"อานุภาพพระคาถาชินบัญชร" (ย่อ)..ผียังไหว้

อนุโมทนากับอานุภาพ แห่งบทสวดพระคาถาชินบัญชรครับ สาธุ

 

ผมหัดท่อง เกือบๆปี ถึงจะจำขึ้นใจ

ถ้าวันไหนสวดติดๆขัดๆ จำไม่ค่อยได้

รู้เลยว่า สมาธิของเราไม่ดี

มีเรื่องเล่าเหมือนกัน เวลาที่ผมฝันแล้วไปเจอผี หรือสิ่งน่ากลัว จิตมันจะท่องขึ้นมาเองเลย ชะยาสะนากะตา ...
ผลก็คือ ผีหนีกระเจิงไปเลยครับ ยังไม่เคยเจอว่า ต้องสวดจนจบ ผีถึงจะหนี ส่วนใหญ่ แค่ขึ้นต้น ก็หนีไปแล้ว

 

โห....เป็นปีเลยหรอ อนุโมธนา..สาธุ

 

ใช่เลยครับ ผมก้อเป็นแบบนั้น

เคยมีนะครับ ครั้งถึง สองครั้ง ฝันว่า มีวิญญาณมิจฉาทิฏฐิ จะมาทำให้หวาดกลัว มุ่งมาทำร้าย พอท่องขึ้นปุ๊บ สิ่งเหล่านั้น ทนอยุ่ไม่ได้ครับ ต้องถึงกับถอยห่าง โดยไว แต่คนที่ท่องขึ้นใจ แล้วน่ะนะครับ แม้แต่ยามหลับ ถึงจะในฝันก้อเถอะ ก้อท่องได้เช่นครับ

 

อานิสงค์ที่ได้สวดพระคาถาชินฯ ป้องกันจากโอปปาติกะบางพวก(วิญญาณ, ผี) ได้จริงๆ ค่ะ มีประสบการณ์เคยโดนผีอำบ้าง คือคล้ายๆ ว่าจะหลับแล้ว มีโอปฯ มาปรากฎให้เห็นในฝันเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น แล้วจะมาทับที่อก จากนั้นก้อรู้สึกว่าอึดอัดมาก หนักที่อกมากๆๆ หายใจไม่ค่อยออก ตอนแรกก้อท่องคาถาพระอาจารย์มั่น เค้าบอกไม่กลัวจากนั้นก้อจึงท่องพระคาถาชินฯ ท่องยังไม่จบหมดเลย รู้สึกอาการแน่นอกหายไปเลย สุดๆ เลยค่ะ จากนั้นถ้าไปนอนต่างที่ จะท่องก่อนนอนทุกครั้งเลย ลองท่องดูนะคะประมาณ 1 -2 เดือนจะคล่องปากและ ท่องได้เอง สาธุ สาธุ

 

ผมจำได้ และท่องได้ใช้เวลา 3 วัน ..... สมัยเป็น นักเรียนพยาบาล ม.ขอนแก่น ฝึกคลอดที่ศูนย์อนามัยที่ 6 (ใกล้ รพ.ศูนย์ขอนแก่น) ฝันเจอผีแม่ลุกอ่อนพาเด็กมาดึงขา ...... เริ่มสวดเลย แต่นั่นมาไม่เคยฝันเจอเลย

 

มีบางท่านใช้เวลาท่องนาน เพราะบุญเก่า อันนี้ขออนุญาตยกตัวอย่างพ่อแม่ครุอาจารย์ที่ท่านบรรลุอรหันต์แล้ว บุญเก่าของท่านในการสวดปาฏิโมกข์ เช่น หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ใช้เวลา 7 ปี แต่บางองคื ใช้เวลาแค่ 7วัน 15 วัน หรือ 1 พรรษา อย่างนี้เป็นต้น

 

คือช่วงที่หัดท่อง ไม่ได้สนใจธรรมะเท่าไหร่ แค่ท่องไว้กันผี เพราะเป็นคนกลัวผีครับ
วันไหนนึกได้ก็หัดท่อง หัดจำ เลยใช้เวลานานไปหน่อย อิอิ
อีกสาเหตุคือ ชอบนิยายเพชรพระอุมา เห็นระพินทร์ หัดให้คุณหญิงดารินท่องไว้
เพื่อป้องกันตัวเอง ก็เลยสนใจพระคาถานี้ก็เลยพยายามท่องจำไว้ครับ

 

Anumo..tana..satu..satu..satu.. naka.

 

หนังสือสวดมนต์ของผม เขียนคาถาชินบัญชรอย่างย่อว่า
ชินะปัญชนะระ ปริตตังมัง รักขัตตุ สัพพะทา
ซึ่งไม่ตรงกับที่ท่านอื่นๆว่าไว้ตอนต้น ไม่ทราบบทไหนถูกต้องกันแน่ครับ?

 

อนุโทนาครับ พระคาถาชินบัญชร ผมสวดพร้อมกับอารธนาพระครับ

 

*รักขันตุ ถึงจะถูกต้องครับ แปลว่า รักษาซึ่งเรา

นอกนั้นแค่เว้นวรรคผิด แต่ถ้ากล่าวให้ถูกไม่ตกหล่น ก้อไม่ผิดไวยากรณ์ ครับ


ขอพระชินบัญชรปริตร จงรักษาข้าพเจ้าตลอดกาล ทุกเมื่อเทอญ


ขออนุโมทนาสาธุการครับ

 

อณุโมทนาสาธุค่ะ คุณมีบุญบารมีจริงๆๆและโชคดีจริงๆ

 

เคยมีผู้เฒ่าผู้แก่เคยบอกเหมือนกันว่า พระคาถาชินบัญชร เป็นคาถาร้อน แกให้สวดธรรมจักรแทน ก็ไม่รู้ความหมายหรอกว่าร้อนยังไง ใครพอรู้มั่งครับ แต่ก็สวดมา 20 ปีแล้ว :'(เมื่อก่อนบาปมาก บอกตรงๆ เมาแค่ไหนก่อนนอนก็ต้องสวด แหะๆๆๆ

 

อนุโมทนา ด้วยค่ะ สอนกุลบุตร กุลธิดา ให้สวดมนต์ เป็นลูกโซ่ ต่อเนื่องกันไปนะคะ

 

ไม่มีประสบการณ์แบบสัมผัสได้
แต่เมื่่อก่อนไปพักห้องไหนที่เค้าว่าแรงชอบแกล้งจนคนมาพักนอนไม่ได้กันหลายคนแล้ว
แต่ตัวเองก็หลับสบายไม่เคยเจอเลย
สวดบทย่อเช่นกันค่า

 

ส่วนผมจะสวดก่อนที่จะขับรถออกนอกบ้านไปในที่ต่างๆ โดยขอให้บารมีของสมเด็จโตฯโปรดได้ปกป้องคุ้มครองให้คลาดแคล้วจากอุบัตเหตุและภัยอันตรายต่างๆตลอดเส้นทาง แต่บททีท่องเป็นดังนี้ครับ

ชินะ ปัญชะระ ปะริตตัง มัง รักขะตุ สัพพะทา

บทสวดย่อก้อมีไม่ตรงกัน ส่วนบทสวดเต็มผมดูจากในหนังสือสวดมนต์หลายๆเล่มก้อไม่ตรงกันเ่ช่นกันบางเล่มก็มีบรรยายในบางคำว่าควรเป็นคำอะไรทำนองนี้ เลยยึดจากเล่มที่มีคำอธิบายไว้เป็นบทสวดประจำครับ

 

ผมเองก็ใช้แบบนี้แหละครับ..
ต่อด้วย..ขอพระคาถาชินบัญชรปริตร จงคุ้มครองรักษาข้าพเจ้า..(และครอบครัว/และทุกคนในบ้าน/ในรถ ฯลฯ) ตลอดกาลทุกเมื่อเทอญ.
น่าจะประมาณว่า "ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง"
ในยามที่เราใจเราหวาด/หวั่น/กลัว/วิตก
.....ตอนผมยังเป็นเด็กเล็ก ๆ
พอมีเหตุการณ์ฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า
คุณยายผมจะสอนให้พูดว่า...
"พุทธังรักษา ธัมมังรักษา สังฆังรักษา"...
ผมก็จะมีความรู้สึกว่า "หายกลัว"
และสอนให้ผมว่า "พุทโธ"... 3 ครั้ง
ก่อนนอน ทุก ๆ คืน
..... บางคืนผมก็นอนกับคุณยาย..
คืนไหนมีเสียงพระสวดอภิธรรมในหมู่บ้าน
(ผ่านเครื่องขยายเสียง)
คุณยายก็จะบอกผมว่า...อย่ากวนยายนะลูก
ขอยายไหว้พระก่อน
แล้วคุณยายก็นั่งพนมมือไหว้
หันหน้าไปทางทิศที่เสียงพระกำลังสวด
คุณยายไหว้จนพระสวดอภิธรรมจบ
คุณยายก็จะกราบ 3 ครั้ง
แล้วจึงสอนผมนิดหน่อย แล้วนอนครับ.
ผมรักคุณยายจริง ๆ
รัก...ที่ท่านได้ปลูกฝังสิ่งดี ๆ ให้กับชีวิตผม
เมื่อคุณยายเสียแล้ว ผมก็เอาชื่อคุณยาย
มาตั้งเป็น "ชื่อเล่น" ของลูกสาวผม
(ชื่อ..พริ้ม...ครับ)
ปัจจุบันนี้ ผมกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญ
ให้คุณยายผมทุก ๆ คืนครับ.
สาธุ...สำหรับศรัทธาที่ถูกต้องดีงาม..
ของทุก ๆ ท่านครับ.​

 

...เมื่อประมาณปลายเดือนมี.ค.54 ที่ผ่านมา
คุณพ่อผมเสียชีวิตผมก็ไปจัดการศพคุณพ่อ
และมีโอกาสได้ไปบ้านของน้า (น้องสาวของคุณแม่)
ได้เห็นรูปภาพวาดของคุณยายพริ้ม
ผมก็เลยขอคุณน้าถ่ายรูปภาพวาดคุณยาย
เหตุผล..เพื่อจะเก็บเอาไว้ให้ลูกสาวผมไว้ดู
เมื่อเค้าโตขึ้น
ว่า...นี่คือที่มาของชื่อ...ของลูก
แปลกมากครับ..
เพราะในรูปภาพที่ถ่ายออกมา...
มีรัศมี....ขนาดค่อนข้างใหญ่..
เป็นวงกลม ๆ สว่างจ้า
ที่บริเวณลำคอของคุณยายพริ้ม
(ในรูปถ่ายไม่มี เป็นภาพวาดปกติ)
มีถึง 6 ภาพ (ผมถ่ายเผื่อเลือกภาพ)
กล้องดิจิตอลใหม่เอี่ยม
ไม่มีแสงใด ๆที่ส่องมายังภาพ..
ผมรู้สึกดีใจ..ตื่นเต้น
และรักคุณยายมากขึ้นไปอีก
คุณยายคงรับรู้นะครับ
ว่า....ผมรักท่าน...
และพยายามประพฤติปฏิบัติตน
ตามที่ท่านสอน...
​

 

สาธุั..วันทามิ นี่แหละอานุภาพแห่งพระุพุทธคุณ-ธรรมคุณ-สังฆคุณ