นั่งสมาธิฝึกจิต

การนั่งสมาธิควรนั่งยังไงครับจะนั่งภาวนา

พุท-โธ

ยุบหนอ-พองหนอ

สัมมาอรหัง


ท่องแบบไหนดีครับเนี่ย

แต่ที่ดีที่สุดผมว่าน่าจะเป็นสัมมาอรหังนะครับลองดูสิครับตามที่ผมได้ลองมาผมว่าสัมมาอรหังตามแบบหลวงพ่อสดวัดปากน้ำทำให้ใจสงบมากที่สุดนะครับ

มีใครได้ฝึกตามนี้บ้างครับหรือภาวนาแตกต่างอย่างอื่นก็เอามาแบ่งปันความรู้บ้างนะครับ

 

แบบไหนก็ได้ครับ เอาที่เราว่าดีที่สุด ที่เราชอบนั่นแหละครับ

 

ภาวนาเป็นขั้นต้นครับ
พอไปถึงจุดหนึ่งก็ทิ้งคำภาวนา
แล้วเหลือแต่ลมหายใจ
พอถึงจุดหนึ่ง ลมหายใจก็หยุด

ดังนั้นใช้คำที่เราถนัดที่สุดแหละครับ
แต่ละคนถนัดไม่เหมือนกัน

 

ดีเหมือนกันหมดครับ...ใช้ได้หมด...

 

ของอย่างงี้ มัน อย฿ที่ใจ....
ใช้บทไหนได้หมด ครับ ตามท่คุณถนัดครับ
อนุโมทนา ครับ

 

เราปรึกษา คุณสันโดษ คุณสันโดษ บอก ให้ทำกิจกรรมอื่น(ที่ทำแล้วมีสมาธิ) ที่ไม่ใช่นั่ง

สมาธิ เรายังนึกไม่ออกว่าจะเอาอะไรดี

 

เดินนั่งยืนนอน

ทำสมาธิได้หมด

 

การที่เรานั่งสมาธิโดยใช้บทสวดมนต์เป็นตัวภาวนาไปเรื่อยๆแต่ไม่ได้ทิ้งคำภาวนาแต่เราไม่รู้สึกถึงลมหายใจเข้าออกได้เป็นเวลานานๆไม่มีอาการปวดเมื่อยแต่รู้ว่ามีความสงบแต่ยังไม่ถึงจุดที่เราต้องการแต่มีบางครั้งเหมือนกำลังจะไปถึงแต่เหมือนจิตจะดึงกลับมาอยู่กับบทสวดในลักษณะนี้และบางทีเราก็ใช้วิธีนำเอาลมหายใจเข้าออกมาควบคู่กับบทสวดในแต่ละบทในแต่ละวรรคละตอน เช่นบทสวดยอดพระกัณไตรปิฎกวรรคแรกใช้ลมหายใจเข้าและวรรคต่อมาใช้ลมหายใจออกและสลับกันไปแบบนี้แต่เราสวดแบบใช้เสียงออกมาจากลำคอไม่ออกเสียงดังแบบนี้เป็นวิธีที่ถูกต้องหรือเปล่า ขอผู้รู่ช่วยแนะนำด้วยค่ะ เพราะสวดมาตั้งนานแล้วถ้าไม่ใช้บทสวดมนต์เป็นตัวภาวนาจิตจะต้องวอกแวกอยู่เรื่อยๆเป็นเพราะอะไรคะ

 

อยากทำได้บ้างจังคะ

 

ก็ดีใจที่มีผู้ที่ต้องการทำได้อย่างเราแต่เราก็ยังไม่รู้เลยว่าที่เราทำได้อย่างนี้อยู่ในขั้นไหนและถูกต้องหรือเปล่า ขอผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ รอคำตอบมาตั้งนานแล้วละค่ะ

 

ลักษณะของคุณ Rojana 3 นั้นจากที่คุณเล่ามานะคับ พอจะสรุปอาการที่เกิดได้ดังนี้คือ
1.ลมหายใจละเอียด
2.จิตเกาะเกียวกับคำภาวนามากขึ้น
3.ไม่มีความรู้สึกปวดเมื่อยถึงแม้เวทนาเกิดก็ไม่สนใจรับรู้
4.ท้ายสุดเลยที่ว่าอาการเหมือนกำลังจะไปถึงแต่ก็ไปไม่ถึง
ทั้ง 4 ข้อ นี้คุณอยู่ในอารมณ์ของ ฌาน 1 คาบเกี่ยวกับ ฌาน 2 คับ หากถึงฌาน 2 แล้ว จิตจะทิ้งคำภาวนาทันที ของคุณอยู่ในขั้น ฌาน 1 กำละงจะไปฌาน 2 คับ

 

ในการนี้ถ้าคำภาวนาที่กำลังภาวนาหายไป ก็ให้ละทิ้งเลยไม่ต้องไขว่คว้าหาคำภาวนาอีก ทีนี้จิตจะทิ้งคำภาวนา(หรือหยุดคิด)ทันที ลมหายใจจะละเอียดประณีตมากขึ้นไปอีก ปิติสุขจะละเอียดขึ้น ไม่รู้สึกปวดเมื่อย หากเป็นอาการอย่างนี้แล้วก็เข้าสู่อรมณ์ของฌาน 2 อย่างสมบูรณ์คับ <table x:str="" style="border-collapse: collapse; width: 552pt;" width="735" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><col style="width: 80pt;" width="106"><col style="width: 48pt;" span="6" width="64"><col style="width: 85pt;" width="113"><col style="width: 48pt;" width="64"><col style="width: 51pt;" width="68"><tr style="height: 26.25pt;" height="35"> <td class="xl24" colspan="9" style="height: 26.25pt; width: 501pt;" width="667" align="left" height="35">
</td> <td class="xl24" style="width: 51pt;" width="68">
</td> </tr></table>

 

ขอให้ตั้งใจทำต่อไปอย่าทอดทิ้งนะคับ ตั้งใจทำดี คิดดี สิ่งศักดิ์สิทะฺืท่านจะคุ้มครองส่งเสรอมให้พบแต่ความรุ่งเรืองอย่างแน่นอน โชคดีนะคับ
ขอแสดงความนับถือ
เพทยาธร เสด็จจรอยู่ในเวหาฯ

 

ขอขอบคุณ คุณเพทยาธรที่ให้ความกระจ่าง เราจะตั้งใจทำต่อไปไม่ทอดทิ้งสิ่งที่ดีๆนี้แน่นอน
ขออนุโมทนาค่ะ

 

ไม่เป็นไรคับ ตรงไหนที่เราต่างคนต่างช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป อีกประการก็เป็นการส่งเสริมแนะนำในเรื่องที่เป็นบุญเป็นกุศลบารมี ยิ่งน่าสนับสนุนใหญ่ อย่างน้อยๆเราก็ได้บุญกุศลไปด้วยคับ เทพเทวดาทั้งหลายท่านย่อมโมทนาคับ ไม่มีอะไรที่ยากเกินความมานะพยายาม อีกประการขอให้กินปลาตะเพียน เยอะๆด้วยนะคับ โชคดีนะคับ คุณ Rojana 3 โมทนาสาธุกับการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบคับ
ขอแสดงความนับถือ
เพทยาธร

 

ทำไมถึงต้องกินปลาตะเพียนด้วยขอตอบให้หายข้อใจด้วยค่ะ

 

เรื่องปลาตะเพียนนี่ คุณต้องกินเยอะๆเลยนะคับ กินทุกๆวัน กินอย่างสม่ำเสมอ จึงจะก้าวหน้าและสำเร็จในสิ่งที่คุณ ตั้งใจคับ ผมจะบอกให้ฟังคับ ที่ให้กินปลาตะเพียน ผมหมายถึงให้คุณ มีความขยั่นหมั่นเพียร ไม่ย่อท้อ ต่อความลำบากคับ แล้วก็อดทนต่ออุปสรรคทั้งหลายคับ แหม!... ต้องขอโทษนะคับที่ทำให้คุณ ROJANA 3 ต้องคิดมาก ทีนี้เข้าใจแล้วนะคับ
ขอแสดงความนับถือ
เพทยาธร

 

ขออนุโมทนาที่ให้ความกระจ่างในเรื่องกินปลาตะเพียนขณะนี้น้องสาวกำลังผ่าตัดมะเร็งเลยต้องไปช่วยให้กำลังใจในด้านธรรมะ เลยไม่ค่อยได้เข้ามาดู แต่เรื่องสวดมนต์ภาวนาไม่เคยทิ้งได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นเพราะทุกวันนี้ได้จำบทสวดมนต์และพระคาถาต่างๆได้โดยไม่ได้เปิดดูหนังสือก็ถือว่าเป็นบุญกับตัวเองมากแล้ว ขอขอบคุณกับคุณเพทยาธรมากที่ให้กำลังใจ