เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

คิดถึงพระองค์ท่านค่ะ.........

 

ขอบพระคุณคุณครูเจ้าค่ะ....

ภาพของคุณพรรณภัทร รู้สึกคุ้นๆ

 

สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์กุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี
สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าหญิงกรรณาภรณ์เพ็ชรรัตน์ โสภางคทัศนิยลักษณ์ อรรควรราชกุมารี​

พระ เสด็จสู่ใต้ร่มเศวตฉัตร
นาง แก้วขัตติย มเหสี
เจ้า อยู่หัวปิยราชสวามี
สุนันทา พระนามนี้คู่พระองค์
กุมารี กรรณาภรณ์เพ็ชรัตน์
พระยศขัตติยพญาหงส์
เจ้าฟ้าทูลกระหม่อมอีกพระองค์
ที่ยังทรงอยู่พระครรโภธร
หากประสูติเป็นเจ้าลูกยาเธอ
จักได้ยศส่งบำเรอสโมสร
ที่โอรสาธิราช แห่งนคร
ดุจบวรราชเจ้า กษัตรา
พระนางเจ้าเสด็จตามประเพณี
ติดตามราชสวามี ที่ทิศา
ทางพระราชชลมาตรยาตรา
ถึงบางพูดมิครั่นคราว่ามีภัย
เรือพระที่ทรงมานั้นเกิดเหตุ
ดั่งอาเพททรงสุบินก่อนผินไหน
หวังพึ่งพระบารมีองค์ทรงชัย
คงขจัดพ้นภัยไม่ไคลครา
แต่เรือพระประเทียบล่มเสียแล้ว
อีกทั้งพระหน่อแก้วยังเล็กหนา
ทรงเป็นห่วงพระลูกน้อยดั่งแก้วตา
มิยอมออกจากกันยา ณ ที่เรือ
ทั้งที่องค์ทรงว่ายน้ำนั้นแข็ง
แต่ด้วยแรงแห่งห่วงนั้นมากเหลือ
ทรงเสด็จล่วงอยู่ ณ ในเรือ
ไม่มีใครช่วยเหลือในพระองค์
ด้วยขัดต่อโบราณประเพณี
เลยมิมีใครหาญกล้าในประสงค์
พระยามหามนตรีกวัดดาบลง
ถ้าใครลงช่วยนั้นต้องบรรลัย
ความโศกศัลย์เข้ากลับมาแทนที่
พระสวามี มีมากขนาดไหน
ทั้งลูกแก้วเมียขวัญนั้นจากไป
ไม่ทันเอ่ยหวนให้ดูใจกัน
ชลเนตรต้องตกพระปรางนาง
สะอื้นมิได้ห่างแทบอาสัญ
ให้หมอหลวงปวงราษฎร์นั้นช่วยกัน
เผื่อพระนางแก้วนั้นพลันกลับคืน
แม้ทราบในพระทัยจริงสิ่งรู้แน่
แต่ยังค้านในกระแสให้ฝ่าฝืน
จวบพลบค่ำย่ำน้ำค้างตอนกลางคืน
มิทรงฟื้นคืนองค์ต้องปลงใจ
ดังคำกลอนตอนหนึ่งที่กล่าวอ้าง
คุณจอมนางมารดาแพคิดแก้ไข
ได้เปรียบเปรยเจ้าอยู่หัวทรงห่วงใย
เลยเล่นละครนางในอยู่ในวัง
"ส่วนพระจอมหลักโลกยิ่งโศกเศร้า
ประคองเข้าเคียงโกศมิวายหวัง
ชักวิสูตรรูดรายพระฉายบัง
พิลาบหลั่งชลเนตรลงเนืองนอง
เปิดพระโกศมิ่งมิตรพิศพักตร์
โศกสลักทรวงไหม้ฤทัยหมอง
สะอื้นอ้อนกรกอดพระโกศทอง
ชลเนตรตกต้องพระปรางนาง
นำผ้าทรงลงเช็ดชลเนตร
ภูวเรศมิได้คิดอางขนาง
สะอื้นโหยโรยแรงกรรแสงพลาง
โอ้ว่าปรางแม่ยังอุ่นละมุนมือ
พระน้องแก้วอยู่ใยในพระโกศ"
เมื่อพระองค์ทรงสดับตรับฟังแล้ว
ก็ให้แกล้วขุ่นเรื่องเคืองโมโห
อันเขาอ้างนางในให้ใหญ่โต
ว่าทรงทำดั่งคำโวในละคร​

เมื่อหลายคนอ่านรจนาบท
ก็สะท้อนสลดใจให้สังหรณ์
ว่าบทความตามนัยบทละคร
พระองค์ทรงอาวรณ์เหลือคณา​

โอ้ว่ามิ่งมิตรขวัญมเหสี
พระภูมีทรงรักเป็นนักหนา
อีกทั้งสองพระบุตรและธิดา
นั้นพญามัจจุราชมาพรากไป
พยานรักนั้นเห็นเป็นนุสรณ์
ที่พระนางนั้นเคยจร ณ แห่งไหน
ที่พระองค์ทรงผูกพันหฤทัย
ทรงสลักตรึงรักไว้ให้เห็นมี
อนุสรณ์สถานที่ต่างต่าง
บนแผ่นดินมิอ้างว้างในถิ่นที่
ด้วยทรงมั่นในรักฤทัยมี
จวบจนแผ่นดินนี้เป็นพยาน​

กลอนสุภาพ
สร้อยฟ้ามาลา​

เนื่องในวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ที่จะถึงนี้ เป็นวันคล้ายวันพระประสูติของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารัตน์ พระบรมราชเทวี ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระปิยมหาราชเจ้า และความรักอันยิ่งใหญ่ที่ทรงมีต่อสมเด็จพระนางเจ้าฯ


ควรมิแล้วแล้วแต่จะทรงพระกรุณา

​

​

 

น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ ในสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี


พระมเหสีอันเป็นที่รักยิ่ง ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.318507/[/MUSIC]

 

.............10 พ.ย 51.........

 

สวัสดีค่ะ มีใครที่รู้จักหมอดูเก่งๆ ไหมค่ะ ที่ดูอดีตชาติได้ เคยไปดูร่างทรงค่ะ
ท่านบอกว่ามีองค์พระแม่นางเรือล่ม ตอนนั้นร่างทรงถามว่ารู้จักไหม เราก็ตอบ
ไปว่าไม่รู้จัก ก็พยายามหาข้อมูลจึงได้ทราบค่ะ และก็แปลกรู้สึกคิดถึงท่านมาก
ไปหาพระแม่แทบทุกอาทิตย์ และทุกครั้งที่ไปก็จะต้องซื้อพวงมาลัยที่เป็นตรามะลิไปด้วย รู้สึกชอบมากมาย ครั้งแรกที่ไปวัดกู้รู้สึกคุ้นเคยพอเข้าเขตวัดรู้สึก
ตัวหนักๆ และขนลุกไปทั้งตัวเลยค่อยๆ เดินบอกไม่ถูก มียายที่เฝ้าศาลบอกว่า
มาที่ดูบ่อยหรือ หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน เราบอกกับยายว่าพึ่ง
มาครั้งแรก เชื่อไหมลมพัดแรงมาก เก้าอี้ในศาลปลิวว่อนไปหมด ลมแรงขนาด
คนที่จุดธูปก่อนหน้านี้จุดไม่ได้ ธูปลอยจากกระถาง เรายืนอึ้งอยู่สักพักใหญ่ และ
ยายก็หันมาพูดว่าอยู่ที่นี้มา 80 กว่าปี ไม่เคยเห็นลมแรงขนาดนี้เลย และเราก็เลยเดินไปกราบท่าน เชื่อไหมลมสงบลงทันที จุดธูปได้

 

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นขอให้ได้รู้ และได้เห็นด้วยในเหตุและผล


พิจารณาด้วยปัญญา ของเราเองให้มากที่สุดนะคะ


การปฎิบัติ จะทำให้จิตเกิดการพัฒนาขึ้นโดยอัตโนมัติ

จิตจะละเอียดขึ้น เป็นเหมือนตะแกรง

ที่จะคัดกรอง นำเข้ามาในจิตแต่สิ่งที่เป็นกุศล

จิตจะเริ่มกระจ่างขึ้น แล้วจะเริ่มเข้าใจ เรียนรู้ ในสิ่งที่เกิด

ภายใต้หลัก ที่เรียกว่า ไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา


บุญจะเป็นเครื่องหนุน ให้เราได้ เข้าใจและเรียนรู้ถึง สัจจะธรรม ค่ะ

อนุโมทนา

 

..................

 

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
เสด็จเป็นประธานเปิดเส้นทางรถไฟที่เพชรบุรี

พระบรมรูปทรงม้า ไม่ทราบปี พ.ศ.
น่าจะรัชกาลที่ 6 หรืออย่างช้าก็รัชกาลที่ 7

 

ตามที่ได้ฟังคุณ Soonyata เล่ามานั้น องค์บารมีของคุณน่าเป็น เจ้าแม่สุนันทากุมารี หรือพระนางเรือล่ม แต่จะจริงหรือไม่นั้นคุณจะต้องให้ อาจารย์ประหยัด เป็นผู้ "เปิดพระโอษฐ์" ให้คุณ จึงจะรู้แน่ชัด 100 % ซึ่งถ้าคุณ soonyata เข้าไปอ่านในเว็บ www.satusanya.com ก็จะเป็นว่ามีอาจารย์ เปิดพระโอษฐ์ อยู่หลายท่าน มีอาจารย์เพียงท่านเดียวเท่านั้น ที่สามารถพิสูจน์ ว่าคุณ soonyata เป็นองค์พระนางเรือล่มได้ ก็คือ อาจารย์ประหยัด เจริญบุญ

 

พระนางเรือล่ม

;aa36

ก็ไม่ทราบว่าคุณ Soonyata นั้นเป็นคน ๆ เดียวกันกับที่โทรไปคุยหรือไม่ ก็ลืมถามชื่อของเธอไป ซึ่งในครั้งแรกนั้นคุณ Soonyata บอกว่าตนเองนั้น องค์บารมีเป็น พระนางเรือล่ม แต่เมื่อได้บอกไปว่าไม่ใช่ แต่เป็นองค์ พระแม่จามเทวี เธอก็ยังไม่ยอมอยู่ดี และไม่ยอมเปิดเผยว่าตัวเองนั้นเป็นใคร ที่พูดนี้หมายถึงการสนทนาเป็นภาษาเทพ คุณ Soonyata นั้นพูดภาษาเทพได้เก่งมาก มีองค์มาลงประจำร่างหลายองค์ แต่ในที่สุดเมื่อสนทนากันในครั้งหลังนี้ องค์เธอก็ยอมรับว่าเป็นองค์ เจ้าแม่จามเทวี

คนที่เข้ามาเขียนในเว็บนี้ แล้วก็ได้ออกความคิดเห็น ถ้าจะให้ทายแล้ว เกือบทั้งหมดนั้นจะมีองค์ "พระบารมี" เป็นพระนางเรือล่ม เพียงแต่ว่ายังไม่ได้เปิดองค์เท่านั้นเอง ซึ่งถ้าใครอยากจะรู้ว่าตัวเองเป็นองค์อะไร ก็เข้าไปอ่านในเว็บเสียก่อน

 

รู้.. ก็ทุกข์..
ไม่รู้.. ก็ทุกข์..
มนุษย์.. จึงมีอยู่เท่านี้ ..

 

เมื่อวาน โมเยได้โทรไปคุยกะ อ.ประหยัด

มิใช่คุณ สูญญตา ดอกค่ะ

พอดี มีเรื่องของ ข้างใน (ที่ไม่ใช่เรื่องของเรา) ท่านมาคุย

แล้วก็จะทำในสิ่งที่ท่าน ต้องกระทำบางอย่าง

เป็นครั้งแรกที่ท่านมาจิตนี้ แต่พูดไม่ได้นะคะ ว่าใคร มิบังควรค่ะ

ร่างกายนี้ สังขารนี้ไม่ใช่ของเรา

ร่างกายนี้ เป็นเสมือนจาน ที่เอาไว้ใส่อาหาร ดี ดี เพื่อเกื้อกูล ผู้คน

(ขอสงวนเฉพาะอาหาร ที่ดีเท่านั้น ที่มีประโยชน์เท่านั้น อิอิ )

องค์เทพ ท่านก็มีกิจของท่าน ซึ่งเรามิอาจเอื้อม

เราเป็นมนุษย์ก็มีกิจของมนุษย์ เดินดินธรรมดา

วาระต่างๆ หมุนเวียนกันไปตามหน้าที่ ตามวาระ

 

เคยเห็นพระองค์ท่าน พระนางสุนันทา ท่าน มาในนิมิต

เกือบกึ่งหลับกึ่งตื่น ท่านมายืนใกล้เตียง มิพูดสิ่งใด

ตอนนี้ โมเยได้ทำหน้าที่ของตัวเองเพื่อพระองค์ท่านแล้ว

ขอดวงพระวิญญาณ จงพระเกษมสำราญ อยู่ในวิมานแดนสรวง

พระนางสุนันทาคือบุคคลหนึ่งที่โมเย จดจำและรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณ

อย่างมิรู้คลาย ความอ่อนโยน นิ่มนวล พระเมตตา

ความสุภาพอ่อนหวาน ของกุลสตรี ยังฝังอยู่ในจิตมิเคยลืม

 

อ. ถามว่าปราบผีได้ไหม

ตอบว่า อย่าใช้คำว่าปราบเลย นะคะ

ก็คือแค่ ใช้ความเมตตา อธิบาย แสดง ใน พระธรรม

ที่ผีมิเข้าใจ เพราะยังยึดในโทสะ โมหะ อาฆาต ล้วนแต่ไม่เข้าใจ

ให้เขาเข้าใจ

เมื่อเข้าใจแล้วก็ ไม่สร้างกรรมโดยการ กระทำผู้อื่น

หากเขาเข้าใจ เขาก็จะไปเอง ค่ะ คงไม่ต้องเอาเดชมาปราบ เดวเค้าโกธร


เมื่อเขาเข้าใจ เขาก็ไป ก่อนไปก็ จะบอกเราว่า


ขอบใจนะ ที่ชี้ทางสว่างให้

หากผีไหนดื้อนิดๆ ก็คงต้องเข้มหน่อย


แต่ก็มิเป็นไร สุดท้ายก็ต้อง ขอบใจ ทีทำให้เข้าใจ

 

การที่เรา ได้กราบไหว้บูชา รูปของท่าน ระลึกถึงท่าน

หมั่นไหว้พระ สวดมนต์ แผ่เมตตา กรวดน้ำ ไปถึงดวงพระวิญญาณของท่าน

บารมีของพระองค์ท่านก็จะแผ่ไพศาล

ปกเกล้าปกกระหม่อม มาถึงเหล่าลูกหลานข้าแผ่นดิน

จะส่งผลมายังลูกหลานที่ได้ทำความดี เมื่อทำความดีแล้ว

ย่อมได้สิ่งดี

จะส่งผลมายังชีวิตของเรา ภายใต้คำกล่าวที่ว่า


อนุโมทนาด้วยค่ะ

ทำดีได้ดีทุกประการค่ะ

แต่อย่าเผลอ ไปรับขันที่ไหนหละคะ

คนเรามีองค์บารมีคุ้มครองแล้วแต่ว่า องค์บารมีไหน

จะรู้ก็ได้ ไม่รู้ก็ดี อย่าได้ยึดติด

ทุกอย่างจะเป็นไปตามธรรมชาติ ภายใต้หลักของไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา

หากเราทำดีท่านก็จะคุ้มครองเรา

แล้วท่านจะแสดงให้เราได้ประจักษ์ด้วยตัวของเราเองค่ะ

 

“สุนันทานุสาวรีย์”

เจดีย์ “รังษีวัฒนา” ของราชสกุลมหิดล สร้างขึ้นสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 โดยที่พระองค์มีพระราชประสงค์ให้พระมเหสี เจ้าจอมมารดา และพระราชโอรส พระราช ธิดาที่สืบสายราชสกุลในพระองค์ได้ประทับอยู่ร่วมกัน หลังจากได้ล่วงลับไปแล้ว

เมื่อครั้งสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ (พระนางเรือล่ม) ผู้เป็นพระมเหสี สิ้นพระชนม์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงโศกเศร้าโทมนัสเป็นอย่างยิ่ง ถึงกับบางครั้งได้เสด็จฯ ไปทรงเปิดพระโกศทอดพระเนตรพระศพสมเด็จพระนางเจ้าฯ เนือง ๆ หลังจากพระราชทานเพลิงพระศพ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นภูธเรศธำรงศักดิ์ เป็นแม่กองอำนวยการสร้างพระเจดีย์ทอง 4 องค์ ในที่อุปจารชานกำแพงวัดราชบพิธฯ ด้านตะวันตก องค์หนึ่งทรงพระราชกุศลพระราชทานแด่สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์พระราชทานนามว่า “สุนันทานุสาวรีย์” องค์ถัดมาเป็นของสมเด็จพระนางเจ้าสว่างวัฒนาฯ พระราชทานนามว่า “รังษีวัฒนา” ส่วนของสมเด็จ พระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรีฯ พระราชทานนามว่า “เสาวภาประดิษ ฐาน” และของพระนางเจ้าสุขุมาลมารศรีฯ พระราชทานนามว่า “สุขุ มาลนฤมิตร” ซึ่งทุกวันนี้มีอนุสาวรีย์ในสุสานหลวงทั้งหมด 34 แห่ง

(บางส่วนจาก http://www.dailynews.co.th)

 

สงสัยจังค่ะ

ที่ คุณ Soonyata มีความรู้สึกยังไงบ้างค่ะ แล้วตอนพูดตอบโต้นั้น รู้สึกตัวหรือเปล่าค่ะว่าพูดอะไรออกไป แล้วหลังจากวันนั้นชีวิตเป็นยังไงบ้างค่ะ
แล้วพูดภาษาเทพได้หรือเปล่า รบกวนคุณ Soonyata ตอบด้วยค่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะ แล้วเสียค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ค่ะ

 

การ ที่จะพุดภาษา เทพ หรือเรียกว่าภาษาจิต นั้น ทุกเชื้อชาติศาสนา
สิ่งมีชีวิตทุกชนิดเมื่อตายไปแล้ว ไม่มีสังขาร

แต่สื่อสารกันด้วยภาษาจิต

การเปิดพระโอฐ หรือการที่จะพูดภาษาจิตได้นั้น ขึ้นอยู่กับการสะสมบุญให้มาก

มาก ล้น จนจิตเราละเอียดพอ

แต่ไม่ใช่แค่พูดได้เท่านั้น

หากพูดได้ ไม่ใช่ปัญญา ก็ไม่เกิดผล

จงอย่า อยาก แต่ให้หมั่นสวดมนต์ไหว้พระ กรวดน้ำแผ่เมตตา บำเพ็ญบารมีไปเรื่อยๆ

จนถึงวาระ ที่เราจะมีจิตที่ละเอียดพอที่ จะ สัมผัสพลังงานนั้นได้

แต่อย่า ยึด เพราะสิ่งทั้งหลาย ล้วนไม่เที่ยงแล

ถึงแม้จะพูดภาษา เทพหรือภาษาจิตได้แล้ว

จงอยู่ อย่างมนุษย์ กิน อย่างมนุษย์ เพราะเรานั้นเกิดมาเป็นมนุษย์

ที่จะขับเคลื่อนชีวิตของตนเอง ไปตามวัฏสงสาร โดยใช้ สติ และ ปัญญาเทอญ

 

บันทึกของเสด็จใน
กรมหลวงชุมพร เขตรอุดมศักดิ์
<SMALL>
เจอบันทึกนี้ให้เอาคำต่อไปนี้ของกูไปประกาศให้คนรู้ว่า
"กูกรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักด์"
ผู้เป็นโอรสของพระปิยมหาราช ขอประกาศให้พวกมึงรับรู้ไว้ว่า
แผ่นดินสยามนี้ บรรพบุรุษ ได้เอาเลือดเอาเนื้อเอาชีวิตแลกไว้
ไอ้อีมันผู้ใด คิดชั่วร้ายทำลายแผ่นดิน ทำลายชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
ฤา กระทำการทุจริต ก่อให้เกิดความเดือดร้อนต่อส่วนรวม
จงหยุดการกระทำนั้นเสียโดยเร็ว
ก่อนที่ที่กูจะสั่งทหารผลาญสิ้นทั้งโคตรให้หมดเสนียดของแผ่นดินสยาม
อันเป็นที่รักของกู
ตราบใดที่คำว่า "อาภากร"
ยังยืนหยัดอยู่ในโลก กูจะรักษาผืนแผ่นดินสยามของกู
ลูกหลานทั้งหลาย แผ่นดินใดให้เรากำเนิดมา
มิให้อนาทรร้อนใจ จงซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินนั้น
แผ่นดินใดที่ให้ซุกหัวนอน ให้ความร่มเย็นเป็นสุข
มิให้อนาทรร้อนใจ จงซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินนั้น</SMALL>
<SMALL>จากหนังสืออนุสรณ์พระนคร '39</SMALL>​