ยิ่งนั่งยิ่งกลัว

ผมลองนั่งกำหนดรู้ แล้วลองเอาสติมาจับกำอาการที่เกิดขึ้นแล้วครับ ยังไม่ดีขึ้นเลยกลับรุสึกปวดหัวหนักขึ้นเหมือนโดนบีบ ท้องแฟปลงมากขึ้นเริ่มหายใจขัดๆๆและยิ่งเห็นเหมือนมีเทวดาหลายๆองค์อยู่ลอยตรงหน้า และทุกครั้งที่ผมทำสมาธิจะเห็นเทวาดตลอดอ่ะครับ แล้วตอนนี้ยิ่งรุสึกร่างกายขยับเอง เหมือนมีคนอื่นมาบังคับ และลองเอาสติมาจับก็ยังไม่หาย แล้วมีอาการคลื่นไส้เข้ามาด้วยครับ เกิดไรขึ้นกันแน่ครับ ตกลงผมเป็นอะไรเนี้ย

 

คุณวางอารมณ์หนักไป ให้ความสนใจมากไปหรือปล่าวครับ
คำว่ากำหนดรู้ ไม่ได้เอาจิตไปเพ่งนะ กำหนดรู้ตัวนี้หมายถึง แค่รู้ว่ามันมีอาการ ซักพักมันก็จบไป วางใจให้เบาๆสบายๆ อย่าเพ่ง อย่าให้เกิดอารมณ์ที่พยายามทำมากจนเกินไป เครียดไป

อ่อ ก่อนนั่งก็ลองหายใจลึกๆแรงๆซักสามครั้ง ไล่อารมณ์หยาบก่อนก็ได้ครับ

 

เครียดมากไปนั่นเองเคยเป็นเหมือนกัน

ตอนที่เพิ่งหัดสมาธิใหม่ๆ

ต้องผ่อนความตั้งใจลงสักหน่อยครับ

ลองสังเกตุดูว่าแค่ใหนสบาย หัวคิ้วไม่ชนกัน ไหล่ไม่ยก

อนุโมทนาครับ

 

ตามดูไปเลื่อยๆครับ..
อาการที่ออกมา รู้สึกว่าจะเหมือนกับ "ธรรมะเปิดโลก" ของหลวงพ่อคง
อย่าไปตกใจ ตามดูเฉยๆ อย่างไรก็ไม่ตาย แต่ถ้าเราตายในกัมมัฎฐานนี้บุญมหาศาลเลย
มันจะเกิดอะไรก็ชั่ง เมื่ออาการเหล่านั้นผ่านไปคุณจะพบกับความสงบนิ่งอย่างที่สุด เบาสบายมาก ถ้าเป็นธรรมะเปิดโลกของหลวงพ่อคง จะออกอาการต่าง ตามสภาวะกรรมของเรา เราจะรู้เองเห็นเอง ....

 

โห..

เป็น superman ชัว

สุด ยอด ขอ ลายเซ็นเทวดาให้หน่อย ได้ ไหม ครับ

(ไม่ ได้ กวน นะ ครับ อยาก ได้ ลายเซ็นเทวดา จริงๆ)

 

จิตอยู่ในขั้นอุปจารสมาธิ จะ รู้ลมหายใจและภาวนาพอสมควร บางครั้งก็ขาดหายไป
รู้สึกเหมือนเวิ้งว้าง รู้สึกสั่นไหวโยกโคลง เห็นแสงสีระยิบระยับ จิตใตจะนิ่งคอยดูอยู่
จิตเป็นทิพย์พอสมควร เป็นทิพย์จักขุฌานอ่อนๆ จึงสามารถเห็นเทวดาที่มาแสดงความยินดีและดูแลรักษา แต่เราไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน จึงเกิดตื่นเต้นตกใจกลัว ถ้ากลัวมาก
ก็จะหลุดออกจากสมาธิ ให้อบรมจิตใจว่า สงบหนอ อย่าตื่น อย่าตกใจ เดี๋ยวเป็นบ้า อย่ายินดียินร้าย ควรที่จะดีใจภูมิใจว่าเราปฎิบัติดีแล้วจึงได้พบเทวดา แล้วกำหนดจิตขอแบ่งบุญกุศลทั้งหลายที่ทำมาให้ท่านเหล่านั้น แล้ววางใจสบายๆ ดูลมแลภาวนาต่อไป

