ความทุกข์ ๑๐ ประการ (ทุกข์ในพระไตรลักษณ์)

"รอยเท้าเหล่าใดเหล่าหนึ่งแห่งสัตว์ทั้งหลายผู้เที่ยวไปบนแผ่นดิน
รอยเท้าเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมถึงการประชุมลงในรอยเท้าช้าง ..
แม้ฉันใด ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย กุศลธรรมเหล่าใดเหล่าหนึ่ง กุศลธรรมเหล่านั้นทั้งหมด
ย่อมถึงการสงเคราะห์ เข้าในอริยสัจจ์สี่ ฉันนั้นเห็นเหมือนกันแล"
(มหาหัตถิปโทปมสูตร มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ พระสุตตันตปิฎกเล่ม 4 พระไตรปิฎกเล่ม 12)

กุศลธรรมทั้งหลาย จะต้องอยู่ในขอบเขตของหลักธรรมเรื่องอริยสัจจ์ 4
แม้การปฏิบัติธรรมอันเป็นการเจริญกุศลธรรม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องศีล สมาธิ หรือปัญญา
ก็ต้องอยู่ในขอบเขตนี้เช่นกันกิจในอริยสัจจ์ 4 ประการคือ
(1) ทุกข์ควรรู้ (ปริญญากิจ คือควรศึกษาให้เข้าใจชัดตามสภาพความเป็นจริง)
(2) สมุทัยควรละ (ปหานกิจ คือกำจัด ทำให้หมดสิ้นไป)
(3) นิโรธควรทำให้แจ้ง (สัจฉิกิริยากิจ คือเข้าถึง หรือบรรลุ) และ
(4) มรรคควรทำให้เจริญ (ภาวนากิจ คือลงมือปฏิบัติ)

กระทู้นี้นำเรื่องความทุกข์ ๑๐ ประการ (ทุกข์ในพระไตรลักษณ์) มาปันกันศึกษาก่อนครับ


<CENTER><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

พระพุทธองค์ ทรงแจกแจงความทุกข์ออกถึง ๑๐ ประการ
ซึ่งเราจะได้แยกแยะถูกว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเป็นทุกข์ชนิดไหน
เพราะขึ้นชื่อว่าชีวิตล้วนเป็นทุกข์ และผู้ที่กำลังประสบทุกข์อยู่ในขณะนี้
ท่านไม่ได้ประสบตามลำพังเพียงคนเดียว ไม่ใช่คนพิเศษที่จะเคราะห์ร้ายกว่าคนอื่น
ทุกข์จึงเป็นของธรรมดาที่เราต้องประสบทุกวี่ทุกวัน โดยเฉพาะพระพุทธองค์ทรงตรัสว่า​