ข้อคิดสำหรับผู้ที่เคยทำ..อกุศล...//(ทุกคนนั่นแหละ)

ผู้ทำอกุศลมากๆ บางคน

เมื่อได้ศึกษาเข้าใจในสภาวธรรมแล้ว

ก็มักมีความเสียใจในอกุศลที่ตนทำแล้วๆ นั้น

มักจะเป็นกังวลว่าตัวจะได้รับโทษภัยในขณะจะตาย

หรือชาติหน้า

การครุ่นคิดถึงเรื่องเช่นนั้นก็คือ

เป็นการที่กำลังสร้างอกุศลขึ้นนั่นเอง

เป็นการชักชวนอกุศล

หรืออารมณ์อะไรที่ไม่เป็นที่พอใจ หรือเจ็บใจ

ที่เกิดแล้วดับแล้วให้เกิดขึ้นซ้ำเติมอยู่เรื่อยๆ



บางคนชอบเอาเรื่องเสียใจครั้งเก่าๆ มาสร้างรูปใหม่

แล้วคิดเสียใจอยู่ทุกๆวัน เป็นการสร้างอกุศล

ไม่สร้างทางเดินสะดวกให้แก่จิตใจ

จึงไม่ควรกระทำอกุศลที่แล้ว

ควรจะคิดขึ้นเพียงครั้งหนึ่งคราวเดียว

เพื่อเป็นบทเรียนเท่านั้น

จะต้องหักใจทำลายลงได้เด็ดขาด



ถ้าผู้ใดชอบคิดนึกอยู่จนชำนาญเสียแล้วจะเลิกได้ยาก

ก็ ส ร้ า ง อ า ร ม ณ์ ที่ เ ป็ นกุ ศ ล ทับถมให้บ่อยๆ ด้วย

วิธีการต่างๆ ก็จะช่วยได้มาก



ยิ่งกว่านั้นเหตุการณ์ข้างหน้าที่ยังมาไม่ถึง

บางคนก็ชอบคิดวาดภาพไม่ดีอยู่เรื่อยๆ

เช่น กลัวจะต้องออกจากงาน

กลัวอดอยาก กลัวครอบครัวจะเดือดร้อน

กลัวเจ้านายจะดุ กลัวเพื่อนฝูงจะโกรธ

กลัวจะอับอายขายหน้า

กลัวคนรักจะทอดทิ้ง

กลัวจะเจ็บป่วย

ตลอดจนกลัวความตาย

ทั้งๆ ที่เหตุการณ์เหล่านั้นยังมาไม่ถึง

และส่วนมากบางทียังไม่เกิดขึ้นเลย

แต่เป็นเพราะตัวชอบสร้างภาพขึ้นเองจนชำนาญเป็นเหตุ



จริงอยู่ แม้ว่ามนุษย์จะฝังมั่นอยู่ในความกลัว

ทุกรูปทุกนามก็ตาม

แต่ผู้ใดเข้าใจสภาวธรรม

ผู้ใดมีศิลปะในการแก้ปัญหาของชีวิตอยู่บ้าง

เรื่องเล็กน้อยที่จะทำให้อารมณ์ขุ่นมัวก็ย่อมจะเกิดน้อย

ยิ่งน้อยเท่าไรยิ่งดี เพราะการฝึกใจให้เกิดทางเดินสะดวก







คัดลอกจากหนังสือ : กรรมกับอดีตแห่งกาลมรณะ

โดย หลวงพ่อจรัญ ฐิตธฺมโม