หากเกิดการสั่นไหวมาก เหมือนกระดูก ร่างกายจะหลุด หายใจติดขัด หายใจไม่สดวก ก็ไม่ต้องกลัว เป็นธรรมดาของคนทำสมาธิที่ต้องเกิดทุกคน ทำใจสบายๆ ผ่อนลมหายใจแลคำภาวนาลงให้พอสบาย อย่าเพ่งอย่าเร่งเคร่งเกินไป จะปวดหัวเครียด หาจุดสบายกลางๆให้เจอ อาการพวกนี้บางคนไม่กี่วันก็หาย บางคนหลายเดือน-ปี แต่จะค่อยลดอาการลงไปเรื่อย จนพอสบาย

เฉยๆไว้แล้วจะดีเอง มั่นในลมแลภาวนาไว้ แบบสบาย กลางๆ

 

นั่งไม่เคยมีปาริหารย์ ไม่รับรู้หยังจักอย่าง เงียบ

 

จิตอย่าตามอาการที่เกิด กำหนดให้รู้ว่านั่นคือทุกข์

 

แก้ไม่ตกหมดหนทาง ตั้งจิตอธิษฐานให้มั่นคง

ขอบารมีพระพุทธองค์
​

 

ลองแผ่เมตตาดูสิครับ
ผมเคยนั่งสมาธิแล้วมีอาการ ปวดหน่วงๆบริเวณระหว่างคิ้ว
สาเหตุ คงมาจากเพ่งจนเกินไป
จึงกำหนดจิตแผ่เมตตาดู
ปรากฎว่าเมื่อแผ่เมตตาความรู้สึกหน่วงๆหนึบๆที่เกิดขึ้นก็หายไปทันทีเลยครับ
ลองทำดูครับ​

 

สวดมนต์ก่อนนั่งสมาธิ
กราบปัจเคารพ 5 ครั้ง
1.พระพุทธ
2.พระธรรม
3.พระสงฆ์
4.มารดา
5.ครูบาอาจารย์
เริ่มนั่งสมาธินะคะ
ระหว่างที่นั่งสำคัญที่สติประคองรู้นะคะ
ทำตัวเหมือนเวลาเรานั่งรถ ชมวิวข้างทาง มีอะไรเข้ามาทุกอย่างสักแต่ว่าเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ได้รส ได้สัมผัส รับรู้ทางจิต
-เห็นเทวดา ส่วนใหญ่มานั่งด้วย หรือมาร่วมอนุโมทนานะคะ
-เห็นวิญญาณ สัมภเวสี แผ่เมตตานะคะ
สำคัญ เห็นอะไร มีนิมิตอะไรเข้ามา อย่ากลัวทุกอย่างมีเกิดย่อมมีดับ เห็นแล้วแล้วกันไป อย่าเพ่งอย่างเกร็งนะคะ สงบ สบาย และมีสติตลอดการนั่ง
ลองนั่งสมาธิใหม่นะคะ

 

ได้เพื่อนแล้ววุ้ย เงียบเหมือนกัล นั่งหลับ นั่งหลับ สับปะหงกเป็นปกติ

 

ขออนุญาติชี้นะ เค

ที่นั่งภาวนา แล้วหลับ เกิดจาก เราแยก รูป กับ นามไม่ขาด

สมมติเราใช้การดูลมหายใจเป็นอุบายช่วยในการภาวนา ตอนที่เราไปรู้ลม เอา
สติระลึกรู้ลม เพื่อดูรูปของลมที่เข้าออก พอจิตมันไปแนบกับลมได้ จะเกิด
อาการสุข(องค์ของสมาธิ) แล้วเราแยกไม่ทัน ทำให้เราเอาสุขนั้นมาสร้างความ
พอใจ เกิดตัณหาขึ้นลึกๆ นะขณะจิตนั้น แต่เราระลึกดูไม่ทัน พอทำไปเรื่อยๆ
ก็เรียบร้อย จะต้องหลับ เพราะมันสบาย มันเคลิ้ม เพราะเราติดสุข แยกสุขออก
จากการระลึกรู้ไม่ทัน ทำให้ตัณหาเกิด พอตัณหาเกิด สติก็เกิดไม่ได้ พอสติ
เกิดไม่ได้ ก็ต้องหลับเป็นธรรมดา

ถ้าเข้าใจวรรคดังกล่าว ก็ให้ระลึกดูอาการสุข ถ้าเห็นให้ถอยออกเป็นผู้ดู ว่านั้น สุข

ถ้าไม่ทัน ก็ต้องไปดูตัวความพอใจ แต่ยาก เพราะตัวนี้มันฉลาดกว่าเรา แต่ก็ให้รู้
ไป ว่ามันเกิด ไม่ต้องดึง แค่ดูไป ซึมเป็นซึม ก็รู้ไปอีก จนกว่า จิตจะจดจำ
สภาวะได้ ก็จะแจ่มเอง

