รวมพลคนขอนแก่น

ที่อำเถอพลยังไม่ทราบข่าวเหมือนกันครับ แต่แถวตำบลท่าพระ นอก อ เมือง ขอนแก่น พึ่งสร้าง คลังกระจายสินค้าขนาดใหญ่ของ CP เสร็จ เปิดใช้มาได้สักระยะแล้วครับ

 

สอบถามคนขอนแก่นค่ะ

อยากจะซื้อเต๊นท์แบบที่เป็นสีเขียวลายทหาร(ส่วนใหญ่เห็นเป็นลายแบบนี้)
ที่เป็นแบบกางเองโดยอัตโนมัติ โดยไม่ต้องมานั่งต่อเต๊นท์น่ะค่ะ
ถ้าเราจะไปซื้อในตัวเมืองขอนแก่น มีร้านที่ไหนขายบ้างคะ

ขอบคุณค่ะ

 

อยู่ภูเม็งครับ นัำไม่ท่วมแน่ครับ มีแต่ไฟป่า

 

เต็นกางอัตโนมัติ นี่หมายถึงเต็นสปริงใช่มั้ยครับ
ต้องคิดด้วยนะครับ เต็นแบบนี้ ตอนกางง่าย แต่ตอนเก็บนี่ถ้าใครไม่เคยเก็บ
ลำบากนะครับ ยากพอดูเลย
ผมว่าเต็นโดมธรรมดา (เอาแบบดีๆ หน่อย) กางไม่ยากนะครับ
เต็น 3 คน ผมกางคนเดียวได้ โดยที่ไม่ต้องมีใครช่วย
ลองพิจารณาเป็นทางเลือกครับ

 

เต้นท์สปริง การพกพาก็ไม่สะดวก เพราะมันใหญ่

 

เต็นส์สปริง กางง่าย เก็บง่ายพอสมควรครับ.. ตอนแรกอาจจะงงๆ นิดหน่อยตอนเก็บ แต่ไม่เกิน 2-3 ครั้ง น่าจะเก็บเป็นแล้วครับ แต่ข้อเสียที่ผมเห็นเท่าที่เคยนอนเต็นส์แบบนี้คือ ความแข็งแรงครับ มันยวบยาบยังไงไม่รู้ สู้เต็นธรรมดาไม่ได้ และอีกอย่างก็อย่างที่คุณ ยัย fame บอกครับ มันพกพาไปไหนมาไหนลำบากเพราะมันใหญ่แบกขึ้นหลังเป็นนินจาเต่าไปเลย.. เฮ่อๆๆ

 

บ้านเกิดอยู่อำเภอสีชมพู ติดชายแดนผานกเค้าจังหวัดเลย

ดำรงชีวิตที่เมืองขอนแก่นตอนเรียน ม ปลาย(ร.ร ขอนแก่นวิทย์ฯ) และมหาวิทยาลัย

ปัจจุบันอยู่แถวรังสิต (น้ำท่วมบ้านไปเรียบร้อยแล้ว )

ถ้าดูตามภูมิศาสตร์ อำเภอสีชมพู จะเป็นที่สูง มีภูเขาขนาดเล็กกระจายเป็นหย่อมๆ สลับพื้นที่ราบ ตอนเป็นเด็ก ไปทำไร่กับพ่อ ได้บรรยากาศคล้ายๆ หนังคาวบอย

พ่อมีที่ดินติดกับแม่น้ำพอง (ต้นน้ำของเขื่อนอุบลรัต) ลักษณะที่ดิน เป็นเนินเขาเล็กๆ สลับลูกคลื่นกันไป ผมพิจารณาดู แล้วคิดว่า มันเหมาะกับการใช้ชีวิตแบบสมถะ และพอเพียง ขนาดที่ดินน่าจะมีราวๆ แปดสิบกว่าไร่ (ตอนนี้เป็นสวนยูคาลิปตัส)

หากเกิดภัยน้ำท่วมกรุงเทพและภาคกลาง อย่างยาวนานและรุนแรง และถ้าไม่จมน้ำตายไปเสียก่อน คงฝากอนาคตและความหวังไว้ที่บ้านเกิด

คิดว่า ถ้าภัยใหญ่มาถึงจริงๆ คงเกิดการอพยพหนีตายกันโกลาหล ส่วนมากพุ่งเป้าไปที่จังหวัดภาคอิสาน และภาคเหนือ ในฐานะที่เป็นคนอิสานโดยกำเนิด ถ้ามีโอกาสเป็นไปได้ ก็อยากมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือเพื่อนร่วมชาติที่ประสบภัย เท่าที่จะช่วยเหลือกันได้

ผมคิดว่า พื้นที่ที่เหมาะสม หลังจากภัยพิบัติใหญ่ผ่านพ้นไป คงไม่ใช่พื้นที่เขตเมืองใหญ่ๆ เพราะ อาจเกิดการขาดแคลนสาธารณูปโภคที่สำคัญ จนถึงขั้นแย่งชิง จี้ปล้น อย่าลืมว่าคนเขตเมืองส่วนมากประกอบอาชีพค้าขายเป็นหลัก ไม่ใช่เกษตรกรรม
ถ้าเกิดเหตุพายุใหญ่ถล่มเขตเมือง ไฟฟ้า ประปา ถนน จะถูกทำลายไป ยากจะฟื้นคืน และยาก ที่ชีวิตจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

พื้นที่เขตชนบท ที่มีการกระจายตัวของประชากรน้อยๆ จะเหมาะสมกว่า สำหรับผู้ที่ต้องการชีวิตแบบสมถะ ทำนา เลี้ยงสัตว์ ปลูกพืช ไว้กินเอง ชีวิตจะเป็นไปในลักษณะ ร่วมแรง ร่วมใจ คล้ายๆหมู่บ้านยุคเก่าๆ ชีวิตในแต่ละวันจะหมดไป กับการทำมาหากินเป็นส่วนมาก ต้องใช้แรงงาน อาบเหงื่อต่างน้ำ เมื่อเป็นเช่นนั้น จิตใจก็จะไม่วอกแวก ลุ่มหลง กับสิ่งต่างๆอีก เพราะไม่มีจะให้หลง

ท่านผู้มาใหม่ ลองร่างแผนการ ให้ดูก่อน เผื่อมีคนสนใจมาก เราอาจเป็นเผ่าพันธุ์สุดท้าย ที่ต้องกลับไปใช้ชีวิตเยี่ยงบรรพบุรุษเมื่อสองสามชั่วรุ่น ที่ผ่านมา ถ้าไม่ตายไปเสียก่อน

 

อยู่ อ.เมือง จ.หนองบัวลำภูครับ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะครับ