ทุกท่านตัดความโกรธออกจากใจได้อย่างรวดเร็ว ด้วยวิธีไหนกันบ้างคะ ขอคำแนะนำด้วย

วิธีที่จะทำให้หายโกรธให้เร็วที่สุดคือ มองแต่ข้อดีกันและกัน มองถึงความผูกพันธ์ที่ดีในอดีต หายใจเข้าออกลึกๆทำอย่างนี้นะครับ รับรองหายอย่างรวดเร็ว
วิธีที่สอง ปล่อยวางครับ รู้จักเป็นผู้ให้ ถึงแม้ไม่เต็มใจจะยอม แต่เรายอมเพื่อที่จะได้ไม่ทุกข์ ไม่โกรธ ไม่ทำให้จิตใจเราเศร้าหมอง
อันนี้ขอยกตัวอย่างเป็นการส่วนตัวนะครับ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ผมได้ทะเลาะกับพี่สาว เรื่องใหญ่โตมากทั้งเค้าทั้งผมโกรธเรียกว่าจะตัดญาติขาดมิตรกันเลย จากนั้นผมก็ไม่พักที่บ้านแยกตัวออกมา จนในวันหนึ่งผมไม่สบายมากใข้สูงพยายามช่วยเหลือดูแลตัวเองก็ไม่ดีขึ้น พอตกดึกไข้สูงมากจนมึนหัวปวดหัว ในร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด คิดในใจสงสัยคืนนี้คงไม่รอดแน่ ก็เลยโทรไปหาพี่สาวตอนห้าทุ่ม ผมก็บอกไปว่าไม่สบายเป็นไข้ไม่ไหวแล้ว พี่สาวก็เลยบอกว่าเดี๋ยวไปรับรอแปปนึง ระหว่างที่รอทำให้ผมคิดได้ว่า คำว่าเลือดข้นกว่าน้ำ มันเป็นยังไงและคนเราจะเห็นคุณค่าของกันและกันเมื่อเวลาไกล้จะหมดลมหายใจ ภาพดีๆมันจะสะท้อนออกมาจากความทรงจำ หลังออกจากโรงพยาบาลเพราะเป็นโรคไข้หวัดใหญ่ ผมกับพี่สาวก็ไม่ได้โกรธกันเลยทุกวันนี้ก็คุยกันเหมือนเดิมปรกติ

เลยอยากจะบอกกับคนที่ได้เห็น reply ของผมว่าถ้าโกรธใครแล้ว อย่าโกรธให้นาน อย่าคิดว่ารอให้เค้าง้อ เพราะถ้าสายไปเราจะต้องเสียใจไปอีกนาน ถึงเวลานั้นจะพูดคำว่าขอโทษเค้าคงไม่ได้ยิน

 

ปกติผมคนนึงที่เมื่อก่อนก็เป็นคนโกรธง่าย นอกจากโกรธง่ายแล้วยังระเบิดอารมณ์อีกด้วย หลังจากนั้นก็ทำให้นอนไม่หลับ หงุดหงิด จะทำอะไรก็คิดถึงแต่เรื่องที่ทำให้ตัวเองโกรธอยู่ตลอดเวลา บางทีถึงขั้นคิดแก้แค้นก็บ่อยครั้ง แต่คงเป็นความโชคดีทีมีกัลยณมิตรที่ดีมาเตือนสติให้ไปปฏิบัติธรรม เจริญสมาธิ ก็ใช้เวลาพอสมควร จากนั้นอะไร ๆ มันก็ดีขึ้น เริ่มจากโกรธง่ายหายเร็ว เริ่มมาไตร่ตรองเหตุผล แล้วเหตุผลที่ผมได้มาจากการมีสติก็คือ คนที่โกรธกันหรือทะเลาะกันส่วนใหญ่แล้วเพราะคิดว่าตัวเองถูกเป็นเหตุ หลังจากนั้นเมื่อมีการทะเลาะกันเกิดขึ้น ผมจึงมักจะเป็นคนหยุดก่อนเสมอ เพื่อมาพิจารณาตัวเองก่อน พอเราหยุดเรื่องมันก็จะเริ่มดีขึ้น เพราะอีกฝั่งคงพูดคนเดียวไม่ได้(แต่ก็ไม่เสมอไป)
หลังจากทำสมาธิมากขึ้น ๆ ความโกรธแทบจะไม่ได้แวะเวียนมาหาผมเลย มีแต่อโหสิมาแทน แต่ไม่ใช่เฉพาะ ความโกรธเท่านั้นนะ ความโลภ ความหลง มันก็ไม่ค่อยมาหาผมเหมือนกัน สติมันมาหาผมแทน
ความโกรธเอาชนะได้ด้วยการให้อภัย ขอโทษเป็นสองคำสั้น ๆ ที่เรามักไม่ค่อยใช้กัน ทั้ง ๆ ที่เมื่อหลุดออกจากปากไปแล้ว มันสามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้ หัดพูดให้มันชินปาก
ลองเอาวิธีผมไปใช้ดูนะครับ ผมกล้าประกัน คุณจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย

 

เหมือนกันเลย เมือก่อนก็เป็นคนแบบเดียวกัน แล้วมาปฏิบัติเหมือนกัน จนปัจจุบันพูดได้เต็มปากว่า เปลี่ยนไปได้จริงๆ มองอะไรก้มองได้นิ่งๆนานๆ มีอะไรมากระทบใจ ก็สามารถนิ่งได้ และอภัยได้ มีความรักความห่วงใยให้กับทุกคนได้ จนรุ้สึกว่าเรามีความเมตตา กรุณา อยู่ในตัวตนจริงๆ โมทนาด้วยค่ะ ขอให้คุณผ่านพ้นไปให้ได้โดยเร็ว

 

ที่มันทำใจยากก็เพราะเราไปโกรธคนดีนี่ล่ะ คิดแล้วมันก็จิตตกจริงๆค่ะ
แต่เรื่องใหญ่มากๆก็มีข้อดีนะคะ เพราะว่าเราจะ หลาบจำไม่กล้าทำไปนานเลย

ขี้โมโหด้วยเหมือนกันค่ะ แต่ตั้งใจว่าจะไม่ทำหรือพูดอะไรขณะโมโหอยู่ จะนั่งเงียบๆเอา ไม่ก็ขอตัวเข้าห้องน้ำ แล้วออกไปเที่ยวกินขนมทันที
แต่ต้องยอมรับว่า ตอนโกรธนี่ลืมเมตตาตนเองและผู้อื่นแฮะ


ขอระบายด้วยคน
และพึ่งโมโหตาแก่อ้วนใหญ่โต ที่ทำงานไปเมื่อวานซืน เค้ามาหาเรื่องอัด แล้วกระแทกประตูใส่ด้วยแรงๆ ตั้ง ๒ โครม

อธิบาย ก็ไม่ยอมรับรู้ มาพูดว่าเราไม่รู้เรื่องตลอดเวลา (ก็เข้าใจว่าหน้าตาเรามันเซ่อ เฮ่อ)

แล้วเค้าก็ตะโกนตะคอกด้วย เยอะแยะ เป็นชั่วโมงมั้งแน่ะ เราก็อึดอัด
เสียงที่พยายามอธิบายเค้าตอนท้ายก็เลยสะบัดด้วยฤทธิ์โทสะ นี่ล่ะ คำเดียวที่พูดห้วน ไม่มีคะขา เค้ากระแทกประตู โครมเลย ประตูเกือบพังแน่ะ (ประตูผิดอะไร ทำไมต้องลงที่ประตูด้วยโกรธตรงนี้ล่ะ ๕๕)

แล้วเราก็เคืองนั่นล่ะ พอเมื่อวานเค้ามาเมียงมองให้เราสวัสดี ก็เลยไม่ไหว้ เดินสวนก็ไม่ทักทาย
เพราะความจองหอง ว่าด่าเราเรายังไม่ลืม กูไม่ได้มีสองหน้า ปั้นหน้ายิ้มไม่เป็นเฟ้ย
(ลืมตัวไปว่าที่จริงตั้งใจจะมี ๔ หน้าเท่าพระพรหมเจ้าให้เป็นปกติ)

พอวิศกรนายช่าง (แอบวางแผนเล่นๆ)ว่าจะใช่รถแมคโครยีราฟฝัง ตาแก่เราก็บอกว่า โตยซาว (จะลงขันช่วย ยี่สิบบาทค่าน้ำมัน ด้วย)

พอตกค่ำก็เสียใจแฮะว่าไม่น่าโกรธเค้าเลย ที่จริงเค้าอายุคราวปู่เราได้ แกด่าเราท่าทางเมื่อย เราควรจะสงสารเค้ามากกว่า

วันนี้หายเคืองแล้วเลย ไปทำดีกะตาแก่เอ้ย คนแก่ แถมทำหน้าเป็นแม่ชีเทเรซ่าประกอบด้วย (เมื่อวานสายตาฆาตกร) คงคิดว่าเราบ้าเนอะ

 

อดีต ดีก็ผ่านมาแล้ว ไม่ดีก็ผ่านมาแล้ว สนใจทําไมใจเราอยู่กับปัจจุบัน สําเร็จแล้วที่ใจ
ใจคนเราเมตตาให้อภัยได้ก็เป็นทางไปสู่การดับทุกข์นะ
คนเราจะอยู่ด้วยกันซะกี่ปี รักกันไว้เถอะพี่น้องกัน
ศีลถ้าบกพร่องก็ยากนะต่อ กรรมฐาน

 

เพิ่งคิดได้จริงๆ ก็วันนี้ละคะ มองเห็นโทษของความโกรธอย่างชัดเจนเลย ว่ามันทำให้เราเป็นทุกข์มากอย่างไร และสะดุดคำที่คุณพูดว่า "ศีลถ้าบกพร่องก็ยากนะต่อ กรรมฐาน" จริงด้วย สิ เราไม่ได้นึกถึงเลย ครูบาอาจารย์ที่เคารพนับถือ ก็ย้ำไว้เสมอเรื่องศีล แต่ก็ไม่เคยทำได้ครบซักที ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเตือนใจ อนุโมทนาบุญค่ะ

ใช่ค่ะ พี่สาวมีคุณกับเรามากเลย ไม่น่าเลย ตอนนั้นฉุดตัวเองไม่อยู่จริงๆ แต่ตอนนี้ก็ได้ขมาเธอแล้ว กราบเท้าเธอเลย และวันนี้ได้พิจารณาถึงโทษของความโกรธในหลายแง่มุมค่ะ นับว่าผิดเป็นครูจริงๆ เล็กได้ฟังคลิปธรรมะ ที่คุณ ^บัวหลวง^ ได้ฝากไว้ เรื่อง การละปฏิฆะ และ การละมานะ - Buddhism Audio
ดีมากจริงนะคะ โดยเฉพาะคลิปที่ท่านจิตโต เทศน์สอนเรื่องละมานะ ฟังแล้วคิดตามได้ และทำให้เข้าใจว่าความที่เราอยากเถียงเพื่อเอาชนะ มันเกิดขึ้นจากมานะโดยแท้เลย คุณราคุ ลองโหลดไปฟังดูนะ ส่วนเรื่องที่เล่าให้ฟัง ก็เห็นใจคุณนะ เป็นเมื่อก่อนเล็กคงแว๊ดใส่ยิ่งกว่าที่คุณทำอีก เพราะเป็นคนที่ใครร้ายมาฉันจะร้ายตอบกว่าที่เธอร้ายหลายเท่าค่ะ แต่ถ้าเป็นตอนนี้คงไม่แล้ว กลัวบาป สงสารแกด้วย รุ่นปู่ขนาดนั้น คงไม่กล้าแล้ว ขอให้คุณราคุโหลดไปฟังนะ อยู่หน้าแรกของกระทู้นี้ ดีจริงๆ ขอบคุณมากนะคะ อนุโมทนา

 

วันนี้ก็ทะเลาะกับพี่สาวรุนแรงมากค่ะ คือปกติ ถ้าจะเถียงก็จะให้เกียรติ แต่วันนี้เราพูดหมดค่ะ มีอะไรในใจที่เคยอยากพูดแต่ไม่กล้าพูดก็พูดออกมาแบบไม่ยั้งเลย ยกเว้นคำหยาบคายเท่านั้นที่ไม่มี แต่น้ำเสียงรุนแรง เชือดเฉือนเหมือนในละครเลย พอจบแล้วเรากลับมาสำนึกผิดที่สุดเหมือนกัน เมื่อก่อนสำนึกบ้าง ไม่สำนึกบ้าง คิดเรื่องอื่นแทน เหมือนให้ผ่านๆ ไป ไม่ใส่ใจ แต่ครั้งนี้เราสำนึกอย่างที่สุด และคิดขึ้นมาได้เลยว่าเราจะ ต้องเริ่มต้นใหม่ซักที ถึงตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาคะ เพราะอยู่คนเดียวคิดอะไรไม่ออกเลย ตันไปหมด สับสนมากระหว่างดี ชั่ว ถูก ผิด เราคิดว่าน่าจะมีคำแนะนำดีๆ จากท่านต่างๆ ที่มีมุมมองแตกต่างไปจากเรา และคนที่มีประสบการณ์คล้ายๆ กันนี้มาแนะนำบ้าง ซึ่งก็เจอจริงๆ ทั้งสองท่านเลย ที่เคยตกเป็นทาสของความโกรธมา โชคดีนะ ที่ดิฉันยังคิดได้ค่ะ ถ้าคิดไม่ได้ก็ไม่รู้จะไปเริ่มต้นเมื่อไหร่ เพราะอายุ 30 เข้าไปแล้ว ไม่ใช่ว่าจะมีเวลาปฏิบัติธรรมอยู่นาน ต่อไปนี้จะพยายามขับไล่ไสส่ง ความโกรธออกไปจากใจให้เร็วไว ด้วยวิธีการต่างๆ ที่ทุกๆ ท่านแนะมา ขอบคุณประสบการณ์ที่นำมาแบ่งปันค่ะ ขออนุโมทนาบุญนะคะ

 

โกรธ เด็ก 2-3 ขวบก็ช่างโกรธหมด

 

คุณราคุเคียวซายสงสัยทำงานกับฝรั่ง พวกฝรั่งเนี่ยผมว่าเค้าด่าแล้วเค้าจบนะ แต่นี่ไม่จบก็คือเรานี่แหละ เพราะเราคุ้นเคยกับวัฒนธรรมแบบไทยๆ ดีแล้วละ ให้อภัยเค้าเหอะ

ส่วนคุณเวลานาทีที่บอกว่า เด็ก 2-3 ขวบก็โกรธเนี่ย พูดจริงหรือเปล่า แล้วถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกคุณละ โกรธไม่มีข้อยกเว้นหรือ

กิเลสที่เราได้ยินกันบ่อยๆ ก็มี
โลภ โกรธ หลง

คำว่าหลงนี่แหละร้ายที่สุด แต่ถ้าเอาชนะความโลภ กับความโกรธไม่ได้ ก็ยังอีกนานที่จะต่อสู้กับความหลง

 

จริงนะคะ บางคนด่าแล้วจบ แต่บางคนด่าแล้วไม่จบ อย่างดิฉันเป็นประเภทที่สองคือด่าแล้วไม่จบค่ะ เก็บมาคิดแบบแค้นฝังหุ่นเลยแย่

 

