เจ้ากรรมนายเวร

<TR><TD class=fontHeaderBlack> เจ้ากรรมนายเวร</TD> </TR><TR><TD align="right">ก่อแก่น</TD> </TR><TR><TD> หลวงตาขลุ่ย กันตะวิโร อายุ 74 ปี จำพรรษาอยู่ที่ วัดป่าเทพเจริญธรรม บ้านเป็ด หมู่ที่ 1 ต. บ้านเป็ด อ. เมือง จ. ขอนแก่น ได้เล่าเรื่องกฏแห่งกรรม หรือกรรมตามมาสนองลูกชายของท่าน ในสมัยที่ท่านยังเป็นฆราวาสครองเรือนอยู่ว่า
ราว พ.ศ.๒๕0๗ ตอนนั้นท่านังไม่ได้บวช มีเมีย มีลูกชายหญิงหลายคน อาชีพก็คือทำไร่ทำนาตามพ่อแม่ปู่ย่าเคยทำมา
ลูกชายของท่านคนหนึ่งชื่อ สุธน พิมสุนนท์ อายุ 17 ปี เห็นจะได้ กำลังอยู่ในวัยคะนอง แต่เป็นคนขยัน ช่วยพ่อแม่ทำไร่ทำนาอยู่เป็นประจำ
ในปีนั้น พอถึงฤดูทำนา ฝนตกมาเดือน 6 เดือน 7 พอไถนาได้ ทุก ๆ เช้าเจ้าลูกชายคนนี้ก็จะห่อข้าว ไล่ต้อนฝูงควายออกไปสู่ท้องนาเพื่อไถดะ (ภาษาอีสานว่าไถฮุดนา)
ปกติ เขาจะเอาห่อข้าวไปไว้ที่เถียงนาน้อยเป็นประจำเสมอมาแล้วก็จะไถฮุดนา กว่าจะได้พักแต่ละครั้งก็นานพอดู ได้เวลากินข้าวพอดี อยู่มาวันหนึ่งหลังจากที่ปลดควายออกจากไถ ก็ตรงลิ่วมายังเถียงนาน้อยที่เอาห่อข้าววางไว้นั้น แต่พอมาถึงเถียงนาแทบล้มทั้งยืน เจ้าอีกาได้มาขโมยจิกกินห่อข้าวจนกระจัดกระจายไปหมด ความโกรธแค้นแล่นพล่านทันที เพราะทั้งเหนื่อยทั้งหิว พอจะมากินข้าวให้หายหิวซะหน่อย แหม! เจ้าอีกาก็มากินข้าวของเขาเสียนี่ จึงคิดวางแผนจับเจ้าอีกามาลงโทษ ให้สาสมกับคามแค้นที่มันมาขโมยกินข้าว
เช้าวันต่อมา เขาได้ทำบ่วงดักเจ้าอีกาเอาไว้ใกล้ ๆ กับเถียงนา เอาปั้นข้าวเหนียวนึ่งวางเป็นเหยื่อล่อ แล้วก็ไปไถนา หลังจากไถนาจนเสร็จ เขาก็มาดูผลงานปรากฏว่าเป็นไปตามแผน เจ้าอีกาได้หลงกลลงมากินเหยื่อแล้วก็ได้ติดบ่วง เขาดีใจมาก เดินตรงไปหยิบเอาไม้เตรียมไว้เป็นเครื่องทรมานเจ้าอีกา มันเป็นไม้ชิ้นเล็ก ๆ เท่านิ้วก้อย ยาวเท่าคอของมันพอดี เสี้ยมปลายไม้นั้นให้แหลมทั้งสองข้าง
เขาตรงมายังเจ้าอีกาที่ติดบ่วงดิ้นรนอยู่ แก้บ่วงออก แล้วจับมันขึ้นมา