ใคร เคย คิดถึง " ความตาย " ของ ตัวเองบ้าง

คิดเป็นปกติจะได้ไม่ประมาทในการทำความเพียร (ความดี).....อารมณ์ขั้นต้น ๆ เลยครับ นึกถึงความตายนี่ ตายเมื่อไหร่ขอไปนิพพานอย่างเดียว เทวโลก พรหมโลก นี่ไม่ต้องการ.

 

ก็คิดถึงความตายบ้างนะครับ ตายไปก็ไม่เป็นทุกข์ แต่ขอไม่ตายด้วยการฆ่าตัวตายแน่ๆ เพราะมันบาป ก็ได้แต่รอเวลาตายอ่ะครับ บนโลกมนุษย์ช่างเป็นโลกแห่งความทุกข์ ผมขอไม่เกิดไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับโลกนี้อีกแล้วครับ ผมจาไปนิพพานๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่อยากอยู่บนโลกแห่งความทุกข์อีกแว้ว เฮ้อๆ ตอนนี้ที่มีชีวิตอยู่ก็ขอฝึกกรรมฐาน เดินทามทางพระพุทธองค์ละกัน เดี๋ยวต้นเดือนหน้าผมไปฝึกญาน8ต่อนะครับ (ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน เข้ามาเยี่ยมเฉยๆอ่ะครับ)

 

กระทู้นี้ดีมากนะค่ะ ลักยิ้มเมื่อก่อนใช้ชีวิตยังประมาทมาก เดี๋ยวนี้ก็ยังประมาทแต่น้อยลงหน่อยนึ่ง

แต่ก่อนไม่รุ้จักความตาย มารู้จักความตายและความทุกข์เมื่อต้องพบกับความทุกข์กาย ทุกข์ใจและการตายจากของคุณพ่อ (เขาถึงว่า ทุกข์ใด จะทุกข์เท่าทุกข์ของคนที่เรารักนั้นไม่มี) จนถึงทุกข์วันนี้ก็ยังนึกถึงท่านตลอด ยังจดจำได้ถึงอิริยาบทความชรา ความเจ็บกาย เจ็บใจ ของท่านได้ดี เหมือนปลงสังขาร

จนถึงทุกวันนี้ก็พยายามวางผังชีวิตให้ดีที่สุด(พระเครื่องที่บูชา ๆ มา รับจากพี่ของใครต่อใครมา ก็ทำบัญชีรายละเอียดไว้หมด เพราะกำลังสะสมพระ ม่ายรู้เป็นไง อยากได้มาบูชาไปหมด...ก็คิดว่าถ้าตายไปจะไปติดตรงไหนหนอ) ตายแล้วใครอยากได้ก็นำไปจะได้รู้แหล่งที่มาและคุณค่า ถ้าไม่รู้คุณค่าจะส่งต่อใครไปบูชาก็แล้วแต่ท่าน

เหมือนสมัยก่อนที่บ้านมีหลวงปู่แหวนองค์ประมาณ 5 นิ้ว คุณแม่ก็นำไปให้คนอื่นเสีย เพราะไม่รู้คุณค่าเช่นกัน เวลากลุ้มมากก็อยากตายเสียเดี๋ยวนี้ ทุกข์น้อยหน่อยก็คิดน้อยหน่อย แต่คิดเสมอว่าเราสามารถตายได้ทุกเวลา สถานที่ แม้แต่ตอนที่นอนอย่างสบายบนเตียงของตัวเอง บอกทุกคนที่รอบข้างว่าถ้าตายไปไม่ต้องจัดพิธีเลย ขอแค่เผาศพทิ้งอย่าอุจาดสายตายคนอื่นก็พอ ถ้าสงสารก็ช่วยทำสังฆทาน/วิหารทานให้อีกหน่อยนะจ๊ะ

ก็หวังว่าทุก ๆ ท่านก็คงไม่ประมาทในชีวิตเช่นกันนะคะ

 

เคยคิด และคิดตลอดเวลา

 

ตายไม่กลัว การมีชีวิตอยู่อย่างไม่รู้จักความดีน่ากลัวกว่า

 

ไม่กล้าคิด เพราะว่ากลัวผี

งืมๆๆๆ ....แต่ว่าถ้าเราตายไป เราก็เป็นผีนี่หว่า แต่ทำไมกลัวผีอีกล่ะหนอ!!

 

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป...

ทำบุญ ทำความดีเยอะ ๆ ครับ แล้วจะกลัวทำไมกับความตาย

ความตายถ้าจะเกิดขึ้นกับตัวเองไม่กลัวเพราะเราไม่ใช่คนเดียวในโลกที่ต้องตาย

ทุก ๆ ชีวิตที่เกิดมาบนโลกล้วนแล้วก็ต้องตาย แต่ถ้าจะกลัวกลับกลัวว่า...

คนที่เรารัก ห่วงใย จากเราไปมากว่า กลัวกับความอ้างว้าง โดดเดียว เงียบเหงา และเดียวดาย

กลัวกับการที่คนที่เรารัก ในวันหนึ่งเขากลับไม่อยู่ข้าง ๆ เราซะแล้ว...

อย่ากลัวเลยครับกับความตายขอแต่ตั้งสติให้มั่นคงเขาไว้ แล้วจะได้ไปในภพภูมิที่ดี

มีคนเคยกล่าวไว้ว่า...ฉันไม่ยินดีในความตาย แต่ฉันก็พร้อมที่จะตาย...สาธุ

 

คิด ครับ คิด

ความตาย สิ่งที่ทุกคนไม่อยากได้แต่ต้องได้กันทุกคน

 

คิดก็ตาย ไม่คิดก็ตาย ฉะนั้นควรคิดเตรียมตัวไว้ดีกว่า ว่าตอนใกล้ตายจะทำใจ ทำอารมณ์ อย่างไร ไม่ให้ยึดติดกับคนที่เรารัก เราผูกพัน เราห่วงใย หน้าที่การงาน อยากไปเลยไม่ต้องวนเวียน เคยถามพระเล่นๆว่า จะไปแล้วยังห่วงตู้เซฟจะไปเกิดเป็นอะไร ท่านตอบว่า แมลงสาป

 

มันจะคิดกันไปทำไมห๊า.....ไอ้เรื่องความตายเนี่ย คิดมากหัวหงอกนะคะ

 

ที่จริงคนเราเลือกเกิดได้ แต่เลือกตายไม่ได้นะครับ เคยมีหลายคนบอกว่าเลือกเกิดไม่ได้ แต่ผมจะบอกว่าเลือกเกิดได้ครับ ถ้าชาติหน้าอยากเกิดเป็นคนรวยก็ทำบุญมากๆ แล้วอธิฐานจิต แต่ต้องเป็นคนดีนะครับ เกิดมารวยแต่จนเรื่องน้ำใจให้ทางก็ไม่ให้เก็บลูกเดียวก็เป็นบาปได้
ส่วนตายคนอย่างเราๆในตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าตายที่ไหน เมื่อไหร่ อยู่อย่างไม่ประมาท ทำดีไว้เยอะๆ อธิฐานจิตขอให้ไปอยู่ที่นิพพานเลย ถ้าไม่ได้ไปในชาตินี้ขอให้เกิดมาคู่กับพุทธศานาอยู่กับพระกรรมฐานทุกชาติจนกว่าจะถึงพระนิพพานเลยครับ

 

คิด มานานแล้ว คับ

แต่ก่อนตาย ก็ ทำบุญไว้ เยอะๆหน่อย ก็ดีนะ
เพราะอย่างน้อย เราก็ได้ชื่อว่าเกิดมาเป็นคน ที่มีปัญญา มากกว่าสิ่งมีชีวิตใดๆ

^^

 

ระลึกแห่งการเกิดและดับตั้งแต่ลมหายใจ มีทั้งเข้า - ออก, ยาว - สั้น, หนัก - เบา จึงเข้าใจว่าการเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป เกินวิสัยที่จะบังคับได้ เราจึงทำความกลัวจากความตายให้ดับด้วยความเข้าใจเดียวกันนี้นี้ ตามกระแสลม อัสสาสะ และปัสสาสะอยู่เนืองๆ จึงได้ชื่อว่าศิษย์แห่งพระคถาคต ผู้ไม่ไม่ประมาท

 

จริงสิ !

อดีตผ่านไปแล้วก็ช่างมัน อนาคตจะตายอย่างไรก็ช่างมัน เอาปัจจุบันให้ดีที่สุดเป็นพอ