แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

พี่หนุ่มครับ ของระลึกที่เหลือเอามาประมูลแล้วเอาเงินที่ได้ไปทำบุญกับวัดที่อยู่ต่างจังหวัดถือโิอกาสไปร่วมทำบุญด้วยกันเลย ดีมั๊ยครับ(เป็นเพียงเสนอความคิดนะครับสุดแล้วแต่พี่หนุ่ม)

 

ผมได้รับ พระพรหมและลูกแก้วจักรพรรดิจำนวนอย่างละ 26 ชุด จากคุณ Natasan เรียบร้อยแล้วครับ เป็นน้ำใจที่คุณ natasan ได้เตรียมไว้มอบให้สำหรับเพื่อนๆในเวปแห่งนี้ ต้องขอบคุณเป็นอย่างยิ่งครับ ขอให้คุณแม่และหลานหายป่วยโดยเร็วนะครับ ขอบพระคุณอีกครั้งครับ

 

แล้วแต่ความเห็นของผู้มีน้ำใจเลยครับ ยินดีด้วยทุกอย่าง
สิ่งดีๆแบบนี้ มากคุณค่าและยากเกินกว่าจะหาพบได้ในสังคมเมืองของทุกวันนี้

 

ระหว่างการเดินทางของชีวิต ย่อมมีคุณค่าและสิ่งที่ควรจดจำมากกว่าเมื่อถึงจุดหมายเสมอ
แต่ ณ. ที่จุดหมายของความสำเร็จ ย่อมเกิดความภาคภูมิใจมากที่สุดของชีวิตเช่นกัน

เป็นคำพูดที่เป็นความจริงและมีความหมายดีมาก ชีวิตเราทุกคนมีเส้นทางเดินต่างกันแต่จุดหมายเดียวกัน คือความสุขในชีวิต

 

ขอบคุณครับ ผมรู้สึกดีจริง ๆ ที่ได้เขียนออกมา อยากให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ และ น้อง ๆ ที่อยู่ในบ้านหลังนี้ ช่วยกันเขียน อย่างน้อยก็ได้ระบายสิ่งที่เป็นความรู้สึกดี ๆ ออกมา เมื่อได้ทำแล้ว จะรู้สึกได้ทันทีว่า มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

 

พี่หนุ่มครับช่วย pm บอกที่อยู่ให้ผมหน่อยครับ ขอส่งพระขุนแผนระฆังทองให้พี่ไว้ก่อนครับ

 

น่าสนใจครับ (เพราะส่วนตัวอยากให้เป็น one day trip มากกว่า) ...คนมีห่วง
ส่วนฟุตบอลไม่ได้แตะมานานแล้ว ถ้าช่วยได้ก็คงวิ่งได้สัก 5 นาทีมั้ง แรงมันเป็นปฏิผกผันกับอายุ...
รอสรุปสุดท้าย จากทีมแล้วกันครับ

 

เห็นด้วยกับไอเดียนี้ครับ อยากให้ได้เงินไปบริจาคให้น้องๆที่อยู่ตามบ้านสงเคราะห์ต่างๆ อยากให้พวกเขามีโอกาสมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่นะครับ
ถ้าใครจะเริ่มตั้งกระทู้ประมูล เดี๋ยวผมจะขอเอาของมาร่วมด้วย

 

ไร้สาระมานานขอเล่าเรื่องแม่ครับ
ผมเป็นลูกคนเล็กของบ้านครับค่อนข้างจะติดแม่มากๆ พ่อจะไม่อยู่จันทร์-ศุกร์ เพราะทำงานต่างจังหวัด จะกลับมาก็เสาอาทิตย์ครับ แม่เลี้ยงลูกๆ 3 คนผู้ชายหมดเลย เด็กๆค่อนข้างซนกันมาก ตอนเด็กๆแม่ตีผมเจ็บมากผมโกรธและถามว่าทำไมต้องตีแรงด้วย ผมเจ็บแม่ก็บอกแม่ก็เจ็บด้วยแค่อยากให้ลูกเป็นเด็กดีของแม่ ตอนผมอยู่ป 6 ผมร้องไห้หาแม่ตอนกลางคืน เพราะเราไม่เคยห่างกันเลยตั้งแต่เล็กจนโต แม่ไปทัศนศึกษาที่มาเลเซีย 10 วัน วันสองวันแรกผมไม่มีอาการ วันที่สามร้องไห้ตอนนอน พ่อถามว่าเป็นอะไร ผมคิดถึงแม่ ป6 ยังขี้แย อาจจังเลย แต่มันกลั้นไม่อยู่จริงๆครับ คิดถึงมากๆ
จนพอโตเข้ามาเรียนหนังสือใน กทม จนปัจจุบัน ผมทำงาน ไม่อยากจะเชื่อเลยผมออกจากบ้านหลังที่อบอุ่นมาเกือบ 11 ปีแล้ว ผมอยากจะกลับบ้านไปอยูู่กลับแม่ใจจะขาด แม่บอกว่าให้มาทำงานที่บ้านเถอะ แต่ยังกลับไม่ได้จริงๆด้วยเหตุผลหลายอย่าง แต่สัญญาไว้ว่าไม่เกิน 2-3 ปีผมจะให้เราอยู่ด้วยกันไปตลอดไม่ให้ห่างกัน และจะดูแลทั้งพ่อและแม่ตลอดไป เมื่อก่อนตอนทำงานปีสองปีแรกผมติดเพื่อนมาก หลังๆมาผมติดแม่และพ่อมากกว่าครับใครจะนัดไปเที่ยวต่างจังหวัด ถ้าพ่อแม่มาผมยกเลิกทันที
แม่ไม่เคยป่วยหนักๆเลยครับเพราะไปหาหมอตลอด แต่เมื่อสองปีที่แล้วแม่ผ่าหลัง หมอนรองกระดูก ครับ ผมไม่สน ผมลางานทันทีเกือบอาทิตย์ ไปเฝ้าแม่ วันที่แม่ผ่าตัดผมไปเฝ้าตั้งแต่ 11.00 น จน 17.00 น ผมนั่งไม่อยู่กับที่เลยเป็นห่วงมากคอยถามพยาบาลตลอดว่าแม่ผมเป็นไงบ้าง เค้าก็บอกผ่าตัดอยู่ ใจนี่กระวนกระวายมาก พอเค้าเข็นแม่ออกมาแม่นอนน่าตาซีดมากๆ ผมเห็นแล้วสงสารมากแต่ก็ดีใจที่แม่ปลอดภัยครับ ดีใจมากๆเลย

เรื่องเล่าเรื่องแม่ผมก็มีเท่านี้ครับ ผมรักแม่มากๆครับ

 

พี่ครับ ขอคารวะ พี่ใส่ใจและละเอียดจริงๆ นับถือ นับถือ นับถือ ผมจะจำไว้สอนตัวเอง

 

Geoduck ภาษาไทย เรียกกันว่า หอยจู๋ บางคนเรียก หอยงวงช้าง
ต้องมีอายุ 5 ปี จะตัวใหญ่และอร่อย ตัวใหญ่ๆ หนัก 1.5 kg. แต่เฉลี่ยแล้ว 1 kg/ตัว
อาศัยอยู่ในทราย ฝังตัวลึกลงไปในดินมากกว่า 1.5 m.
ถิ่นกำเนิดอยู่ในชายฝั่งทะเลตอนเหนือของอเมริกาและแคนาดา
แต่คนจีน ญี่ปุ่น เกาหลี ฮ่องกง นิยมรับประทานกันมาก ราคาขายในเอเซีย 2250.บาท/kg. โดยเฉพาะคนจีนจะชอบมากเป็นพิเศษ
เห็นว่าแปลกดี เลยเอามาแบ่งกันดูครับ

 

โอ้วแม่เจ้า แบบนี้ก็อายเลยครับ

 

เรียนถามพี่หนุ่มครับ

ถ้าผมอยากจะบ่นกล่าวขอ หรือสักการะ พระราชสังวราภิมณฑ์ (หลวงปู่โต๊ะ อินฺทสุวณฺโณ) หลวงปู่ท่านชอบ หรือรักใคร่สิ่งใดเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ อ่านประวัติของท่านรู้แต่คร่าวๆว่าท่านชอบสันโดษครับ เลยไม่รู้ว่าท่านชอบสิ่งอื่นใดบ้าง

 

ขออนุโมทนากับข้อความนี้ครับ สุดยอดมากครับ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 50 คน ( เป็นสมาชิก 29 คน และ บุคคลทั่วไป 21 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>โต้งชลบุรี, 2zani, bus4s2v, dragon184, ekkorn9, farin001, fukthong, jp tiger2, lynn@nice, natta_pea, nuanpan, pchaisai, ransang, Step&Time, tatum007, Tawatchai1889, The29, youngleon, คลอง5, ถิรวุษิ, นำทาง, ผาแดง, มังกรน้อย101, ลูกวัด, หนุ่มเมืองแกลง, หรหมจาโร, เฉียวฟง, เอกพระโขนง
ยังอบอุ่นเสมอครับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขอร่วมวงพบปะพี่น้องด้วยคนครับ (kiss)

 

แม่ของพวกเราทุกคน ที่ต่างจังหวัดมักเป็นเช่นนี้ด้วยกันทั้งสิ้น
สู้และทนทุกอย่างเพื่อให้ลูก มีวันที่ก้าวไปข้างหน้า แบกรับทุกปัญหาและหลายภาระโดยไม่เอ่ยปากบ่น ก้มหน้าทนสู้ เพียงหวังว่าลูกจะไม่ต้องลำบากแบบแม่และพ่ออีกต่อไป

ที่คุณ Lerd กล่าวมาทุกอย่างเป็นเรื่องจริงที่อยากให้ทุกคนลองพิจารณาดูครับ ไขว่คว้าหาพระดีอย่างไรมา ก็ไม่หนุนช่วยได้เท่าแรงอธิษฐานจากแม่
ผ้าห่มที่หนานุ่มอย่างไร ก็เปรียบไม่ได้เลยกับ ไออุ่นจากอ้อมอกเหี่ยวๆของแม่
กุศลจากสร้างวัดใหญ่โตเพียงใด เทียบไม่ได้กับ การทดแทนพระคุณพ่อแม่
ความรักที่ยิ่งใหญ่จากใดๆ ไม่เทียบได้กับความรักจากแม่
พรจากพระอริยะใดๆ ก็ไม่เหนือไปกว่า พรอันประเสริฐจากปากของแม่

 

ขออนุญาติเล่าถึงคุณแม่บ้าง
ผมไม่รู้ว่ารักแม่แค่ไหน แต่ที่มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะแม่

ตอนเด็กๆ ผมก็ดื้อก็ซนตามประสาเด็ก ก็เที่ยวเล่นไม่ค่อยอ่านหนังสือหนังหา แม่ก็คอยว่าคอยตี เด็กๆทุกคนก็ไม่ชอบโดนตี ก็ร้องไห้วิ่งหนีตลอด พอโตมาหน่อย เราพอคิดได้ว่าที่แม่ทำเพราะแม่รักเรา พอคิดได้แบบนี้ผมก็มานอนร้องไห้ทุกวัน
จนมาถึงช่วงจุดเปลี่ยนชีวิต พ่อแม่ทะเลาะกัน ช่วงนั้นผมร้องไห้ทุกวัน เหตุการณ์นี้ทำให้แม่ต้องไปอยู่ข้างนอกคนเดียว แม่ไม่เคยลำบาก แต่แม่ต้องไปทำงานหาเงิน กินอยู่อย่างประหยัดเพื่อหาเงินมาพาลูกๆไปกินข้าวกินอาหารดีๆ ไปหาแม่ทีไร แม่ก็รีบหาข้าวหาน้ำให้กิน จนวันหนึ่งแม่มาส่งขึ้นรถไฟกลับบ้าน วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมเห็นแม่ร้องไห้ ผมทราบจากพี่ว่า แม่ร้องไห้เพราะเป็นห่วงผม แม่อยากให้ผมมีอนาคตที่ดี (ซึ่งช่วงนั้นผมก็เด็กติดเล่นติดสนุก ไม่ค่อยตั้งใจเรียน การเรียนเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ) พอผมเห็นแม่ร้องไห้ผมก็ร้องไห้และเสียใจตลอดทางกลับบ้าน น้ำตาแม่ทำให้ผมคิดว่าเรานี่อกตัญญูจริงๆทำให้แม่ต้องเสียน้ำตา เหตุการณ์วันนั้นทำให้ผมคิดได้ว่าเราจะทำตัวแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ จากนั้นผมก็ตั้งใจเรียนมาตลอดจนผงการเรียนกลับมาดีเหมือนเดิม
เมื่อโตขึ้นมา แม่ก็ยังคงอยู่อย่างประหยัดไม่กินไม่ใช้อะไรมาก แต่พอผมได้เจอแม่ แม่กลับให้เงินผมมากมาย พาไปกินแต่ของดีๆที่แม่ไม่กิน ซื้อนู่นซื้อนี่ให้มากมาย แม่ไม่ยอมใช้เงินเพื่อตัวเองแต่กลับให้ลูกได้เท่าที่ตนเองมี
เหตุการณ์ทั้งหลายที่เกี่ยวกับแม่ ผมแค่นึกถึงน้ำตาผมก็ไหลแล้ว ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่เรา ท่านพร้อมที่จะให้เราได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ทำให้หันกลับมามองตัวเองว่า เราทำดีที่สุดแล้วหรอในทุกๆวันที่เป็นอยู่
แม่อยากให้เราได้ดี มิใช่เพื่อตัวแม่เอง แต่แม่อยากให้เรามีชีวิตที่ดี มีการศึกษาที่ดี เจริญก้าวหน้าในชีวิตการงาน มีหน้ามีตาในสังคม ล้วนแล้วแต่เพื่ออนาคตลูกทั้งสิ้น
ถ้าไม่มีแม่ ผมคงไม่มีวันนี้ ไม่มายืนตรงจุดๆนี้ ชีวิตนี้ผมขอยอมพลีให้แม่ครับ
ผมเป็นคนนึงที่ไม่กล้าบอกรักแม่ เพราะว่าแค่นึกถึงแม่เราก็ยังร้องไห้สะอึกสะอื้น
วันนี้จากการเล่าเรื่องแม่อันเป็นดวงใจของผม ทำให้ผมกล้าที่จะบอกรักแม่

