ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

เกิดปิติค่ะ ยินดีกับความก้าวหน้าในธรรมของคุณclassic songs จนหายง่วงไปเลยค่ะ และปิติกับความเมตตาของพี่me,myselfด้วยค่ะ รวมถึงซาบซึ้งในบารมีของเบื้องบนค่ะ ^_^ จากที่ง่วงๆพอเห็นประโยคของพี่me,myself หายง่วงเป็นปลิดทิ้งค่ะ

 

ขอโมทนาสาธุจริงๆค่ะคุณเจ๋วะฯ

สำหรับทุกๆท่าน อย่าได้เครียดนะคะ

พวกเราๆในที่นี้ ดิฉันเชื่อว่ามีสัมมาทิฏฐิอยู่ในระดับดีทีเดียว ไม่อย่างนั้นไม่มาสนใจเรื่องการฝึกจิตหรอกค่ะ
เรียกว่า ต้องมีวาสนามาระดับหนึ่งแล้วค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านด้วยความจริงใจ

อยากจะบอกว่า ไม่ว่าท่านจะฝึกด้วยหนทางใด ขอให้หมั่นทำไปเรื่อยๆนะคะ ย่อมเห็นความก้าวหน้าไม่มากก็น้อย
ถ้าเข้าใจจิตแล้ว จะเปลี่ยนจากสายเดิมไปสายอื่นๆ ย่อมเป็นไปได้ค่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีที่แล้ว ดิฉันก็ไม่ได้ตั้งอารมณ์เป็นในเร็ววันหรอกค่ะ
ปฏิบัติตามคำสอนของท่านหลวงพ่อจรัลฯ พอทำไปเรื่อยๆความเข้าใจเราก็จะมากขึ้นค่ะ

และแน่นอน มีความฟลุคอยู่ด้วยไม่น้อยเลย เช่นการตั้งอารมณ์ของดิฉันในวันนี้เป็นต้น
ก่อนหน้านี้ก็ลองตั้งมาหลายแบบแล้วไม่ได้ ก็เรียกว่าต้องลองผิดลองถูกค่ะ

ถ้าหากวันไหนดิฉันตั้งอารมณ์ถูก ก็คงได้มาสนทนาให้พวกท่านฟังบ้างนะคะ
แต่ดิฉันเพิ่งหัดเดิน วันไหนตั้งอารมณ์ไม่ถูกต้อง ก็คงไปไม่ถึงไหน แหะๆ


ส่วนพี่ Me myself นั้น ท่านอริยะค่ะ
นึกถึงคำของหลวงพ่อฤษีฯ น่าจะเรียกว่า พี่เค้าเป็นมโนฯแบบเต็มกำลังแล้วค่ะ
ทำได้คล่องมาก แสดงว่าบุญวาสนาที่พี่เค้าสั่งสมมากต้องมีอยู่มากทีเดียว

ซึ่งพี่เค้าก็จะสามารถให้พวกเราพึ่งใบบุญกันได้ต่อๆไปค่ะ
(นั่นไง พี่เค้าเพิ่งจะเล่าว่าสมเด็จท่านบอกว่าให้ช่วยเหลือผู้คนทางธรรม
ยังไม่ทันจะขาดคำเลยเห็นมะ ฮิๆ)

 

สาธุค่ะ
โมทนากับน้องฝนด้วยนะคะ
พี่ไปเองไม่ได้ ก็ได้แต่อาศัยบุญของน้องฝนกับพี่me,myselfนี่แหล่ะค่ะ เลยได้อ่านพระธรรมคำสอนของพระศาสดาด้วย

ถือว่าน้องฝนมีต้นทุนสูงกว่าคนอื่นๆนะคะ ได้รับเมตตาจากสมเด็จและพระอาจารย์ เพียงแค่ตัดความสงสัยไปบ้าง น้องยังเด็ก จิตบริสุทธิ์ อาจจะไปได้ไวหากหยุดลังเล สงสัยบ้างน่ะค่ะ

สงสัยในพระธรรม สงสัยได้ แต่เมื่อได้คำตอบแล้ว ให้ปฏิบัติ อย่าลืมว่าน้องมีบุญเก่ามา และมีสิ่งที่รออยู่พร้อมที่จะเติมให้น้องหากถึงเวลา ส่วนคนอื่นๆเค้าต้องฝึกนาน เห็นมั๊ยคะ ต้นทุนสูงกว่าคนอื่นเค้าน๊า

