กรรมค้ายา-ไม่ต้องรอชาติหน้า

กรรมค้ายา ไม่ต้องรอชาติหน้า​

พิมพ์ส่งมาให้เป็นธรรมวิทยาทาน โดยคุณ Lilly

***********************​

​

บาป กระทำลงไปนั้นอาจจะกระทำโดยตั้งใจไม่ตั้งใจ หรือด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ อย่างไรเสียบาปกรรมก็ส่งผลต่อผู้กระทำอยู่ดี เพราะ กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง ไม่มีใครหนีพ้น
บ้านของข้าพเจ้าเป็นห้องแถวสองชั้น เปิดเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง เพื่อนบ้านที่อยู่ละแวกเดียวกัน ส่วนใหญ่เป็นคนไทยเชื้อสายจีน เช่นเดียวกับร้านขายส่ง น้ำดื่มและสุรา ที่อยู่ติดกับบ้านของข้าพเจ้า บ้านนี้จะอยู่รวมกันสองครอบครัว คือครอบครัวของผู้พี่และผู้น้อง ครอบครัวผู้พี่มีลูกสามคนแต่ไม่มีพ่ออยู่ด้วย ส่วนครอบครัวผู้น้องมีสองคน
อยู่มาวันหนึ่ง บ้านนี้ได้มีสมาชิกเข้ามาอยู่ใหม่ เป็นหญิงสาวอายุประมาณ 18-19 ปี แต่จะมาเป็นครั้งคราวไม่ได้มาอยู่ตลอด ทราบภายหลังว่าเป็นแฟนของ อาตี๋ ลูกชายคนโตของครอบครัวผู้พี่ ทั้งคู่ยังเรียนหนังสืออยู่ระดับอาชีวะ เวลามาที่บ้านก็จะพากันขึ้นไปขลุกอยู่ในห้องของอาตี๋ ทำให้คนที่บ้านไม่ค่อยชอบแฟนของอาตี๋สักเท่าไหร่ เพราะเห็นว่าอาตี๋ทำไม่ถูกที่พาผู้หญิงเข้าบ้าน ส่วนผู้หญิงก็ไม่น่าใจง่ายอย่างนั้น แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เพราะเคยพูดแล้วแต่อาตี๋จะเถียงและไม่ยอมฟัง
อาตี๋เป็นคนมีนิสัยเอาแต่ใจ ไม่ยอมใคร เป็นนักเลงอันธพาล ชอบขับรถซิ่งเสียงดังเป็นที่รำคาญของคนอื่น เวลาขับรถไปทางไหนจะมีแต่คนด่าไล่หลัง ส่วนแฟนสาวจะหน้าตาดี ดูเป็นสาวมั่น เธอมาที่บ้านนี้บ่อยๆ มาทานอาหารที่ร้านของข้าพเจ้า จนเราค่อนข้างสนิทกัน เธอเล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า เวลามาที่นี่ทางบ้านของเธอไม่รู้ เธอจะโกหกว่าไปทำรายงานบ้าง ไปนอนบ้านเพื่อนบ้าง ไปเที่ยวต่างจังหวัดบ้าง เลิกเรียนก็จะมาอยู่ที่นี่จนดึกจึงจะกลับบ้าน
ไม่นานอาตี๋ก็ไม่ได้เรียนหนังสือ แฟนของอาตี๋บอกว่าอาตี๋ไปมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับรุ่นพี่ที่วิทยาลัย เหตุการณ์ รุนแรงถึงขั้นทำให้ถูกไล่ออก เมื่อออกมาก็ไม่ได้ทำอะไร เที่ยวเล่นมั่วสุมกับเพื่อนนักเลงด้วยกัน จะช่วยงานทางบ้านบ้างก็นิดๆ หน่อยๆ ต่อมาอาตี๋กับแฟนก็มีปากเสียงทะเลาะกันบ้างตามประสาลิ้นกับฟัน ด้วยความที่ห้องแถวนี้ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนเป็นไม้ เวลาพูดเสียงดัง ๆ ข้างบ้านก็จะได้ยิน ทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น พูดจาหยาบคายด่าทอกันไม่มีใครยอมใคร จนถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน บางครั้งก็มีเสียงร้องไห้ของแฟนอาตี๋ดังขึ้นยามดึก
เวลาทะเลาะกันเธอจะมาระบายให้ข้าพเจ้าฟัง ข้าพเจ้าก็ปลอบใจไปเรื่อย ๆ และยังบอกเธออีกว่า ให้ถือซะว่า เป็นเวรเป็นกรรม ที่เราเคยทำไว้ เมื่อถึงเวลาเราต้อง รับเวรกรรม นั้นแล้ว เธอเห็นด้วยกับสิ่งที่ข้าพเจ้าบอก เธอเล่าว่า เธอเคยมีเพื่อนชายสนิทกันมาก ต่อมาเพื่อนชายของเธอมีแฟนเป็นรุ่นน้องที่วิทยาลัย เพื่อนชายบอกเธอว่าอยากได้ผู้หญิงคนนี้ ต้องการให้เธอร่วมมือและวางแผนให้ ซึ่งเธอก็ยินดีที่จะช่วยเพื่อนทันที
แผนการณ์ก็คือ ในวันเกิดของเพื่อนชาย เธอก็ไปรับรุ่นน้องคนนั้นพามาที่หอพักเพื่อฉลองวันเกิด กินกันไปเรื่อยๆ จนอาหารหมด เธอก็ชวนเพื่อนคนอื่นๆ ไปซื้ออาหารเพิ่ม โดยปล่อยให้เพื่อนชายกับรุ่นน้องอยู่ด้วยกันตามลำพังสองคน บอกว่าถ้าซื้อเสร็จแล้วจะกลับมา แต่เธอกับเพื่อนคนอื่นไม่ได้กลับไปที่หอพักนั้นอีก เป็นไปตามแผนการณ์ รุ่นน้องผู้โชคร้ายคนนั้นตกเป็นของเพื่อนชายของเธอโดยใช้กำลังบังคับขืนใจ
เธอบอกว่า กรรมนั้นคงตามมาสนองเธอแล้ว เพราะเธอเองก็ไม่ได้เต็มใจกับอาตี๋ เธอรู้ว่าอาตี๋เป็นคนไม่ดี แต่ก็โดนอาตี๋ขืนใจ เมื่อเธอเป็นของอาตี๋แล้วก็ปล่อยเลยตามเลย อีกอย่างหนึ่ง เธอเห็นว่าที่บ้านอาตี๋มีฐานะ มีกิจการ มีรถส่วนตัวด้วย คงทำให้เธอมีเงินใช้อย่างสบาย แต่เธอคิดผิด เมื่ออยู่มาจึงรู้ว่าทั้งบ้านทั้งรถและกิจการ ไม่ได้เป็นของครอบครัวอาตี๋เลย แต่เป็นของครอบครัวผู้น้อง ซึ่งเป็นอากู๋ (น้า) ของอาตี๋ ส่วนแม่ของอาตี๋ เป็นเพียงแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวร้านเล็กๆ ในตลาดสดเท่านั้น
เธอบอกว่า เวรกรรม อีกเรื่องหนึ่ง คือเธอเคยเลี้ยงแมวไว้ที่บ้าน แต่เธอไม่ชอบแมวเอาซะเลย เวลามันมาป้วนเปี้ยนตอนเธอทานข้าว เธอจะใช้นิ้วดีดที่หูแมว มันก็จะเจ็บวิ่งหนีไปไกล ๆ แล้วไปนั่งใช้ขาหน้าลูบหูตัวเอง แต่แมวก็ไม่จำ ยังมาทำป้วนเปี้ยนกวนใจเธออยู่เรื่อย เธอก็จะดีดหูแมวทุกครั้ง บางครั้งเธอโมโหจัด เธอจะใช้มือตีที่สะโพกของมันบ้าง บางครั้งก็ใช้เท้าเตะด้วย มาถึงตอนนี้ เวลาที่เธอทะเลาะกับอาตี๋ ก็จะโดนอาตี๋บิดหูดึงเข้าห้อง เหวี่ยงตัวเธอลงแล้วก็เตะเข้าที่สะโพก เธอเจ็บปวดมากพยายามต่อสู้ แต่เธอสู้แรงผู้ชายไม่ไหว ก็เหมือนกับแมวตัวนั้นที่ตัวนิดเดียว ไม่สามารถจะสู้เธอได้ โดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว
ที่อาตี๋อารมณ์ร้ายแบบนี้เพราะอาตี๋เมาและติดยาบ้า และที่มีกินมีใช้โดยไม่ได้ทำงานเพราะ