โทษที่ไม่รู้จักความชั่ว..ความโง่ของตน..

<table align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="94%"><tbody><tr><td class="postbody" valign="top">พยายามละความชั่ว

ความชั่วในที่นี้ คือมันก็เกิดที่กาย วาจา ใจของเรานี่แหละอย่าไปดูที่อื่น ถ้าหากว่าไม่รู้จักความชั่ว ก็ไม่ทราบจะไปละตรงไหน ต้องดูให้รู้จักความชั่วเสียก่อน อุปมาเปรียบได้กับการเกิดโรคภัยไข้เจ็บจะเป็นปวดหัว ปวดท้องเป็นไข้เป็นหนาวอะไรก็ตาม รู้สึกแต่ว่าโรคเกิดขึ้นในกาย แต่ไม่รู้จักว่าโรคอะไรเกิดขึ้นที่ไหน

เมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไม่มีหนทางที่จะระงับดับ โรคนั้นได้ มิหนำช้ำร้ายยิ่งกว่าเก่านั่นอีกหายาตามท้องตลาดมากิน โดยไม่เข้าใจว่าเป็นยาแก้โรคที่มีอยู่ในกายของตนโดยเฉพาะหรือไม่ ใช้ยาสุ่มสี่สุ่มห้า มันก็ไม่ถูกกับโรคและอาจจะไปแสลงแก่โรคให้ร้ายแรงยิ่งกว่าเก่าถึงกับตายก็ได้

ฉันใดคนที่จะละความชั่ว ถ้าไม่เห็นความชั่วของตนแล้วก็ละไม่ได้เหมือนกัน ถ้าไม่รู้จักความผิดของตน ไม่รู้จักความโง่ของตน เข้าใจว่าตนฉลาดอยู่ร่ำไป อะไรก็เข้าใจว่าเป็นดีหมด ไม่ยอมฟังเสียงใครทั้งนั้น อย่างนี้ก็ไม่ทราบว่าจะไปละความโง่อันนั้นได้อย่างไร

มีแต่เพิ่มพูนความโง่ขึ้น จิตมีทิฏฐิมานะกล้าขึ้นกว่าเก่าทวีคูณ ไม่ทราบว่ามันไปดีได้อย่างไร นี่เพราะไม่เห็นความโง่ของตนถือเอาความโง่เป็นความฉลาด โง่ฝังอยู่ในใจเฉยๆ ก็ยังคลางแคลง แต่เมื่อเอาความโง่มาแสดงให้ปรากฏออกภายนอกในที่สาธารณะแล้ว เป็นสิ่งที่น่าอับอายขายขี้หน้า

เพราะความโง่นั้นฝังอยู่ภายในตัวของเราแต่เราเข้าใจผิดคิดว่าอันนั้นเป็นความฉลาดเลยถือมานะทิฏฐิว่าตนเด่นตนดี อันนั้นเรียกว่าไม่รู้จักความชั่วไม่รู้จักความโง่ แล้วก็ไม่ทราบจะชำระอะไรได้ ก็หมดหนทาง ความชั่วหรือความโง่นี้ หากไม่รู้จักแล้วละยากอย่างนี้ โดยทั่วไปการกระทำของใครคนนั้นก็ว่าตนทำถูกหมด มันถูกตามกิเลสของตนเอง..


: เพียรไม่ให้ความชั่วเกิด เทศในพรรษา พ.ศ. ๒๕๑๕
: หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี วัดหินหมากเป้ง ศรีเชียงใหม่ หนองคาย</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td class="postdetails" height="40" valign="bottom">
</td></tr></tbody></table>

 

โรคกรรมเป่าครับ