ผมจะบาปมากไหมครับที่โกรธเกลียดแม่

คิดว่า บาปนะ ลูกที่ดีควรรักพ่อแม่ ไม่ว่าท่านจะเป็นยังไง ท่านก็เป็นคนที่มีบุญคุณกับเรามากที่สุด



หางานพิเศษทำ หางานทำที่บ้านได้ | หางานรายได้เสริม หางานออนไลน์ผ่านเน็ต

 

บาปดิ จะไปเหลืออะไรครับ ถ้าคุณไม่มีแม่คนนี้ คุณจะเกิดได้หรอ เขาไม่ดีกับคุณ อย่างน้อยก็ต้องมีเยื่อใยให้คุณสิ ไม่งั้นจะให้คุณมาสิงท้องอยู่ทำไมตั้ง 9เดือน

คุณมีชีวิตที่ดีขึ้น อาจเป็นเพราะ บุญเก่า+บุญบวช+บุญเข้าวัดรักษาศีล ส่งผลให้คุณมีชีวิตที่ดี หากเราทำดีซะอย่าง อะไรๆมันก็จะดีขึ้นครับ ถือว่าคุณโชคดีมากๆครับ

เชื่อผมเถอะ ทำดีกับแม่คุณไว้ เวลา9เดือนที่เขาอุ้มท้องคุณ ใช้สัก 9ปี 9ชาติ ก็ไม่หมดหรอกครับ ทำดีให้เขาใน บั้นปลายชีวิตครับ ไม่แน่ กุศลครั้งนี้ ที่แม่คุณร้ายกับคุณแต่คุณกลับดีกับแม่คุณ อาจจะส่งผลให้คุณเจริญๆยิ่งขึ้นๆ

ยังไง ขอให้ประสบความสำเร็จทุกประการครับ บุญรักษาครับผม

 

อนุโมทนา ด้วยนะครับ^^

 

มนุษย์ทุกรูปทุกนามต้องเวียนว่ายตายเกิด เกิดมาก็เพื่อใช้กรรม เมื่อหมดกรรมแล้วสิ่งดีๆก็จะเข้ามา อย่างเช่นแม่เรียกแทนตัวคุณว่าลูก จงให้อภัยเถิด หากคิดกลับกันแม่ไม่บังคับขับใสเราคงไม่ได้ดีจนทุกวันนี้ แม่เป็นพระอรหันต์ในบ้านครับ ความกตัญญูต่อผู้บังเกิดเกล้าเป็นกุศลที่สูงสุดครับ จงสร้างแต่กรรมดีติดตัวไป ชาติหน้าจะได้ไม่เจอแบบนี้อีก อย่างน้อยคุณยังมีคติเตือนใจสอนลูกคุณได้ต่อไป อนุโมธนาบุญครับ

 

เข้ามาอ่านความคิดเห็น #40 คุณzenith_pda
รู้สึกคล้ายๆกัน
คือ ไม่เคยหวังว่าจะต้องให้ลูกมาเลี้ยงดูตอนแก่ ถ้าใครจะมีลูกควรจะวางแผนและ
มีความพร้อมระดับหนึ่ง เช่นในด้านจิตใจ ด้านเศรษฐกิจ จะหวังพึ่งลูกอาจจะเป็นทุกข์ได้
เพราะเราคงไม่รู้ว่าระหว่าง เรากับลูกใครจะตายก่อน
แต่ถ้าเรามีจิตใจดี ตอบแทนผู้มีพระคุณ เด็กก็จะเห็นและซึมซับไปเองโดยอัตโนมัติ
ตัวอย่างที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอน
อย่างไรก็ตาม ลูกก็เป็นส่วนหนึ่งของพ่อแม่ เราก็หวังเพียงให้ลูกเป็นคนดี มีความสุข
แค่นั้นแหละ
อย่างบางทีเราก็เคยนึกเสียใจ ว่าการที่ลูกเป็นแบบนั้น เราก็มีส่วนทำให้เป็นไป

 

ทำวันนี้ให้ดีที่สุดครับ เข้าใจความรู้สึก นั่งนิ่งๆคิดให้ยาวๆ ถ้าเขาไม่รักคุณเลยแม้แต่นิดเดียว เขาคงทิ้งคุณหรือไม่ก็ฆ่าคุณไปแล้ว คิดเสียว่าเราเป็นกรรมที่ทำกันไว้ ปรับทัศนคติเสียใหม่ ดูแลแม่คุณให้ดีที่สุด แล้วสิ่งดีๆจะเข้ามา

