รวบรวมคติธรรมดี ๆ มาให้อ่านกัน...

การรับประทานมังสวิรัติดีหรือไม่
การปฏิบัติงดเว้นจากการรับประทานเนื้อสัตว์นี้เป็นข้อปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ขอสนับสนุน แต่ปัญหาสำคัญว่าผู้ปฏิบัติแล้วอย่าเอาความดีที่เราปฏิบัติไปเที่ยวข่มขู่คนอื่น การปฏิบัติอันใดปฏิบัติแล้วอย่าถือว่าข้อวัตรปฏิบัติของตนดีวิเศษ แล้วเที่ยวไปข่มขู่คนอื่นนั้น มันกลายเป็นบาป เป็นฉายาแห่งมุสาวาท

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
_____________________

 

ติผู้อื่น ยกตัวเอง - เป็นคนหลงตัวอย่างหนัก
ติผู้อื่น ติตัวเอง - จุดสูงสุดจะเป็นนักวิจารณ์ชั้นดี
ชมผู้อื่น ชมตัวเอง - เป็นนักชม มองโลกได้น่ารื่นรมย์
ชมผู้อื่น ติตัวเอง - เป็นนักพัฒนามีสิทธิ์เป็นยอดคน

เมื่อมีปัญหา คนเรามักมองออกไปภายนอกเสมอ
โทษคนนั้นคนนี้ โทษสิ่งนั้นสิ่งนี้
เพราะมองออกนอกตัวจนเป็นนิสัย
แต่เมื่องานสำเร็จ คนเรามักชื่นชมตัวเองปลื้มกับตัวเอง
เรื่องอย่างนี้มักคิดเข้าหาตัวอยู่เสมอ

ความผิดของผู้อื่นจึงเห็นง่าย
ความผิดของตนจึงเห็นยากแม้ผิดเรื่องเดียวกัน
มักจะมองว่า ผู้อื่นผิดมาก ตนเองผิดน้อย
ดังคำที่ว่า "โทษผู้อื่นเท่าภูเขา โทษของเราเท่าปลายเข็ม"

"ผู้อื่นผิดแค่นิด คิดไปใหญ่โต
ตนเองผิดมากโข โอ้โฮกลับไม่เห็น"

เมื่องานผิดพลาด อย่ามัวโทษผู้อื่น
เมื่องานสำเร็จ อย่ามัวชื่นชมตัวเอง
เมื่องานผิดพลาด จงมองตัวเอง
เมื่องานสำเร็จ จงมองผู้อื่น

 

ความดีงามที่สำคัญสองอย่างคือ..ปัญญา..และ..บุญ..

ปัญญา..คือ..ความรู้ ความเข้าใจ
บุญ..คือ..ความดี

ความรู้ และความดีงามนี่แหละ..เป็นสิ่งที่มีค่าแท้จริง..

 

มีคนเคยกล่าวว่า " จงจุดเทียนให้สว่าง ดีกว่าสาปแช่งความมืด "

เป็นข้อความที่ทำให้รู้สึกว่า การลงมือทำย่อมเห็นผลได้ชัดเจนกว่าคำพูด

แสงสว่างที่เราจุดขึ้นด้วยตัวเราเอง ถึงจะไม่สามารถทำให้สังคมที่เราอยู่สว่างไสว

แต่ก็ทำให้เรา และผู้ที่มองเห็นแสง แม้เพียงรำไรได้อุ่นใจได้บ้าง

 

..อนิจจัง..


อันทุกสิ่ง..ในโลกนี้..ล้วนไม่เที่ยง
มีงานเลี้ยง..มีเลิกลา..ว่าไหมเจ้า
หากจะมุ่ง..มองแต่ว่า..ข้าจะเอา
คนอื่นเขา..ก็อยากได้..ใช่แต่คุณ

คนจักมี..คนจักได้..ใครกำหนด
จะมาลด..เลี้ยวเส้นทาง..ย่างเข้าหา
สนใจแต่..ตัวของเรา..เขาว่ามา
แสวงหาแต่..เวรกรรม..ซ้ำเติมตน

มีเกิดขึ้น..ก็มีดับ..อัปราสูญ
มีอาดูรย์..มียินดี..มีสิ้นหวัง
ทุกสิ่งเกิด..ทุกสิ่งดับ..

 

..ทุกขัง..


อันความ "รัก"..นั้นหนอ..ก่อเกิดทุกข์
มีความสุข..เพียงชั่ววัน..พลันหนีหาย
ที่เหลืออยู่..คือความเศร้า..เข้าทุกราย
เพียงเปลือกกาย..ภายนอก..ชอกช้ำใน

อันความ "โลภ"..นั้นนำพา..ให้ใจหมอง
อยากครอบครอง..ในทุกสิ่ง..ที่มองหา
เมื่อไม่ได้..สิ่งที่หวัง..ดั่งอุรา
เกิดทุกขา..พาทุกข์เข็ญ..เป็นทุกข์ใจ

อันความ "โกรธ"..คือดวงไฟ..ที่เผาผลาญ
ดลบันดาล..ให้ทุกสิ่ง..มลายหาย
เป็นคนดี..มีน้ำใจ..ก็กลับกลาย
เหมือนผีร้าย..เข้าเข่นฆ่า..ถ้าโกรธา

อันความ "หลง"..คือโง่เง่า..เจ้าความฝัน
ไม่มีวัน..จะเป็นจริง..สิ่งที่หมาย
ช่างขลาดเขลา..เบาปัญญา..ดูน่าอาย
นอนทอดกาย..ด้วยความทุกข์..จุกในใจ

 

อนัตตา


“อัตตา” นั้น..คือตัวตน..คนที่คิด
แต่จนจิต..ไม่มีเหลือ..เมื่อโดนเผา
ไม่มีสิ่ง..อย่างไหนเลย..คือ “ ตัวเรา”
ทุกอย่างเล่า..ล้วนไม่ใช่..ในความจริง

ทั้งร่างกาย..ในทุกส่วน..ล้วนไม่ใช่
เสื้อผ้าไซร้..ก็ไม่อยู่..คู่เราเหวย
บ้านและรถ..อีกยศถา..หาใช่เลย
อยากจะเอ่ย..บอกให้ถ้วน..ล้วน “อนัตตา”

มีสิ่งเดียว..ที่จะอยู่..คู่ทุกภพ
ตามสมทบ..ไปทุกที่..ไม่มีถอย
คือผลกรรม..ที่เราทำ..นำตามรอย
เฝ้ารอคอย..สนองตอบ..มอบแก่เรา

 

โยม ไม้อันที่อาตมาถืออยู่นี่นะ มันสั้นหรือว่ามันยาว?

โยม ไม้อันนี้ธรรมชาติแท้ ๆ ของมันมีแค่นี้ เท่านี้ มันไม่สั้น และก็ไม่ยาว

โยม ความต้องการที่จะให้ไม้นี้มันสั้นเข้า หรือยาวออก นั่นแหละ ทุกข์

ทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าเรายอมตามธรรมชาติที่มันเป็นอยู่ ยอมที่ไหน ทุกข์ก็ไม่เกิดที่นั่น

สมมุติว่าวันนี้โยมหาเงินได้ ๑๐๐ บาท ธรรมชาติของมันแค่ ๑๐๐ บาท จะอยากให้ได้มากกว่านั้นก็ไม่ได้ จะอยากให้ได้น้อยกว่านั้นก็ไม่ได้ หาได้ ๕๐ บาท ธรรมชาติของเขาก็แค่นั้น หาไม่ได้เลย ธรรมชาติของมันก็เท่ากับหาไม่ได้เลย ยอมตามธรรมชาติที่มันเป็นทุกอย่าง ทุกแห่ง ทุกข์ก็ไม่เกิด

ธรรมะอย่างนี้ปฏิบัติที่ไหนก็ได้ เวลาใดก็ได้ ใคร ๆ ก็ปฏิบัติได้ ปฏิบัติเมื่อไหร่ ที่ไหน ทุกข์ก็ไม่เกิดเมื่อนั้น ที่นั่น


โยม อีกอย่างหนึ่ง สมมุติว่าถ้าเราจะปลูกต้นไม้ อันดับแรก เราต้องเตรียมดินให้ดี ขุดหลุมกว้างเมตร ลึกเมตร คลุกดินด้วยปุ๋ยคอกดย่างดี แล้วจึงปลูกต้นไม้ลงไป เมื่อปลูกแล้ว เราต้องคอยดูแล โดยหมั่นรดน้ำ พรวนดิน ดายหญ้า และล้อมรั้วกันอันตรายให้ หน้าที่ของเรามีเพียงแค่นี้ ทำให้ครบ ทำให้ดีที่สุด ส่วนผลที่ต้นไม้จะให้นั้น บางชนิด ๑ ปีให้ผล บางชนิด ๓ ปี ๕ ปี ๑๐ ปี นั่นเป็นเรื่องของเขา เป็นเรื่องของต้นไม้เขาเอง


ทำเหตุให้ดีที่สุดเท่านั้น ส่วนผลที่จะได้รับเป็นเรื่องของเขา

โยม อย่าลืมนะ หน้าที่ของเรานั้น ทำเหตุให้ดีที่สุดเท่านั้น ส่วนผลที่จะได้รับเป็นเรื่องของเขา ถ้าเราดำเนินชีวิต โดยมีการปล่อยวางเช่นนี้แล้ว ทุกข์ก็ไม่รุมล้อมเรา ธรรมะอย่างนี้ใคร ๆ ก็ปฏิบัติได้ ปฏิบัติที่ไหนก็ได้ ปฏิบัติเมื่อไรก็ได้




......หลวงปู่ชา สุภัทโท.......

 

บุญแท้จริงไม่ติดโลก โดย หลวงปู่ดุลย์ อตุโล

“ยถาปิ ปุปฺผราสิมฺหา กยิรา มาลาคุณี พหู
เอวํ ชาเตน มจฺเจน กตฺตพฺพํ กุสลํ พหู

ช่างดอกไม้ ร้อยพวงมาลัยได้มากมาย จากกองดอกไม้กองหนึ่ง ฉันใด คนเราเกิดมาแล้วก็ควร (ใช้ชาติชาติหนึ่งนี้) สร้างความดีงามให้มาก ฉันนั้น”

“บุญแท้จริงไม่ติดโลก” เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนาของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล ซึ่งท่านเทศนาถึงบุญที่เกิดจากการเจริญสมาธิ อันจักยังให้ผู้ปฏิบัติเข้าถึงความสุขในชีวิต “ขอให้ท่านทั้งหลายจงสำรวจดูความว่า ตรงไหนที่ตนเห็นว่ามันสุขที่สุดในชีวิต ครั้นสำรวจดูแล้วมันก็แค่นั้นแหละ แต่ที่เราเคยรู้เคยพบมาแล้วนั่นเอง ทำไมจึงไม่มากกว่านั้น มากกว่านั้นไม่มี โลกนี้มีอยู่แค่นั้นเอง แล้วก็ซ้ำๆ ซากๆ อยู่แค่นั้น เกิดแก่เจ็บตายอยู่ร่ำไป มันจึงน่าจะมีความสุขชนิดพิเศษกว่า ประเสริฐกว่านั้น ปลอดภัยกว่านั้น พระอริยเจ้าทั้งหลาย ท่านจึงสละสุขส่วนน้อยนั้นเสีย เพื่อแสวงหาสุขอันเกิดจากความสงบกาย สงบจิต สงบกิเลส เป็นความสุขที่ปลอดภัยหาสิ่งใดเปรียบมิได้เลย”

 

ธรรม เป็นเครื่องปกครองสมบัติ และปกครองใจ
ถ้าขาดธรรมเพียงอย่างเดียว
ความอยากของใจ จะพยายามหาทรัพย์
ได้กองเท่าภูเขาก็ยังหาความสุขไม่เจอ

ไม่มีธรรมในใจเพียงอย่างเดียว
จะอยู่ในโลกใด กองสมบัติใด ก็เป็นเพียงโลก
เศษเดน และกองสมบัติเดนเท่านั้น
ไม่มีประโยชน์อะไรแก่จิตใจแม้แต่นิด

ความทุกข์ทรมาน ความอดทน
ทนทาน ต่อสิ่งกระทบกระทั่งต่าง ๆ
ไม่มีอะไรจะแข็งแกร่งเท่าใจ
ถ้าได้รับความช่วยเหลือที่ถูกทาง

ใจจะกลายเป็นของประเสริฐ..
ให้เจ้าของได้ชมอย่างภูมิใจ ต่อเรื่องทั้งหลายทันที

..หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต..