ลำนำเพลงรักของนักกลอน

สวัสดีค่ะท่านหน่อ
ตอนที่ติงเป็นเด็กอายุ ๑๐ ขวบ
มีคุณแม่ชีที่วัดป่าสุทธาวาส สกลนคร ชวนติงบวชชี
แต่ด้วยความไม่ประสีประสา ติงก็เลยได้แต่ยิ้ม
ตอนนั้นในใจมีความรู้สึกอยากบวชอยู่ ๕๐% ค่ะ
ที่เหลืออีก๕๐% คือความไม่รู้ ความกลัว ความไม่กล้า(น่าจะเรียกว่าอวิชชา)
น่าเสียดายโอกาสจริง....

ตอนไปกราบพระอาจารย์ที่วัดป่าวังน้ำทิพย์ ยโสธร
พระอาจารย์ท่านมองหน้าติง
แล้วก็เอ่ยว่าเมื่อไหร่จะบวช....

 

อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องเก่งจริงจัง พี่ติงขออนุโมทนาและขอบคุณมากค่ะ

 

แวะเข้ามาอ่าน ขอสาธุการ ในงานกุศล
ทั้งครูทั้งเด็ก เล็กเล็กทุกคน ขอบุญส่งผล ให้ทุกคนเทอญ

สาธุๆ

 

ช่วงนี้ไม่ส่งลำนำแล้วเหรอครับ? คงจะเบื่อรักซ่ะแร่ะ อิอิ..(แซวครูติงครับ ไม่มีไรมาก)
ขอโมทนาบุญครั้งนี้ด้วยคน สาธุๆๆ..

 

ช่วงนี้งานยุ่งมากค่ะ ๕๕๕
ไว้ว่างเมื่อไรมาต่อแน่นอนค่ะ

 

ขอบพระคุณมากนะคะ
ปีหน้าจะทำให้ดีกว่านี้ค่ะ จะตั้งโรงทานทั้งคืน และบวชด้วยค่ะ

 

​

 

ปฎิปทาในจิตตั้ง...ตรงทาง...วางไว้
จุดหมายปลายทางไซร้...หมั่นสร้าง...บุญนา
บารมีหนุนนำพา บันดาล...ดลให้...ใจสูง
กุศลจูงจิตจดจ่อช่วย...ไปถึง...นฤพาน

 

กุศลใด ได้สร้าง ปางก่อนนั้น
บันดาลพลัน นำด้วย ช่วยส่งเสริม
ให้ข้านี้ เป็นทุน หนุนประเดิม
มาแต่งเติม เร่งให้ ไปนิพพาน.

 

พรุ่งนี้เราท่านสร้างบารมี...กันนา
เช้าหาภัตตาเตรียมไว้...ไปวัด
ได้สดับฟังธรรมสวนะบ้าง...คงดี
บุญทวีกุศลส่งดลแคล้ว จักพ้น...บ่วงเวร

 

ช่วยขัดเกลา เราให้ ใจแกล้วกล้า
เดินทางหา จุดหมาย ที่ปลายฝัน
สติอยู่ คู่ปัญญา ท้าประจัญ
มุ่งห้ำหั่น กิเลสให้ มลายสูญ.

 

เร่งความเพียร ในวันนี้ ไว้ดีกว่า
เร่งศรัทธา ในใจ ให้กล้าแกร่ง
ทานและศีล ภาวนา มาเป็นแรง
มรรคแสดง ทางพ้น วังวนวัฏฏ์.

 

​

 

สมัยเด็ก ชอบใจ ได้ไปวัด
ติงกวาดปัด ศาลา ให้น่าอยู่
ไปตักน้ำ ใส่ตุ่มไว้ ให้น่าดู
แล้วคอยอยู่ รับใช้ ไม่ดูดาย
คอยล้างจาน ที่ใช้ ไม่เกียจคร้าน
กิจการงาน อาสาไว้ ไม่หนีหาย
เสาร์อาทิตย์ ทำกิจดี ที่ผ่อนคลาย
ไม่แหนงหน่าย การงานนี้ ที่ภูมิใจ.

 

วันนี้ละอ่อนแป้ไม่ว่างจ้ะ.. (เขาฝากลุงมาบอก) เค้าต้องเตรียมตัวไปล่องแพเมืองกาญจน์ ประมาณ3 วัน (บริษัทที่เขาทำอยู่จัดทริปให้ไปเที่ยวน่ะจ้ะ ลุงก็ต้องไปเหมือนกัน เลยเข้ามาบอกเพื่อนที่รัก..
ไม่ทราบว่าใครเป็นเพื่อนลุงบ้าง เฮิ๊กก..)

 

มาแนวนิพพาน..อืม.. ดีแหล่ะ จะได้สู่ฝั่งเร็วๆ ลุงขอเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ..บาย

 

วงเวียนใดไหนเลยจะเกินวัฎฎ์
หลงกำหนัดเวียนแหวกว่ายในสังสาร
หลงตัวตนเราเขาล้วนรูปนาม
ไม่พ้นหนามสยองหล่นลงอเวจี

 

ฮิฮิ...ขอบพระคุณค่ะ
อ่านเผินๆ นึกว่าอวยพรให้เป็นไม้ใกล้ฝั่งเร็วๆ ๕๕๕๕

 

วันนี้อ่าน หนังสือธรรม นำให้คิด
ว่าดวงจิต ดับไปสบ ภพภูมิไหน
สามสิบเอ็ด ที่แจง แสดงไว้
อนาถใจ ใยไม่พ้น เฝ้าวนเวียน.

 

เด็กน้อยเที่ยวกาญจน์ระวังพลัดตกน้ำ

หน้าคะมำหัวโขกกับโขดหิน

ส่วนลุงระวังใจวายหัวโขกดิน

ต้องโผบินเหมือนนก.....อย่าตกใจ 555+

จับมือไว้แล้วไปด้วยกันนะจ๊ะ