คนตายทุกคนต้องไปนรกทั้งหมดรึป่าวครับ

อยากจะทราบว่าคนที่ตายทุกคน ต้องไปตัดสินที่นรกทั้งหมดทุกคนหรือไม่ แล้วถ้าคนที่ทำบุญมาเยอะๆจะใช้บุญก่อนหรือใช้กรรมก่อน ช่วยตอบหน่อยนะครับ

 

เขาไม่ใช่ตัดสินครับผม มันเป็นสำนักยมบาลเขาจะช่วยให้เราพ้นนรกให้ไปที่ดีๆ เขาจะช่วยเรา ครับ คนที่จะผ่านสำนักยมบาลคือคนที่ยังพอจะหวังสุคติได้ครับ แบบว่าบางคนตอนมีชีวิตอยู่ทำดีมากมาย แต่ว่าตอนตายหนะตายทรมานเจ็บปวดเพราะกรรมบางอย่างทำให้นึกถึงความดีไม่ออก จะไปนรกก็ยังไม่ได้ จะไปสวรรค์ก็ยังไม่ได้ เลยต้องไปรอที่สำนักยมบาลก่อน บางคนทำดีกับชั่วมาพอๆกัน ตอนตายตั้งใจให้ผ่องใสไม่ได้ พอไปถึงสำนักยมบาลเขาก็จะไต่สวน ช่วยเรา ให้เรานึกความดีออก ถ้าใครนึกความดีออกเขาก็ปล่อยให้ไปรับผลแห่งความดีก่อน บางคนก็ไปสวรรค์พอหมดบุญก็หล่นโครมลงนรก ครานี้ไม่ผ่านนะลงเลยนรกหงะ ยมบาลจะไต่สวนให้เรานึกถึงความดี สามครั้ง ถ้ายังนึกไม่ออกก็หมดหน้าของเขา เราก็ลงนรกไปตามระเบียบ คนที่จะผ่านสำนักยมบาล ต้องไม่ใช่เปรต คนที่จะเกิดเป็นเดรัจฉานก็ไม่ผ่าน หรือว่าสัตว์ที่ทำกรรมชั่วมากๆ อย่างอนันตริยกรรมนี่ลงนรกดิ่งเลยไม่ผ่าน ใครที่ไหนก็มากันไว้ไม่ได้ อนันตริยกรรมหนักมากมีฆ่าพ่อแม่ ตนเองเป็นต้น ทำให้สงฆ์แตกจากหมู่คณะเป็นต้น คือเอาเป็นว่าคนที่จะผ่านไปสำนักยมบาลคือคนที่พอจะหวังสุคติได้อยู่ แต่สำหรับคนที่คุณธรรมสูงๆ ท่านไม่ผ่านมาหรอก ท่านอาจผ่านมาโปรดสัตว์หรือลงมาเที่ยวเล่น ดูกฏแห่งกรรม

 

คนที่จิตผ่องใสก็ไปสุคติ คนที่จิตหม่นหมองก็ไปทุคติครับ จิตตอนตายสำคัญมากๆ บางคนทำดีมาทั้งชีวิตแต่จะตอนตายมีเรื่องทุกข์ตายไปอย่างมีทุกข์ใจ ใจเศร้าหมอง ก็ไม่ได้ไปรับผลกรรมดีที่ตนเองทำครับ บางคนเศร้าหมองไปเป็นสัตว์เดรัจฉาน บางคนลงนรก บางคนเป็นเปรต บางคนอสูรกาย แล้วจึงจะค่อยมาใช้กรรมดีทีหลัง ฉนั้นให้ระวังเรื่องใจให้จงหนักครับ บางคนคิดว่าเออ... อย่างงี้ก็ดีสิ ทำชั่วๆไปก็ได้ เดี๋ยวตอนตายค่อยคิดแต่เรื่องดีๆเอา แบบนี้ผิดนะครับ เราจะมาลักไก่ เอาตอนตายมันยากครับ ถึงแม้จะทำได้แต่มันยากมากๆ เพราะธรรมชาติของคนเรา เคยชินอะไร ก็จะติดในสิ่งนั้น เคยคิดแต่เรื่องชั่วๆไปวันๆ แล้วจะมาให้นึดถึงความดีเอาวันตาย มันก็คิดออกยากครับ

 

แล้วถ้าเป็นพระที่มีบุญมากๆหรือได้ฌานต่างๆมาแล้ว แต่ก่อนที่จะบวชได้ทำกรรมไว้แต่ไม่มากจะเป็นยังไงครับ

 

คนตายมีหลายเส้นทางที่ไปครับ ตายเสร็จส่วนใหญ่เขาเอาใส่โลง บางคนไปทิ้งป่าช้า บางคนเผา บางคนเน่าเปื่อยไปเองตามธรรมชาติ แต่ว่าดวงจิตเราหนะซีไปแตกต่างกัน ไปตามบุญตามบาปที่เราทำไว้ตอนมีชีวิตอยู่ ตายไปแล้วก็หมดโอกาสทำ บางคนไปนิพพาน บางคนไปพรหม บางคนไปสวรรค์ บ้างก็ไปเป็นมนุษย์ตามเดิม บางคนเป็นเดรัจฉาน บางคนเป็นเปรต บางคนเป็นอสูรกาย บางคนเป็นสัตว์นรก แล้วแต่กรรมของตน

 

แล้วถ้าเป็นพระที่มีบุญมากๆหรือได้ฌานต่างๆมาแล้ว แต่ก่อนที่จะบวชได้ทำกรรมไว้แต่ไม่มากจะเป็นยังไงครับ
......................................................
ขอตอบว่า มันเป็นเรื่องของพระไม่ใช่เรื่องของโยมครับ จะไปแส่รู้ทำไมรู้ไปก็ไม่ทำให้เราดีขึ้น อย่าไปใส่ใจความไม่ดีของคนอื่น ให้มองความไม่ดีของเราเองครับ ถ้าท่านทำกรรมดีก่อนบวชท่านก็ยิ่งดีครับ ถ้าท่านทำกรรมไม่ดีก่อนบวชกรรมไม่ดีก็คอยสนองท่านครับ หากท่านยังไม่นิพพานถึงแม้ว่าท่านจะเป็นพระอรหันต์แล้ว แต่ว่าเรื่องกฏแห่งกรรม มันยังคงสนองอยู่ แต่มันทำอะไรท่านได้เพียงร่างกายเท่านั้น ใจท่านบริสุทธิ์เหนือสิ่งทั้งปวงแล้ว เหนือบุญเหนือบาป อย่างพระโมคคัลานะท่านเป็นพระอรหันต์มีฤทธิ์มากเป็นพระอัครสาวกแต่ท่าน ยังไม่พ้นกฏแห่งกรรม ที่ท่านทำไว้ในอดีตชาติ ชาติสุดท้ายที่เป็นพระอรหันต์นี้ท่านยังต้องโดนคนร้ายทุบทำร้ายร่างกาย ..

 

คนที่ทำบุญเยอะก็ตกนรกได้ ถ้าใจไปผูกกับความไม่ดีหรือจิตเศร้าหมองก่อนตาย ทำบุญเยอะไม่ใช่จะพ้นนรก ทำบุญเยอะไม่ใช่จะขึ้นสวรรค์ มันต้องรู้จักทำใจด้วย ทำให้ให้บริสุทธิ์ผ่องใส ควบคู่กับการ ทำดีอย่างอื่นไป รักษาศีลด้วย ทำทานด้วย ทำดีละชั่ว ทำใจให้บริสุทธิ์จากกิเลสทั้งปวง

 

ตอบได้ดีแล้ว ชอบแล้วครับ อาจิณกรรมเป็นเรื่องที่ลักไก่ได้ยาก แต่คนโบราณท่านที่ฉลาดท่านก็มีวิธีลักไก่ครับ

คือเมื่อทราบแน่ว่ามีผู้ที่จะไปแน่ ท่านให้จุดธูปหอม ไกล้ๆ ให้ได้กลิ่น แล้วนำพระที่ท่านผู้นั้นชอบมากที่สุดมาให้เห็นหรือสวมให้ จากนั้นก็พากันสวดมนต์ หรือให้ผู้ไกล้ตาย ท่านภาวนา พุทโธ .. คือพูดง่าย ๆว่าให้ผู้ไกล้ตายนึกถึงแต่สิ่งดี ๆเอาไว้ จิตเขาจะคิดดีก่อนตายจะไปสวรรค์ก่อน

จริง ๆแล้วศาสนาอื่นก็มีนะ และเขาเหนียวแน่นกว่าเราอีก เขาจะนึกถึงพระเจ้า ซึ่งเป็นตัวแทนแห่งความดีทั้งปวง เทียบได้กับเทวตานสติกรรมฐานครับ ไปสวรรค์เหมือนกัน

ถ้าจะไปพรหมต้องทรงอารมณ์ฌานครับก่อนตายครับ

ถ้าจะไปนิพพาน ท่านให้ญาติกล่าวในทำนองว่า " ลูกเอ๋ย โลกเรานี้ทุกข์แสนทุกข์ อย่ากลับมาเกิดอีกเลย ไปนิพพานนะลูก ไปนิพพานอย่างเดียว ...."

ตอนนั้นทุขเวทนามันมาก จึงเข้าใจทุกข์ที่แท้จริงเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดได้ง่าย สักกายทิฐิจะถูกตัดออกได้ง่าย แล้วเมื่อตัดสักกายทิฐิแล้วต้องหาที่ไป คือให้รู้ว่าจะไปนิพพานแน่นอน เมื่อจิตออกจากร่าง ท่านก็มุ่งไปที่เดียว คือพระนิพพาน

มีประโยชน์มากนะครับ " การลักไก่เพื่อเป็นอรหันต์ก่อนตายนี่ "

แต่มัจจุราชไม่มีเครื่องหมาย หลวงพ่อฤาษีท่านจึงสอนให้จับอารมณ์พระนิพพานในทุกเช้า และอธิษฐานทุกวันว่า ถ้าพราดพลั้งตายไปขอที่ไปคือนิพพานอย่างเดียว เมื่อถึงวาระ อาจิณกรรมส่วนนี้จะสนอง ทำให้นึกถึงที่ไปออกได้ ไม่ต้องรอผู้อื่นมากระตุ้น

โมทนาครับ สาธุ....

 

จิตสำคัญสุดรักษาจิตให้ดีทุกอย่างจะดีเอง เพราะทุกอย่างออกมาจากจิต