นึกขึ้นได้อะไรอย่างหนึ่ง ต้องมาต่อให้จบ เพราะเดี๋ยวอาจจะลืม

คือที่บอกว่าความหลงนะร้ายที่สุด เพราะจริงๆแล้ว ถ้าเราจะพิจารณาให้ดี ความโลภ กับความโกรธนั้น มันมีความหลงแฝงอยู่

โลภไม่มีที่สิ้นสุด เพราะความไม่รู้ เพราะหลงไปว่าเอาสมบัติติดตัวไปได้
โกรธง่าย โกรธบ่อย เพราะหลงไปว่าเรากับเค้าก็เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น เกิดมาบนโลกนี้นะ ไม่มีหรอกคำว่าความสุข ถึงปากจะบอกว่าสุข แต่นั่นแหละมันสุขเทียมๆ สุขที่แท้ก็คือพระนิพพาน.... ก็ในเมื่อเป็นเพื่อนร่วมชะตาเดียวกัน จะมาโกรธกันทำไม

แล้วคำว่า "หลง" เนี่ยนะ มันน่ากลัว ลำพังชื่อของมันก็น่ากลัวอยู่แล้ว หลงทาง หลงผิด หยงหลิง เอ๊ย หลงหญิง เห็นมะ ไม่เป็นมงคลเลย

ขนาดตัดออก ยังน่ากลัวนะ ไม่เชื่อตัดคำว่า "ห" ออกซิ

^-^

 

ใช่ค่ะ ตัว ห ล ง น่ากลัวจริงๆ ด้วย ขนาดตอนนี้นั่งอยู่หน้าคอมยังหลง เลย เดี๋ยวลืมนั้นลืมนี้ กระโดดไปเพจนั้นทีเพจนี้ที ที่อ่านไปดีๆ เมื่อกี้ก็ลืมแล้ว และถ้าเอาคำว่าหลงตัด "ห" ออกอย่างที่คุณ Khomeraya บอก ก็เป็นลง เออ ไม่ไหวนะคะ น่ากลัวค่ะ แค่คิดก้หวาดเสียว แล้วหลง กับ อวิชชา อันเดียวกันไหมคะ อวิชชาถ้าตัด "อ" ออกก็ไม่น่ากลัวแล้ว กลายเป็นประเสริฐแทน

 

ขอบคุณค่ะ คุณ none สำหรับข้อธรรม

ใช่ค่ะเค้าเป็นต่างชาติ
ที่จริงเวลาเค้าลงมาเล่นงาน บางวัน ๓ รอบ ก็อึดอัดหงุดหงิดนะ
ต้องข่มใจมากอยู่เหมือนกัน แต่บางเรื่องที่เค้าด่าไป ก็มีประโยชน์นะ เราก็พยายามแก้ไขตัวเองด้วย แต่ธรรมดาคนแก่ก็ต้องเชื่อมั่นตัวเอง เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

แต่ไม่เคยอยากทำร้ายเค้าจริงๆหรอกค่ะ สงสารเค้า
(แม้ว่าตัวเองน่าเวทนากว่ามาก)
แต่หน้าที่เรามันผู้ใหญ่เค้าให้มากดดัน คนแก่ นายใหญ่โคตรให้ท้ายเลย
เราก็ไม่เคยจะขี้ฟ้อง หรือให้ร้ายเค้าลับหลัง (แต่เค้าจะทำก็เป็นปัญหาของเค้าเอง) อดทนน่าดู

กลับมาที่ห้องเราก็แผ่เมตตาให้เค้า พอรุ่งเช้า ก็เจอศึกต่อทุกวัน
เค้าก็คงรู้ว่าเราไม่ได้คิดร้ายกะเค้า เค้าก็เบาลงแยะ

 

๑. แนวมหาสติปัฏฐาน เมื่อโกรธ ท่องในใจ "โกรธหนอ ๆ ๆ ๆๆๆ..." กำหนดที่ลิ้นปี่ (ใต้ทรวงอกด้านซ้าย) ท่องไปเรื่อย ๆๆ จนกว่าจะหายโกรธ

คำว่า "โกรธหนอ" นั้น เป็นการแสดงกฏไตรลักษณ์ (เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป)ได้รวดเร็ว เมื่อมีเหตุเกิดขึ้น คือความโกรธ คำว่า "หนอ" เป็นการดับที่เหตุทันที ทำบ่อย ๆ จะทำให้เรามีสติ ไม่โกรธง่ายค่ะ เกิดเมื่อไร เอาสติไปจับเมื่อนั้น

๒. ฝึกกสินสี วิธีนี้เป็นแบบสมถะ ใช้เวลาที่นั่งสมาธิค่ะ กสินสี มีสีแดง สีเขียว สีเหลือง สีขาว เป็นการเอากำลังฌาณเข้าไประงับความโกรธ ลองค้นหาอ่านดูค่ะ

​

-กสินสีแดง ใช้เพ่งสีแดง หายใจเข้าท่อง "โลหิตะ" หายใจออก"กสิณัง" หรือท่องว่า สีแดง ๆๆๆ ท่องไปเรื่อย ๆ จนเห็นจากสีแดง เปลี่ยนเป็นประกายพรึก (ฌาณ ๔)

​

- กสินสีเขียว เพ่งสีเขียว หายใจเข้าท่อง "นีละ" หายใจออก"กสิณัง" หรือท่องว่า สีเขียว ๆๆ ๆๆ ท่องไปเรื่อย ๆ จนเห็นเป็นประกายพรึก เท่ากับได้ฌาณ ๔ ​

ที่เหลือลองค้นหาอ่านเพิ่มเติมในเว็บต่าง ๆ ค่ะ

๓. การเจริญพรหมวิหาร ๔ ดูเหมือนง่าย แต่ความจริงยากสุด ถ้าทำได้จะดีมาก ๆ ค่ะ เมตตาตัวเขา เช่นเดียวกับเมตตาเราเอง ทุกคนปรารถนาความสุขกันทั้งนั้น ไม่มีใครปรารถนาความทุกข์ การเกิดมา ทั้งเขาและเราก็ทุกข์ เราควรจะมีความรักความเมตตาต่อกัน ปรารถนาดีต่อกัน นึกถึงความดีของพี่สาวเอาไว้ เราจะเกิดความรักความเมตตาต่อเธอ ทำบ่อย ๆ จะลดความโกรธ และให้อภัยกันได้ค่ะ

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

Numsai

 

ขออนุโมทนบุญด้วยค่ะคุณ Numsai ลูกแก้วสีๆ สวยดีค่ะ ไฟล์ภาพลูกแก้วสีแดงเป็น jpeg ใช่ป่ะคะ แต่เมื่อกี้เห็นเหมือนมันเคลื่อนไหวได้แบบผ่านๆ ตา แปลกมากเลย พอจ้องไปอีกทีไม่มีแล้ว ก็เลยคลิกดูไม่ใช่กิ๊ฟซักหน่อย ทำไมแว่บๆ ได้ สงสัยจะตาฝาด

 

แก้รัก - แก้โกรธ

เห็นมีหลายวิธี ดี ๆทั้งนั้นครับ อนุโมทนาด้วยทุกท่าน ส่วนตัวชอบของหลวงพ่อชา
สุภัทโท วัดหนองป่าพง ท่านให้ใช้ คำ ๆเดียว ว่า ฮึก แค่นั้น

อารมณ์รัก ก็ใช้ ฮึก อารมณ์โกรธ ก็ใช้ ฮึก มันก็แค่อารมณ์ชั่วคราวไม่แน่นอนเดี๋ยวมันก็หายทุกอย่างเกิดแล้วก็แปลเปลี่ยน ดับสูญไปตามสภาพของ
ธรรม ไม่ใช่ของเราทั้งนั้น

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

พอโกรธก็ให้รู้ตัวเลยว่าตอนนี้โกรธแล้ว ร้อนไปทั้งหน้าทั้งตัว ทั้งความคิดที่ไม่ดีก็หลั่งไหลมา แล้วก็คิดว่าทำไมถึงโกรธ ทำไมต้องคิดต้องพูดไม่ดี เพราะตัวเราล้วนๆ ดูตามความโกรธไปจนหมด

 

เมื่อคืนเราแอบกราบเท้าเธอในตอนที่เธอนอนหลับค่ะ และจะทำอย่างนี้ทุกๆ คืน เพื่อไม่ให้ลืมตนหลงตนว่าตัวเองดีกว่าผู้มีพระคุณ ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยเหลือนะคะ ตอนนี้จิตคิดกุศลได้มากขึ้นจริงๆ อนุโมทนาสาธุ

 

แต่ก่อนฉันก็เป็นแบบที่คุณว่านี้แหละ เดี๋ยวนี้ฉันมีกัลยาณมิตรที่ดี (มากๆ) ฉันเลยกลายเป็นคนละคน การมีเพื่อนดีเป็นสิ่งวิเศษสุด ขออนุโมทนากับจขกท.

 

ต้องให้อภัยเจ้าค่ะ!!!! ทั้งใจตัวเอง และพี่สาวด้วย (ทีเรายังอยากให้เจ้ากรรมนายเวร

ที่เข้ามาทำให้เราทุกข์อภัยให้เราเลย++) เมื่อก่อนตัวเราเองก็เคยชอบโมโหเมือนกันค่ะ

เริ่มต้นใหม่นะคะอยากลองแนะนำวิธีที่เราใช้ อยากแรกเลยเราอยากให้เธอใส่ความคิดนี้เข้าไปเลยค่ะ

"ฉันจะเปลี่ยนเเปลงตัวเองฉันจะมีคุณค่าขึ้นกว่าเดิมเอาคูณสองไปเลยวะฮ่าๆๆๆๆ" ให้ไป

เข้าคอสนั่งสมาธิค่ะใจเย็นเบิกบาก

หากิจกรรมทำที่ทำให้ตัวเราดูมีคุณค่าขึ้นมาเพราะทุกคนมีคุณค่าเฉพาะอยู่ในตัวเอง ไม่ฝึก

ตัวเองแล้วใครจะฝึกให้ตัวเราจริงมั้ยคะ ทุกคนดูดีมีเสน่ห์ สวย รวย อะไรหลายๆอย่างเพราะ

เขาบ่มเพาะตัวเองทำกิจอันเป็นกุศลสั่งสมไว้กันมาทั้งนั้นละคะ ว่างๆหาหนังสือเกี่ยวกับการ

พัฒนาตนเองมาอ่านนะคะ>.<(เอ...นอกเรื่องไปหรือเปล่า) แต่ยังไงถ้ามีเรื่องคับแค้นใจ

พี่สาวอยู่เสมอนี่ ยาแก้ไขที่ดีที่สุดนุ่นคิดว่าสมาธิเลยค่ะ^^~ นอกจากจะทำให้จิตใจเย็น

เบิกบานแล้วยังได้กุศลด้วย มันเป็นการวางรากฐานระยะยาว แต่ได้ผลดีค่ะ

(ถ้าปฏิบัตินานๆ) แล้วก็เป็นการเรียบเรียงความคิดในสมองของเรา จากที่ซับ

ซ้อนเข้าใจยาก ทำให้เราปล่อยวางได้บ้าง ส่วนใหญ่เราทุกข์เพราะความคิดเราเองทั้งนั้น

แหละค่ะ คิดให้ดีไว้มองโลกแง่ดีไว้ทุกอย่างง่ายเสมอคร้า>< (เราก็อยู่ในช่วงพัฒนาตนเองอยู่ค่ะ)

สุดท้ายนี้นุ่นขอเป็นกำลังใจให้นะคร้า ขอให้คุณเธอ มีจิตใจเบิกบานเเจ่มใสไม่เศร้าหมอง~

ใครบ้างไม่เคยผิดพลาดมาก่อน เนอะ^^~