ปักษินจำพรรษาที่วัดอัมพวัน (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)

ปักษินจำพรรษาที่วัดอัมพวัน
โดย พระธรรมสิงหบุราจารย์
(หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)
จากหนังสือกฎแห่งกรรม เล่มที่ ๓ ภาคกฎแห่งกรรม

วันนี้อาตมาจะเล่าเรื่องอัศจรรย์ให้ญาติโยมฟัง เป็นเรื่องของนกชวนกันมาบำเพ็ญกุศลที่วัดอัมพวัน นี้มีความหมายเกี่ยวกับกฎแห่งกรรมเหมือนกัน

ปักษีและปักษาที่พากันมาสร้างกุศลอยู่จำพรรษาที่วัดนี้ทุกๆ ปีเป็นเวลาติดต่อกันมา ๑๕ ปีแล้ว มาจากถิ่นต่างๆ กัน มีทั้งหมด ๖ ฝูง มาจำพรรษาตั้งแต่เริ่มต้นเข้ามาวัดวันอาสาฬหบูชา จนถึงวันกลางเดือนสิบสอง หมดฤดูฝนนกเหล่านั้นก็จะกราบนมัสการลาไปยังถิ่นฐานของตนเป็นกลุ่มๆ

กลุ่มหนึ่งอยู่ที่เชียงใหม่ จังหวัดแพร่ จังหวัดน่าน อีกกลุ่มอยู่ทางเพชรบูรณ์ ชัยบาดาล และกลุ่มสุดท้ายอยู่บางปะอิน แต่ละกลุ่มต่างก็สอนลูกๆ ของตนให้ถือปฏิบัติตาม นกเอี้ยง นกคลิ้งโคลง นกสาลิกา นกนานาชนิด มีอายุไม่ถึง ๓๐-๔๐ ปีหรอก ไปโดนพวกคนร้ายยิงเสียบ้าง เป็นโรคตายบ้าง อายุไม่ถึง ๑๐ ปีมันก็ตายแล้ว แต่เหตุใดเล่าจึงพากันมาบำเพ็ญกุศลที่นี่ทุกปี ติดต่อกันถึง ๑๕ ปีผ่านมา

เท่าที่จำได้ นกที่มามาก คือ นกเอี้ยง สาลิกา เป็นต้น เมื่อมันมา มันจะคุยกันมารักษาศีลกินบวชตลอดพรรษาทีเดียว กลางวันก็ไปหากินถึงกำแพงเพชร อุตรดิตถ์ ไปหากินจังหวัดแพร่ ไปไกลจากวัดอัมพวันมาก มันก็พูดกันรู้เรื่อง มีนกสองสามตัวขาหัก อาตมาก็ทาน้ำมันให้เอาผ้าเหลืองผูกขามันไว้ มันก็หาย

มีคราวหนึ่งอาตมาไปบรรยายธรรมที่พิษณุโลก ระหว่างกลางพรรษา ไปอบรมทหารค่ายพระนเรศวรมหาราช ค่ายเอกาทศรถ กลับมาก็มาทำธุระข้างทางใต้นครสวรรค์ลงมา ที่ในป่านั้น นกเอี้ยงฝูงหนึ่งบินมา อาตมาจำได้ นี่นกวัดเรา เพราะมีผ้าเหลืองผูกขา ก็มาบินวนที่อาตมาๆ ก็บอกว่า