ผมรักแม่ครับ.

ขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านเรื่องราวของผมครับ
อย่าลืมบอกรักแม่กันนะครับ

 

สรุปการหารือผ่านกระดานข่าว
กิจกรรมที่เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ สมาชิก สนใจคือ
1. เดินป่าเมืองกาญจน์ ประมาณ 2 - 3 วัน
2. One day trip เอาของที่เพื่อน ๆ ร่วมบริจาคเป็นรางวัลออกมาให้ประมูลแล้วนำเงินไปบริจาค หรือทำบุญ

ส่วนตัวผม ๆ เห็นด้วยกับแนวทางที่สองนะครับ ส่วนของที่จะนำไปประมูล หลังจากพี่หนุ่มแจกของรางวัลวันแม่เสร็จ (ตามที่พี่หนุ่มจัดสรร) มีเหลืออยู่จำนวนทั้งหมดกี่ชิ้น เราก็นำมาประมูลกัน โดยเลือกสถานที่ที่เราจะไปทำบุญกัน แล้วกำหนดเวลา เปิด ปิดประมูล ได้เงินเท่าไหร่ก็นำไปทำบุญ หลังจากนั้นพบปะสังสรรค์ รับประทานอาหารร่วมกัน

กำหนดการ เสาร์ที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2553 (กำหนดการเบื้องต้นครับ อาจเปลี่ยนแปลงตามแต่สมควรครับ)

รายชื่อผู้ร่วม Trip (เรียนเชิญพี่หนุ่มเป็นประธานในงานด้วยนะครับ)
1. ศิษย์หลวงปู่กวย009
2. siwarit
3. Namo_2009
4. ก้องครับ
5. PITINATTH73
6. r.leebaba
7. พุทธิวงษ์
8. ลูกวัด
9. ป่ามะม่วง
10. Step&Time
11.



ใครสนใจลงรายชื่อเพิ่มเติมได้นะครับ หากตกหล่นชื่อใครรบกวนแจ้งด้วยนะครับ

 

ท่านเป็นพระปฏิบัติ คงชอบให้เราได้ปฏิบัติแน่ครับ
ท่านไม่เน้นเครื่องเซ่นสรวงสักการะเช่นองค์อื่นๆหรอกครับ

สิบนิ้วศรัทธาล้ำ
หนึ่งจิตนำน้อมกราบกราน
แน่วแน่มั่นคงนาน
ตลอดกาลมั่นคงจริง

เพียงแค่นี้คงพอที่จะได้รัีบพรดีๆจากท่านแน่ครับ