 

เหตุการณ์มันผ่านไปแล้ว แม่คุณเองก็รู้สึกละอายและเสียใจ ให้อภัยแม่เถิด อภัยทานเป็นทานที่ดีที่สุดยิ่งกับแม่ตัวเองด้วย อย่าพยาบาทจองเวรกันอีกเลย คุณอาจเคยทำกรรมไว้กับท่านมาก่อนก็ได้ เมื่อเราไม่สามารถเลือกพ่อแม่เองได้ ตั้งสติและวางอุเบกขาเมื่อนึกถึงแม่ อย่าย้อนกลับไปคิดเรื่องเก่าๆให้เกิดความโกรธความเกลียดอีก มองไปข้างหน้าและทำหน้าที่ลูกตามที่สมควรดีกว่า ยังไงเค้าก็เป็นแม่ บุญรักษาค่ะ

 

เป็นคำถามที่เคยคิดเหมือนกันค่ะ.. แม่ยังไงก็ยังเป็นแม่ เราต้องให้อภัยและรักท่านค่ะ

 

หากวันหนึ่งผมไม่มีผลประโยชน์ให้ และกลับไปซมซานที่บ้านแม่ก็คงไล่ผมออกจากบ้าน ผมไม่ได้ตู่แม่ เพราะผมรู้นิสัยท่านดี ผมก็พยามยามกตัญญูต่อท่าน
ช่วยเหลือในสิ่งที่ช่วยเหลือได้ ปีหนึ่งโทรไปคุย ครั้ง2ครั้ง เพราะผมใจผมนั้นไม่รู้สึกสนิทกับท่านเลย เพราะสมัยอยู่กับท่านผมแทบไม่ได้คุยกับแม่เลย
เพราะเวลาแม่พูดกับผมคำพูดนั้นเหมือนจงเกลียดจงชัง ตาถลน และออกปากขับไล่ แม่พึ่งมาพูดไพเราะอ่อนหวานผม ในครึ่งค่อนชีวิตผมพึ่งได้ยิน

 

ช่วยท่านไปตามกำลังเถอะครับ จบที่ตัวคุณเองดีกว่า อย่าไปจบที่เขาเลย

ไม่ต้องหาเหตุผลว่าทำไมเพราะอะไร รู้แต่ว่ามันเป็นไปของมันอย่างนี้แหละ

มนุษย์เราสังคมเราอยู่กันด้วยผลประโยชน์ หาความจริงใจยากเต็มที

แม่คุณก็เป็นคนธรรมดาคนนึง ไม่ต่างจากคนอื่น

บอกตัวเองบ่อยๆนะครับใจจะได้สบาย

เป็นกำลังใจให้ครับ

 

:'(ทุกคนล้วนมีปัญหา..ต่างเกิดมาใช้กรรมจริงๆ..จะเป็นกรรมดำหรือกรรมขาว
เคย..เป็นแบบนั้นเหมือนกัน..เพราะรู้สึกว่าแม่ไม่ค่อยรักเรา..และยังสอนให้เราทำ
ความผิดหลายอย่าง...ทำตัวไม่เคยเป็นแบบอย่างที่ดีเลย..
แต่ยังดี..ที่ยังมีบุญได้เข้ามาในสายธรรม..มีกัลยาณธรรม..มีกรณีตัวอย่าง
ให้เราได้ศึกษา...มีคำชี้แนะจากท่านต่างๆจากเว็บไซด์..จากหนังสือธรรมะ
จากธรรมะบรรยายของท่านผู้รู้....ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งความคิด
และการปฏิบัติ....สรุปว่ายกท่านไว้เป็นพระอรหันต์เลยทีเดียว..ถ้าไม่มีเขา
คงไม่มีเรา..ไม่มีโอกาสได้คิดดี..ทำดี..อีกหลายๆอย่าง...สิ่งใดที่ท่านทำแล้ว
ไม่ดีในความคิดของเรา..เราก็ดู..คิด.เป็นวิทยาทาน..ว่าเราจะไม่ทำอย่างนั้น
เป็นครูชั้นดี..ทำให้เราเป็นคนดีได้เลยทีเดียว..ในปัจจุบัน...ก็ได้เลี้ยงดูท่าน
เต็มที่เท่าที่ทำได้...แต่สิ่งหนึ่งที่ยังแก้ไม่ได้คือ..เวลาที่ท่านพูดอะไรไม่ดี..ไม่เพราะ
ไม่ถูกต้อง..ก็มักจะตำหนิท่านทุกทีไป..(ในใจนะ...รู้นะว่ามโนกรรมมันหนัก..แต่อดไม่ได้)..เช่นเวลาท่านไปดื่มเหล้ามา..ก็จะมาพูด และชมเพื่อนๆ (เราก็จะค้านในใจ..ว่าไม่รู้เหรอว่าผิดศีลข้อ 5 ดีใจกันจังนะ..แต่ไม่พูดนะเพราะเดี๋ยวจะขัดใจท่าน..แล้วก็จะตามมาด้วยอาการงอน..หรือไม่ก็โดนด่า หรือไม่ก็ทะเลาะกัน).....แบบนี้บาปมั๊ย
สรุปว่า...ให้คุณอโหสิกรรม..และทำหน้าที่ลูกที่ดี...ส่วนเขาจะเป็นแม่ที่ดีหรือไม่..ช่างเขาเถอะ..เราทำดีเราก็ย่อมได้รับสิ่งที่ดี...เชื่อสิ