ขออนุญาตออกไปก่อนนะคะ คืนนี้ฝันดีค่ะ ^_^

 

จากข้อความด้านบนนี้

ทุกท่านเห็นตัวอย่างของ พรหมวิหาร ชัดหรือยังคะ ^_^ ขอบพระคุณจริงๆ

 

ไม่ใช่หรอกค่ะ สมเด็จองค์ปฐมท่านบอกว่าพี่เป็นนางฟ้าที่ลงมาจากพรหมค่ะ ท่านบอกว่าฝนกับพี่นั้นเคยเป็นเพื่อนกันบนสวรรค์ เเต่ด้วยวาระที่ต้องชดใช้กรรมที่ต่างกันเลยทำให้มารู้จักกันเเบบนี้ค่ะ

ตอนเเรกฝนนึกว่าพี่มาจากดาวดึงส์ซะอีก

 

บันทึกการทำสมาธิวันที่ 15 มิ.ย. 52

เข้าสมาธิพิจารณาตัดขันธุ์ห้า ไม่นานก็เห็นแสงสว่างจ้า แล้วก็เห็นองค์พระศาสดาลงมารับ (ตอนแรกกะว่าจะไปหาหลวงพ่อโตก่อน) ก็เลยได้ไปกราบท่าน

ดิฉัน - นมัสการค่ะ พระศาสดา

พระศาสดา - เจริญพร ตามพระศาสดามา

ดิฉัน - จะพาไปไหนเหรอคะ

พระศาสดา - พาไปเฝ้าสมเด็จองค์ปฐม

ดิฉัน - เพิ่งขึ้นไปเฝ้ามาเมื่อคืนเองเจ้าค่ะ

พระศาสดา - แล้วไปอีกไม่ได้หรือยังไง

ดิฉัน - ได้ค่ะ

พระศาสดาพาไปเข้าเฝ้าสมเด็จ ท่านทรงชุดกษัตริย์นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงกลาง แวดล้อมไปด้วยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์อีกทั้งพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระศาสดาได้เข้าไปกราบสมเด็จองค์ปฐม ซึ่งดิฉันก็ได้เข้าไปกราบท่านรวมถึงพระพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์

สมเด็จ - ว่าอย่างไร เจ้าฝนดีขึ้นไหม

ดิฉัน - ค่ะ คิดว่าเริ่มเข้าใจอะไรดีขึ้นค่ะ

สมเด็จ - ดีแล้ว ช่วยฝากดูด้วย เพราะพระอาจารย์ท่านก็เหนื่อยกับการที่ต้องเผยแผ่ศาสนา ยังต้องมาคอยคุมเจ้าฝนอีก ยังไงๆก็ช่วยกันอีกแรงนะ

ดิฉัน - ค่ะ

สมเด็จ - ท่านสมณโคดม ท่านมีอะไรรึ

พระศาสดา - พระเจ้าค่า หม่อมฉันนำ...(ชื่อดิฉัน)....มาเฝ้าสมเด็จ เนื่องด้วยเห็นว่าตอนนี้กัลยาณมิตรทั้งหลายที่ทาง......ได้ให้ความรู้เรื่องธรรมะเริ่มมากขึ้น ภารกิจของ...ได้สำเร็จลุล่วงไปขั้นหนึ่งแล้วพระเจ้าค่า

สมเด็จ - ใช่ๆ ตอนนี้เริ่มมีญาติธรรมเข้ามาเยอะแล้ว แล้วอย่างไรเรอะ

พระศาสดา - หม่อมฉันก็เลยอยากจะให้....ได้ให้สัตย์ต่อหน้าองค์สมเด็จว่าจะทำภารกิจช่วยเหลือกัลยาณมิตรนี้ต่อไปตราบจนสิ้นอายุขัยพระเจ้าค่า

ดิฉันคิดในใจ (เฮ้ย..อะไรหว่า ซวยแล้วตรู เพิ่งไปพูดกับหลวงพ่อโตอยู่เมื่อคืนแท้ๆ)

สมเด็จ - นั่นซิ เจ้าจะว่าอย่างไร

ดิฉัน - เอ่อ....อ่า...

