เรื่องราวหลวงพ่อพิเชฐ วัดโคกหม้อ

ใช่แล้วครับผม คิดได้ก็ตอนท่านไม่สักเองแล้ว แต่ว่าสักกับใครก็เหมือนกันครับ อยู่ที่คนรับพานครูครับ (ปลอบใจตัวเองครับ)

 

บทวิเคราะห์การเกิดขึ้นของวาจาสิทธ์ ฉบับของผมเอง <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
ทำไมถึงมีวาจาสิทธิ์ แม่ผมจะบอกกับผมประจำว่า “รู้ป่าว หลวงลุงน่ะ ปากพระร่วงนะมึง” “มึงอย่าไปให้แกด่าแกว่าอะไรน่ะ มันจะเป็นจริง” ก็ได้คำว่า “ปากพระร่วง”มาอีกคำหนึ่ง ซึ่งก็มีความหมายเดียวกันกับคำว่า”วาจาสิทธิ์” หลวงลุงที่หมายถึง ก็คือ หลวงพ่อพริ้งนั่นเอง แล้วก็สงสัยว่าพระที่พูดอะไรแล้วมันเกิดขึ้นจริง นั่นคือการรู้ล่วงหน้า หรือมีเหตุอันใดจึงทำให้เมื่อพูดไปแล้วสิ่งที่พูดจะเป็นจริงขึ้นมา หลากหลายเรื่องราวที่ผมได้รับรู้เรื่องเกี่ยวกับการที่หลวงพ่อพริ้งท่านพูดออกมาแล้ว มันกลายเป็นความจริงขึ้นมา มากมายเรื่องราวเหลือเกิน แต่ที่ยกมามีแค่สามเรื่อง ผมจะวิเคราะห์ให้ได้ลองตั้งประเด็นกันว่า มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ สำหรับคำว่า “ปากพระร่วง” <o></o>
ผมจะแยกการเกิดขึ้นของวาจาสิทธิ์เป็นสองประเด็น คือ 1 ท่านใช้อนาคตังสญาณ หรือใช้ฌานขั้นสูงในการไปดูอนาคต 2 เทพและเทวดาทำตามที่หลวงพ่อพูด <o></o>
1 การใช้อนาคตังสญาณ ด้วยการที่หลวงพ่อพริ้งท่านบวชตั้งแต่เด็ก ออกธุดงค์ตั้งแต่หนุ่มๆ ฝึกจิตมาอย่างมากมาย เรื่องการรู้อดีตชาติ รู้ล่วงหน้า คงไม่ยากเท่าไหร่กระมังครับ แต่บางทีก็แปลกใจและแคลงใจตรงที่บางทีถามแล้วท่านพูดโต้ตอบรวดเร็ว จึงคิดว่าเอาเวลาช่วงไหนไปดูอนาคต แต่มันเป็นเรื่องของจิตที่อยู่เหนือกาลเวลา คือเวลาที่เราถามนั้นจิตเราคิดไปก่อนว่าจะถามเรื่องอะไร ท่านก็รับรู้ได้ด้วยเจโตปริยญาณ แล้วก็ไปดูให้เห็นตามจริง ไปดูอนาคต โดยทั้งหมดใช้เวลาแค่ช่วงสั้นๆ เพราะพระระดับนี้ท่านทรงฌานเป็นปกติอยู่แล้ว เวลาของท่านกับเวลาของเราไม่เท่ากันครับ คือเวลาของเราจะคิดว่าแค่แป๊บเดียว แต่สำหรับพระอริยะเจ้าแล้ว จิตท่านทำอะไรได้มากมาย ในเวลาที่เท่ากับเรา การทรงฌานเป็นปกติ จะทำให้ท่านรับรู้เรื่องราวโดยที่จิตคิดไปแป๊บเดียวเท่านั้น ยกตัวอย่างเวลาผมคุยกับหลวงพ่อพิเชฐ บางทีผมพูดไม่ทันจะจบ ท่านก็จะตอบก่อนเลย บางทีแค่นั่งคิดว่าจะถาม ท่านก็จะพูดออกมาก่อนโดยที่ไม่ต้องไปถาม อันนี้เป็นการอธิบายการทรงฌานสมาบัติ แต่ผมทรงไม่ได้เพราะผมกิเลสหนาปัญญาฟราย อิอิอิ นี่คือบทวิเคราะห์ที่ 1 อ่านกันสนุกๆ เหมือนวิชาการนิดหน่อยครับ<o></o>
