กิเลสเป็นเหตุทำลายตนโดยไม่รู้ตัว

กิเลสเป็นเหตุทำลายตนโดยไม่รู้ตัว


เสียงหนอเขาด่า เสียงหนอเขาเสียดสี เราก็ตั้งสติไว้ที่หู สร้างความรู้ไว้น่าดูน่าชม ตั้งสติกำหนดเสียงหนอ เสียงเป็นรูป เสียงเขาด่ามันก็เป็นรูปหูเป็นรูป จิตกำหนดรู้เป็นตัวนาม ว่าเขาด่ารู้อย่างนี้

เอาสติสัมปชัญญะไปรู้ไปดูเสียงว่าเสียงเขาด่าใครนะ ด่าใคร ไม่ใช่ด่าเรา ด่านาย ก. เป็นสมมติบัญญัติ แล้วความรู้แจ้งประจักษ์ชัด รูปนามขันธ์ ๕ เป็นอารมณ์ แยกรูปออกไป แยกเสียง รูปนั้นเป็นอันผนวกบวกกัน

จิตที่สำนึกได้ว่า ใครหนอด่านาย ก. สมมตินามว่าเราชื่อนาย ก. อ๋อ ด่าสมมติบัญญัติ เราก็ตั้งสติสัมปชัญญะไว้ที่หู กำหนดปั๊ปสติดีมีปัญญา

นี่เรียกว่าเอาสติไว้ที่จิต จิตอยู่ที่ไหน อยู่ที่หูแล้ว เพราะเราฟังเสียงที่หู หูเป็นรูป เสียงที่พูดมานั้นก็เป็นรูป ตัวที่เรารู้ว่ามันด่า เป็นตัวนาม

เรามีสติสัมปชัญญะ กำหนดเสียงหนอ เสียงหนอ แล้วมันก็ดับไป ผันแปรกลับกลอก หลอกไปโดยสมมติของมัน เสียงนั้นจะกลับไปหาคนด่าเอง แล้วก็ดับวูบ นี่ความทุกข์หมดไป

เราไปเอาความทุกข์มาเองมิใช่หรือ ทุกข์ก็อยู่ของมันตามเรื่องของมัน เราไปหามันเอง ตั้งสติไว้ซิ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เสียงนั้นมันก็ตก จะไม่เข้าไปผนึกในเทปของเรา



มานั่งกรรมฐานไม่เคยกำหนด เก็บเอาแต่เสียงด่ามาไว้ในใจ เก็บโน่นเก็บนี่ สิ่งนั้นคือเก็บความเดือดร้อนมาไว้ในใจ ทำให้โยมมีทุกข์ ตรงนี้ไม่มีใครแก้ ยิ่งนั่งยิ่งทุกข์ใหญ่

บางคนบอก หลวงพ่อคะ ฉันมานั่งยิ่งมีทุกข์ ก็มานั่งไม่ถูกเรื่อง นั่งอะไรกัน นั่งอยากเป็นเทวดา นั่งอยากเห็นพระอินทร์ นั่งอยากไปเฝ้าพระพุทธเจ้าที่พระจุฬามณี มันคนละเรื่องกัน

จะไปเฝ้าอย่างนั้น ไม่ต้องมาวัดนี้หรอก ไปเฝ้าเอาเลย เหาะขึ้นไปเลย เสกพระคาถาเหาะเหินเดินนภากาศ ไปเฝ้าที่จุฬามณีโน่น

เลยก็มีแต่สร้างกิเลส เป็นเหตุทำลายตนโดยไม่รู้ตัว ควักเงินทำบุญกันไม่พัก ไม่ใช่บุญนะ


บุญอยู่ที่ใจ ทำจิตใจให้มีความสุขไม่ได้หรือ แยกทุกข์ออกจากใจ คือ ขันธ์ ๕ รูปนามเป็นอารมณ์ เรียกว่า นามรูปปริจเฉทญาณ ข้อนี้ซิถึงจะเป็นข้อแก้

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรานั้น ทรงแสดงเหตุผลชัดเจน มาสร้างความดีจะไปสวรรค์ ต้องมาที่โลกมนุษย์ที่อิจฉากัน

-----------------
คัดลอกจาก หนังสือ กรรมฐานแก้กรรม 3 หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม

 

ศาธุครับ เป็นหลักธรรมข้อคิดที่ดีมากเลย

 

พยายามจะทำให้ได้ เพื่อจะได้ไม่มีทุกข์
อนุโมทนาด้วยค่ะ

 

โมทนาครับ