พระศาสดา - เธอต้องทำหน้าที่ของเธอให้บรรลุเป้าหมาย ไม่สามารถทิ้งญาติธรรมไปได้ ต้องรับหน้าที่ต่อไป

สมเด็จ - ว่าอย่างไรละ

ดิฉัน - (เงียบอย่างเดียว)

สมเด็จ - อ้าว..เงียบเลย

ดิฉัน - พระศาสดา เอาจริงๆเหรอคะ ต้องให้ทำจริงๆเหรอเจ้าคะ

พระศาสดา - อันนี้พระศาสดาไม่ได้บังคับเธอนะ แต่เป็นด้วยสัญญาของเธอที่ให้ไว้ก่อนที่จะลงจากดาวดึงส์เพื่อไปจุติยังโลกมนุษย์ เธอมีหน้าที่ที่ต้องนำผู้ที่เกี่ยวข้องกับเธอให้กลับขึ้นมายังข้างบน ตอนนี้กัลยาณมิตรเริ่มมากขึ้น ถึงเวลาที่เธอต้องรับรู้สัญญานั้นแล้ว ดังนั้นเพื่อเป็นการไม่ทำให้เธอผิดสัญญาที่ให้ไว้ พระศาสดาจึงต้องนำเธอมาให้สัตย์ต่อหน้าองค์สมเด็จและพระพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์

ดิฉัน - ความรู้ลูกก็น้อยนิด ปฎิบัติก็ได้แค่งูๆปลาๆ จะเอาอะไรไปสอนใครได้คะ ที่แนะนำไป ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะผิดบ้างหรือเปล่า ตอนนี้ก็เริ่มเห็นว่าจะมีกัลยาณมิตรบางคนใกล้จะได้มโนกันแล้วนะคะ ดูท่าว่าก็น่าจะไปได้ไกลกว่าลูกด้วย เขาคงช่วยคนได้เยอะกว่าลูกแน่ๆค่ะ ลูกเองก็ยังปฎิบัติไปยังไม่ถึงไหนเลย

พระศาสดา - ส่วนใหญ่ก็ยังไม่ได้กัน ที่จะเริ่มได้ก็ยังไม่ชัดเจน มีเธอเท่านั้นที่จะขึ้นมาสอบถามจากข้างบนได้ ดังนั้นเธอจึงต้องทำหน้าที่นี่ต่อไป การให้ธรรมะเป็นทาน ได้บุญกุศลมากแล้วนั่นจะช่วยส่งผลให้เธอไม่ลงอบายภูมิ ช่วยให้เธอไปนิพพานในชาตินี้ได้

สมเด็จ - ใช่ ลูก รับหน้าที่ของเจ้าไปเถอะ ว่าอย่างไรละ

ดิฉัน - ตลอดไปเลยหรือเจ้าคะ หากว่าต่อไปไม่มีคนสนใจในกระทู้นี่แล้วละคะ ลูกจะหยุดได้หรือเปล่า

พระศาสดา - ไม่เฉพาะในกระทู้นี้ ยังไงเธอก็ต้องสอนธรรมะให้แก่คนอื่นไปเรื่อยๆจนกว่าเธอจะสิ้นอายุขัยแล้วกลับขึ้นมาที่นิพพานตามที่เธอให้สัญญาไว้

ดิฉัน - หากว่าทุกคนไม่สามารถไปนิพพานได้หมดละคะ

พระศาสดา - อย่างน้อยก็ไม่ลงอบายภูมิกัน ถ้าไม่ทันนิพพานในชาตินี้ ก็จะได้ไปนิพพานในยุคพระศรีอารย์แทน

ดิฉัน - หากว่าเป็นสัญญาที่ลูกเคยให้ไว้ ลูกก็จะขอรับทำหน้าที่ต่อไปก็ได้ค่ะ

พระศาสดา - เธอให้สัญญา

ดิฉัน - สัญญาเจ้าค่ะ

พระพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ - สาธุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด ท่านผู้เจริญแล้ว

ดิฉัน - กราบขอบคุณพระพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์อ่ะ สำหรับพร

ดิฉัน - สมเด็จคะ วันนี้มีอะไรเหรอเจ้าคะ ถึงได้มีพระพุทธเจ้าแล้วก็พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์มาอยู่ ณ ที่นี้