 

โอ... ท่านผู้ถามนับว่าเป็นผู้บาปนะครับ บาปที่เกิดจากความเกลียด ยิ่งเกลียดผู้เป็นบุปผการี ยิ่งแล้วใหญ่ จึงอยากให้ผู้ถามคิดแบบปุถุชนทั่วๆไปนะครับ ว่าคนเราย่อมมีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าจะมากหรือจะน้อย แต่ในฐานะที่เขาเป็น "แม่" ท่านผู้ถามก็ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะก่อเกิดความเกลียดชัง แม้ว่าท่านจะไม่ดีอย่างไร ก็ขอให้คิดเสียว่า เอาหล่ะ... ในเมื่อท่านไม่ต้องการเรา เราก็ขอไปอยู่ในแบบของเรา อย่าคิดน้อยเนื้อต่ำใจให้เป็นทุกข์ คิดเสียว่าชาตินี้ ภพนี้ เราต้องเกิดมาพบกับสิ่งเหล่านี้ แล้วต่อสู้ไปให้ได้ ไม่ผูกใจเจ็บกับผู้ให้กำเนิด ปล่อยวางเสียเถิด ทำจิตใจให้เป็นกลาง มอบความยุติธรรมให้แก่ทุกฝ่าย ละเว้นสิ่งที่เขาทำไม่ดีกับเรา ประคองตัวเราให้รอด ด้วยตัวเองให้ได้ แม้ว่าเราจะรักท่านไม่ได้ เราก็ไม่จำเป็นจะต้องเกลียดนะครับ เกลียดน่ะ... มันทำให้เราเป็นทุกข์ คุณได้แฟนที่ประเสริฐ นั่นก็เป็นสิ่งที่ประเสริฐสำหรับคุณแล้วครับ ตอนนี้ยังมีโอกาส ไปกราบขอขมาท่านเสีย แม้ว่าท่านจะทำไปเพราะอยากได้อยากมี อยากสนองความต้องการตัวเองไปบ้าง แต่ถึงอย่างไรก็ได้ชื่อว่าเป็นแม่ ให้ท่านผู้ถามไปขอขมาที่คิดไม่ดี ให้ท่านรู้ว่าท่านผู้ถามเคยคิดกับท่านอย่างไร ขอการให้อภัยจากท่าน แล้วท่านผู้ถามจะสบายใจครับ แม่ทุกคนย่อมรักลูก แต่บางครั้งก็อาจรักลูกๆไม่เท่ากัน บางคนก็รักตัวเองมากกว่า จะอย่างไรเสีย... เราก็ไม่ควรทำให้สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่ชักนำไปสู่การกระทำนะครับ เช่น ทุบตีแม่ ด่าทอแม่ หรือฆ่าแม่ ซึ่งเป็นอนันตริยกรรม เป็นกรรมที่ไม่สามารถยอมความได้ (ซึ่งอันที่จริงก็ไม่มีกรรมใด ที่ได้รับการยอมความได้อยู่แล้วแหละครับ จะมีก็แต่เป็น ลหุโทษ เท่านั้น) แต่ก็ยังดีกว่าไม่ใช่เหรอครับ ...จำไว้นะครับ "แม้จะรักไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องเกลียด" ^_^

 

คุณเป็นคนแกร่งมีประสบการณ์ชีวิตที่บางคนยังไม่เคยหรืออาจไม่เจอแบบคุณ คุณได้ผ่านช่วงที่เลวร้ายมาแล้ว จะมีอะไรที่จะร้ายไปกว่านี้อีกล่ะ ต่อให้โดนแบบนี้อีกจะเป็นไร
มีแม่ให้เห็น ดีกว่าไม่มีนะคะ

 

ผมว่าอย่างน้อยคุณก็คงรักแม่คุณและกลัวเรื่องกฏแห่งกรรม คุณถึงได้ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาผมเชื่อว่าคุณก็ยังรักและจะดูแลแม่คุณได้เป็นอย่างดีแน่นอน...............เป็นกำลังใจให้ครับ

 

เข้าใจความรู้สึกค่ะ ไม่ต้องน้อยใจนะคะ ถ้าเราได้เป็นมนุษย์แล้วมีสิทธิ์พบพระพุทธศาสนาอีก โชคดีแล้วค่ะ ที่ผ่านมามันเป็นวิบากกรรมเก่า แต่ถ้าคุณให้อภัยแม่ได้อย่างเต็มใจ ใจจะโล่งมากเลยค่ะ ถ้าคุณจะโกรธเกลียดอยู่มันก็หนักจิตเปล่าๆ วางเถอะเนอะ คิดซะว่าดีกว่าแม่เราทำแท้งเราอีก คนที่ฆ่าลูกตัวเองยังเลวกว่าแม่คุณอีกนะ คิดแบบนี้ดีกว่าเนอะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ไม่ถึงกับเกลียดหรอกมั้ง..ไม่งั้นคุณคงไม่ให้เงินท่านใช้หรอกแล้วยังกลับมาหาอีก
คงเป็นแค่อาการน้อยใจ ที่ใครๆก็เคยเป็นกับพ่อหรือแม่กันน่ะ ผูกพันกันใว้ก็จะหายเอง..
โชคดีครับ

 

<iframe width="420" height="345" src="http://www.youtube.com/embed/AdHTP56A_ZY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>


<iframe width="560" height="345" src="http://www.youtube.com/embed/QJNQ60T2-nM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
​

 

คุณคงไม่ได้อยากเกลียดแม่หรอกค่ะ คุณรักแม่ของคุณนั่นแหล่ะ เพียงแต่ มันเป็นความรู้สึกที่คุณฝังใจว่าได้รับในสิ่งที่คิดว่าไม่ดี

คิดว่ายังไงคุณก็คงอภัยให้ท่าน อาจจะเป็นคู่แม่ลูก ที่เคยมีเวรกรรมต่อกัน เลยได้ผลออกมาเช่นนี้

อภัยให้ท่าน และไม่คาดหวังอะไร ทำหน้าที่ลูกกตัญญูต่อไปอย่างที่เกื้อกูลบุพการีเยี่ยงนี้ต่อไป ดีแล้วค่ะ

 

ทำอะไรเพื่อแม่ ตอนนี้ยังไม่สายครับ

 

อาจจะเป็นเพราะ กรรมเก่า น่ะครับ ทุกๆครั้ง ที่คุณคิดน้อยใจ แสดงว่าคุณเองก็ต้องการความรักความเอาใจใส่จากท่าน แต่กลับไม่ไ้ด้รับ แล้วก็เป็นทุกข์ เมื่อก่อนก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันครับ ว่าทำไม เราจึงไม่ได้รับความรัก เหมือนลูกคนอื่นๆ เมื่อก่อนน้อยใจ แล้วก็ ทุกข์มากๆ เหมือนคนขาดความอบอุ่น แต่พอเริ่มโตขึ้นก็เลยเริ่ม เปลี่ยนความคิดว่า เราจะคิดแบบนั้นไปทำไม ในเมื่อคิดแล้วมันก็ก็ทุกข์ อยากให้คุณรักคุณแม่ โดยไม่ต้องคิดว่าท่านจะทำอย่างไรกับเรา จะรักเราไหม คิดแค่ว่าให้ความรักและทำดีท่านอย่างเดียวพอ ทำหน้าที่ของลุกให้ดีที่สุด สิ่งใดที่ผ่านมา ก็ถือว่าเราให้ อภัย ผู้ให้กำเนิดเรานะครับ ถ้าเราคิด พูด ทำไม่ดีกับท่านมันก็เป็นกรรมติดตัวเรานะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