เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

เรื่อง คาถาชิณบัญชร

คาถานี้เคยสวดอยู่เช่นกัน
พอรู้เดียงสาขึ้น ก็เริ่มสังเกตุ พิจารณาผลต่างที่เกิด แต่ยังสวดอยู่
พอเห็นท่าไม่ดีจึงหยุด
ด้วยรับรู้แล้วว่าตนเองยังกิเลหนา ไม่คู่ควร


คาถานี้ดี ใจลึกๆยังอยากสวดอยู่ ทำอย่างไรจึงจะสวดได้
วันนี้เบื้องบนบอกใบ้ให้มังกร แล้ว

คนเรามีทั้งส่วนที่ดี(กิเลสน้อย) และก็ยังคงมีส่วนที่เลวกิเลสหนาอยู่
จะปัดกวาดอยางไรก็คงไม่หมด ดังไบไม้ที่ตกเกลื่อนทั้งลาน

ก็เราเริ่มมีกำลังแล้ว ศีลเริ่มบริสุทธฺแล้ว คุณธรรมเริ่มโผล่เป็นตอสูงหลอมแหลมแล้ว แม้จะยังไม่ทั้งหมด

เราก็ปัดกวดเฉพาะที่ ในส่วนที่บริสุทธิ์แล้ว นำขึ้นบูชาคุณแห่งพระคาถาและที่มาทั้งหมด
และเราจะใช้พื้นที่ ที่ปัดกวาดบริสุทธิ์แล้วนั้น ต้อนรับแขกอันสูงสุด

สาธุ สาธุ

 

สาธุ สาธุ กับท่านอาจาร์ย suwiนันท์ เช่นเดียวกันครับ

ผมนี้ค่อยสบายใจหน่อย เพราะอันที่จริงแล้ว ไม่อยากตั้งใจ หรือเขียนข้อขัดแย้ง

แต่ประการใด แน่พอนานวันเข้า คล้ายมีบางสิ่ง เข้ามาให้ระลึกย้ำเรื่องในกระทู้

นอนก็ไม่ค่อยสบายใจ เหมือนมีอะไรติดขัดอยู่


และที่สำคัญ ที่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ คือเรื่องการปรมาสท่านอาจารย์ นี่แหล่ะครับ

ทั้งยังมีคุณเห็ดหอม เจ้าบาส น้องตัวกลม อีก


แต่ต้องเขียนขึ้นมาครับ ตามที่บอกไปแล้ว คือกลัวใจน้องอนุชนรุ่นหลัง

และต้องการปกป้อง ตัวพระคาถาชินบัญชร ให้ถึงที่สุด


หากเป็นกรรมที่ต้องทำให้อาจารย์ขุ่นเคือง ผมขอขมาครับ และอยากให้อาจารย์

งอโทษให้กระผม ยังนึกถึงบุญคุณ ที่อาจารย์สอนผมมาตลอด

เขียนไปน้ำตาไหลไปด้วย ไม่อายที่จะบอกล่ะครับ อาจารย์

 

ขออธิบายความหมายใหม่ดังนี้ครับ น้องAtsadong

พระคาถาชินบัญชร สามารถเข้าไปถอดถอน วิชาอาคมที่เป็นไสยศาสตร์ฝ่ายต่ำ

หรือไสยดำก็เรียก ให้ของอาถรรพ์ทั้งปวง ที่อยู่ในกายสูญสลายไปครับ แต่ยังมี

เงื่อนไขเรื่องกรรม และเจ้ากรรมนายเวร ทั้งศีลและสมาธิในขณะนั้น หากไม่เคยมีอกุศล

กรรมหนัก เราสวดทำน้ำมนต์ ระลึกถึงท่านขรัวโต ทุกอย่างถอนได้ครับ


ส่วนที่บอกนอนสลบ ผมเข้าใจว่าของนั้นแรงมาก ทำลายธาตุขันธ์ไปหลายส่วน

ค่อย ๆ ปรับ รักษาตัวเองไป อีกหน่อยก็หาย


อนุโมทนากับใจ ของน้องอัสดง ที่เริ่มเปลี่ยนแปลงในทางบวก สาธุครับ

 

ชิ นะ ปัญ ชะ ระ ปะ ริต ตัง มัง รักขะตุ สัพพะทา
อนุโมทนาบุญทั้งหมดทั้งมวลครับ

 

มาอ่านต่อค่ะ อาจารย์นี่ละค่ะเล่าเรื่องชีวิตและธรรมะได้น่าติดตามค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

คุณมังกรบูรพาครับทุกวันนี้ในใจก็ยังอยาก

สวดพระคาถาชินบัญชรอยู่นะครับ

และผมก็ไม่ได้บอกว่าพระคาถาชินบัญชรไม่ดีนะครับ

แต่ก็อย่างที่บอกก่อนนี้ละครับถ้าบุญบารมีไม่พร้อม

ผมก็ขอเก็บไว้ในใจละครับ

 

แหม ท่านพี่มังกรบูรพาล่ะก็ หนังสือ บทสวดก็มีตั้งมากมาย ขอเอาที่เหมาะกับตัวเอง
ไปใช้ก่อน เล่าเสียหน่อย ในครั้งหนึ่ง ตัวกลมนำไปใช้ ใช้ได้แม้ในความฝัน เพราะ
ความพิเรนทร์เลยถูกท่านฤาษีเขม่น ไล่จนหมดแรง สุดท้ายไปจนมุมสุดในถ้ำ
ด้วยเจอทางตัน เลยนั่งขัดสมาธิสวดชินบัญชร ฤาษีนั้นได้กล่าวว่าเป็นศิษย์มีครู
แล้วสั่งสอนว่าสิ่งที่ทำไม่ถูกไม่ควร หากแม้นไม่ได้บทสวดนี้ข้าน้อยก็คงเดี้ยงแล้ว
ประมาณว่ามีเส้นสายนั่นแหละค่ะ

ถึงได้บอกว่าคาถานั้นศักดิ์สิทธิ ติดที่คำแปล ทำให้ข้าน้อย ไม่อาจเอื้อม ทุกวันนี้
ก็ยังจำได้ค่ะ ไม่ได้ปรามาสมนต์คาถานะคะ หลายคนที่เขียนล้วนบอกว่า
ตัวเองไม่อาจเอื้อม ไม่ใช่เป็นคาถาที่ไม่ดีเน้อ ผู้ปล่อยวางแล้วสวดย่อมได้ผลดีแน่นอน
เจริญในธรรม ขอบคุณที่ขยายความให้ค่ะศิษย์พี่

พูดถึงฤาษี ก็ตะหงิดๆ สัปดาห์ที่ผ่านมา ฝันเห็นท่านฤาษีถึง 2คืน ไปฝึกโยคะต่อแ้ว้วววว

 

เมื่อประสงค์จะสวดพระคาถาชินบัญชร

หากท่านทั้งหลายตั้งใจสวดไปเพื่อสิ่งใด ก็น้อมใจไปในการนั้นๆ ตัวอย่างที่ผมมักจะใช้ก็คือ สวดเพื่อให้ผู้ที่ต้องการอนุโมทนา(ทุกรูปทุกนาม) บุญที่เกิดขึ้นจากการสวด ผู้ใดไม่ชอบใจก็ขอให้ไปในที่อื่นก่อน แล้ว
1. นะโม 3จบ
2. รับศีล 5 / 8 อื่นๆ
3. อัญเชิญเทวดา สัคเคฯลฯ
4. สวดพระคาถา
5. กรวดน้ำ
6. บทส่งเทวดา
7. ทำสมาธิ
8. พักผ่อน
ทุกๆประการทำด้วยความตั้งใจ

 

พระคาถาทุกๆ บทนั้น ให้ผลดีแก่ผู้สวดทั้งหมดครับ
เพราะการสวดมนต์นั้น เป็นการกล่าวสัมมาวาจา
และเป็นการยกย่องในคุณของ พระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์

แต่การจะสวดมนต์ทุกครั้งนั้น ที่สำคัญก็คือ ต้องกล่าวอาราธนาศีลก่อนทุกครั้งครับ
เพราะการที่จะใหุ้คุณของพระรัตนตรัยหลั่งไหลมาสู่กายของเรา
เราต้องเป็นผู้มีศึลก่อนครับ เมื่อมีศีลพร้อม บุญที่เราทำก็จะสำเร็จทุกครั้งครับ
ยกตัวอย่างง่ายๆ นะครับ อย่างเวลาเราไปทำบุญใส่บาตรพระ
พระสงฆ์ท่านจะให้เรารับศีล ๕ ก่อนทุกครั้ง
เพราะเมื่อเราเป็นผู็มีศึล ๕ แล้ว เราก็จะสามารถรับบุญกุศลจากการทำบุญได้อย่างเต็มที่
หัวใจของพระพุทธศาสนานั้น อยู่ที่ศีลครับ
ลองไปปฏิบัติดูนะครับ ทุกๆอย่าง สำเร็จได้ด้วยศีลครับ...

 

แวะเข้ามาอ่าน หลังจากเว้นไป สอง วัน
ตอนท้ายๆๆ..พูดกันมาก เรื่อง คาถาชิ ณบัญชร
คล้ายๆกับว่า..ถ้าสวดจะไม่ค่อยดี
...................................................
.เข้าใจผิดกันทั้งนั้น
คาถาชิณบัญชร..เป็นของดี มากๆๆ
...................................................
อย่าสักแต่ว่า สวด ตามเสียง...แบบท่องมนต์
ให้พิจารณาดูว่า.เนื้อหา ของ คำสวดว่า อย่างไร
.....................................................
เชิญใครเข้ามาคุ้มครอง บ้าง
กลุมอรหันต์ /โสดาบัณ/ มหาเทวดา..ใหญ่ๆๆทั้งนั้น
........................................................
ลองเทียบดู
เมื่อเราเชิญพระมาสวดมนต์ ทำบุญ บ้าน
เราต้องทำอะไร
1. จัดหาพาหนะรับ-ส่ง ถึงวัด
2. บ้านนอก จะตักน้ำล้างเท้า พระ ก่อนขึ้นเรือน
3เชิญพระทั้งหมด ประทับ..ถวายปัจจัย น้ำดื่ม
4. เริ่มพิธีสงฆ์ /อาราธนาศีล/รับศีล/สวดให้พร
5. จัดอาหาร คาว และ หวาน ถวายพระ
6. ถวายจตุปัจจัย /ดอกไม้/ ซอง ถวายเงิน
7. ส่งพระกลับวัด
......................................................
จะเห็นว่า เราต้อง มีค่าใช้จ่ายไม่ใช่น้อย
.......................................................
ในการสวดชิณบัณชร
ดูเนื้อ ดู ชัดๆๆว่า...เราเชิญใครมาเข้าบ้าน -เข้าตัวเราบ้าง
ใหญ่ๆๆ มหาศาล/ ระดับ อรหันต์ /โสดาบัณ..ค่าใช้จ่ายจะแคไหน
เพียงแต่ว่า..ค่าใช้จ่ายจะเป็น เนื้อ บุญ/ วัดเป็นจำนวน สังฆทานได้
เป็น ร้อยเป็นพัน สังฆทาน
.....................................................................

 

เอาง่ายๆๆ แค่ใครสักคน นิมนต์ ท่านสังฆราชมหาสกลปรินายก+
เข้ามาทำบุญ บ้าน...ค่าใช้จ่ายจะขนาดใหน
............................................................
การสวดชิณ บัณชร เป็น ของดี
คนที่สวด ต้องมีบุญพอ/ นั่งสมาธิ มากเกว่า ปกติ.
เพื่อให้ได้ เทียบเท่า สังฆทาน มากกว่า พันถัง
แล้ว แผ่เมตตากลับไป
....................................................
คนที่ สวดสร็จ แล้ว นอนเลย /ไม่นั่ง สมาธิ /ไม่แผ่กุศล
บุญสังฆทาน จะติดลบ
.....................................................................

 

อนุโมทนาค่ะ เห็นด้วยค่ะเพราะดิฉันท่องมานานแล้วมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตค่ะ

 

ผมขออนุญาตสักนิดครับ...

อาจารย์ลองตรวจสอบทางจิต ถึงความเป็นไปได้ จากเรื่องที่ผมจะเล่าข้างล่าง ดังนี้ครับ
<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Microsoft Sans Serif"; panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421663 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:BrowalliaUPC; panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:16.0pt; font-family:"Microsoft Sans Serif"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:BrowalliaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1026"/> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapelayout v:ext="edit"> <o:idmap v:ext="edit" data="1"/> </o:shapelayout></xml><![endif]--> <o></o>

ย้อนรอยมังกร (วิชาแต่งกองทัพ<o></o>)
<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Microsoft Sans Serif"; panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421663 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:BrowalliaUPC; panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:16.0pt; font-family:"Microsoft Sans Serif"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:BrowalliaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";} </style> <![endif]-->
ครูบาอาจารย์เล่าว่า ในสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ไทยรบกับพม่า

ซึ่งอาวุธหลักสมัยนั้นคือ มีด หอก ดาบ บรรดาแม่ทัพนายกอง ที่มีวิชาอาคม

ได้ใช้วิชาแต่งกองทัพ คือการเสกปูนคาดคอ (คาดปูนให้ข้ามลูกกระเดือก)

โดยมีนัยว่า ช่วยทำให้หนังเหนียว อยู่ยงคงกระพัน เมื่อตัวเองหนังเหนียวแล้ว

จึงนำปูนที่เหลือจากการเสก ไปคาดคอให้เหล่าขุนพลและทหาร ทหารทั้งกองนั้น

ต่างหนังเหนียวอยู่คงหอก คงดาบ ฟันแทงไม่เข้า ด้วยอำนาจของปูนแดงกินหมาก

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Microsoft Sans Serif"; panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421663 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:BrowalliaUPC; panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:16.0pt; font-family:"Microsoft Sans Serif"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:BrowalliaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";} </style> <![endif]--> เล็ก ๆ เพียงถ้วยเดียว วิชานี้ผมก็เคยได้ศึกษา และกระทำมาจนเห็นจริง เช่นนั้น

ปูนแดงกินหมากเพียงถ้วยเดียว จะเสกคาดคอ ให้คน ให้ม้า ให้วัวควาย สักกี่ร้อยกี่พันคน

ก็ได้ จึงเรียกวิชานี้ว่า "แต่งกองทัพ"
<o></o>
เสกใส่มะพร้าว แล้วเอามีดเฉาะลงไป มะพร้าวก็อยู่คงเฉาะไม่เข้า
<o></o>

 

เมื่อประมาณ 15 ปีที่ก่อน หญิงสาวนางหนึ่งมีอาการเจ็บและคันที่ตา ลักษณะเหมือนเป็นก้อนเนื้อ

หรือเมือกเหลือง ๆ หมอเขาเรียกตาต้อ เธอไปหาหมอที่คลีนิค 2 ครั้ง แต่ไม่หาย หมอจึงทำการนัด
<o></o><o></o>
ลอกเยื่อตาออก ระหว่างนั้นเอง เธอได้มาปรึกษาผมซึ่งยังพอประสีประสาบ้าง จึงได้ตั้งเทียนขึ้น 2 เล่ม

ที่หิ้งบูชา พร้อมดอกไม้ธูปเทียน และเงิน 6 บาท กล่าวบูชาพระรัตนตรัย และครูบาอาจารย์

เพ่งกระแสจิต ลงไปยังใจกลางน้ำ ที่อยู่ในแก้ว พร้อมพระคาถาบทหนึ่ง เวลาผ่านไปสักครู่

เสียงแตกดังเปรี๊ยะ สนั่นลั่น ตัวผมตกใจเล็กน้อย สงสัยเทียน 2 เล่ม แตกกระมัง เอ้า! ว่าพระคาถา

ต่อจนจบ แล้วนำน้ำในแก้ว ให้หญิงนางนั้นได้ดื่มกิน ตาก็มองดูที่หิ้งพระ เอ๋! เทียน 2 เล่มยังปรกตินี่หว่า

จึงสอบถามเธอ ย้ำแล้วย้ำอีก “ได้ยินเสียงอะไรไหม” คำตอบของเธอคือ ไม่ได้ยิน ห้องเงียบสนิทค่ะ

แล้วย้อนกลับมาถามผมว่า “คุณได้ยินเสียงอะไร"<o></o>


ผ่านไปเพียง 3 วัน เจอกันอีก เธอไม่ไปตามหมอนัด เพราะโรคตาที่เป็นอยู่นั้น หายสนิท

 

อำนาจของปรอท

ลักษณะคล้ายของเหลวสีเงิน กลิ้งไปมาได้ จัดเป็นธาตุกายสิทธิ์ชนิดหนึ่ง

ซึ่งถ้าผ่านกรรมวิธีไล่พิษแล้ว จะมีคุณค่าอนันต์

หญิงคนเดิมอีกเช่นเคย (มะป่วยบ่อยจัง) ได้ไปหาอาจารย์วิทิต (จำนามสกุลไม่ได้)

ที่สำนักปฏิบัติธรรมโลกทิพย์ ของพระอาจารย์คนอง คือไปดูหมอ และถามโรคที่คอ

เนื่องเพราะกินยาหมอตี๋ ที่จัดเป็นชุด มันไม่หาย อาจารย์วิทิตบอก เป็นแซง้อ สรุปแล้ว

มาหามังกรอีก ผมก็ไม่รู้ว่าแซง้อคืออะไร สอบถามผู้รู้ ได้คำตอบว่าเป็นฝีในคอ

จึงลองใช้ปรอท เสกและคลึงจนหายวับ เข้าไปในฝ่ามือ สุดท้าย เธอก็หาย

(มีต่อครับ)

 

คืนวันหนึ่ง ผมดูหนังกำลังภายใน แล้วใจฮึกเหิม จัดการนำใบมีดโกน

ที่มีด้ามเขียว ๆ อัดใจเสกปูนแดง ร่างกายขนลุกขนชัน พอได้ที่ ใช้ใบมีดโกนนั้น

กรีดและถู ไถไปไถมา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถูและไถจนผิวเนื้อ รูดย่นไปย่นมาตามใบมีด

ผิวหนังช่างลื่นสิ้นดี เหมือนอาบด้วยน้ำมันหล่อลื่น มองเห็นมีแต่รอยเส้นขาว ๆ เล็ก ๆ

เลือดซึมสักนิด หรือสักหยดก็ไม่มี
<o></o>

ตามที่เล่าตัวอย่างมา ไม่ใช่ตัวเองจะวิเศษวิโส แต่ประการใด เป็นเพียงการใช้จิต

ระดับต้น คือขณิกสมาธิเท่านั้น แต่ผลที่ได้ ทำไมช่างน่าอัศจรรย์<o></o>


พระเวทวิชาอาคม เหล่าครูบาอาจารย์ หลายต่อหลายสำนัก ต่างรู้เคล็ดลับวิชา

เคล็ดลับการกระทำให้ได้ผล สิ่งหนึ่งซึ่งสำคัญ อย่างยิ่งยวด คือจะสวดก็สวดไป

อย่าแปลความหมายในพระคาถา เนื่องเพราะแปลแล้ว วิกิจฉาจะเกิด ให้สวดไปแบบโง่ ๆ

ระลึกถึงคุณพระทั้ง 5 อันมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดามารดา และครูบาอาจารย์

ขออัญเชิญบารมีของท่าน ให้ส่งพลังมาช่วย ใครจะภาวนาเป็นบทยาว หรือว่าเป็นคาบ

อัดลมภาวนา 5 คาบ 7 คาบ ก็ว่าไป ห้ามสงสัย หรือขาดความเชื่อมั่น (มีต่อครับ)

 

พ่อมังกรปลาไปนอนก่อนนะคะ ฝันดีค่ะ พรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านต่อค่ะ

 

ผมจะขอยกตัวอย่าง ง่าย ๆ ให้ฟัง

มีคาถาบทหนึ่ง ที่ว่า "อุดธัง อัดโธ นะโมพุทธายะ" หากแปลความหมาย

ก็จะได้ว่า ขอให้พระพุทธเจ้าทั้ง 5 เริ่มแต่พระกุกกุสันโท มาตลอดจนถึงพระ

ศรีอริยะเมตตรัย ให้มาส่งพลังจนเป็นมหาอุด คงหอก คงดาบ คงปืน เป็นต้น


หากใครแปลแล้ว มาคิดสงสัยว่า เอ! เชิญพระพุทธเจ้าลงมาถึง 5 องค์ ไม่หนัก

ไปหน่อยหรือ ผมอยากบอกว่า จิตเกิดวิกิจฉาแล้ว จะท่องคาถาบทนั้น หรือบท

ใดใด ก็ไม่ได้ผลแล้วครับ


หากเข้าไปที่ห้องสวดมนต์ แล้วนำคาถาบทต่าง ๆ มาแปลดู จะเข้าใจในสิ่ง

ที่ผมพูดให้ฟัง คาถาทำไมถึงศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากถูกพระอาจารย์เจ้า ตลอดจน