สมเด็จ - ก็ท่านสมณโคดมเชิญให้มา ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก แต่ตอนนี้รู้แล้ว

ดิฉัน - โอ..แสดงว่าต้องให้ลูกมาสัญญาต่อหน้าทุกพระองค์เลยเหรอคะ แล้วถ้าลูกผิดสัญญาละคะ

สมเด็จ - ลงไปข้างล่างไง

ดิฉันคิดในใจ (ซวยเลย ทำไงละทีนี้) - งั้นลูกขอลาไปหาพระอาจารย์หน่อยนะคะ

พระศาสดา - ได้ซิ

ดิฉัน - นมัสการลาองค์สมเด็จ อีกทั้งพระพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ค่ะ

ทั้งหมดพร้อมใจกัน - เจริญพร

จากนั้นดิฉันก็กำหนดจิตเรียกพระอาจารย์

ดิฉัน - พระอาจารย์เจ้าคะ อยู่ที่ไหนเจ้าคะ

พระอาจารย์อนุรุท - อยู่ที่โคนต้นโพธิ์

ดิฉัน - นมัสการค่ะพระอาจารย์

พระอาจารย์ - สวัสดี หน้าที่ของเจ้าสมบูรณ์แล้วใช่ไหม

ดิฉัน - สมบูรณ์ยังไงคะ ศิษย์ยังงงๆอยู่เลยค่ะ

พระอาจารย์ - เป็นสัญญาเมื่อครั้งเจ้ายังอยู่ในดาวดึงส์ไง

ดิฉัน - จริงเหรอเจ้าคะ จำไม่ได้ค่ะ

พระอาจารย์ - จะไปดูไหม

ดิฉัน - ดูค่ะ

แล้วพระอาจารย์ก็ทำให้เห็นว่าสมัยก่อนดิฉันเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ตอนนั้นสมเด็จท่านเรียกประชุมแล้วกล่าวว่า

สมเด็จ - เราต้องการอาสาสมัครเพื่อลงไปจุติยังโลกมนุษย์เพื่อนำลูกหลานทั้งหลายกลับขึ้นมาข้างบนนี้ ใครจะอาสาบ้าง

ดิฉัน (ในคราบนางฟ้าสมัยนั้น) - หม่อมฉันขออาสาเจ้าค่ะ

สมเด็จ - การลงไปจุติครั้งนี้ เจ้าต้องไปช่วยญาติพี่น้องเจ้าให้กลับขึ้นมาข้างบนให้ได้มากที่สุด แต่ว่ากรรมเก่าทั้งหลายก็จะไปสนองผลกับเจ้าด้วยเพราะว่าเจ้าจะเกิดเป็นชาติสุดท้าย ก่อนเข้านิพพาน เจ้าจะทนได้ไหม ยอมรับกับผลกรรมอันนี้ได้ไหม

ดิฉัน - หม่อมฉันยอมรับได้เจ้าค่ะ

สมเด็จ - ดีมาก เราจะส่งเจ้าลงไปจุติยังโลกมนุษย์ แล้วก็ญาณของเจ้าเราก็จะให้ไปด้วย เมื่อถึงเวลาเจ้าจะได้ญาณนั้นเองโดยไม่ต้องฝึก แล้วก็พยายามช่วยคนของเจ้าให้ขึ้นมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่เจ้าจะทำได้

ดิฉัน - เจ้าค่ะ

จากนั้นก็เห็นตัวเองกลายเป็นแสงสว่างพุ่งลงไปโลกมนุษย์แล้วก่อนที่จะเข้าไปจุติในท้องแม่ ก็ไปยืนมองดูแม่ที่นอนหลับอยู่ครู่นึงแล้วก็กลายเป็นแสงพุ่งเข้าท้องแม่ไป

พระอาจารย์ - เป็นยังไง เห็นแล้วใช่ไหม

ดิฉัน - ค่ะ เอ..แล้วศิษย์ให้สัญญากับสมเด็จแล้วทำไมพระศาสดาถึงเป็นคนมาเตือนสัญญานั้นเล่าคะ

