กรรมเป็นที่มาของความแตกต่าง

กรรมเป็นที่มาของความแตกต่าง

จูฬมกัมมวิภังคสูตร พระสูตรที่ว่าด้วยกรรม

1. การที่คนมีอายุยืน-อายุสั้น

ผู้ที่เกิดมาอายุยืนยาว เพราะไม่ได้ทำบาปด้วยการฆ่าสัตว์ ในทางกลับกันผู้ที่ฆ่าสัตว์ไว้ในชาติก่อนๆ และชาติปัจจุบันก็มักจะมีอายุสั้น ดังนั้นผู้ที่ต้องการอายุยืนนอกจากไม่ฆ่าแล้วเมื่อมีโอกาสช่วยได้ควรช่วยสัตว์ทั้งหลาย (รวมทั้งมนุษย์และสัตว) เช่น เห็นสัตว์กำลังจะถูกฆ่า ก็ไถ่ชีวิต เห็นสัตว์ตกน้ำก็ช่วยเหลือ

2. การที่คนเรามีโรคมากโรคน้อย

ผู้ที่เกิดมามีโรคมากเพราะได้เคยเบียดเบียนสัตว์ไว้ในกาลก่อนและในปัจจุบัน ส่วนผู้ไม่มีโรคมากคือผุ้ไม่ได้เบียดเบียนสัตว์ การแก้ไขสำหรับผู้ที่มีโรคมาก คือ ไม่เบียดเบียนสัตว์ กักขัง ทำร้าย ควรถวายยารักษาโรค ช่วยในเรื่องการรักษาพยาบาลตามกำลัง

3. การที่คนเรามีผิวพรรณสวยและไม่สวย

ผู้ที่มักโกรธ ชอบอาฆาต พยาบาท จะมีผิวพรรณไม่สวย เพราะความโกรธเกิดจากความหงุดหงิด แค้นเคือง ทำให้ใจไม่ผ่องใส ไม่เบิกบาน วิธีแก้คือ เจริญเมตตา แผ่กุศล นึกถึงแต่สิ่งดีๆ

4. การที่คนเรามีอำนาจมาก มีอำนาจน้อย

คนมีอำนาจมาก จะไม่ริษยา ไม่มุ่งร้ายผู้อื่น ผู้ที่มีความอิจฉาริษยา คิดปองร้ายในกาลก่อนและปัจจุบันชาติ ก็จะเป็นผู้มีอำนาจน้อย วิธีแก้คือ มุทิตา ทำใจให้ยินดีในโชค ในลาภของผุ้อื่น ลดละความคับข้องใจที่เห็นผู้อื่นได้ดีลงเสีย

5. การที่คนเราร่ำรวยและยากจน

คนร่ำรวยคือผู้บริจาคทานไว้มากในชาติก่อน โดยเฉพาะแก่สมณะหรือผู้มีศีล ผู้ประพฤติธรรม ส่วนคนยากจนคือผู้ที่ตระหนี่ในการทำทาน หรือชักชวนผู้อื่นทำทานแต่ตัวเองไม่ทำ วิธีแก้คือ หมั่นบริจาคทาน ทุกครั้งที่โอกาสอำนวย มากน้อยตามแต่กำลัง ไม่ให้เดือดร้อนตัวเอง

6. การที่คนเกิดในตระกูลสูงและตระกูลต่ำ

คนเกิดในตระกูลสูง จะต้องไม่เย่อหยิ่ง อ่อนน้อมถ่อมตน เคารพนบนอบผุ้ที่ควรบูชา คนเกิดในตระกูลต่ำ เป็นคนกระด้างถือตัว จองหอง ไม่เคารพคนที่ควรเคารพ ทางแก้คือ ต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตน เคารพผู้ที่ควรเคารพ รู้การควรไม่ควร

7. การที่คนเกิดมาฉลาดและคนที่เกิดมาโง่

ผู้มีสติปัญญาฉลาดเฉลียว ย่อมเป็นผู้ขวนขวายในทางโลกและทางธรรม ได้มีการคบหานักปราชญ์ ผู้ทรงธรรม เรียนรู้บาปบุญคุณโทษ อะไรดีอะไรชั่ว รู้กาลควรไม่ควร อะไรควรทำไม่ควรทำ ทำความเห็นให้ตรง จึงเป็นผู้มีปัญญามาก แต่คนโง่คือผู้ทำตรงกันข้าม


การทำความดีไม่มีคำว่าสาย ควรเริ่มแต่บัดนี้
:: มงคลชีวิตคือทำดี