ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

อ้าว แว้บไปซะแล้ววิทยากรเรา ท่่าทางแฟนคลับจะกดดันเกินไป :z2

 

แหม...ถามกันจังเลยเรื่องวิกฤตโลก คำตอบที่ได้ไม่ได้เหมือนที่อื่นหรอกจ้า เล่นเอาหงายหลังไปละไม่ว่า อิอิ

-------------------------------------------------------------------

บันทึกการทำสมาธิวันที่ 9 มิ.ย. 52

หลังจากกราบหลวงพ่อโตเสร็จแล้วก็ขึ้นไปเฝ้าองค์พระศาสดาเพื่อที่จะถามคำถามยอดฮิตที่หลายคนอยากรู้

ดิฉัน - นมัสการพระศาสดาค่ะ

พระศาสดา - เจริญพร

ดิฉัน - พระศาสดาคะ อยากจะถามถึงเรื่องวิกฤตโลกที่เขาพูดกันนะค่ะ ตกลงว่าจะเกิดจริงหรือเปล่าเจ้าคะ

พระศาสดา - อยากรู้ไปทำไม

ดิฉัน - ก็จะได้หาทางป้องกันไงคะ

พระศาสดา - ถ้าพระศาสดาทำนายว่าเธอจะตาย ณ เวลานั้น เธอจะป้องกันยังไง

ดิฉัน (อึ้งๆๆ) - ก็คงจะไม่ได้มังคะ

พระศาสดา - แล้วเธอจะกังวลหรือไม่

ดิฉัน - ก็คงจะกังวลมังคะ

พระศาสดา - ถ้าหากพระศาสดาทำนายว่าโลกนี้จะถูกไฟบันลัยกัณฑ์แผดเผา น้ำท่วมใหญ่ ไม่เหลือผู้รอดชีวิต เธอคิดว่าจะมีคนกังวลไหม จะกลัวกับการรับรู้นี้ไหม

ดิฉัน - มีแน่นอนเจ้าค่ะ

พระศาสดา - แล้วเมื่อทุกคนเกิดการกังวลเกิดการกลัว เธอคิดว่าเขาจะเสียเวลามานั่งปฎิบัติไหม

ดิฉัน - ก็อาจจะเป็นบางคนเจ้าค่ะ

พระศาสดา - แล้วสมควรที่พระศาสดาจะทำนายเพื่อให้คนเกิดความวิตกกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงหรือยังไง ไม่ว่าใครจะว่าอย่างไร จะไปรู้เรื่องนี้มาจากที่ไหน จะจริงหรือไม่ ถ้ามาทางกลุ่มนี้ พระศาสดาจะไม่พูดไม่กล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะพระศาสดาตั้งใจให้กลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่ต้องปฎิบัติตนเพื่อการหลุดพ้น เป็นกลุ่มที่มีปัญญา ใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา ไม่ใช่งมงายแบบไม่มีเหตุผล เธอเองก็เหมือนกัน หน้าที่ของเธอคือการใช้ปัญญาในการนำพาเพื่อนพ้องบริวารไปสู่การหลุดพ้น ด้วยธรรมะ ด้วยการปฎิบัติ ด้วยการที่เข้าถึงพระรัตนตรัย ไม่ใช่ด้วยการวิตกกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ให้รู้อยู่กับปัจจุบันแล้วทำให้ดีที่สุด หากใครที่ต้องการอยากรู้อยากกังวลกับเรื่องวิกฤตโลก ก็ให้เขาไปหาข้อมูลจากที่อื่น แทนที่จะมัวมานั่งวิตกกังวล สู้เอาเวลามาฝึกตัวเองไม่ดีกว่าหรือ เมื่อถึงเวลาคับขัน ผู้ที่ปฎิบัติดีปฎิบัติชอบเท่านั้นถึงจะรอดชีวิต บุญกุศลจะส่งให้บุคคลเหล่านั้นผ่านพ้นวิกฤตไปได้ ดังนั้นพวกเธอทั้งหลายจงเตรียมพร้อมอย่าถึงซึ่งความประมาทใดๆ จงเร่งปฎิบัติตัวให้อยู่ในศีลในธรรม ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม จำเอาไว้

ดิฉัน - ทราบแล้วเจ้าค่ะ สาธุ


----------------------------------------------------------------------

เป็นไงละคะ อยากถามกันนัก โดนเลย อิอิ

 

ดิฉัน - นมัสการพระอาจารย์โมคคัลลาค่ะ

พระอาจารย์ - อ้าว ว่าอย่างไร

ดิฉัน - น้องฝนเขาขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์พระอาจารย์น่ะค่ะ

พระอาจารย์ - ไม่เอาดีกว่ามั้ง เดี๋ยวสมเด็จท่านว่า

ดิฉัน - ทำไมต้องว่าด้วยละคะ

พระอาจารย์ - ก็ใครจะคุมเจ้าฝนได้ละ นอกจากพระอาจารย์ของเขากับสมเด็จท่าน ให้เขาไปขอกับสมเด็จก่อนแล้วค่อยมาคุยกับพระอาจารย์ ตอนนี้ยังตอบไม่ได้