พระอาจารย์ - พระศาสดาเคยเป็นพระอาจารย์ของเธอมาก่อน ท่านก็ตามโปรดเธอตลอดนั่นแหละ ครั้งแรกที่เจอ เธอก็เจอพระศาสดากับพระอาจารย์โมคคัลลามาก่อนไม่ใช่เหรอ ทุกคนที่เธอเจอก็มีกรรมเกี่ยวเนื่องกับเธอทั้งนั้นแหละ ใครมีกรรมเกี่ยวเนื่องกับใครก็จะพบเจอกับคนเหล่านั้น สายใครก็สายใคร ไม่ยังงั้นก็จะสอนกันไม่ได้ จะสอนได้เฉพาะผู้ที่เกี่ยวเนื่องกันมาเท่านั้น

ดิฉัน - ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ แต่ตัวศิษย์เองก็ว่าจะใช่เก่ง จะช่วยใครได้เท่าไหร่ก็ไม่รู้

พระอาจารย์ - ตอนนี้เจ้าได้โสดาบันไปขั้นนึงแล้ว ถ้าปฎิบัติต่อไปเจ้าจะเข้าถึงอรหันต์ผลแล้วก็ไปนิพพานในชาตินี้

ดิฉัน - จริงเหรอเจ้าคะ

พระอาจารย์ - พระอาจารย์มิได้เป็นคนพยากรณ์ ผู้ที่พยากรณ์เจ้าคือพระศาสดา บุคคลใดที่พระศาสดาพยากรณ์แล้วจักต้องเป็นไปตามพยากรณ์นั้นแล

ดิฉัน - สาธุ...หากว่าผู้ไม่สำเร็จอรหันต์ สามารถจะไปนิพพานได้หรือไม่เจ้าค่ะ

พระอาจารย์ - ก็ได้อยู่

ดิฉัน - ค่ะ งั้นศิษย์ขอลากลับก่อนนะคะ นมัสการค่ะ

พระอาจารย์ - เจริญพร

ลาจากพระอาจารย์มาก็ไปแวะหาหลวงพ่อโตที่โบสถ์

ดิฉัน - นมัสการค่ะหลวงพ่อ

หลวงพ่อ - สวัสดี เป็นยังไงละ

ดิฉัน - แย่แล้วค่ะ เมื่อวานหนูเพิ่งบอกกับหลวงพ่อไปเองเรื่องว่าไม่ได้บอกว่าจะช่วยตลอดชีวิต วันนี้พระศาสดาเลยเรียกขึ้นไปให้สัญญาเลย

หลวงพ่อ - ก็มีหน้าที่ก็ทำไป

ดิฉัน - ไปสัญญาต่อหน้าสมเด็จแล้วก็พระพุทธเจ้าแล้วก็พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์เลยนะคะหลวงพ่อ ถ้าหนูผิดคำสัญญาละคะ

หลวงพ่อ - ก็ลงนรกไปเลย แค่พระพุทธเจ้าองค์เดียวก็บาปมากแล้ว นี่ทุกพระองค์เลยนะ

ดิฉัน - นั่นซีคะ เฮ้อ.

หลวงพ่อ - แล้วรู้สึกเป็นไงจิตวันนี้

ดิฉัน - จิตมันนิ่งๆค่ะหลวงพ่อ

หลวงพ่อ - ดีแล้ว ไปพักผ่อนเถอะไป ไว้ค่อยมาคุยกันใหม่

ดิฉัน - ค่ะ งั้นนมัสการลาค่ะ

หลวงพ่อ - เจิรญพร

ก่อนออกจากสมาธิก็อุทิศส่วนกุศลให้กับสัตว์ทั้งหลายก่อนค่ะ

-------------------------------------------------------------------

อ่านแล้วพิจารณาด้วยค่ะ อย่าเชื่ออะไรง่ายๆ เพราะดิฉันก็ยังงงๆ มึนๆเหมือนปลาถูกทุบหัวยังไงยังงั้น ไม่รู้ว่าโดนมารหลอกหรือเปล่าเนี่ย แต่มันไม่ใช่มารเลยแหละ สัญญาไปแล้วด้วยทำไงดี อ๊ากกกกกกกก

 

แต่พระศาสดาว่าพี่มาจากดาวดึงส์ค่ะ สดๆร้อนๆ เมื่อกี้เอง

 

ขอไปพักผ่อนก่อนค่ะ เป็นสมาธิที่มึนที่สุดในรอบปี ต้องไปตรองดูก่อน ขอยังไม่เชื่อก่อนดีไหมเนี่ย

 

เเต่ก็เเปลกฝนคิดว่าพี่มาจากดาวดึงส์เเต่ฝนได้ยินว่ามาจากพรหม ฝนเเย่จริงๆเลยที่ได้ยินผิด

เป็นกำลังใจให้พี่นะคะ ฝนเองก็มีหน้าที่เเต่สมเด็จท่านมอบหมายงานเเต่งานฝนง่ายกว่าของพี่เยอะค่ะ เเทบไม่ต้องทำอะไรเลย เเค่ให้รู้จักใช้เงินให้เป็น เเล้วนำเงินมาช่วยพระอาจารย์บำรุงพระศาสนาค่ะ

จริงๆเเล้วเรื่องของฝนก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ เป็นเพียงตัดไฟเเต่ต้นลม ยังไม่ได้ลงมือทำเพียงเเค่คิดจะทำ พระอาจารย์ท่านเลยจัดการก่อนที่เรื่องราวจะบานปลาย

ช่วงนี้ฝนเลยเป็นหมาหงอยไปเลยค่ะ ดีที่ว่าท่านเตือนผ่านมาทางพี่

 

พี่ไม่ต้องเชื่อฝนหรอกค่ะ เพราะอาจเป็นฝนเองที่ตั้งสมาธิไม่ดี เนื่องจากเป็นหมาหงอยอยู่ค่ะ

เเต่ตอนเเรกก่อนเกิดเรื่อง ฝนก็เคยคิดนะคะว่าพี่มาจากดาวดึงส์ เพียงเเต่ไม่ได้บอกพี่ เพราะฝนเองก็ไม่เเน่ใจเหมือนกัน

คิดไปคิดมาคิดอยู่สองที่ระหว่างดาวดึงส์กับพรหม เพราะคิดไปคิดมานี้เเหล่ะค่ะ รวมกับความหงอยในตัวเอง เลยสมาธิไม่ตั้งมั่น

 

ฝนผิดจริงๆค่ะ โดนดุเลย สมเด็จท่านว่า ท่าน

ฝน: พี่ Me, Myself มาจากดาวดึงส์หรือพรหมคะ

สมเด็จองค์ปฐม: มาจากดาวดึงส์ลูก

ฝน: งั้นทำไมท่านบอกหนูผิด

สมเด็จองค์ปฐม: พ่อบอกไม่ผิดหรอกลูกเเต่ลูกตั้งสติไม่ดีเอง เเล้วขึ้นมานี้ตัดขันธ์ 5 ยัง

ฝน: ไม่ได้ตัดค่ะ ตัดไม่ไหวค่ะ หงอยอยู่

สมเด็จองค์ปฐม: เป็นอะไร ไม่มีใครเค้าว่าอะไรซักหน่อย ที่เค้าทำไปก็หวังดีกับลูกทั้งนั้น
พระอาจารย์ท่านเป็นห่วง เพราะเจ้าอยู่ในขอบข่าย ที่จะตกนรกก็ได้ไปพระนิพพานก็ได้ เอาเจ้าขึ้นมาซะคน จะได้หมดเรื่องไป เรื่องพระนิพพานไม่ใช่คิดได้ตั้งใจมั่น เเล้วจะไปได้ ถ้าไม่ฝังลงไปในจิตให้ได้ว่า การเกิดนั้นเป็นทุกข์ เอาไปวิจารณ์ จนให้เกิดนิพพิทาญาณ
ใครไม่เกิดคนนั้นก็ไม่ได้ไปนิพพาน สร้างกำลังใจซะใหม่ อย่าเดินไปผิดทาง

ฝน: เเล้วฝนจะได้ไปพระนิพพานไหมคะ

สมเด็จองค์ปฐม: ได้สิลูก ยังไงพ่อจะดึงเจ้าขึ้นมา เเต่เจ้าต้องปฏิบัติตามที่พี่เจ้าสอนให้ได้
ในวันเกิดพี่เจ้า ให้ไปถามเรื่องนี้อีกทีเเล้วคำตอบที่ได้จะเปลี่ยนไป เเต่ต้องเริ่มปฏิบัติตั้งเเต่วันนี้นะ