2 เทพเทวาดลบัลดาลให้เป็นไป เนื่องจากพระอริยะเจ้าโดยส่วนมากแล้วจะเป็นที่รักและศรัทธาจากบรรดาเทพและเทวดาทั้งหลาย และด้วยเหตุผลดังกล่าวนี้ ในบางครั้งท่านอาจจะพูดออกไปเพื่อเป็นการปลอบใจ หรือพูดเพื่อสั่งสอน แต่ว่าเทวดาได้ยิน ด้วยความเคารพศรัทธาในหลวงพ่อจึงดลบันดาลสิ่งที่พูดให้เป็นจริงขึ้นมาได้ เพราะว่าฤทธิ์ของเทวดาไม่ใช่ธรรมดาน่ะครับ ผมเคยเจอกับตัวเองมาแล้วที่วัดท่าซุง อย่าได้ล้อเล่นกับเทวดาน่ะครับ ก็น่าจะเป็นแบบนี้ได้อีกอย่างครับ สำหรับการมีอยู่ของวาจาสิทธิ์ แต่มีอีกอย่างคือ การบังเอิญ หรือฟลุ๊ค ที่เราพูดๆกันนั่นเอง แต่ว่าความฟลุ๊คที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่ท่านพูดออกมานั้นมันเป็นไปได้หรืออย่างไร สิ่งที่เกิดขึ้นร้อยเปอร์เซ็น คงไม่เรียกว่าการบังเอิญ <o></o>
การที่จะทำให้เกิดวาจาสิทธิ์บางท่านก็กล่าวไว้ว่า ต้องเป็นคนที่ไม่เคยพูดโกหก (เราเคยทำหรือป่าว) การที่ไม่เคยพูดเพ้อเจ้อ(เราเคยเล่นมุขหรือป่าว) พูดแต่ความจริงที่เกิดขึ้นจริงมาตลอด(พี่อุตตโมหมดสิทธิ์ด้วยอาชีพครับ) แล้วสิ่งเหล่านี้ทำได้จริงหรือไม่ ก็ต้องขอบอกว่าทำได้จริง แต่ไม่ใช่ผมแน่นอน แต่ยืนยันว่ามีคนทำได้ ด้วยประวัติหลวงพ่อพริ้ง ท่านบวชแต่เด็ก เรียนกรรมมัฏฐานแต่เด็ก ออกธุดงค์ นิสัยส่วนตัวแล้ว ท่านจะพูดน้อยมาก วันๆหนึ่ง ถ้าไม่มีแขกมาเยี่ยม ท่านแทบจะไม่พูดเลย บางท่านกล่าวไว้ว่าถ้ารักษาตามนี้แล้ว จะได้พรหรือได้รับสิทธิพิเศษจากเบื้องบนให้เป็นคนที่พูดอะไรแล้วก็จะเกิดขึ้นจริงๆ คนที่เล่าเรื่องนี้ไว้เขาก็เก่งน่ะครับ คงจะได้ฝึกสมาธิแล้วรับรู้อะไรบางอย่าง หรือบางทีก็อาจนั่งเทียนเขียนขึ้นมาก็ได้ ก็มองได้ทั้งสองมุม บางทีในพุทธศาสนามีกฎเหมือนกันน่ะครับ เช่น พระพุทธเจ้าเคยพูดกับพระอานนท์ว่า ดูก่อนท่านอานนท์ คนที่คล่องหรือเชี่ยวชาญในพระอริยสัจสามารถที่จะอธิฐานอยู่ได้ 1 กัป นั่นแสดงว่า คงไม่ได้มีแค่เรื่องนี้อย่างเดียว แล้วเอกคักตาในด้านต่างๆล่ะ เป็นไปได้ยังไง พระสีวลีเถระเจ้า เป็นต้น ท่านไปไหนก็ต้องมีเทวดาและมนุษย์มาใส่บาตร ตั้งข้อสังเกตให้ครับ ด้วยสมองอันน้อยนิดก็คิดงมงายอย่างนี้ครับ อ่านกันด้วยวิจารณญาณครับ เพราะเราเห็นสิ่งเหล่านี้ด้วยตาเนื้อยากครับ ต้องตาในอย่างเดียวน่ะครับ ถ้าเห็นด้วยตาเนื้อได้ต้องมีของเก่าติดตัวมาอย่างแรงครับ ของเก่าผมก็ไม่ทราบว่ามีหรือป่าว แต่ของใหม่ยังไม่ไปไหนเลยครับพี่น้อง<o></o>

 

ว่าจะเล่าเรื่องย่นระยะทางของหลวงพ่อพริ้ง แต่คิดว่าหลายท่านคงได้อ่านกันเยอะแล้วจากเกจิรูปอื่น แต่ว่าอันนี้ ญาติๆผมโดนเองเลย แม่ผมก็เจอ อ้างอิงได้แน่นอน ไม่ได้นั่งเทียนครับ มันร้อนก้นครับ เอาเป็นว่าคราวหน้าพบกับประสบการณ์พระเครื่องของท่านดีกว่ากระมังครับ

 

สวัสดีครับพี่สวนพลู กระทู้มาได้หลายหน้าแล้วเหมือนกันนะครับ เพิ่งมาเปิดเจอวันนี้ครับผม

 

สวัสดีครับพี่armchi ก็กระทู้ผมเป็นการบอกเล่าประสบการณ์ของตัวเอง กับพระของหลวงพ่อพิเชฐท่าน เนื่องจากได้มีโอกาสไกล้ชิดกับพระแท้ๆรูปหนึ่งครับ ก็เลยอยากแนะนำกันครับ แล้วก็เล่าเรื่องหลวงตาของผม(หลวงพ่อพริ้ง)ถ้าตามอ่านคงใช้เวลาประมาณสองวันเต็มๆครับ ไม่มีเรื่องโม้ ไม่ใช้สริง ไม่มีตัวแสดงแทนครับ เจอเองจะๆครับ แล้วพี่ๆที่ไปหาหลวงพ่อจากการแนะนำของผมทุกท่านล้วนติดใจกับปฏิปทาท่านครับ อ่านเล่นๆเพลินๆไม่คิดอะไรมากก็สนุกดีครับ ส่วนประวัติหลวงพ่อพริ้ง อ่านสนุกครับ นั่งพิมพ์เองครับเมื่อยนิ้ว แต่สุขใจครับ

 

สวัสดีครับพี่สวนพลู จะตามทยอยอ่านครับผม

 

เปิดอ่านหลังเที่ยงคืนแล้วเงียบจัง "น้องชาย"คงงีบไปแล้วมั๊งครับ.

 

ท่านเก่งครับองค์นี้ไปกราบมาแล้วขนลุก

 

นอนดึกครับพี่ชาย แต่เล่นแล้วเด้งดึ๋งออกมา ก็เลยดูท่านว.วชิรเมที ที่ช่องสามครับ ท่านเก่งเหมือนกันนะครับ ตอบคำถามได้รวดเร็วทันใจ แต่คาใจตรงที่โก๊ะตี๋ท่องศีลห้าได้ แล้วก็พากันดีใจกันเฮฮาปาตี้ แล้วมันเก่งตรงไหนเนี่ย แค่ศีลห้าท่องไม่ได้ก็ไม่ต้องเป็นชาวพุทธครับ หรือว่าเป็นโก๊ะตี๋ แต่พ่อผมไม่รู้หนังสือยังท่องได้เลย งงครับ ไตรภพก็เอากับเขาด้วย ก็เซ็งเหมือนกัน เราจะฟังธรรม มันก็ดันจะนำศีลห้ามาเล่นกัน โอ้ละหนอ ปลงๆๆ

 

สั้นๆ แต่ได้ใจความครับพี่ ผมขนลุกทุกครั้งที่ไปครับ (ไปทุกเดือน) ยังไม่ชินเลยครับ เวลาท่านเสกของน่ะครับ เป่าลงไปในของที่เราบูชา แล้วลมที่เป่ามาโดนตัวเรา ยังขนลุกครับ

 

การย่นระยะทางของหลวงพ่อพริ้ง
ก็ว่าจะไม่เล่าแล้วเชียว แต่ว่าพอว่างขึ้นมาหลังจากตื่นนอนตอนเย็น ก็มานั่งพิมพ์ให้อ่านเล่นกันครับ การย่นระยะทางของท่านในยุคนั้นถือว่าเป็นเรื่องปกติไปเลยครับ เพราะว่า หลวงพ่อพริ้งเวลาจะไปกิจนิมนต์ แล้วถ้ามีรถมารับ แล้วมีแขกนั่งอยู่กับท่าน หลวงพ่อพริ้งจะบอกว่า ไปก่อนเลย เดี๋ยวกูไปเอง แล้วก็นั่งคุยกับแขกต่อ แต่พอรถที่รับพระจากวัดโบสถ์มากิจนิมนต์มาถึงบ้านเจ้าาของงาน หลวงพ่อพริ้งก็จะนั่งอยู่บนบ้านงานก่อนใครเสมอๆ ยกตัวอย่างน่ะคับ จากวัดโบสถ์โก่งธนู กับบ้านผม ประมาณสิบกิโลได้ครับ เผลอๆเลยอีกครับ บ้านอยู่คุ้งนาบุญ(บ้านเกิดหลวงพ่อพริ้ง) ทางในสมัยก่อนเป็นทางหัวแดง นั่งรถแล้วผมจะแดงครับ เพราะเป็นลูกรัง การเดินทาง ถ้าจะเดินจากวัดโบสถ์มาที่บ้านผม ก็น่าจะเกือบชั่วโมง หรือชั่วโมงกว่าครับ แต่ถ้ารถตอนเป็นลูกรัง ก็ประมาณสิบห้าถึงยี่สิบนาทีได้ ตอนนั้นท่านรับกิจนิมนต์แถวบ้านผม เป็นงานบวช รับมาฉันเพลก่อน ลุงแถวบ้านก็ขับรถไปรับพระจากวัดโบสถ์โก่งธนูมา พอไปถึง ก็รับมาเฉพาะลูกวัด เพราะพระอุปัชฌาย์คือหลวงพ่อพริ้งท่านติดแขกอยู่ ท่านก็บอกว่า ล่วงหน้ากันไปก่อนเลย ติดธุระอยู่เดี๋ยวกูตามไป ลุงแถวบ้านก็รับปาก ครับหลวงพี่(อายุไม่ไกลกันมาก) ลุงแกก็ขับรถพาพระลูกวัดมาที่แถวบ้านผม แล้วก็เจอหลวงพ่อพริ้งนั่งอยู่ตรงที่เจ้าของงานเขาจัดไว้เรียบร้อยแล้ว ลุงแกก็งง เลยถามหลวงพ่อพริ้งว่า หลวงพี่มายังไงเนี้ย หลวงพ่อพริ้งก็บอกว่า "กูเดินของกูมาเรื่อยๆ" ลุงแกก็บอกว่า "เดินมาแล้วหลวงพี่ถึงก่อนได้ยังไงกันเล่า!" หลวงพ่อพริ้งก็พูดอีกว่า เอ้า!ก็บอกว่ากูเดินของกูมาเรื่อยไง" ก็เรื่องจริงก็คือหลวงพ่อพริ้งท่านก็เดินของท่านมาจริงๆ แต่ว่ามันเร็วเกินไปเท่านั้นเอง แต่ว่าเวิ้งนั้นญาติของหลวงพ่อพริ้งทั้งนั้น ก็เห็นหลวงพ่อพริ้งท่านเดินมาจริงๆ ก็ทักกันตามทางว่า หลวงลุงมางัยเนี้ย เห็นลุงแกขับรถไปรับไม่ใช่หรอ หลวงพ่อพริ้งท่านก็พูดตอบว่า เออว่ะ กูเดินของกูมาคนเดียวเนี่ยแหละ มันยังมาไม่ถึงอีกหรอ ชาวบ้านจะทักหลวงพ่อพริ้งท่านตลอดเพราะวงศาคณาญาติอยู่ตรงคุ้งนาบุญทั้งนั้น ท่านทำจนคนเลิกสงสัยหลังๆเลยไม่ถามกันแล้วเพราะความเคยชิน ท่านเคยบอกกับเจ้าอาวาสรูปปัจจุบันไว้ว่า ถ้าคนคุ้งมอญ(หรือคุ้งนาบุญ)มาวัด ถ้าต้องการพระเครื่องอย่าไปขายเขาแพงน่ะ ให้ไปเลยได้ยิ่งดี ญาติกูทั้งนั้น แต่ก่อนผมไป แล้วบอกว่ามาจากคุ้งมอญ ผมก็จะได้พระฟรีมาประจำ อันนี้ภูมิใจนิดหน่อยครับ จนเดี๋ยวนี้พระอาจารย์จำหน้าผมได้แล้วว่าผมเป็นหลาน แต่ก่อนฮือฮามาก กับเหรียญรุ่นบาทเดียว แถวบ้านเรียกกัน เพราะว่าถ้ามาจากคุ้งมอญ มีเงินบาทเดียวก็มาเอาได้เลย ลองยิงกันบนศาลาได้เลย ท่านไม่ได้ห้าม ก็ยิงกันเป็นเรื่องสนุกเลยครับ เนื่องจากแต่ก่อนไกลปืนเที่ยงอยู่เหมือนกันแถบนั้น เสือเพียบครับหมายถึงโจรน่ะครับ

 

-หลวงพ่ออะไรครับ"น้องชาย"

 

เวลาประมาณ 15.00 - 16.00 น. ขอให้รางวัลที่หนึ่งดิ้นอยู่ในกระเป๋านะ"น้องชาย"

 

ยังไม่ได้ซื้อเลยครับพี่ รางวัลคงมาตอนเที่ยงพักกินข้าวค่อยแวะซื้อครับ

พี่ชายก็อย่าลืมซื้อนะครับเลขใต้ฐาน

 

หลวงพ่อที่พี่เอารูปมาโชว์ครับ หลวงพ่อของพวกเราครับ

จะซื้อหวยทั้งที ก็คอยจะลืมครับ เด๋วตอนเช้าต้องดูใต้ฐานอีกครั้งครั้บ

งานเข้าเยอะหรอครับพี่ชาย ช่วงนี้เห็นวุ่นๆ ย้ายกระทู้หนีผมไปแล้ว อิอิอิ

 

ต่อไปก็จะเล่าเรื่องที่เกี่ยวพันกับบุคคลสำคัญต่างนิดหน่อยครับ เช่น หลวงปู่ดู่ หลวงพ่อตาบ หลวงพ่อพรหม และในหลวงของเรา แต่ขอเวลาเรียบเรียงหน่อยครับ แล้วจะจัดให้อ่านครับ

 

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน เข้ามาอ่านต่อ เรียบเรียงเนื้อหาได้ดีมากครับ อ่านแล้วเพลินดี ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่ามากเลยครับ

 

ขอบคุณการเยี่ยมชมเยี่ยมอ่านครับ

แล้วก็จะนำมาให้อ่านกันอีกครับ บางคนเห็นตัวหนังสือเป็นพรืดก็ตกใจครับ ขอให้อ่านครับ ได้ความรู้แน่นอน

 

ขอเชิญร่วมพิธีไหว้ครู-ครอบครู
พุทธาภิเษกวัตถุมงคล
สวดสะเดาะเคราห์ - เสริมวาสนาบารมีทั้ง 12 ราศี
ณ วัดโคกหม้อ
ต.โพธิ์เก้าต้น อ.เมือง จ.ลพบุรี
พระอาจารย์พิเชฐ สีลสุทโธ
เป็นประธาน
และคณะกรรมการร่วมกันจัดงาน
​

วันเสาร์ที่ 5 มีนาคม 2554 (วันสุกดิบ)
- เวลา 17.00 น. พิธีแว่นเวียนบายศรีครู
- เวลา 18.00 น. พิธีครอบครูนำฤกษ์
กลางคืน ชมลิเกคณะรวมใจเอกราช และสอยดาวการกุศล

วันอาทิตย์ที่ 6 มีนาคม 2554
- เวลา 9.09 น. พิธีบวงสรวงไหว้ครู - ครอบครู
สอยดาวการกุศล
- เวลา 14.00 น.พิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคล
- เวลา 15.00 น.เสร็จพิธี เชิญบูชาวัตถุมงคล
​

 

ส่วนภาพวัตถุมงคล ดูในลิงค์นี้ครับ เห็นแล้วอยากได้ครับ ทั้งสิงห์ ทั้งจิ้งจกสองหางไม้แกะ หูยานไม้พยุงหิน น้ำลายหกครับ