ฤาษีในอดีต ได้สาปแช่งด้วยจิตอันแรงกล้า


ผู้ใดศรัทธาให้หมั่นเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ได้ทั้งศีล สมาธิ และปัญญา


ขออนุญาตใช้คำว่า "นานาจิตตัง"

และอีกคำว่า "มองกระจกคนละด้าน"

ประสบการณ์ที่ใช้ ไม่เหมือนกัน เลยเป็นที่มา

ของต่างความคิดเห็น หรือต่างจิตต่างใจนั่นเอง

เอวัง! ก็มีด้วยประการเท่านี้

 

เห็นด้วยกับอาจารย์ค่ะ...คาถาชินบัญชรเป็นคาถาที่ดีมาก ๆ
หนังสือสวดมนต์ของหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม ก็ยังแนะนำให้สวด
และในหนังสือสวดมนต์ ก็ไม่ได้ Remark ไว้สักหน่อยว่าต้อง
มีคุณลักษณะแบบไหนที่สามารถสวดได้...

และก็ตั้งแต่สวดมามีความรู้สึกว่าทำให้ตัวเรา คิดดี ทำดี พูดดี ขึ้นตั้งเยอะ
เพราะเหมือนกับมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยเตือนตัวเราตลอดว่าอะไรควร ไม่ควร
อยู่เสมอ...ทุกวันนี้ก็ยังสวดอยู่ตามปกติค่ะ...

 

ถ้าเข้าใจในหลักของศาสน พุทธและธรรมะ
พระพุทธเจ้า ทุกพระองค์ เสด็จลงมา เพื่อให้มนุษย์..ดีขึ้น
รู้จักการวางมากขึ้น...ทำอย่างไร จึง จะเกิด สภาวะ แห่งการหลุดพ้น
..........................................................................
พระสงฆ์ ที่เข้าใจ ก็จะเดิน สาย ปฏิบัติ..ไม่สนในเรื่อง ฤทธิ์เดช และ คาถาอาคม
เดินสายปฏิบัติ..เช่น หลวงปู่มั่น /หลวงปู่แหวน /หลวงปู่ หลุยส์ /หลวงพ่อชา ฯลฯ
พระสงฆ์สายปฏิบัติ..จะไม่มีการสร้าง วัตถุนิยม เช่น พระเครื่อง /ตะกรุด/สร้อย
เหรียญ...เราจะไม่เคย เห็น ของ ตามที่ว่า
.................................................................................
พระสงฆ์ อื่นๆบางองค์นั่งบริกรรม มานา..เกิด อำนาจตะบะเดโชสูง
มีพลังจิต..ปลุกเสก วัตถุนิยม..ที่ ทำให้ หนังเหนียว/แคล้วคลาดได้..ซึ่งก็เป็น จริง
......................................................................................
พระพุทธองค์..ไม่แนะนำ ในรูปแบบ นี้ ..เพราะ จะเป็นการ ติด อยู่ในฤทธิ์
ไม่เกิดการหลุดพ้น..เหมือน สายปฏิบัติ..ที่เดินตามความสงบ
................................................................................
ดังนั้นการที่ ใครบอกว่า..ในการปลุกเสก ของ ขลัง
ได้ อัญเชิญ พระพุทธองค์ ทั้ง5 มาด้วย..ในพิธี เพื่อให้ ศักดิ์ สิทธิ์
จึงเป็น เรื่อง ที่ ขัดแย้ง กันอย่างชัดเจน
ทั้งเนื้อหา และ สาระ
......................................................................
คนที่ติดอยู่ในฤทธิ์ ก็จะสนใจ ทำแต่เรื่อง ฤทธิ และคาถา อาคม ทั้งมวล
ซึ่งไม่ใช่เส้นทางสู่การหลุดพ้น...ถ้าชอบ ก็ ทำไป
แล้วเมื่อไหร่..จะหลุดพ้น
......................................................................
ชาตินี้ตายไป พร้อม เดโชตะบะ
ยิ่งนานไป..ตะบะก็ยิ่ง แรง..เก่งขึ้นเรื่อย
ปลุกเสกอะไร ก็ แรงมากขึ้น
ในที่สุด อาจจะเหาะเหิร เดินอากาศได้
...........................................
หลุดพ้น หรือ เปล่า ???????????????
................................................