ฝน: หลั่นล้า เเล้ว

สมเด็จองค์ปฐม: อย่าให้ใครหลายคนต้องเหนื่อยเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเจ้าเลย พระอาจารย์เองมีกิจของสงฆ์ที่ต้องดูเเลปฏิบัติ ไหนจะคนของพระอาจารย์ที่มักจะเดือดร้อนให้ช่วยกันเป็นประจำ เเต่ทิ้งเจ้าก็ไม่ได้เพราะพ่อสั่ง พ่อขอไว้คนนึงที่ท่านต้องดูตลอดทุกขณะจิต พระอาจารย์เจ้าบางทีก็ไม่ไหวเหมือนกัน ไอ้ลูกเเก้วนั่นมันถึงได้ผลุบๆโผล่ๆมาหาเจ้า เพราะพระอาจารย์ปิดไม่ทัน พี่ Me, Myself ก็เหมือนกัน เค้ามีคนต้องดูเเล คนในนี้ มีอะไรที่เจ้าพอจะช่วยเบาภาระพี่เค้าได้ เจ้าก็ช่วยไป เเต่ช่วยเเนะนำเรื่องมโนยิทธิเเค่นั้นนะลูก อย่าช่วยเรื่องอื่น ไม่งั้นพ่อจะสั่งให้พระอาจารย์เจ้าจัดการสะสางบัญชีรวบยอดเจ้าที่วัด

ฝน: ไม่เอาค่ะ เเค่คิดก็สยองเเล้ว

สมเด็จองค์ปฐม: ช่วยพี่ Me, Myself เค้าบ้าง เค้าบ่นๆ ท้อๆ เหนื่อยๆอยู่ เพราะเค้าเองก็มีเรื่องส่วนตัวที่ต้องสะสางเหมือนกัน ตราบใดที่ยังเป็นมนุษย์อยู่ ตราบนั้นคงหนีปัญหาไปไม่พ้น พ่อขอย้ำเลยนะลูก เรื่องมโนยิทธิเท่านั้น เรื่องอย่างอื่นห้ามยุ่ง จะได้สร้างบุญให้กับตัวเอง การช่วยเหลือคนที่เค้าปฏิบัติดี ได้บุญเยอะนะลูก ช่วยพี่ Me, Myself อีกเเรงนะ ถือซะว่าพ่อขอ เพราะเจ้าเองก็ขึ้นมาหาพ่อได้โดยตรง เพียงต่อไปนี้อย่าผลุบโผล่นะลูก อย่าประมาทถือว่าตัวเองเก่งเเล้ว เเค่นี้เเหล่ะที่พ่ออนุญาตให้ใช้ ถ้าให้มากกว่านี้ นรกลูก ถ้าเจ้าตกนรกซะคน พี่กับพ่อก็ต้องไปโปรดเจ้ากันทุกวัน ไม่ได้ทำอย่างอื่นกันพอดี

ฝน: จ้า

สมเด็จองค์ปฐม: หาอะไรให้เจ้าทำ เจ้าจะได้ไม่เบื่อ หาเรื่องให้ตัวเองตกนรก

ฝน: จ้า

 

อ่านมาถึงตรงนี้ ขออนุญาตกล่าวแก่กัลยาณมิตร ท่านผู้เจริญทุกท่านว่า ขนลุก และน้ำตาคลอครับ รู้สึกปิติมากครับ

ผมขอตั้งจิตอธิษฐาน

ขอกราบแทบพระบาท สมเด็จองค์ปฐม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ รวมถึง พระอรหันต์ทุกพระองค์

ผมขอกราบคุณ Me, myself ด้วยครับ

ขอโมทนา อภิมหาบุญ อภิมหากุศล กับคุณ Me, myself ด้วยครับที่ได้รับอาสา ในการปฏิบัติภาระอันยิ่งใหญ่นี้ ด้วยการพา กัลยาณมิตร ข้ามพ้นวัฏสงสาร ข้ามผ่านทะเลระทม สู่ฝั่งพระนิพพาน

ขอไปนิพพานด้วยคนครับ ท่านกัปตัน

สาธุ สาธุ สาธุ

 

Have a nice sleep.