แต่ถ้าไม่ชอบ อยากทำอะไรสักอย่าง ก็ต้องเปลี่ยนอารมณ์กรรมฐาน ไปเป็นอย่าง
อื่นแทนการรู้ลม เช่น รู้ลมเปลี่ยนไปรู้ท้องพองยุบ รู้ท้องพองยุบแล้วซึมๆก็เปลี่ยน
ไปรู้ที่นาสิก แบบนี้คือ หมุนจักรของอานาปานสติ เพื่อเปลี่ยนอารมณ์ ไม่ให้ซึม

แต่ถ้าไม่ชอบ ทำแล้วก็ซึม ก็เปลี่ยนไป จงกรม หรือ กระดิกแขนขา อย่างไรก็ได้

หรือ จะพิจารณา ขน เล็บ ฟันหนัง ก็ได้ พิจารณาตามอยานตนะ 6 ก็ได้ อันนี้ก็ดี
ช่วยทำให้แยกรูปนามได้ดีเหมือนกัน ช่วยทำให้ฆนะสัญญาแตกได้

ก็เพื่ออุบายในการเปลี่ยนอารมณ์กรรมฐาน ไม่ให้ชิน ไม่ให้ซึม

แต่ให้รู้ตัวด้วยว่า นี่เจตนาแทรกแซง จะไม่ถูกต้อง เผลอจะชิน หรือ สนุกกับการเปลี่ยน
อารมณ์ แทนการรู้ทุกข์ เพราะการรู้ทุกข์ ต้องทำอย่างวรรคแรก คือ รู้ลงไปเลย
อะไรเกิดขึ้นก็รู้ไป ไม่เลือก

 

เห็นเหมือนมีเทวดาอยู่หลายองค์

เห็นเหมือนมีเทวดาหลายๆองค์ - ดีแล้วนี่ค่ะ ดีกว่าเห็นภูติผีปีศาจมารังควานในสมาธิ แถมทำร้ายอีกต่างหาก
เรื่องมีคนมาบังคับนะ - ก็ต้องตั้งสมาธิดีๆๆ แล้วลองสื่อสารกับเขาก็ได้ เขาอาจจะอยากคุยด้วย หรือว่าต้องการอะไร?

 

นอนก็ได้ครับ เพราะกรรมฐานทำได้ทุกอิริยาบท

 

สติอ่อน เห็นแล้วก็วาง บริกรรมเห็นหนอ เรียกสติ เกิดอะไรขึ้นก็ช่าง ตายก็ตายในพระกรรมฐาน ที่แน่ ๆ ไปดีแน่นอน (แต่คิดอย่างนี้ทีไรไม่เห็นตายซะที) เมื่อเราทุ่มเทกายและใจ ตั้งมั่นในการปฏิบัติ เคยอ่านเจอ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านกล่าวประมาณว่า ให้ถวายชีวิตเพื่อการปฏิบัติ ตายก็ให้ตาย สรุป สมาธิดีขึ้นทันที

ไปลองดูละกัน ยอมตายจริงรึเปล่าแค่นั้นแหระ

 

เป็นอาการเบื้องต้นก่อนการเข้าทรงที่สมบูรณ์
ตอนนั้น พลังเข้ามาประสานของเก่า ทำให้พลังภายในสะเทือน
รู้สึกเหมือนจะอ้วก แต่พอวิญญาณขันธ์ลงมาเต็มที่


ก็จะค่อยๆ ควบคุมร่างนั้น จึงมีอาการเหมือนขยับไปเอง
แบบนี้มักถูกให้ไปรับขันธ์ แต่ก็แค่พิธีรีตองเท่านั้น
เพราะวิญญาณขันธ์มาก่อน ตั้งแต่ยังไม่ทำพิธีแล้ว

 

*** นั่งสมาธิ ****

การนั่งสมาธิ... มีข้อเสีย มักทำให้เห็นว่าตนเองดีแล้ว เหนือผู้อื่น
จนลืม เรื่องการใช้สมาธิพิจารณา เพื่อให้เกิดปัญญารู้แจ้ง
ลืมที่จะพิจารณาตนเอง พิจารณานิสัย การกระทำของตนเอง
ลืมเรื่องความพยายามตัดกิเลสนิสัย เพื่อให้หลุดพ้นอย่างที่ใจปรารถนาอยู่ตลอดเวลา
ลืมที่จะคิดต่อว่า พระพุทธเจ้าใช้สิ่งใดเป็นตัวหยุดยั้งกิเลสนิสัย กามอารมณ์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "