เรื่องเด่น ☆☣~ พลังจิตสัมผัส ~☣☆

เหอๆ แต่อันสุดท้ายเจ็บจริงๆ เหอๆ ผมคงจะด่าก่อนเพื่อนอันดับแรก ปากไปก่อนสมองทุกที

 

ใช่ค่ะ...เราไม่ใช่พระอิฐพระปูน อย่างไง ก็โกรธค่ะ...แต่ที่ปูโกรธมากๆ คือ หลานแท้ๆ ไม่ใช่หลานนอกไส้ แต่ แค่ 50 บ. ติดหนี้แม่เป็น3 แสน ให้หลานไม่ได้ ไม่รู้นะ ถ้าเป็นปู ถึงเป็นคนอื่น ปูก็ให้ค่ะ ถ้าเค้าเดือดร้อนขั้นนี้ ถือว่า เค้าใจดำมาก ... เลิกนับญาติดีที่สุดล่ะคะ คงเป็นคนเดียวที่ปูจะไม่ยกโทษให้เลยในชาตินี้ ... เอาไว้เค้าไปใช้หนี้แม่ ชาติหน้าละกัน

 

ส่วนวันนี้ 26 สิงหาคม 2554

ขอเล่าให้ฟังเรื่อง ความลำบากของการมีประสาทสัมผัสดีเกิน ให้ฟัง
บางคน อาจจะคิดว่า การได้ยินเสียงดีกว่าคนอื่น การรับรู้กลิ่นดีกว่าคนอื่น มันเป็นเรื่องดี แต่จริงๆ แล้วมันมีปัญหาเยอะมาก
เรื่องการได้ยินเสียง เป็นปัญหาสำคัญเลย... เพราะดิฉันเป็นคนที่ทำงานตอนกลางคืน (ทำชิงโชค) ตอนเช้าๆ คือเวลานอน แล้วดิฉันจะนอนไม่หลับสนิทนัก... เพราะจะได้ยินเสียงแปลกๆ ในหู ตลอด เช่น ใครคุยกันข้างล่าง ก็จะได้ยิน ฉะนั้น เรื่องการนินทา ก็ได้ยินแน่นอน ต้องไปกระซิบคุยกันหน้าบ้านโน้น ถึงจะไม่ได้ยิน เฮ้อ...ลำบากจริงๆ มีอยู่ครั้งนึงตอนไปเที่ยวออสเตรเลีย เมื่อเดือน พ.ค.นี้ ตอนตี 2 ดันได้ยินเสียงฝรั่งกริ๊ด ทั้งผู้หญิงผู้ชาย... เพราะเค้าเมากัน เราอยู่ชั้น 12 ทำไมได้ยินก็ไม่รู้ เฮ้อ...

ส่วนเรื่องกลิ่น... นี่ก็ปัญหาอีกอย่าง... เพราะจมูกดีเกิน... กลิ่นแปลกจะได้กลิ่นตลอด 1. กลิ่นหมา 2. กลิ่นฉี่หมา กลิ่นอึ เฮ้อ ทำให้ต้องอาบน้ำให้หมาบ่อย แล้วที่สำคัญจะมีอีกกลิ่นนึง ตอนแรกไม่รู้ว่าคือกลิ่นอะไร จนมารู้ว่า ร้านส้มตำตรงข้ามเค้าต้ม ปลาร้า ... Y.Y อยู่บ้านไม่ได้เลย ต้องออกไปข้างนอก ตลอดถ้าเค้าต้ม เพราะได้กลิ่นไปถึงห้องนอน โน้น เฮ้อ...ชีวิตดิฉันก็เป็นแบบนี้ละคะ

 

เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้จ้า
ได้ใจมาก ขอเงิน 50 ไม่ให้ ซึ้งใจมาก

 

อนิจจา น่าสงสาร ไม่ทราบว่าปุเข้ามาในเว็ปนี้อย่างไรกัน ขอให้มีเมตตานะ อโหสิให้เขาเถอะ อย่าไปผูกพยาบาทต่อเขาเลย อีกไม่นานเราจะทรมานเอง(จะเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเขาไปตลอดทุกชาติ) ปูไม่อยากหลุดพ้นไปจากความทุกข์ใดๆในโลกนี้เลยหรือไร ไม่เบื่อต่อสังขารอันเป้นของไม่เที่ยง หรือ ชีวิตนี้ก็ไม่เที่ยง นิพพานนั้นเป็นสุขอย่างยิ่ง ขอเถอะ อโหสิกรรมให้เขาเถิด แล้วเราจะพ้นจากบ่วงกรรมนั้น ๆ สาธุ สาธุ สาธุUOTE=interpoo;5034968]อันนี้ยังไม่เท่าไรหรอกค่ะ... สู้ อีกกรณีไม่ได้.... เป็นป้าแท้ๆ กะ ลุงแท้ๆ ของปูเอง... โกงเงินแม่ไป 3 แสน... แถมปูไปขอคืน ตอนแม่ตายไปแล้วนะ... ตอนนั้นไม่มีตังค์กินข้าว ขอเงินแค่ 50 บ. เค้าก็บอกว่าไม่มี (เชื่อป่ะว่าไม่มีจริงๆ) :'( เจ็บใจที่สุดเลย 2 คนนี้ ชีวิตนี้ ปูขอไม่อโหสิ ให้ค่ะ [/QUOTE]

 

[/QUOTE]

อันนี้เกี่ยวกะพลังจิตและวิทยาศาสตร์น่ะคะ แต่ไม่ใช่ศาสนา... ก็เจ็บใจถ้านึกถึงตอนเราไปขอเงินแค่ 50 บ. กับป้าแท้ๆของตัวเอง... เค้ายังไม่แยแสสนใจ... คนอื่นเค้าทำกะปูไว้เยอะนะคะ แต่ยกโทษให้เค้าหมด ขนาดแฟนเก่า ตอนเลิกกันไป ยังยกรถยนต์ให้เค้าไปเลย ทั้งๆ ที่เป็นเงินปูผ่อนมากกว่า... เฮ้อ...กรณีป้าขอให้เค้าไปชดใช้ปูชาติหน้าค่ะ ไม่อโหสิแน่ๆ เพราะขนาดแม่ตาย เค้ายังไม่เอาเงินมาทำบุญช่วยงานศพเลยค่ะ

 

วันนี้ ฝนตกฉ่ำใจ...อากาศดี

วันที่ 27 สิงหาคม 2554
วันนี้จะเล่าเรื่องแปลกอีกเรื่อง เป็นเรื่องที่เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนชีวิตได้จริงๆ ค่ะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นมาประมาณ 2 ปีได้แล้ว ... ช่วงนึง ได้ข่าวไม่ดีว่า น้าผู้ชาย ปวดหนัก ด้วยโรคสะเก็ดเงิน (เหมือนภูมิแพ้ตัวเอง)
โรคสะเก็ดเงินหรือเรื้อนกวางเป็นโรคผิวหนังเรื้อรังที่เกิดจากระบบภูมิคุ้มกันมีความบกพร่อง

<center> <table align="right" border="0" cellpadding="2" width="227"> <tbody><tr> <td align="center" width="219">





</td> </tr> </tbody></table> </center> ​

ทำให้เซลล์ผิวหนังกำพร้าแบ่งตัวเร็ว ทำให้ผิวหนาตัวขึ้นและเป็นขุย และเชื่อว่าพันธุกรรมก็มีส่วนทำให้เกิดโรคโดยจะต้องมีปัจจัยกระตุ้นซึ่งได้แก่ ความเครียด ผิวหนังที่มีแผล รวมทั้งการติดเชื้อและจากยาบางชนิด มักเป็นมากในระยะวัยรุ่น และพบมากในวัยกลางคนไม่ติดต่อโดยการสัมผัส โรคมีหลายรูปแบบความรุนแรงก็มีหลายระดับ รูปแบบที่พบบ่อยคือ Plaque psoriasis ผู้ป่วยร้อยละ 80ที่เป็นเรื้อนกวางจะเป็นชนิดนี้ ตำแหน่งที่พบได้คือบริเวณผิวหนังทุกแห่ง



พบ ว่าคนที่เป็นโรคสะเก็ดเงินมีความเสี่ยงต่อ “กล้ามเนื้อหัวใจตาย” หรือ heart attack มากขึ้น ยิ่งอายุน้อยและโรคสะเก็ดเงินรุนแรงยิ่งเสี่ยงมากขึ้นเป็น 3.1 เท่

น้าผู้ชายของดิฉัน ชื่อ แดง... ชื่อจริง จำไม่ได้ล่ะ...ชื่อยากสุดๆ... เขาก็เข้าขั้นสุดท้ายละคะ คือ กล้ามเนื้อหัวใจแย่ มีไข้ ตัวร้อน ไม่มีแรง ... แล้วอา และย่า ของดิฉันก็ขึ้นไปกทม. เพื่อไปเยี่ยมเค้าที่ร.พ.แถวบางบัวทอง... ก็ไปเห็นสภาพที่ผอมลงมาก จนจำเกือบไม่ได้ ทั้งๆ ที่เค้าเป็นคนอ้วนพอควรนะคะ ... หนังหุ้มกระดูกละ แก้มตอบ... พอ อา และย่า กลับมา ก็มาคุยกันเรื่อง ถ้าน้าแดงตาย จะไว้ที่วัดไหน? ไปกี่วัน? เอาถึงขั้นนั้นละ หมอและญาติๆ ก็ถอดใจว่า ไม่รอดแน่
พอดิฉันมาฟังก็ สลดใจเหลือเกิน... อาและย่าก็พยายามหาหนทางกัน ทั้งไปบนบาน ทั้งขอน้ำมนต์พระมาดื่ม ... แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น ... แล้วดิฉันก็นึกถึง ชื่อ ของอา ว่า เป็นเหตุให้ป่วยหรือไม่? ก็ลองไปเอาชื่อและนามสกุลมาวิเคราะห์ในคอม ก็จริงๆ ค่ะ ชื่อทำให้เกิดโรคได้ โดยเฉพาะโรคผิวหนัง (เออมันออกมาอย่างงี้จริงๆ นะ) ดิฉันเลยมาคิดๆ ชื่อดู ... จู่ๆ มันแว่บชื่อ อโรคากร ได้ ก็เลยไปเปลี่ยนเป็น อโรคากร ในวันรุ่งขึ้น เพราะน้าแดงเค้าเชื่อปูจริงๆ
ปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้นจริงๆ เค้าอาการดีขึ้นๆ กินข้าวได้ ค่อยๆ ดีขึ้น จนหาย ปัจจุบัน อ้วน สมบูรณ์ดี และโรคนี้หายล่ะ อย่างไม่น่าเชื่อว่า จะหาย หมอก็ยังอึ้งเลย ว่า คนใกล้ตาย หายได้ไง ปัจจุบัน ทำงานเป็นคนขับรถให้บ.ญี่ปุ่น ค่ะ ... ก็เป็นความภูมิใจอย่างน้อย เค้าก็เชื่อเรา^.^ และช่วยคนได้จริงๆ ชื่อ อโรคากร รักขณานุกูล ค่ะ ลองหาดู ได้รางวัลด้วยละ

 

อยากเปลื่่ยนชื่อมั่งครับ คุณปูพอจะแนะนำได้ไหมครับ เผื่อชีวิตจะดีขึ้นบ้าง

 

เรื่องลางสังหรณ์ หรือนิมิตรต่างๆ ผมว่ามีหลายคนที่เคยสัมผัส ผมคนหนึ่งหละที่เคยสัมผัสเรื่องแปลกๆแบบนี้ แต่ของผมจะเป็นฝันบอกเหตุ คือถ้าคืนไหนฝันว่ามีจรเข้มาไล่กัดกินคนหละก็ ไม่เกินเจ็ดวันผมจะได้รับข่าวการเสียชีวิตของคนรู้จัก ที่ใกล้ตัว ตอนแรกก็ไม่ค่อยเชื่อแต่สังเกตุดูหลายครั้งเข้า ก็เป็นทุกข์เป็นกังวล เพราะเราไม่รู้ว่าใครจะเป็นผู้ที่ต้องมาเสียชีวิต
พอฝันเห็นจรเข้ทีไร ก็จะเที่ยวบอกคนรู้จักให้ระมัดระวัง อย่าประมาท สุดท้ายทนไม่ได้ ต้องจุดธูปบอกกับองค์เทพที่เคารพ ที่บ้านว่าขอไม่เอาลางบอกเหตุแบบนี้ มันเป็นกังวลจนไม่ต้องคิดหรือทำเรื่องอะไรเลย คิดแต่ว่าใครจะเป็นรายต่อไป หลังจากนั้นลางแบบนี้ก็หายไปไม่เกิดขึ้นอีกเลย

 

ขอชื่อเก่า กะ ชื่อที่อยากเปลี่ยนหน่อยนะคะ จะดูให้ว่า เป็นไง

 

จระเข้ก็มีอีกอย่างด้วยนะคะ เช่นไม่แก้บน ... เคยฝันเห็นจระเข้เกือบทุกวันก็เคย จะเล่าให้ฟังค่ะ ส่วนจระเข้ถ้าไล่กัด นี่น่ากลัวนะ... มันลางอย่างที่บอกละคะ

 

วันที่ 28 สิงหาคม 2554

วันนี้ จะเล่าให้ฟังเรื่องการบนบาน ค่ะ... ช่วงที่เลิกทำร้านที่ลำพูน และลาออกจากงานแล้ว ก็หาเซ้งร้านที่หน้าตลาดสันป่าฝ้าย... เพราะว่าต่อเติมไปเยอะ ในขณะที่ติดป้ายเซ้ง สัก 1 อาทิตย์แต่ยังไม่มีใครติดต่อแบบจริงจัง ก็เลย ไปบนบาน กับ เจ้าแม่จามเทวี... ที่เมืองลำพูน แล้วไม่นาน ก็ได้รับข่าวดี เพราะมีคนมาขอเซ้งแบบจริงจัง และได้รับเงินในที่สุด ... โดยดิฉันบนบาน ก็คือ ผลไม้ 5 อย่าง พวงมาลัย 5 พวง ช้างม้านางรำ 1 ชุด


แต่ว่า ตอนนั้น เรียกรถบรรทุก6 ล้อให้มารับของไวไปหน่อย ... ก็เลยต้องกลับบ้านไว ... แล้วก็ไม่ได้กลับมาแก้บนอีกเลย... แล้วดิฉันก็เริ่มฝันค่ะ ฝันเห็นจระเข้ จระเข้ จระเข้ เกือบทุกวัน....วิ่งไล่มั้ง แต่ก็ไม่เคยฝันว่าเขากัดเรานะ แค่วิ่งไล่ ประมาณว่า ทำให้เรากลัวน่ะคะ... ผ่านไปอีก 1 ปี ... ก็ยังฝันๆๆๆ ซ้ำไปซ้ำมา ... แล้ว อา ดิฉันก็บอกว่า สงสัยจะเพราะบนบานไว้นี่ล่ะ

แล้วอีกประมาณครึ่งปี ... ดิฉันก็มาแก้บน สำเร็จที่ลำพูน... ก็ไม่ฝันเห็นจระเข้ซ้ำๆ แบบนั้นอีก นอกจากนี้ ก่อนที่จะไปแก้บน ก็ได้ประสบชะตากรรม แย่ๆ ด้วย ที่พ่อกะแม่ รถชน ... เฮ้อ...

 

คุณ interpoo ฝันเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าได้แบบนี้.. ไม่ทราบว่า.. เวลาฝันมีสติรู้ตัวในฝันไหมคะ ?? >< (แบบ รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝันอ่ะค่ะ ^^)

ทำไมคุณ interpoo ไม่ลองฝึกมีสติในฝันดูคะ >< (หรือทำได้อยู่แล้ว ถ้าทำได้อยู่แล้วขอโทษด้วยค่ะ ^_^)

แบบว่า.. mamboo คิดว่า ถ้าคุณฝึกมีสติรู้ตัวในฝันได้ด้วย คงจะเป็นอะไรที่.. สุดยอดมากๆเลยค่ะ^^ เพราะคุณมีความสามารถพิเศษฝันเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ ถ้าสามารถฝึกสติรู้ตัวในฝันได้ด้วย mamboo ว่า จะเป็นประโยชน์มหาศาลค่ะ ^_^

ปล. เข้ามาอ่านบ่อยๆค่ะ แต่ไม่ค่อยได้แสดงความคิดเห็น ขอโทษด้วยนะคะ ^^

 

อ้อ เปลี่ยนชื่อซึ่งผมก็อยากเปลี่ยนเหมือนกัน ไปดูในเว็บมันบอกไม่ดี แต่พ่อแม่ตั้งมาให้แล้ว

 

คล้ายๆกับผมเลยครับ แต่เรื่องของผมอาจจะหนักและแรงกว่าเรื่องของคุณปูหลายเท่าตัวครับ ขอเล่าอย่างย่อๆนะครับเพื่อความกระชับ เพราะเรื่องจริงนั้นยาวมากและสลับซับซ้อนมีเงื่อนมีปมพอควรครับ

ก่อนที่ผมจะเกิด พ่อแต่งงานกันแม่ และพาแม่เข้ามาอยู่ในบ้านของพ่อ ซึ่งตอนนั้นพ่อก็ยังอาศัยอยู่กับปู่-ย่า โดยปู่-ย่าไม่ค่อยชอบแม่เท่าไหร่ เพราะแม่มาจากครอบครัวที่ยากจน (ปู่ย่ามีฐานะที่ดีและเป็นที่นับหน้าถือตาของคนในหมู่บ้าน)


เวลาผ่านไปจนกระทั้งผมเกิด ปู่-ย่าเลยยกที่ดินทางทิศเหนือของตัวบ้าน ให้พ่อเพื่อปลูกบ้านเป็นของตัวเอง

วันแห่งการระเบิดอารมณ์ก็มาถึง เมื่อคืนหนึ่งพ่อกับแม่พาผมออกไปดูหนังตอนกลางคืนกับครอบครัวของเพื่อนแม่ วันรุ่งขึ้น ปู่ก็ขึ้นมาที่บ้านมาด่าทอและสั่งสอนพ่อกับแม่ เรื่องออกไปดูหนังตอนกลางคืน เพราะปู่เห็นว่าการออกไปเที่ยวนอกบ้านตอนกลางคืนนั้น เป็นสิ่งที่คนดีเขาไม่ทำกัน ปู่กลัวว่าชาวบ้านจะเอาไปนินทา กลัวเสียชื่อเสียง และกลัวชาวบ้านจะไม่เชื่อฟังไม่เคารพปู่

ตั้งแต่นั้นมา แม่ก็ระเบิดอารมณ์ใส่พ่อเสมอทุกครั้ง ที่ปู่หรือพี่น้องทางฝั่งพ่อมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่บ้าน ตอนนั้นแม่เริ่มคบเพื่อนฝูงและติดเพื่อนฝูงมาก พอพ่อหรือครอบครัวทางฝั่งพ่อตักเตือน แม่ก็ประชดประชันด้วยการออกจากบ้านตั้งแต่เช้าและกลับเข้าบ้านตอนดึกดื่น จนถึงขั้นจัดงานเลี้ยงเพื่อนฝูงที่บ้านทุกคืน จนเงินไม่มีเหลือติดบ้านเลย (พ่อเป็นคนที่ไม่มีปากมีเสียงอะไรกับใคร เป็นคนยอมคน จนบางครั้งก็มากเกินไป และที่สำคัญพ่อเป็นลูกที่ดีของปู่-ย่า มากๆ เคารพเชื่อฟังทุกอย่าง)


พ่อต้องไปยืมหนี้ยืมสินจากที่อื่น ติดหนีรุงรัง จนต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ เวลาผ่านไปฐานะทางบ้านเริ่มดีขึ้นมา แต่แม่ก็ยังคงมีปัญหากับปู่ย่าและพี่น้องทางฝั่งพ่ออยู่ตลอดเวลา โดยปู่กับย่าพยายามเข้ามาควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างภายในบ้าน รวมถึงเงินที่พ่อส่งมาให้ด้วย ปู่ย่าอยากจะเป็นคนจัดการดูแล โดยแบ่งจ่ายให้แม่ใช้เป็นงวดๆไป แน่นอนแม่ต้องไม่ยอมอยู่แล้ว ทุกครั้งที่โต้เถียงกันเรื่องนี้ แม่ก็จะออกไปเที่ยวกับเพื่อนฝูงและเลี้ยงเพื่อนฝูงอยู่ตลอด


เมื่อผมเรียนจบมหาวิทยาลัย ผมได้มีโอกาสไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ ผมรู้สึกมีความสุขกับชีวิตในต่างแดนมาก จนไม่คิดอยากจะกลับบ้าน (แต่ผมก็ยังคงติดต่อกับทางบ้านมาเป็นระยะๆ แต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่)


9 ปีผ่านไป ผมมีโอกาสได้กลับเยี่ยมบ้านที่เมืองไทยอีกครั้ง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม โดยเฉพาะปู่ย่าและพี่น้องทางพ่อ ยังคงพยายามควบคุมทางความคิดของผม เพราะพวกเขาคิดว่าผมเป็นเด็กตลอดเวลา โดยเฉพาะเรื่องเงิน อยากให้ผมเอาเงินเก็บของผมทั้งหมดมาฝากไว้กับปู่-ย่า แน่นอนผมไม่ยอมแน่ๆ ผมเกลียดการบังคับเป็นที่สุด ผมไม่ยอมปฏิตามอย่างเด็ดขาด


พอผมกลับมาจากเมืองไทยแล้ว 5 เดือนผ่านไป ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่ ผมตกใจมากๆ เพราะแม่ร้องให้สะอึกสะอื้น แม่บอกว่า พ่อกลับเมืองไทยมาได้เกือบๆ 2 เดือนแล้ว โดยที่ไม่บอกแม่เลยซักคำ ปู่-ย่าให้อาเขยมารับพ่อที่สนามบินและจากนั้นก็เอาตัวพ่อมาอยู่ที่บ้าน (พ่อไปทำงานที่ต่างประเทศได้ประมาณ 17 ปี)


ผมเสียความรู้สึกกับการกระทำของครอบครัวทางฝั่งพ่อมากๆ ที่เข้ามาบงการจัดการทุกสิ่งทุกอย่างในครอบครัวของผมโดยที่ไม่บอกผมเลยซักคำ โดยเฉพาะปู่นั้นเป็นคนวางแผนบงการทุกอย่าง เบอร์โทรของผมก็มี ทำไมพ่อกลับมาถึงไม่บอกผมก่อน เก็บงำทุกอย่างเอาไว้เป็นความลับเพื่อที่จะจัดการตามอำเภอใจของตัวเอง แถมยังพาพวกน้องๆของพ่อ มาด่าแม่ และบังคับให้แม่ไปหย่ากับพ่อที่อำเภออีก แม่มีหรือจะยอมง่ายๆ พอแม่ไม่ยอมก็พาแม่ไปตกลงกันที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน และยังจะแจ้งตำรวจมาจับแม่อีก


ล่าสุดครอบครัวทางฝั่งพ่อ ได้จับพ่อคลุมถุงชน แต่งงานใหม่ ส่วนแม่นั้น ก็แต่งงานใหม่อีกเหมือนกัน


ผมเลยกลายมาเป็นเด็กบ้านแตก เด็กมีปัญหาตอนอายุ 30 กว่าปี ตลกจริงๆครับ


จากนั้นมา ผมเลิกยุ่งเกี่ยว เลิกเคารพนับถือ เลิกติดต่อคบหากับครอบครัวพี่น้องทางฝั่งพ่อทุกคน ทุกคนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผม ตอนแรกยอมรับว่าโกรธเกลียดมากๆ ที่พวกเขาเข้ามาบงการมาควบคุมทุกอย่างในครอบครัวของผม แต่เวลานี้ ผมได้อโหสิให้พวกเขาแล้วครับ ไม่อยากมีเวรกรรมที่ติดค้างต่อกัน ไม่อยากจะเจอกันอีกต่อไปเพื่อชดใช้กรรม


ผมเห็นด้วยกับคุณปูครับ ที่ว่า "เอาไว้เค้าไปใช้หนี้แม่ ชาติหน้าละกัน"

 

โอ๊ย บ้านแตกตอนอายุสามสิบ เจ็บจี๊ดถึงทรวง ทุกคนนะมีความอดทนอดกลั้นที่ไม่เหมือนกัน เพราะเราไม่ได้เป็นเขาเราจึงรู้สึกว่าของเขามันไม่หนัก ทั้งเรื่องของคุณปูและคุณ pinkrosepaperผมว่าก็หนักนะ แต่ที่ยังดีที่อายุสามสิบแล้ว มีอาชีพการงานให้ทำ เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย

 

เข้ามาอ่านแล้ว เศร้าเลย ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

 

ตอนนี้ ชื่อ เมธีทักษิณ ครับ ชื่อใหม่ที่มองดูจากเว็บฯ ที่ชอบคือ กัมปนาท หรือถ้าหากคุณปูมองเห็นอะไรๆ ที่จะแนะนำใหม่ก็ได้ครับ ขอบคุณด้วยครับ

 

ชื่อกัมปนาท ไม่เหมาะนะคะ อีกชื่อนึง ก็พอได้แต่ไม่ดีที่สุด....

ส่วนเรื่องข้างบน... น่าเศร้าจริงๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ ชีวิตข้างหลังจะเป็นไงไม่ต้องไปสนใจมันละคะ ก้าวไปข้างหน้าให้ดีที่สุด ดีกว่า ...

วันที่ 29 สิงหาคม 2554

วันนี้ขอเล่าเรื่องสดๆ ร้อนๆ ให้ฟัง...เนื่องจากจู่ๆ ดิฉันก็เห็นภาพของพี่ที่เป็นเพื่อนบ้าน ที่เช่าบ้านอยู่ตรงข้าม ชื่อพี่ฝน เค้าจะลำบากสุดๆ ตอนเดือน ก.ย. จนไม่เจ้าของบ้านเช่า เค้าไล่ออกจากบ้าน (เห็นภาพตอนปลายเดือน ก.ค. นะคะ) ถ้าเค้าอยู่ถึงปลายเดือน ก.ย. เจ้าของบ้านจะขนของมาไว้หน้าบ้าน...เพื่อไล่... ก็เลยบอก อาดิฉันไปว่า ให้เค้ามาอยู่ที่บ้านได้นะ... แถมเดือนก.ค. ดิฉันก็ไปดูห้องเช่ามาให้ราคา 800 บ.เอง แต่ว่าเค้ามีข้าวของเยอะและมีหมาอีก 2 ตัว จึงลำบากแน่ๆ ...

ดิฉันจึงบอก อาดิฉันไปว่า ถ้าเค้าต้องย้ายตามที่ดิฉันเห็นภาพ ก็ให้มาอยู่ที่บ้านได้ ซึ่งดิฉันกะไว้ว่า ประมาณเดือนก.ย. จะเป็นเดือนสุดท้ายที่เค้าจะได้อยู่บ้านเช่า แล้วต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ประมาณเดือน ต.ค. แต่ว่า ไวกว่าที่คิด เพราะเมื่อวาน เจ้าของบ้านเค้ามาไล่แล้วละคะ ตามที่ดิฉันเห็นภาพ... ทำให้พี่ฝนต้องอยู่บ้านดิฉันในสิ้นเดือนนี้ล่ะ... แหะๆ ไวกว่าที่คิด แต่ก็เป็นไปตามที่คิด คือย้ายแน่ๆ อาดิฉันก็อึ้งเหมือนกันเพราะ บอกไปละ ทั้งๆ ที่เขาเช่าบ้านนั้นมา 5 ปีแล้ว อายังไม่อยากจะเชื่อเลยที่ดิฉันพูด ... ช่วงนี้เซ๊นท์แรงน่าดูตั้งแต่ หมาสุดรักดิฉันตาย แถมจะเรียกว่า มันจะระเบิดออกด้วยซ้ำ...ภาพมันออกมาทุกวัน ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ เฮ้อ......

 

ไม่เป็นไรค่ะ... มันเป็นเรื่องที่เชื่อได้ยาก... ขนาดอาดิฉันเอง บางเรื่องเค้าก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง อย่างเช่น เรื่องพี่ฝนที่จะต้องย้ายบ้าน อาเค้าก็เกือบจะไม่เชื่อมากกว่า แต่ก็เห็นละว่า จริง... คนเราก็แบบนี้ละคะ ถ้าตัวเองไม่ได้สัมผัสเอง จะไ่ม่เชื่อ ... อาดิฉันยังดียังพอจะเชื่อได้บ้าง ที่ดิฉันบอกก่อน... แต่ย่า ดิฉันสิ ไม่เชื่อเลย... เหอๆ ทั้งๆ ที่พิสูจน์ให้ดูไม่รู้กี่เรื่องต่อกี่เรื่องละ ยังไม่เชื่อ คิดดู