 

เห็นด้วยครับ พี่ nahathai
ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ทราบเรื่องราวมหากุศลเช่นนี้

ยิ่งได้พบผู้ที่ อุทิศตนเองเพื่อคนอื่นเช่นนี้ ผมพยายาม ห้ามตนเองไม่ให้น้ำตาไหล ทำยาก จริงๆครับ มันปิติ และ ขนลุก

อย่างงัยก็จะตั้งใจช่วยคุณ Me, myself คุณฝน และ กัลยาณมิตร ท่านอื่นๆ ในการทำนุบำรุง พระพุทธศาสนาไม่ทางใด ก็ทางหนึ่ง ครับ

ทางธรรมช่วยไม่ค่อยได้ ทางโลกก็ยังพอได้ งานบุญต่างๆ มากน้อยแล้วกรณี มีมากช่วยมาก มีน้อยช่วยน้อย แต่ใจเกินร้อยแน่นอน

ไม่ทราบพี่ nahathai และ กัลยาณมิตร ท่านอื่น คิดเห็นเช่นไรครับ

 

เห็นด้วย 100% เต็มค่ะ

มีอะไรก็ช่วยๆกันไป เราทุกคนมีจุดประสงค์เดียวกันคือ พระนิพพาน อย่าลืมปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึง นิพพิทาญาณ ด้วยกันนะคะ

 

พี่ Me, myself เอาผมไปด้วยนะครับ ผมจะไปแบบเงียบๆ ไม่รบกวนพี่ให้เหนื่อยครับ แต่ไม่รู้ว่าเป็นญาติหรือมีกรรมเกี่ยวเนื่องมากันก่อนรึปล่าว เพราะดูในบอร์ดนี้จะมีมโนมยิธิกันทั้งนั้น แต่ตัวผมไม่มี แต่ผมก็พอใจที่ฝึกแบบ อานาปานสติต่อไป

 

ค่ะ ขอเกาะคุณ Me, myself ไปด้วยคนค่ะ แอบเข้ามาอ่านนานแล้วค่ะ ยิ่งช่วงหลัง ๆ ต้องเข้ามาอ่านทุกวัน คิดเหมือนกันว่าคงอาจมีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมาก่อน ทำให้ติดตามอ่านทุกวัน บางครั้งก็นำไปปฎิบัติตามด้วยค่ะ มีบางคืนที่ส่งจิตไปหาคุณ Me, myself เพื่อให้ทราบว่า ยังมีดิฉันอีก 1 คน ที่ขอพึ่งใบบุญ ขอพึ่งข้อมูลทางธรรมะของคุณ Me, myself ด้วย อย่าทิ้งกันนะค่ะ รู้สึกผูกพันแล้วค่ะ

 

พี่ไม่ได้ว่าน้องฝนนะคะ ที่ว่าพี่ขอไม่เชื่อก่อนน่ะ พี่หมายถึงที่พี่รู้มาเอง แบบว่ามันงานช้างนะนั่น เมื่อคืนก่อนเข้านอนยังแวะขึ้นไปถามพระศาสดามาอีกรอบเลยเพื่อความแน่ใจ สรุปต้องทำหน้าที่ต่อไปอ่ะถูกแล้ว

 

ไม่เป็นไรค่ะ อานาปาไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรนะคะ พระอาจารย์เคยบอกไว้ "อยากรู้อะไรให้ปฏิบัติเอง อย่ามัวเเต่ถาม เเล้วไม่ปฏิบัติเอง" ซึ่งท่านหมายถึง วันหนึ่งสิ่งที่เราอยากรู้ จะมาหาเองเมื่อถึงเวลาเพราะจิตของคนเรามีความเป็นทิพย์อยู่ในตัวเองอยู่เเล้วค่ะ

มโนยิทธิเป็นทางลัดเเค่นั้นเองค่ะ

มีอะไรคุยกันได้นะคะ ช่วยๆกัน

 

ขอบคุณนะคะที่กรุณาเล่าให้พวกเราฟังกัน
นิมิตแต่ละครั้งได้เข้าเฝ้าเจ้านายพระองค์สูงทั้งนั้นเลย
ต้องเป็นผู้มีบุญบารมีพอตัวเลยนะคะถึงได้นิมิตอย่างนี้ได้

มีอะไรตื่นเต้น สนุกๆ ต้องเล่าให้พวกเราฟังอีกนะคะ
แค่ได้อ่านตามก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