้ถึงเธอด้วยความรัก

จะฝากจดหมายนี้ถึงเธอในความฝัน

จะฝากจดหมายนี้ฝากไปถึงดวงจันทร์

จะฝากจดหมายนี้ฝากไปกับทะเลทราย

For you

On a day like today

We passed the time away writing love letters in the sand.

....................................................................................

แนวสันทรายดูเวิ้งว้างสุดเกลียวคลื่น

เมฆสะอื้นร่ำไห้ไร้สายฝน

ดวงอาทิตย์ส่องแสงแล้งเงาคน

เงาอยู่บนท้องฟ้าดารางาม

ทั่วเขตคามแคว้นพิภพจบแผ่นดิน

....................................................................................

จงให้รักครั้งนี้เป็นเช่นลมที่พัดผ่าน

ดั่งวันวานที่มีแต่เสน่หา

มิใช่รักแท้จริงดั่งวาจา

เพียงความบ้างมงายใจหลอกลวง

ให้แสงเทียนลับหายไปในความมืด

ให้เหลือเพียงแสงแห่งความหวัง

ให้ศรัทธานำชีวิตชั่วนิรันดร์

ตราบที่ฉันยังอยู่สู้ต่อไป

....................................................................................


My love my life and me

I will be your everything now that we are together

at last i guess that............

I have been blessed

I will be your love

 

เข้ามาเจออาหารแบบนี้ของครูติง น้ำลายไหลเลยย อิอิ ผมชอบหมูกรอบ(สามชั้น) มากๆ ชอบหมูติดมัน โชคดีหน่อย กินยังไงก็ไม่อ้วน เอ่อ...ว่าแต่ครูติงสบายดีป่าว?

 

เก่งจังเลยนะ เขียนกลอนรักตั้งแต่ 17ปีแน่ะ เก่งมากๆ. (คิดถึงนะพี่บัว จาก เด็กโข่งครับบ)

 

กลอนบทนี้อ่านแล้วไม่ค่อยจะดีนะ ทำไมเขียนเศร้าจัง? เป็นกำลังใจให้เสมอ (ไม่ได้พูดเล่น)

 

ใครไม่รู้มาเปลี่ยนรูปแทนตัวผม? เห็นแล้วขำ น่ารักจริงๆเลยเด็กคนนี้ เพื่อนๆว่ามั้ย?
(คุยอยู่คนเดียว ไม่มีเพื่อนซักคน หายไปไหนหมด อุตส่าห์เข้ามาหา อิอิ..)

 

ติงมีความคิดเห็นว่า
บางทีหากเราเหนื่อยเกินไปในวันทำงาน
หรือวันที่เราไม่สบายทำอาหารไม่ไหว
สามีจะรับประทานอาหารปรุงสำเร็จที่เขาทำขายบ้าง
ซึ่งก็คงเลือกซื้อเจ้าที่ทำอร่อยและสะอาด
แต่ก็ไม่คาดหวังว่าหากมีสามี เขาจะทำให้เรารับประทานบ้างในบางโอกาส
(มุมมองหนึ่งของผู้หญิงทำงานค่ะ)

 

ครูติงซำบายดีค่ะ แต่ช่วงนี้งานเยอะ เขียนกลอนไม่ออกเลย (พอเครียดนิดหน่อย จะแต่งกลอนไม่ได้ค่ะ คนเขียนกลอนต้องอารมณ์ดีๆ)

 

น่าจะเป็นทีมงานเว็บพลังจิตท่านช่วยเปลี่ยนรูปแทนตัวให้นะคะ

 

น้องปลาเขียนได้ซาบซึ้งเหลือเกินค่ะ
เป็นกวีมืออาชีพอย่างแท้จริง
พี่ติงว่า หากน้องส่งผลงานไปตามนิตยสาร วารสารต่างๆ ต้องได้ลงตีพิมพ์แน่นอนค่ะ
เพราะพออ่าน...จะมีอารมณ์คล้อยตาม มองเห็นภาพในจินตนาการได้ชัดเจน
เหมือนความรู้สึกนั้น กลั่นออกมาจากใจของเจ้าของบทประพันธ์เลยค่ะ