ดิฉัน - อ๋อ..เหรอคะ งั้นเดี๋ยวศิษย์ไปบอกให้เจ้าค่ะ

พระอาจารย์ - ดีแล้ว ให้เขาไปขออนุญาติสมเด็จท่านก่อน

ดิฉัน - ค่ะ งั้นกราบลาพระอาจารย์ก่อนค่ะ วันหลังจะมาสนทนาธรรมกับพระอาจารย์ใหม่นะคะ

พระอาจารย์ - ได้ซิ ขอให้เจริญๆ

 

บันทึกการทำสมาธิของวันที่ 10 มิ.ย. 52

เข้าสมาธิไปหาหลวงพ่อโตที่โบสถ์

ดิฉัน - นมัสการค่ะหลวงพ่อเจ้าขา

หลวงพ่อ - นั่น เรียกซะน่ากลัวเชียว ว่ายังไงละ

ดิฉัน - เมื่อไหร่หนูจะได้งานทำละคะ เงินก็ใกล้จะหมดแล้วนี่ แล้วก็ว่าหนูไม่มีดวงด้านโชคลาภ ต้องได้ลาภจากงานทำงานเท่านั้น แล้วนี่ไม่มีงานให้ทำ จะไปเอาเงินที่ไหนมากินอยู่ละคะ ชีวิตในโลกมนุษย์มันต้องมีเงินไว้ใช้จ่ายนะเจ้าคะ หนูจะตายอยู่แล้วเนี่ย

หลวงพ่อ - เอา บ่นเข้าไป บ่นเข้าไป บ่นแล้วเงินมันงอกออกมาไหม งานมันงอกออกมาไหม

ดิฉัน - มันก็ไม่งอกออกมาหรอกเจ้าค่ะ

หลวงพ่อ - แล้วจะบ่นทำไม

ดิฉัน - ก็มันเครียดนี่เจ้าคะ ให้มันระบายออกมาซะบ้างจะได้ดีขึ้น ไม่งั้นเดี๋ยวเกิดหนูเครียดหนักแล้วฆ่าตัวตาย ทำไงละเจ้าคะ

หลวงพ่อ - ก็ไม่ทำไง ก็ลงนรกไปน่ะซี แล้วก็ต้องมาเกิดอีกห้าร้อยชาติ ฆ่าตัวตายอีกห้าร้อยชาติ เอาไหม

ดิฉัน - ไม่เอาดีกว่าค่ะ

หลวงพ่อ - แล้วจะพูดทำไม

ดิฉัน - ก็พูดไปอย่างนั้นเอง

หลวงพ่อ - อ้อ..ปากพล่อย

ดิฉัน - อูย..หลวงพ่ออ่ะ

หลวงพ่อ - อ้าว..หรือไม่จริง พูดจาไม่ระวัง พูดแบบนี้เขาเรียกพวกปากพล่อย

ดิฉัน - ก็แหม..มันกลุ้มนี่นา ไม่มีงานทำจะเอาอะไรกินกันละคะ รับผิดชอบก็หลายชีวิตอยู่นะคะ

หลวงพ่อ - แล้วมานั่งบ่นเนี่ย มันจะดีขึ้นได้ยังไง เอาเวลาไปเรียนรู้ธรรมะซะดีกว่า เรื่องงานเรื่องการ เดี๋ยวถึงเวลามันก็มาเองแหละ

ดิฉัน - แหม..หลวงพ่อคะ ทำยังกับว่างานมันมีเท้าเดินได้จะได้มาหา แล้วยังงี้ก็เหมือนหนูนั่งรอวาสนาอ่ะดิ หนูไม่ได้ขี้เกียจนะ แต่งานมันยังหาไม่ได้

หลวงพ่อ - ก็บอกแล้วไงถึงเวลาก็ได้เองแหละ ส่วนเรื่องที่กังวลก็ไม่ต้องไปกังวลให้มากนักหรอก อนาคตยังมาไม่ถึง อยู่กับปัจจุบันให้ดีก็แล้วกัน

ดิฉัน - แต่มันก็อดไม่ได้นี่คะหลวงพ่อ ก็มันต้องกินต้องใช้ ไหนลูกก็ยังต้องเรียนอีก มันก็ต้องกังวลเป็นธรรมดาแหละค่ะ

หลวงพ่อ - อยู่ว่างๆก็นั่งท่องคาถาเงินล้านไปซี คาถาของหลวงพ่อฤาษีน่ะ หรือไม่ก็คาถาของพระอาจารย์อนุรุททะก็ได้ เพราะท่านเป็นผู้ที่คำว่าไม่มีจะไม่บังเกิดแก่ท่าน

ดิฉัน - คาถาบูชาของอาจารย์ยังจำไม่ได้เลย อยู่ในหนังสือแน่ะค่ะ

หลวงพ่อ - ไปจดออกมาแล้วเอามาท่องซะ พูดไว้ตั้งนานแล้วยังไม่ทำอีก แล้วก็ไม่ต้องมาบ่น บ่น บ่น บ่น บ่นได้บ่นดี บ่นทุกวัน วันนี้หลวงพ่อขี้เกียจฟังเจ้าบ่นแล้ว ขึ้นไปหาอาจารย์เจ้าไป๊

ดิฉัน - อ้าว..หลวงพ่อก็ งั้นหนูไปก็ได้

ก็เลยได้กราบลาหลวงพ่อขึ้นไปหาพระอาจารย์

ดิฉัน - พระอาจารย์คะ พระอาจารย์อนุรุทธะอยู่ไหนเจ้าคะ

พระอาจารย์อนุรุททะ - นี่...เกรงใจพระศาสดาบ้าง เรียกซะลั่นนิพพานเชียว

ดิฉัน - นมัสการพระอาจารย์ค่ะ

พระอาจารย์ - สวัสดี ว่าอย่างไร

ดิฉัน - โดนหลวงพ่อไล่มาเจ้าค่ะ

พระอาจารย์ - แล้วไปทำอะไรให้ท่านโกรธละ

ดิฉัน - ก็แค่ไปบ่นว่า ไม่มีงานทำ เงินก็ใกล้จะหมด แล้วจะมีชีวิตอยู่ต่อยังไงแค่นี้เองค่ะ

พระอาจารย์ - แต่บ่นทุกวัน

ดิฉัน - แหะ..ก็..ค่ะ

พระอาจารย์ - จะบ่นไปใย เดี๋ยวเคราะห์กรรมของเจ้าก็หลุดพ้นแล้ว กรรมดีก็จะมาสนองเจ้าเอง

ดิฉัน - นานจังเลยค่ะ ศิษย์ทำดีมาก็ตั้งหลายปีแล้ว ชาตินี้ทำไม่ดีน้อยๆมากๆเลย ชีวิตทำไมมันแย่จังคะ สงสัยกรรมเก่าถ้าจะเยอะ

พระอาจารย์ - เดี๋ยวก็ดีเองแหละ

ดิฉัน - ทำดีมันเห็นผลช้าจริงๆ มิน่าคนถึงไม่ค่อยจะทำ กว่าจะเห็นผล คนดีก็ตายหมดแล้วเจ้าค่ะ

พระอาจารย์ - กรรมดีกรรมชั่วของแต่ละคนส่งผลไม่เหมือนกัน หากว่ากรรมดีมีมากกว่ากรรมชั่ว ก็จะได้รับผลของกรรมดีนั้น แต่ถ้าหากว่ากรรมชั่วมีมากกว่าแรงกว่า กรรมชั่วก็จะให้ผลก่อน ต่อเมื่อผลของกรรมชั่วหมดลงแล้ว กรรมดีจึงจะเข้ามาให้ผลในภายหลัง ของเจ้าก็ไม่นานแล้วแหละ

ดิฉัน - ไม่นาน แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ใช่ไหมคะ ศิษย์คงตายก่อนแน่เลยเจ้าค่ะ

พระอาจารย์ - จะวิตกไปใยกับเรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เอาจิตอยู่กับปัจจุบันดีกว่า

ดิฉัน - ไม่ได้ซีคะ มันต้องคิดการณ์ล่วงหน้าไว้ก่อน จะได้เตรียมทางหนีทีไล่ บางคนเขาก็ยังต้องเตรียมออมเงินไว้เลยค่ะ

พระอาจารย์ - ถึงจะเตรียมการณ์ไว้ล่วงหน้า ในอนาคตเธอรู้เหรอว่าจะเกิดอะไรขึ้น เงินที่เธอเตรียมไว้บางทีอาจเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทำให้เงินนั้นสูญหายก็ได้ อาจจะมีปัจจัยอื่นๆมาทำให้เปลี่ยนไปก็ได้ ดังนั้นพระพุทธองค์จึงสอนให้อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด อย่าได้ประมาท

ดิฉัน - ธรรมะของพระอาจารย์นี่งงๆนะคะ

พระอาจารย์ - ทำไม มันไม่เข้าใจตรงไหนเหรอ

ดิฉัน - ก็พระอาจารย์บอกว่า ให้นึกถึงแต่ปัจจุบัน อย่าไปคิดเรื่องอนาคต อย่าประมาท ไอ้การไม่ประมาทก็เท่ากับว่าเราก็ต้องคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าใช่ไหมคะ ในเมื่อคาดการณ์ล่วงหน้าก็คือเรื่องของอนาคตน่ะซีคะ

พระอาจารย์ - เจ้านี่มันศรีธณนชัยกลับชาติมาเกิดจริงๆ ตะแบงถูไถไปได้ข้างๆคูๆ ที่พระอาจารย์กล่าวว่าไม่ให้ประมาท ไม่ได้หมายถึงให้คาดการณ์ล่วงหน้า ให้ไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต ณ ปัจจุบัน ให้รู้อยู่กับปัจจุบันตลอดเวลา เจ้าไม่ต้องมาเถียงพระอาจารย์อีกนะ

ดิฉัน - ไม่เถียงหรอกเจ้าค่ะ บาปมากแล้ว เดี๋ยวเลยปิดทางนิพพาน

พระอาจารย์ - ไม่หรอก ถกกันในเรื่องธรรมะ ในเรื่องข้อสงสัย ไม่ใช่ลบหลู่ ยังพออภัยให้ได้อยู่

ดิฉัน - เจ้าค่ะ...เอ..พระอาจารย์คะ ถ้าหากว่าทุกคนในโลกมนุษย์ แล้วก็ทุกสิ่งทุกอย่าง กลับขึ้นไปนิพพานกันได้หมด อย่างนี้ก็ไม่ต้องมีกฎแห่งกรรมแล้วซีเจ้าคะ ก็ไม่ต้องมีใครเกิดแล้ว แล้วก็ไม่จำเป็นที่ต้องมีพระพุทธเจ้ากำเนิดขึ้นอีก

พระอาจารย์ - แล้วเธอคิดว่าดวงจิตทุกดวงจะสามารถไปนิพพานได้หมดไหม แล้วเมื่อไหร่

ดิฉัน - คงยากค่ะ

พระอาจารย์ - นั่นซิ ในเมื่อเธอก็คิดว่าดวงจิตทุกดวงยังไม่สามารถไปนิพพานได้หมด แล้วเธอจะมาถามคำถามนี้กับพระอาจารย์ทำไม เอาไว้ให้เธอพิสูจน์ได้ว่า ดวงจิตในพื้นพิภพนี้ทั้งหมดได้เข้าไปอยู่ในนิพพานแล้ว เธอค่อยกลับมาถามพระอาจารย์ใหม่

ดิฉัน (เอ๋อไปเลย) - เจ้าค่ะ งั้นวันนี้กราบลาพระอาจารย์ก่อนนะเจ้าคะ วันหลังจะมาเฝ้าพระอาจารย์ใหม่เจ้าค่ะ

พระอาจารย์ - เจริญพร

---------------------------------------------------------------------

อาจจะไร้สาระไปหน่อย ก็อ่านเอาเพลินๆแล้วกันนะคะ แบบว่าโดนไปหลายดอกเหมือนกัน อิอิ

 

เฮ้อ..เคยถามหลวงพ่อกับพระศาสดาเหมือนกัน ว่าให้เรามีความสามารถพิเศษตั้งแต่วัยรุ่น แล้วทำไมถึงปล่อยให้เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ตั้งยี่สิบกว่าปี ชีวิตก็ยิ่งกว่านิยายอีก ท่านก็ว่าต้องให้รู้สึกถึงความทุกข์ก่อน คนเราเมื่อมีทุกข์แล้วมันถึงจะเกิดดวงตาเห็นธรรม (บางคนอาจจะไม่เกิดก็ได้) แต่อย่างดิฉันก็คิดว่าใช่ ทุกข์หนักหนาสาหัส มีรักก็มีทุกข์ มีญาติพี่น้องก็มีทุกข์เพราะแก่งแย่งสมบัติกัน มีลูกก็มีทุกข์เพราะเป็นห่วง ไม่มีเงินมีงานก็ทุกข์ ฯลฯ ทุกอย่างล้วนเป็นทุกข์ น่าเบื่อ ขอทำหน้าที่ของตัวเองในเวลาที่เหลืออยู่ให้เสร็จก่อน จากนั้นก็ไม่เอาแล้วค่ะ ลาขาด อย่าได้เกิดอีกเลย

 

วันนี้ขับรถออกไปข้างนอก นึกถึงคำพูดของน้องฝนก็เลยต้องมาตรวจร่างกายตัวเองสักหน่อย ไปดูสมอง ดูหัวใจ ก็ยังอยู่ในสภาพดี ดูปอดก็ยังดีแต่มีแผลเป็นที่เกิดจากการเป็นปอดอักเสบสมัยเป็นนักเรียนเนื่องเพราะหมอวินิจฉัยโรคผิด กว่าจะรู้ว่าเป็นอะไรเกือบตาย ไปดูกระเพาะตัวเองเห็นมันแดงๆๆเหมือนจะเป็นแผลนะ มิน่าว่าทำไมแสบๆท้อง แล้วก็ได้ยินเสียงสมเด็จแว่วๆว่า

สมเด็จ - เลิกกินเป๊ปซี่ได้แล้วลูก เดี๋ยวกระเพาะมันจะทะลุ

ดิฉัน - แหะ แหะ แบบว่าติดค่ะ ยังไงจะพยายาม

สมเด็จ - นานๆกินทีไม่เป็นไร แต่ถ้าเลิกได้ก็ดี แล้วก็ไปออกกำลังกายซะบ้างนะลูก เดี๋ยวไขมันจะอุดตัน ทำให้ตายได้

ดิฉัน - ก็ดีซีคะ จะได้ไปนิพพานเลย

สมเด็จ - มันยังไม่ถึงเวลาตาย ก็ไปไม่ได้น่ะซี ต้องไปเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนก่อน เอาไหม

ดิฉัน - อย่างนั้นไม่อาววค่ะ

ว่าแล้วต้องรีบไปออกกำลังกายแบบจริงๆจังๆเสียที ตั้งแต่ตกงานได้แต่นั่งๆนอนๆ ขึ้นอืดแล้ว

 

T-T ผมนึกว่า เรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา อย่าไปยึดตึดมัน เลยไม่ออกกำลังกาย เพราะไม่ยึดตึดร่างกาย แต่จากที่อ่านไม่ใช่ซะแล้ว สงสัยต้องออกกำลังกายบ้างแล้วแหละครับ

 

ช๊อบบบอันนี้จริงๆเลยเนี่ยะ คนรู้ทัน อิ๊ๆ

 

ขอให้พี่ Me myself หมดทุกข์หมดโศก ขอให้สมปรารถนา ได้งานสมอย่างใจ ร่ำรวยเร็วๆนะคะ

ไม่รู้นะ หนูตีความคำขององค์พระศาสดา ฟังราวกับว่าเหตุภัยพิบัติโลกน่าจะเป็นจริง

แต่ก็นั่นแหละค่ะพี่ ภัยพิบัติ ภัยไม่พิบัติ โลกนี้ โลกหน้า หนูก็ต้องตายอยู่ดีค่ะ หุๆ
ทุกคนตายหมดเหมือนกัน ต่างกันตรงที่
ใครกำหนดจิตเป็น ก็ไปดี ใครกำหนดจิตไม่เป็น ปล่อยให้ความฟุ้งซ่านครอบงำ ก็จะตกลำบากนะ

ก็ขอส่งความปรารถนาดีให้มิตรธรรมทุกท่านนะคะ
ขอให้ท่านหมั่นทำจิตใจให้สงบ เป็นกุศล จะได้มีความชำนาญ
อยู่หรือตาย จิตกุศลก็จะยังให้เกิดแต่สิ่งดีๆค่ะ สาธุๆๆ

-----------------------------------------------------

มีบางคนเคยถามหนูว่า ทำไมการบวชพระต้องมีศีลละเอียดยิบย่อย เครียด ฝืนธรรมชาติเปล่าๆ
หนูมานั่งคิดๆดู
ยิ่งต้องครองตนอยู่ในศีลละเอียดเท่าไหร่ ถ้าทำได้ถึงพร้อม นั่นคือการฝึกสติในชีวิตประจำวัน
ศีล เป็นแนวทางฝึกจิตชัดๆเลย แถมยังทำให้มนุษย์มีความสุข
คิดดูสิ ถ้าทุกคนในโลกศีลห้าไม่พร่องเลย โลกนี้จะเป็นเหมือนสวรรค์

 

สมเด็จองค์ปฐมกับพระอาจารย์ท่านไม่อนุญาตค่ะ

จะว่าไปก่อนนอนฝนได้กราบพระโมคคัลลาท่านนะคะ ท่านอยู่กับสมเด็จองค์ปฐมพอดี ขอให้ท่านรับเป็นศิษย์ท่านก็รับนะคะ เเล้วท่านก็ไป

พอตื่นมาอ่านเจอข้อความพี่ ฝนเลยงงๆ ขึ้นไปถามใหม่คราวนี้เจอพระอาจารย์ด้วย ได้ความมาว่า พระอาจารย์โมคคัลลาท่านรับเป็นศิษย์ค่ะ เเต่ไม่สอนวิชาให้ สาเหตุที่ไม่สอนเพราะว่าสมเด็จองค์ปฐมกับพระอาจารย์ท่านไม่อนุญาตโดยเฉพาะพระอาจารย์

ฝน: หนูสงสัยว่าในเมื่อพระโมคคัลลา ท่านรับหนูเป็นลูกศิษย์เเล้ว ทำไมถึงเป็นเเบบนี้

สมเด็จองค์ปฐม: รับเป็นลูกศิษย์ เเต่ไม่ได้รับเป็นลูกศิษย์เพื่อสอนวิชา พระอาจารย์เจ้าก็เป็นลูกศิษย์ของท่าน

ฝน: อ้าว

พระอาจารย์: จะเรียนไปทำไม เรียนไปใช่ว่าจะทำให้พ้นทุกข์ได้ จะไปพระนิพพานไม่ใช่เหรอ ทางก็มีขีดเส้นให้เดินไว้ยังจะเดินนอกทางเดินอีก

ฝน: เเต่มันยากอ่ะ ทำไมพี่คนนั้นเค้าถึงไม่ต้องฝึก

พระอาจารย์: คนนั้น คนไหน

สมเด็จองค์ปฐม: Me, Myself

พระอาจารย์: บุญเก่า บารมีเค้ามีมา เค้าลงมาทำหน้าที่เค้าต้องใช้วิชา

ฝน: เเล้วทำไมฝนถึงไม่มีวิชาติดตัวลงมา ทำไมต้องฝึกใหม่ด้วย มันยาก

พระอาจารย์: เเล้วจะเอาวิชาไปช่วยเหลือใคร เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ถ้าอยากสบายงั้นลงมาเกิดทำไม

ฝน: เเป่ว

พระอาจารย์: มีวิชาพวกนี้ใช่ว่าจะพ้นนรกได้

สมเด็จองค์ปฐม: พี่เค้าเก่งนะลูก ยังหยุดขาเจ้าทำให้เจ้าหกล้มยังทำมาเเล้วเลย

(ครั้งเเรกที่เราบังอาจไปใช้พระเสกยาให้ที่วัดหลวงปู่เหรียญค่ะ เดินตกบันไดหัวเข่าเเตก )

(ครั้งที่สอง เห็นพระอาจารย์ท่านคุยอยู่กับลูกศิษย์ท่าน เราก็เลยนั่งคุยอยู่กับน้องคนหนึ่งชิดกำเเพงห่างออกมา ซักพักท่านก็เรียก สองคนนั้นจะคุยกันไปถึงไหน เราก็เดินไปหาท่าน อยู่ดีๆขาพลิกสะดุด เราก็มองหน้าท่าน ท่านก็มองหน้าเราเหมือนดุ เป็นอันว่ารู้กันเราโดนท่านทำโทษ ที่ไม่ยอมเข้ามาฟังท่านเทศน์สอน)

สมเด็จองค์ปฐม: เป็นอันว่า ตายก่อนเเล้วค่อยมาเรียน พ่อจะยกพื้นที่ให้เต็มที่เลย

ฝน: เเล้วถ้าฝนจุดไฟบนพระนิพพาน ไฟมันจะไหม้เผาพระนิพพานไหม (คือไม่ได้คิดจะลบหลู่นะคะ ที่พูดถึงไฟเพราะจะฝึกกสิณไฟค่ะ)

สมเด็จองค์ปฐม: กำลังลูกเผาพระนิพพานไม่ได้หรอกลูก

ฝน: เป็นอันว่าฝนอด

สมเด็จองค์ปฐม: ใช่ลูก ฝึกฌาน 4 ฝึกสมาบัติ 8 จะฝึกอะไรก็เรื่องของลูก ยกเว้นที่พ่อห้ามไว้

ฝน: ไหนพระอาจารย์บอกว่า คำว่าไม่มีจะไม่เกิดขึ้นกับฝนไง ทำไมฝนถึงไม่มีงานก็ไม่มี เงินก็หมด

พระอาจารย์: เงินหมดที่ไหน ยังเหลืออยู่เลย

สมเด็จองค์ปฐม: พี่เจ้าไม่ทำให้เจ้าอดตายหรอกนะ เชื่อพ่อสิ

ฝน: ทำไมคนอื่นถึงฝึกได้ เเต่ฝนฝึกไม่ได้

สมเด็จองค์ปฐม: เพราะเมื่อลูกได้วิชาเเล้ว ลูกจะใช้วิชาไปในการเเกล้งพระด้วยความรู้ท่านไม่ถึงการณ์ของลูก ลูกไม่ได้ตั้งใจจะเเกล้ง เเต่ลูกอยากรู้ว่าพระองค์นั้นท่านระดับไหน บางองค์ท่านเป็นพระอรหันต์จริงๆเเต่ท่านไม่มีฤทธิ์ บางองค์มีฤทธิ์ ท่านป้องกันองค์ท่านเองได้ เเต่ท่านไม่ห้ามเจ้า เจ้าอยากจะทำอะไรก็ทำ เเค่นั้นตกนรกเเล้วลูก
:'''(

เอวัง อด

ขอบคุณพี่ Me ,Myself มากเลยนะคะ ว่าเเต่ว่าพี่เจอพระอาจารย์ฝนหรือยังคะ อยากให้พี่เจอท่านจังเลย

 

คล้ายๆกับฝนค่ะ ฝนเคยถามสมเด็จองค์ปฐมว่า ทำไมฝนถึงต้องอยู่คนเดียวในต่างประเทศ

ท่านบอกว่า เพราะถ้าฝนมีเพื่อนหรืออยู่ในกรุงเทพ ฝนจะหลงสนุกมัวเมา ไม่เข้าหาธรรมะเลย ท่านบอกว่าอยู่คนเดียวฝนจะได้เห็นด้วยว่า การเกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นทุกข์ สิ้นเดือนนี้จะมีเงินไหม พรุ่งนี้จะกินอะไรดี ไม่มีงาน ไม่มีเงิน จะกินจะอยู่ยังไง ทั้งหมดนี้เป็นความทุกข์ ถ้าไม่ให้เจ้าอยู่คนเดียวเจ้าก็จะคิดอะไรไม่ออก เจ้าต้องบำเพ็ญเพียรด้วยตัวของเจ้าเอง มีปัญหาอะไรค่อยขึ้นมาถามพ่อ

จะว่าไปพระอาจารย์ท่านสอนฝนเเล้วนะคะเกี่ยวกับการมีครอบครัว อยู่ดีๆท่านก็พูดขึ้นมาว่า "จะมีไปทำไม มีก็เพิ่มมาอีก 5 ขันธ์ มีลูกก็กลายเป็น 10 ขันธ์ 15 ขันธ์" มันก็จริงนะคะ

 

สวัสดีครับ คุณ Me, myself, คุณฝน สาธุชน กัลยาณมิตร และท่านผู้เจริญทุกๆท่าน

เพิ่งเข้ามาอ่าน หลังจากติดทำธุระ วันถึงสองวัน
เข้ามาแล้ว ตาลายครับ ตามอ่านอยู่ครับ
กระทู้นี้ดีจริงๆครับ สมาชิก อุ่นหนาฝาคั่ง
มีแต่ข้อแนะนำ และคติธรรมดีๆ มาแบ่งปันกัน

โมทนาบุญ สาธุ สาธุ สาธุ ครับคุณฝน
ขอบคุณมากครับ ที่ให้กำลังใจ และบอกแนะนำให้สาธุการ ดังๆ งั้นก็ อย่างนี้ครับ

"ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิฐาน สาธุการ โมทนาบุญ กับ คุณฝนที่ได้ทำบุญถวายเทียนพรรษาแด่พระอาจารย์ของน้องฝน ขอการตั้งจิตอธิษฐานนี้ ข้าพเจ้าขอองค์สมเด็จองค์ปฐม และพระอาจารย์ของน้องฝน รับรู้ รับทราบ การโมทนาบุญนี้ของข้าพเจ้าด้วยเทอญ

อนึ่งบุญอันใดที่ข้าพเจ้าได้ทำมาตั้งแต่อดีตชาติ จนถึงปัจจุบัน จำได้ก็ดี จำไม่ได้ก็ดี ข้าพเจ้าขอตั้งจิต น้อมนำบุญที่กล่าวมาแล้วนั้น ให้แก่ คุณ Me, myself, คุณฝน, และ กัลยาณมิตร ทุกท่านที่กำลังหางาน ขอให้ได้งานตามที่แต่ละท่านประสงค์ ในเร็ววันไม่ต้องรอนาน ด้วยเทอญ"

ขอกราบนมัสการแทบพระบาทสมเด็จองค์ปฐมด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง
ขอกราบแทบเท้าพระอาจารย์ของน้องฝนด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง

สาธุ สาธุ สาธุ โมทนาบุญครับ

(ปล. ผมใช้คำพูดไม่ค่อยเป็นครับ ถ้าหากว่ามีคำใดไม่เหมาะสม ไม่ถูกต้อง ขอได้โปรดให้อภัย และงดโทษ ผมด้วยครับ หากว่าจะแนะนำสิ่งใดเพิ่มเติม ขอเชิญท่านผู้รู้ ผู้เจริญ โปรดแนะนำด้วยครับ)

 

"งั้นฝนขอสาธุดังๆไปทั้งสามโลกให้กับเทวดา นางฟ้าที่ยอมลงมาจุติบนโลกมนุษย์เพื่อช่วยเหลือผู้คน เช่น พี่ Me, Myself เป็นต้นค่ะ"

ขอโมทนาบุญ ด้วยคนครับ

โมทนาบุญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

สวัสดีครับ คุณ Me, myself,

เทคนิคการใช้ "ตัดเข้าโฆษณา" ผมว่าดีนะครับ

อนึ่ง ผมมีคำถามครับว่า ปุถุชนธรรมดา ควรจะเรียกคำแทนตัวของอริยะบุคคลว่าเช่นใดถึงจะเหมาะสมครับ

ผมไม่กล้าใช้คำว่า "คุณ" แล้วครับ
เกรงว่าจะเกิดการปรามาส โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์

ผมต้องขอขมา ขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วยครับ
(ขอได้โปรดแนะนำด้วยครับ)

 

just found this topic today accidentially and has been reading from this morning at page 1 till 33 . my eyes are very painful now but could not stop reading as its very interesting conversation shaering experience. Strangely I just been to the house blessing at my cousin's house in London on tuesday (2 days ago) with 3 monks from Wat Ta Soong to gave to blessing and then giving instruction to practice Manomayitti Meditation at the house !! (sorry my husband's computer doesn't has Thai program, should be able to type in Thai when we go back to ours house and use my own computer on sunday!)

 

ยินดีต้อนรับครับ ทั้งคุณ mae moo aun และคุณ suparbtom

โมทนาบุญ สาธุ สาธุ สาธุ ด้วยครับ

(ขณะนี้เรามีสมาชิกต่างแดนมากขึ้นแล้วนะครับ นับได้ก็ สี่ท่านแล้วที่แสดงตน คงจะมีมากเรื่อยๆ นะครับ โมทนาบุญด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ)

 

It is more than welcome to here. Please feel free to share your experience of Manoyitti Meditation.

wel lcome_pinkwel lcome_pinkwel lcome_pink

 

ได้ยินมาว่าจะมีวัดไทยสายหลวงตามหาบัวเปิดขึ้นเเถวๆนั้นไม่ใช่เหรอคะ ถ้าผิดขอโทษด้วย

เราไม่สามารถตอบเองได้ เเต่ถ้าให้พระอาจารย์เราตอบท่านจะตอบว่า "ไม่ได้ ไม่มีครูฝึกเดี๋ยวจะเป็นบ้า" คำตอบเดียวกับที่เราเกือบจะฝึกกสินเเสงสว่าง ลูกเเก้วเค้ามาคอยเเล้วเเต่พระอาจารย์ไม่ให้ฝึก

ระหว่างนี้ลองฝึกให้ได้ฌาน 4 ต่อจากนั้นฝึกกสิณเเสงสว่าง จากนั้นเข้ามโนยิทธิ อันนี้น่าจะปลอดภัยกว่า เพราะถ้าไม่มีอาจารย์ฝึก อุปาทานเกิดง่ายค่ะ

สาเหตุที่เราเเนะนำเเบบนี้เพราะพระอาจารย์เราท่านสอนมาว่า

"ถ้าได้ฌาน 4 นอกจากจะเป็นกำลังในการตัดนิวรณ์เเล้ว ยังเป็นตัวตัดอุปาทานด้วย มโนยิทธิเป็นเพียงฌานโลกีย์ เมื่อไม่ได้ผ่านการฝึกสมาธิมาอย่างดี อุปาทานเกิดเเน่ๆ เมื่ออุปาทานเกิด จะทำให้สิ่งที่เรารู้เกิดความคลาดเคลื่อน เพราะฉะนั้นต้องมีสติควบคู่ไปกับปัญญา"

เมื่อกี้เราขึ้นไปถามสมเด็จองค์ปฐมให้นิดนึง ท่านบอกมาว่ามโนยิทธิไม่ได้ฝึกกันได้ทุกคน ขึ้นกับบุญเก่า บางคนเค้าได้มาเพราะเค้าต้องใช้เพื่อช่วยคน บางคนต้องใช้เพื่อเอาตัวเองให้รอด ถ้าจะฝึกจริงๆต้องอดทน เเต่ท่านก็เห็นด้วยกับเรานะคะว่าถ้าจะเอาปลอดภัย ควรปฏิบัติให้ได้ ฌาน 4 ก่อน

ลืมไป ป้าเราเคยถามครูสอนมโนยิทธิเราว่าทำไมพระอาจารย์ถึงจับเรานั่งอานาปานุสสติกรรมฐาน (ลองอ่านดูนะคะ เราเคยเขียนไว้เเล้วว่า เราเคยโดนพระอาจารย์ตามจิตโดนดึงออกมาจากมโนยิทธิ) ครูบอกว่าการฝึกมโนยิทธิต้องนั่งสมาธิเเบบอานาปานุสสติให้เป็นก่อน เเต่ครูสอนมโนยิทธิเลยเพราะหลวงปู่ฤาษีสั่งครูให้สอนเดี๋ยวนั้น เพราะสมเด็จองค์ปฐมสั่งมา

เป็นกำลังใจให้ในการปฏิบัตินะคะ

 

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ของทุกๆท่าน ถ้าไม่ทุกข์ผมคงไม่สนใจที่จะปฏิ อย่างที่คุณ cookieberry กล่าวข้างต้น ยังไงก็อย่าลืมมือใหม่อย่างผมนะครับ ช่วยแนะนำด้วยครับ ขออนุโมทนากับทุกๆท่านที่มีใจเป็นกุศล ก็จะยังติดตามตอนต่อไปครับ หากปฏิบัติได้ผลอย่างไรคงต้องขอความกรุณาคุณ me,myself ช่วยแนะนำด้วยครับ

 

ฝนยังคงเชื่อว่าวิกฤตจะเกิดขึ้นจริงๆ เเต่อย่าลืมว่าศาสนาพุทธยังคงอยู่อีกเกือบ 2500ปี เพราะฉะนั้นคนที่มีศีลธรรม ต้องรอดเพื่อการสืบทอดพระพุทธศาสนาจนครบ 5,000 ปี

อีกอย่างเคยอ่านเจอในเว็บนี้ล่ะว่าตอนนี้ครูบาบุญชุ่มเร่งสร้างเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่ภาคเหนืออยู่ พระอาจารย์เราเองท่านก็ร่วมมือกับครูบาบุญชุ่มเหมือนกัน เเต่พระอาจารย์เราสร้างที่ภาคอีสาน อธิษฐานให้ประเทศไทยรอดพ้นจากภับพิบัติที่กำลังมา โดยขอบารมีพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า เเละพระอรหันต์ทุกพระองค์เป็นที่พึ่ง